Surja 1: Çelësi (El-Fatihah)

[1:1] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit.*

[1:2] Lavdi Zotit, Zotëruesit të gjithësisë.

[1:3] Mirëbërësit, të Mëshirshmit.

[1:4] Sunduesit të Ditës së Gjykimit.

[1:5] Vetëm Ty të adhurojmë, vetëm Ty të kërkojmë ndihmë.

[1:6] Udhëzona në rrugën e drejtë;

[1:7] në rrugën e atyre që i bekove, e jo të atyre që merituan zemërim, e as të humburve.

 

Surja 2: Mështjerra (El-Bekare)

[2:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[2:1] A.L.M.*

[2:2] Ky shkrim është i pagabueshëm; fener për të drejtit;

[2:3] që besojnë në të paparën, zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat),* dhe prej asaj që ne** i furnizojmë, japin.

[2:4] Dhe ata besojnë në atë që t’u shpall ty, dhe në atë që u shpall para teje,* dhe sa i përket Përjetësisë, janë plotësisht të sigurt.

[2:5] Janë të udhëzuar nga Zotëruesi i tyre; janë fituesit.

[2:6] E sa për ata që nuk besojnë, është njëjtë për ta; i paralajmërove, apo nuk i paralajmërove, nuk mund të besojnë.*

[2:7] Zoti ua mbyll mendjet dhe dëgjimin, dhe sytë e tyre janë të mbuluar. Ata kanë vetëshkaktuar një ndëshkim të rëndë.

[2:8] E ka prej atyre që thonë, "Ne besojmë në Zotin dhe në Ditën e Fundit," përderisa nuk janë besimtarë.

[2:9] Përpiqen ta mashtrojnë Zotin dhe ata që besojnë, por e mashtrojnë vetëm veten pa e kuptuar.

[2:10] Në mendje kanë sëmundje. Si pasojë, Zoti ua shton sëmundjen. Ata i shkaktuan vetes ndëshkim që dhemb se gënjyen.

[2:11] E kur u thuhet, "Mos bëni të këqija," thonë, "Por ne jemi të drejtë!"

[2:12] Në të vërtetë, ata janë keqbërës, por nuk e kuptojnë.

[2:13] E kur u thuhet, "Besoni si njerëzit që besuan," thonë, "A të besojmë si budallenjtë që besuan?" Në të vërtetë, ata janë budallenjtë, por nuk e dinë.

[2:14] Kur i takojnë besimtarët, thonë, "Ne besojmë," por kur veçohen me djajtë e tyre, thonë, "Ne jemi me ju, vetëm talleshim."

[2:15] Zoti i tallë ata, dhe i endë edhe më shumë drejt shkeljeve të tyre.

[2:16] Janë ata që e blenë humbjen në këmbim të udhëzimit. Tregtia e tillë nuk ka sukses, e as nuk marrin ndonjë udhëzim.

[2:17] Shembulli i tyre është si ata që ndezin një zjarr, dhe posa të fillojë tu bëjë dritë, Zoti ua shuan dritën, duke i lënë në errësirë, e nuk mund të shohin.

[2:18] Të shurdhër, memecë, dhe të verbër; nuk arrijnë të kthehen.

[2:19] Shembull tjetër: Një shi me stuhi nga qielli me errësirë, bubullimë, dhe vetëtimë. Ata vendosin gishtat e tyre në veshë, që t’i shmangen vdekjes. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për mosbesimtarët.

[2:20] Vetëtima gati ua shkëput të pamit. Kur i ndriçon, ecin para, dhe kur errësohet, ndalen. Nëse do Zoti, Ai* mund t’ua merr të dëgjuarit dhe të pamurit. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[2:21] O njerëz, adhuroni vetëm Zotëruesin tuaj - Atë që ju krijoi juve dhe ata para jush – që të shpëtoheni.

[2:22] Atë që jua bëri tokën të banueshme, e qiellin mbulojë. E prej qiellit ju lëshon ujë, për të prodhuar lloj lloj frutash për jetesën tuaj. Mos i rivalizoni idhuj Zotit, pasi e dini.

[2:23] Nëse keni ndonjë dyshim rreth asaj që i shpallëm shërbëtorit tonë,* atëherë nxirrni një sure si këto, dhe thirrni dëshmitarët tuaj përkundrejt Zotit, nëse jeni të sinqertë.

[2:24] Nëse nuk mund ta bëni këtë – e as që mund ta bëni ndonjëherë – atëherë ruajuni Zjarrit, që ushqehet me njerëz dhe gurë; i pret mosbesimtarët.

[2:25] Jepu lajme të mira atyre që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë se do të kenë kopshte ku rrjedhin prroje. Kur u jepet ndonjë furnizim frutash, do të thonë, "Kjo është me të cilën u furnizuam më parë." Pra, u ipen përshkrime alegorike. Aty do të kenë bashkëshorte të dëlira, dhe aty qëndrojnë përgjithmonë.

[2:26] Zoti nuk druan nga përmendja e çfarëdo alegorie,* që nga mushkonja e imët. Sa për ata që besojnë, ata e dinë që kjo është e vërteta prej Zotëruesit të tyre. E ata që nuk besojnë, ata thonë, "çka deshi të thotë Zoti me një shembull të tillë?" Ai me të çorienton shumë, dhe me të udhëzon shumë. Ai nuk çorienton me të, përveç shpirtligjve,

[2:27] që shkelin besën ndaj Zotit pasi që e lidhin, e ndajnë atë që Zoti ka urdhëruar të jetë e bashkuar, dhe bëjnë të këqija. Këta janë dështakët.

[2:28] Si mund të mos besoni në Zotin kur ju ishit të vdekur dhe Ai ju dha jetë, mandej ju vdes, pastaj ju kthen në jetë, e pastaj tek Ai ktheheni përfundimisht?

[2:29] Ai është Ai që krijoi për ju çdo gjë në tokë, dhe iu kthye qiellit dhe përsosi shtatë gjithësi aty,* dhe Ai është tërësisht i vetëdijshëm për çdo gjë.

[2:30] Kujtohu kur Zotëruesi yt u tha engjëjve, "Unë po e vë një përfaqësues (një zot të përkohshëm) në Tokë." Ata thanë, "A do të vësh në te atë që do të përhapë të këqija dhe gjakderdhje, ndërsa ne këndojmë lëvdatat Tua, të madhërojmë, dhe i përmbahemi autoritetit Tënd absolut?" Ai tha, "Unë di çka nuk dini."

[2:31] Ai ia mësoi Ademit të gjitha emrat*, pastaj ua prezantoi engjëjve, duke thënë, "Mi tregoni emrat e këtyre, nëse keni të drejtë."

[2:32] Thanë, "Qofsh i madhëruar, ne nuk kemi dije tjetër, përveç asaj që na e mësove. Ti je i Gjithëdijshmi, Më i Mençuri."

[2:33] Ai tha, "O Adem, tregojau emrat e tyre." Kur ua tregoi emrat, Ai tha, "A nuk ju thash që Unë i di fshehtësitë e qiejve dhe tokës? Di çka deklaroni dhe çka fshihni."

[2:34] Kur u thamë engjëjve, "Përuljuni Ademit," ata u përulën, përveç Dreqit; ai refuzoi, u bë mendjemadh, dhe mosbesimtar.

[2:35] Thamë, "O Adem, jetoni me bashkëshorten tënde në Parajsë, dhe hani lirisht aty, kah të doni, por mos iu afroni kësaj peme, se mëkatoni."

[2:36] Por djalli i mashtroi, dhe shkaktoi dëbimin e tyre nga aty. Ne thamë, "Zbritni si armiq të njëri tjetrit. Në Tokë do të jetë vendbanimi dhe furnizimi juaj për ca kohë."

[2:37] E Ademi prej Zotëruesit të tij pranoi fjalë, me çka Ai e fali. Ai është Shpenguesi, i Mëshirshmi.

[2:38] Ju thamë, "Zbritni prej aty, që të gjithë. Kur t’ju vijë udhëzimi prej Meje, ata që ndjekin udhëzimin Tim nuk do të kenë frikë, as nuk do brengosen.

[2:39] "E sa për ata që nuk besojnë dhe refuzojnë shpalljet tona, do të jenë banues të Ferrit, ku qëndrojnë përgjithmonë."

[2:40] O Fëmijët e Izraelit, përkujtoni të mirat e Mija, që jua dhurova, dhe përmbushni pjesën tuaj të besës, që ta përmbush Unë pjesën Time, dhe të më keni frikën Mua.

[2:41] Të besoni në këtë që kam shpallur këtu, që vërteton atë që keni; mos u bëni të parit që e refuzoni. Mos i ndërroni shpalljet e Mia për një çmim të vogël, dhe të ma keni dronë.

[2:42] Të mos e ngatërroni të vërtetën me të pavërtetën, as ta fshihni të vërtetën me dashje.

[2:43] T’i zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe të jepni bamirësinë e obligueshme (Zeqat), dhe të përkuleni me ata që përkulen.

[2:44] A i shtyni njerëzit që të jenë të drejtë, përderisa harroni veten, megjithëse e lexoni shkrimin. A nuk kuptoni?

[2:45] Të kërkoni ndihmë, përmes durimit dhe Lutjeve të Kontaktit (Salat). Vërtetë, kjo është vështirë, por jo për të ndershmit,

[2:46] që besojnë se do të takojnë Zotëruesin e tyre; se te Ai kthehen përfundimisht.

[2:47] O Fëmijët e Izraelit, përkujtoni të mirat që jua dhurova, dhe që ju bekova më shumë se çdo popull tjetër.

[2:48] Ruajuni ditës kur asnjë shpirt nuk mund t’i kryej punë tjetrit, asnjë ndërmjetësim nuk pranohet, as haraç nuk mund të paguhet, e as që mund të ndihmohet ndokush.

[2:49] Kujtohuni që ju shpëtuam prej popullit të Faraonit që ju shkaktoi persekutimin më të rëndë, duke jua therur djemtë, dhe duke jua lënë vajzat gjallë. Ishte një test i vështirë prej Zotëruesit tuaj.

[2:50] Kujtohuni që ne e ndamë detin për ju; ju shpëtuam dhe e mbytëm popullin e Faraonit para syve tuaj.

[2:51] Prapë-se-prapë, kur e thirrëm Moisiun për dyzet net, në mungesë të tij e adhuruat viçin, dhe u bëtë shpirtligë.*

[2:52] Edhe pas kësaj, ju falëm që të jeni mirënjohës.

[2:53] Kujtohuni që ne i dhamë Moisiut shkrimin dhe kodin ligjor, që të udhëzoheni.

[2:54] Kujtohuni që Moisiu i tha popullit të tij, "O populli im, me adhurimin e viçit i keni bërë keq vetes. Duhet të pendoheni para Krijuesit tuaj. T’i vritni egot tuaja. Kjo është më mirë për ju para Krijuesit tuaj." Ai ju shpengoi. Ai është Shpenguesi, i Mëshirshmi.

[2:55] Kujtohuni që thatë, "O Moisi, nuk do të besojmë pa e parë Zotin, fizikisht." Për këtë, ju goditi rrufeja, përderisa shikonit.

[2:56] Pasi që kishit vdekur, ju kthyem në jetë, që të jeni mirënjohës.

[2:57] Ne ju bëmë hije me re (në Sinai), dhe ju dhamë rrëshirë, dhe shkurtëza: "Hani nga të mirat që ju furnizuam." Ata nuk na dëmtuan (me rezistencë); dëmtuan veç veten.

[2:58] Kujtohuni që ju thamë: "Hyni në këtë qytezë, ku do të gjeni furnizime sa të doni. Hyni te porta kokulur, dhe silluni mirë ndaj njerëzve. Pastaj, do t’jua falim mëkatet, dhe besimtarëve t’ua shtojmë shpërblimin."

[2:59] Por të ligët mes tyre zbatuan urdhra krejtësisht ndryshe urdhrave të dhënë. E si pasojë e ligësisë së tyre, mbi shkelësit lëshuam dënim nga qielli.

[2:60] Kujtohuni që Moisiu kërkoi ujë për popullin e tij. E ne i thamë: "Bjeri shkëmbit me shkopin tënd." atëherë nga aty shpërthyen dymbëdhjetë burime. Anëtarët e secilit fis e dinin vendin e tyre të ujit. Hani dhe pini nga furnizimet e Zotit, dhe nëpër tokë mos silleni të korruptuar.

[2:61] Kujtohuni që thatë, "O Moisi, nuk mund ta durojmë më vetëm një lloj ushqimi. Drejtoju Zotëruesit tënd të na prodhojë të mbjella si groshë, tranguj, hudhra, thjerrëza, dhe qepë." Ai tha, "A dëshironi ta ndërroni atë që është e mirë me atë që është më e dobët? Zbritni në Egjipt, ku mund të gjeni çka kërkuat." Ata pësuan dënim, poshtërim, dhe turpërim, dhe i sollën vetes zemërimin e Zotit. Kjo është për arsye se ata refuzuan shpalljet e Zotit, dhe vranë profetët padrejtësisht. Kjo është për arsye të mosbindjes dhe shkeljes së tyre.

[2:62] Padyshim, ata që besojnë, ata që janë Jahudi, të Krishterët, dhe të konvertuarit; kushdo që (1) beson në Zotin, dhe (2) beson në Ditën e Fundit, dhe (3) çon jetë të drejtë, do të marrin shpërblimin e vet prej Zotëruesit të tyre. Nuk kanë pse të frikësohen, e as nuk do të brengosen.

[2:63] Ne lidhëm besën me ju, përderisa ngritëm mbi ju Malin Sinai: "T’i përmbaheni me vendosmëri asaj që jua dhamë, dhe të përkujtoni përmbajtjen e saj, që të shpëtoheni."

[2:64] Por më pas ia kthyet shpinën, dhe po të mos ishte mirësi e Zotit ndaj jush, dhe mëshira e Tij, ju do të ishit të përfunduar.

[2:65] Keni ditur për ata mes jush që nuk respektuan të Shtunën. U thamë, "Qofshi të përbuzur aq sa majmunët."

[2:66] I ujdisëm si shembull për gjeneratën e tyre, si dhe për gjeneratat pasuese, dhe ndriçim për të drejtit.

[2:67] Moisiu i tha popullit të tij, "Zoti ju urdhëron që ta flijoni një mështjerrë." Ata thanë, "A po na tallë?" Ai tha, "Mos e bëftë Zoti që të sillem si injorantët."

[2:68] Ata thanë, "Drejtoju Zotëruesit tënd të na tregojë cilën." Ai tha, "Ai thotë se ajo është një mështjerrë as shumë e vjetër, as shumë e re; mesatare. Tash, zbatonie atë që u urdhëruat."

[2:69] Ata thanë, "Drejtoju Zotëruesit tënd të na tregojë çfarë ngjyre ka." Ai tha, "Ai thotë se ajo është një mështjerrë e verdhë e çelët, kënaq shikuesit."

[2:70] Ata thanë, "Drejtoju Zotëruesit tënd të na tregojë cilën, se na duken të ngjashme, dhe në dashtë Zoti, do të gjejmë të vërtetën."

[2:71] Ai tha, "Ai thotë se ajo është një mështjerrë që nuk ka vuajtur nga lërimi i tokës ose ujitja e bimëve; është pa asnjë njollë apo të metë." Ata thanë, "Tash na e solle të vërtetën." Më në fund e flijuan, pas gjithë këtij ngurrimi.

[2:72] Ju kishit vrarë një njeri, dhe u grindët mes jush. Zoti kishte për ta nxjerr në shesh atë që u munduat ta fshihni.

[2:73] Thamë, "Bjerni (viktimës) me një pjesë (të mështjerrës)." Atëherë Zoti e ktheu viktimën në jetë, dhe jua tregoi shenjat paralajmëruese të Tij, që të kuptoni.

[2:74] Megjithatë, zemrat tuaja u ngurtësuan si gurë, apo edhe më shumë. Pasi që ka gurë prej të cilëve burojnë lumenj. Ka të tjerë që qahen dhe nxjerrin prroje të qeta, dhe të tjerë gurë përmblidhen teposhtë nga respekti për Zotin. Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëni.

[2:75] A prisni prej tyre të besojnë si ju, përderisa disa prej tyre dëgjonin fjalën e Zotit, pastaj e shtrembëronin, me plot vetëdije dhe paramendim?

[2:76] Dhe kur i takojnë besimtarët, thonë, "Ne besojmë," por kur mblidhen së bashku, thonë, "Mos i njoftoni (besimtarët) për informatat që ju dhanë juve nga Zoti, sepse i furnizoni me mbështetje për argumentin e tyre lidhur me Zotëruesin tuaj. A nuk kuptoni?"

[2:77] A nuk e dinë që Zoti din gjithçka që fshehin, dhe gjithçka që deklarojnë?

[2:78] Mes tyre ka të pa shkrim që nuk e dinë shkrimin, përveç nëpërmjet thashethemeve, e pretendojnë që e dinë.

[2:79] Prandaj, mjerë ata që e shtrembërojnë shkrimin me duart e veta, e pastaj, për përfitime të vogla materiale, thonë, "Kjo është çka shpalli Zoti." Mjerë ata për shtrembërimin e tillë, dhe mjerë ata për përfitimet e tyre të paligjshme.

[2:80] Disa madje thanë, "Nuk do të na kapë Ferri, përveç një numri të kufizuar ditësh." Thuaj, "A mos keni marrë zotim të tillë nga Zoti – Zoti nuk e prish zotimin e Tij – apo po thoni për Zotin çka nuk dini?"

[2:81] Me të vërtetë, ata që mbledhin mëkate dhe përmbyten nga mëkatet e tyre do të jenë banues të Ferrit; në të qëndrojnë gjithmonë.

[2:82] Sa për ata që besojnë, dhe çojnë jetë të drejtë, do të jenë banues të Parajsës; aty qëndrojnë gjithmonë.

[2:83] Ne lidhëm besën me Fëmijët e Izraelit: "Mos adhuroni askënd pos Zotit. Të nderoni prindërit dhe të keni kujdes ndaj të afërmve, jetimëve, dhe të varfërve. Të silleni me miqësi ndaj njerëzve. Të zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe të jepni bamirësinë e obligueshme (Zeqat)." Por ju u kthyet prapa, përveç një pakice, dhe u bëtë kundërshtarë.

[2:84] Lidhëm besën me ju, që mos ta derdhni gjakun tuaj, as mos ta dëboni njëri tjetrin nga shtëpitë tuaja. Ju u pajtuat dhe ishit dëshmitarë.

[2:85] Prapëseprapë, jeni duke vrarë njeri tjetrin, dhe duke dëbuar disa prej jush nga shtëpitë e tyre, duke u bashkuar kundër tyre mëkatnisht dhe djallëzisht. Edhe kur dorëzoheshin, kërkonit haraç prej tyre. Dëbimi i tyre ishte i ndaluar për ju, pikë së pari. A besoni në një pjesë të shkrimit dhe nuk besoni në tjetrën? Çfarë duhet të jetë ndëshkimi për ata mes jush që e bëjnë këtë, përveç poshtërim në këtë jetë, dhe një ndëshkim shumë më i rëndë në Ditën e Ringjalljes? Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëni.

[2:86] Janë ata që blenë këtë jetë të ulët, në këmbim të Përjetësisë. Si pasojë, atyre as nuk iu zbutet ndëshkimi kurrë, as nuk mund të ndihmohen.

[2:87] Ne i dhamë Moisiut shkrimin, dhe pas tij dërguam të dërguarë tjerë, dhe i dhamë Jezusit (Isës), birit të Marisë (Merjemës), mrekulli të mëdha dhe e mbështetëm me Frymën e Shenjtë. A nuk është e vërtetë se sa herë ndonjë i dërguar shkoi tek ju me diçka që nuk ju pëlqeu, egoja juaj ju bëri kryelartë? Disa prej tyre i refuzuat, dhe disa prej tyre i vratë.

[2:88] Disa thonë, "Mendjet tona janë të kurdisura!" Jo, është një mallkim prej Zotit, si pasojë e mosbesimit të tyre, që i mban larg nga besimi, me përjashtim të një pakice prej tyre.

[2:89] Kur ky shkrim u erdhi atyre nga Zoti, dhe edhe pse konfirmon dhe është në pajtueshmëri me çka ata kanë, dhe edhe pse ata e parathonin në profecitë e tyre ardhjen e tij gjatë bisedës me mosbesimtarët, kur profecisë së tyre i erdhi koha, ata nuk i besuan. Në këtë mënyrë, dënimi i Zotit i kapë mosbesimtarët.

[2:90] Vërtetë e trishtueshme është ajo për çka i shitën shpirtrat e tyre – të refuzojnë këto shpallje të Zotit nga zilia që Zoti dhuron mirësinë e Tij mbi këdo që Ai do nga shërbyesit e Tij. Si pasojë, ata vetëshkaktuan zemërim mbi zemërim. Mosbesimtarët kanë vetëshkaktuar një ndëshkim poshtërues.

[2:91] Kur u thuhet, "Besoni në këto shpallje të Zotit," thonë, "Ne besojmë vetëm në atë që na u dërgua neve." Pra, ata nuk besojnë në shpalljet e mëvonshme, edhe nëse është e vërteta nga Zotëruesi i tyre, edhe pse konfirmon çka ata kanë! Thuaj, "Pse pra i vratë profetët e Zotit, nëse ishit besimtarë?"

[2:92] Ju shkoi Moisiu me mrekulli të mëdha, por në mungesë të tij adhuruat viçin, dhe u bëtë shpirtligë.

[2:93] Ne lidhëm besën me ju, derisa mbi ju ngritëm Malin Sinai, duke thënë, "Të ju përmbaheni urdhrave që jua dhamë, me vendosmëri, dhe dëgjoni." Ata thanë, "Dëgjojmë, por nuk ju bindemi." Zemrat e tyre u mbushën me admirim ndaj viçit, për shkak të mosbesimit të tyre. Thuaj, "Vërtetë e trishtueshme është ajo që ju urdhëron besimi juaj, nëse keni ndonjë pikë besimi."

[2:94] Thuaj, "Nëse vendbanimi i Përjetësisë është i rezervuar për ju tek Zoti, duke përjashtuar të gjithë njerëzit e tjerë, atëherë ju duhet ta dëshironi vdekjen, nëse jeni të sinqertë."

[2:95] Ata nuk e dëshirojnë, për shkak të veprave të tyre të kryera. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për shpirtligjtë.

[2:96] Në fakt, më të mëdhenjtë lakmues për jetë do i gjesh ata; edhe më lakmues se idhujtarët. Një i tyre dëshiron të jetojë një mijë vjet. Por kjo nuk do e shpëtojë nga ndonjë ndëshkim, sado që të jetojë. Zoti është pamës i çdo gjëje që bëjnë.

[2:97] Thuaj, "Kushdo që kundërshton Gabrielin duhet ta di që ai ta ka zbritur këtë (Kuran) në zemër, sipas dëshirës së Zotit, që konfirmon shkrimet paraprake, dhe jep udhëzime dhe lajme të mira për besimtarët."

[2:98] Kushdo që kundërshton Zotin, dhe engjëjt e Tij, dhe të dërguarit e Tij, dhe Gabrielin dhe Mikaelin, duhet ta di që Zoti kundërshton mosbesimtarët.

[2:99] Ne të zbritëm ty të tilla shpallje të qarta, dhe vetëm shpirtligjtë do i refuzojnë.

[2:100] A nuk është fakt që kur ata lidhin besën dhe zotohen që do e mbajnë, disa prej tyre gjithmonë e shpërfillin? Në fakt, shumica e tyre nuk besojnë.

[2:101] Tash që një i dërguar prej Zotit u ka ardhur atyre,* edhe pse ai vërteton shkrimin e tyre, disa ndjekës të shkrimit (Jahuditë, të Krishterët, dhe Myslimanët) hedhin pas shpine shkrimin e Zotit, sikur të mos e kishin pasur kurrë.

[2:102] Ata ndoqën çka i mësuan djajtë rreth mbretërisë së Salomonit (Sulejmanit). Mirëpo Salomoni nuk ishte mosbesimtar, por djajtë ishin mosbesimtarë. Ata ua mësonin njerëzve magjinë, dhe atë që zbriti nëpërmjet dy engjëjve në Babel, Harutit dhe Marutit. Këta dy nuk përhapnin njohuri të tillë pa ju thënë: "Ky është një test. Të mos e keqpërdorni një njohuri të tillë." Por njerëzit e përdorën në intriga të dëmshme siç është ndarja e martesave. Ata nuk mund ta dëmtojnë askënd kundër dëshirës së Zotit. Ata pra mësojnë çka i dëmton, e jo çka ju sjell dobi, dhe e dinë shumë mirë se kushdo që ushtron magji nuk do të ketë hise në Përjetësi. Vërtetë e trishtueshme është për çka i shesin shpirtrat e tyre, sikur veç ta dinin.

[2:103] Nëse besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, shpërblimi prej Zotit është shumë më i mirë, sikur veç ta dinin.

[2:104] O ju që besoni, nuk duhet të thoni, "Raina"* (kujdestarona). Por të thoni, "Undhurna" (ruana), dhe dëgjoni. Mosbesimtarët kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[2:105] As mosbesimtarët mes ndjekësve të shkrimit, e as idhujtarët, nuk duan të shohin ndonjë bekim të zbres mbi ju nga Zotëruesi juaj. Megjithatë, Zoti derdh bekimet e Tij mbi këdo që Ai zgjedhë. Zoti posedon mirësi pakufi.

[2:106] Kur e shfuqizojmë çfarëdo mrekullie, ose e bëjmë të harrohet, e prodhojmë një edhe më të mirë, ose së paku të barabartë. A nuk e dini faktin që Zoti është i Plotfuqishëm?

[2:107] A nuk e njihni faktin që Zoti posedon mbretërimin e qiejve dhe tokës; që nuk keni askënd pos Zotit si Zotërues dhe Sundues tuajin?

[2:108] A dëshironi të kërkoni nga i dërguari juaj çka u kërkua nga Moisiu në të kaluarën? Kushdo që zgjedhë mosbesimin, në vend të besimit, vërtetë ka humbur rrugën e drejtë.

[2:109] Shumë ndjekës të shkrimit më me dëshirë do t’ju kishin parë duke ju rikthyer mosbesimit, tash që keni besuar. Kjo është për shkak të xhelozisë së tyre, pasi për ta e vërteta është bërë evidente. T’i falni, dhe t’i lini rehat, deri sa Zoti ta sjellë drejtësinë e Tij. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[2:110] T’i zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe jepni bamirësinë e obligueshme (Zeqat). Çfarëdo të mire që e dërgoni për veten tuaj, do e gjeni te Zoti. Zoti sheh çdo gjë që bëni.

[2:111] Disa thanë, "Askush nuk do të hyjë në Parajsë përveç Jahudive ose të Krishterëve!" E tillë është ëndrra e tyre. Thuaj, "Paraqitna provat, nëse keni të drejtë."

[2:112] Në të vërtetë, ata që ia nënshtrojnë veten plotësisht vetëm Zotit, përderisa çojnë jetë të drejtë, do të marrin shpërblimin nga Zotëruesi i tyre; nuk kanë pse të frikësohen, e as nuk do të brengosen.*

[2:113] Jahuditë thanë, "Të Krishterët nuk bazohen në asgjë," e të Krishterët thanë, "Jahuditë nuk bazohen në asgjë." E që të dy e lexojnë shkrimin. Të tilla janë shprehjet e atyre që nuk kanë aspak dije. Zoti do i gjykojë në Ditën e Ringjalljes, lidhur me grindjet e tyre.

[2:114] Kush janë më të këqij se ata që bojkotojnë vendlutjet e Zotit, ku përkujtohet emri i Tij, dhe kontribuojnë në braktisjen e tyre? Ata nuk duhet të hynë në to përveç duke u frikësuar. Ata do të vuajnë poshtërim në këtë jetë, dhe në Përjetësi do të vuajnë ndëshkim të tmerrshëm.

[2:115] E Zotit është lindja dhe perëndimi; kudo që shkoni aty do të jetë prania e Zotit. Zoti është i Gjithëpranishëm, i Gjithëdijshëm.

[2:116] Ata thanë, "Zoti ka lindur djalë!" Qoftë i madhëruar! Kurrë. E tij është gjithçka në qiej dhe tokë; gjithçka i është nënshtruar Atij.

[2:117] Nismëtari i qiejve dhe tokës: për të bërë çfarëdo Ai vetëm i thotë, "Ji," dhe është.

[2:118] Ata që nuk kanë aspak dije thonë, "Veç sikur Zoti të mund të na fliste, ose ndonjë mrekulli të mund të na vinte!" Të tjerët para tyre kanë shprehur thënie të ngjashme; mendjet e tyre janë të ngjashme. Ne i shfaqim mrekullitë për ata që janë të sigurt.

[2:119] Ne të kemi dërguar ty* me të vërtetën si bartës të lajmeve të mira, si dhe paralajmërues. Ti nuk përgjigjesh për ata që vetëshkaktojnë Ferrin.

[2:120] As jahuditë, as të krishterët, nuk do të pranojnë ty, po të mos e ndjekësh fenë e tyre. Thuaj, "Udhëzimi i Zotit është udhëzimi i vërtetë." Nëse përvetëson dëshirat e tyre, pavarësisht nga dija që ke pranuar, nuk do të gjesh asnjë aleat ose përkrahës të të ndihmojë kundër Zotit.

[2:121] Ata që pranuan shkrimin, dhe e njohin ashtu si duhet të njihet, do të besojnë në këtë. E sa për ata që nuk besojnë, ata janë dështakët.

[2:122] O Fëmijët e Izraelit, përkujtoni të mirat e Mia që jua dhurova, dhe që ju bekova më shumë se çdo popull tjetër.

[2:123] Ruajuni ditës kur asnjë shpirt nuk do i ndihmojë tjetrit, asnjë haraç nuk pranohet, asnjë ndërmjetësim nuk është i dobishëm, dhe askush nuk ndihmohet.

[2:124] Kujtohuni që Ibrahimi u vu në test nga Zotëruesi i tij, me disa urdhra dhe i përmbushi. (Zoti) tha, "Po të caktoj imam për njerëzit." Ai tha, "Edhe pasardhësit e mijë?" Ai tha, "Besëlidhja ime nuk i përfshinë shkelësit."

[2:125] Ne e kemi shndërruar faltoren (Qaben) në vatër kthimi, dhe strehë të sigurt. Ju mund ta përdorni faltoren e Ibrahimit si shtëpi lutjeje. Ne mandatuam Ibrahimin dhe Ismailin: "Pastronie shtëpinë Time për ata që e vizitojnë, ata që jetojnë atje, dhe ata që përkulen dhe përulen."

[2:126] Ibrahimi u lut: "Zotëruesi im, bëje këtë një tokë paqësore, dhe furnizo njerëzit e saj me fruta. Furnizoj ata që besojnë në Zotin dhe Ditën e Fundit." (Zoti) tha, "Unë gjithashtu do i furnizoj ata që nuk besojnë. Do i lë të kënaqen, përkohësisht, pastaj do i mbyllë në ndëshkimin e Ferrit, dhe në fat të tmerrshëm."

[2:127] Kur Ibrahimi i ngrihte themelet e faltores, bashkë me Ismailin (u lutën): "Zotëruesi ynë, pranoje këtë prej nesh. Ti je Dëgjuesi, i Gjithëdijshmi.

[2:128] "Zotëruesi ynë, na bë të nënshtruar ndaj Teje, dhe prej pasardhësve tonë le të jetë një shoqëri e të nënshtruarve ndaj Teje. Mësona ritet e fesë tonë, dhe shpengona. Ti je Shpenguesi, i Mëshirshmi.

[2:129] "Zotëruesi ynë, dhe rrite mes tyre një të dërguar që t’ua recitojë atyre shpalljet Tua, t’ua mësojë shkrimin dhe mençurinë, dhe t’i pastrojë. Ti je i Plotfuqishmi, Më i Mençuri."

[2:130] Kush do të braktiste fenë e Ibrahimit, përveç dikujt që e mashtron veten? E zgjodhëm atë në këtë botë, dhe në Përjetësi ai është me të drejtit.

[2:131] Kur Zotëruesi i tij i tha, "Nënshtrohu," ai tha, "I nënshtrohem Zotëruesit të gjithësisë."

[2:132] Dhe Ibrahimi i shtyu fëmijët e tij ta bëjnë të njëjtën, si edhe Jakobi: "O fëmijët e mi, Zoti e ka vënë në pah fenë për ju; mos vdisni ndryshe përveç si të nënshtruar."

[2:133] Sikur të ishit dëshmitarë të Jakobit në prag të vdekjes; ai u tha fëmijëve të vet, "Çka do të adhuroni pasi të vdes?" Thanë, "Do të adhurojmë zotin tënd; zotin e baballarëve tu Ibrahimit, Ismailit, dhe Isakut; të vetmin zot. Atij i nënshtrohemi."

[2:134] Ajo është një shoqëri nga e kaluara. Ata janë përgjegjës për çka ata mblodhën, dhe ju jeni përgjegjës për çka ju mblodhët. Ju nuk përgjigjeni për asgjë që ata kanë bërë.

[2:135] Ata thanë, "Duhet të jeni Jahudi ose të Krishterë, që të udhëzoheni." Thuaj, "Ne ndjekim fenë e Ibrahimit – monoteizmin – ai nuk ishte idhujtar."

[2:136] Thoni, "Besojmë në Zotin, dhe në çka na u shpall neve, dhe në çka iu shpall Ibrahimit, Ismailit, Isakut, Jakobit, dhe Patriarkëve; dhe në çka iu dha Moisiut dhe Jezusit, dhe të gjithë profetëve nga Zotëruesi i tyre. Nuk bëjmë asnjë dallim ndërmjet asnjërit prej tyre. Vetëm Atij i nënshtrohemi."

[2:137] Nëse ata besojnë si besoni ju, atëherë janë të udhëzuar. Por nëse refuzojnë, atëherë janë kundërshtarë. Zoti do të shpëtojë ty nga kundërshtimi i tyre; Ai është Dëgjuesi, i Gjithëdijshmi.

[2:138] I tillë është sistemi i Zotit, e sistemi i kujt është më i mirë se i Zotit? "Vetëm Atë e adhurojmë."

[2:139] Thuaj, "A grindeni me ne rreth Zotit, kur Ai është Zotëruesi ynë dhe Zotëruesi juaj? Ne jemi përgjegjës për veprat tona, dhe ju jeni përgjegjës për veprat tuaja. Vetëm Atij i kushtohemi."

[2:140] A thoni se Ibrahimi, Ismaili, Isaku, Jakobi, dhe Patriarkët ishin Jahudi ose të Krishterë? Thuaj, "A e dini më mirë se Zoti? Kush është më i keq se ai që e fsheh një dëshmi që e ka mësuar prej Zotit? Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëni."

[2:141] Ajo ishte një shoqëri nga e kaluara. Ata janë përgjegjës për çka ata mblodhën, dhe ju jeni përgjegjës për çka ju mblodhët. Ju nuk përgjigjeni për asgjë që ata bënë.

[2:142] Budallenjtë mes njerëzve do të thoshin, "Pse e ndërruan drejtimin e Kiblës së tyre?"* Thuaj, "E Zotit është lindja dhe perëndimi; Ai udhëzon kë do në rrugë të drejtë."

[2:143] Kështu ju bëmë shoqëri të paanshme, që të shërbeni si dëshmitarë mes njerëzve, dhe i dërguari shërben si dëshmitar mes jush. E ndërruam drejtimin e Kiblës tuaj të parë vetëm që t’i veçojmë ata që me gatishmëri e ndjekin të dërguarin nga ata që kthehen prapa. Ishte test i vështirë, por jo për ata që janë të udhëzuar nga Zoti. Zoti nuk ta humb adhurimin. Zoti është i Dhembshëm ndaj njerëzve, i Mëshirshmi.

[2:144] Të kemi parë duke e kthyer fytyrën tënde nga qielli (duke kërkuar drejtimin e duhur). Ne tash caktojmë një Kibël që të kënaq ty. Tash e tutje, ta kthesh fytyrën nga Vendlutja e Shenjtë. Kudo që të jeni, të gjithë t’i ktheni fytyrat tuaja nga ajo. Ata që pranuan shkrimin paraprak e dinë që kjo është e vërteta nga Zotëruesi i tyre. Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëjnë.

[2:145] Edhe sikur t’iu shfaqësh ndjekësve të shkrimit çdo lloj mrekullie, ata nuk do të ndjekin Kiblën tënde. As ti mos ta ndjekësh Kiblën e tyre. Ata nuk e ndjekin as Kiblën e njëri tjetrit. Nëse përvetëson dëshirat e tyre, pas dijes që të ka ardhur, do të jesh me shkelësit.

[2:146] Ata që pranuan shkrimin e njohin të vërtetën këtu, siç i njohin fëmijët e vet. Prapëseprapë, disa prej tyre e fshehin të vërtetën, me dashje.

[2:147] Kjo është e vërteta nga Zotëruesi yt; nuk duhet të dyshosh.

[2:148] Secili nga ju e zgjedh drejtimin për ta ndjekur; Të garoni drejt drejtësisë. Kudo që të jeni, Zoti do ju mbledhë të gjithëve. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[2:149] Kudo që shkon, ta kthesh fytyrën (gjatë Salatit) kah Vendlutja e Shenjtë.* Kjo është e vërteta nga Zotëruesi yt. Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që të gjithë ju bëni.

[2:150] Kudo që shkon, ta kthesh fytyrën (gjatë Salatit) kah Vendlutja e Shenjtë; kudo që të jeni, t’i ktheni fytyrat tuaja (gjatë Salatit) kah ajo. Kështu, njerëzit nuk do të kenë asnjë argument kundër jush, përveç shkelësve mes tyre. Mos iu frikësoni atyre, por frikësomuni Mua. Unë pastaj do i përkryej bekimet e Mia mbi ju, që të udhëzoheni.

[2:151] (Bekime) si dërgimin e një të dërguari nga mesi juaj t’ju recitojë shpalljet tona, t’ju pastrojë, t’jua mësojë shkrimin dhe mençurinë, dhe t’ju mësojë çka nuk dinit.

[2:152] Të më përkujtoni Mua, që t’ju përkujtoj juve, dhe të jeni falënderues ndaj Meje; mos u bëni mosmirënjohës.

[2:153] O ju që besoni, kërkoni ndihmë përmes durimit dhe Lutjeve të Kontaktit (Salat). Zoti është me ata që durojnë me këmbëngulje.

[2:154] Mos thoni për ata që vriten për Zotin, "Janë të vdekur." Ata janë të gjallë te Zotëruesi i tyre, por nuk e kuptoni.*

[2:155] Ne padyshim do t’ju testojmë me ca frikë, uri, dhe humbje parash, jetësh dhe të korrash. Jepu lajme të mira durimtarëve.*

[2:156] Kur u bie ndonjë pikëllim, thonë, "Jemi të Zotit, dhe te Ai kthehemi."

[2:157] Këta kanë merituar bekime nga Zotëruesi i tyre dhe mëshirë. Këta janë të udhëzuarit.

[2:158] Brigjet e Safas dhe Merves janë ndër ritet e shpallura nga Zoti. Kushdo që zbaton Haxhin ose Umren nuk bën gabim duke e përshkuar distancën ndërmjet tyre. Nëse dikush vullnetarisht bën edhe më shumë punë të drejta, atëherë Zoti është Mirënjohës, i Gjithëdijshëm.

[2:159] Ata që fshehin shpalljet dhe udhëzimin tonë, pas shpalljes së tyre për njerëzit në shkrim, janë të mallkuar nga Zoti; janë të mallkuar nga të gjithë mallkuesit.

[2:160] E sa për ata që pendohen, përmirësohen, dhe i shpallin ato, Unë i shpengoj ata. Unë jam Shpenguesi, i Mëshirshmi.

[2:161] Ata që nuk besojnë dhe vdesin si mosbesimtarë, kanë vetëshkaktuar mallkimin e Zotit, engjëjve, dhe të gjithë njerëzve (në Ditën e Gjykimit).

[2:162] Përgjithmonë qëndrojnë aty. Nuk iu zbutet ndëshkimi kurrë, e as nuk iu shtyhet afati.

[2:163] Zot i juaji është një zot; nuk ka asnjë zot pos Tij, Mirëbërësit, Më të Mëshirshmit.

[2:164] Në krijimin e qiejve dhe tokës, në ndërrimin e natës dhe ditës, në anijet që lëvizin nëpër oqean për dobi të njerëzve, në ujin që Zoti e lëshon nga qielli për të rigjallëruar tokë të vdekur dhe për të përhapur në të çfarëdo lloj krijese, në manipulimin e erërave, dhe reve të vendosura ndërmjet qiellit dhe tokës, ka prova të mjaftueshme për njerëz që kuptojnë.

[2:165] Prapëseprapë, disa njerëz i rivalizojnë idhuj Zotit, dhe i duan sikur të ishin Zoti. Ata që besojnë e duan Zotin më së shumti. Veç sikur shkelësit të mund ta shihnin veten kur e shohin ndëshkimin! Do e kuptojnë pastaj, që e tërë fuqia është e vetëm Zotit, dhe që ndëshkimi i Zotit është tmerrues.

[2:166] Ata që u ndoqën do i mohojnë ndjekësit e vet.* Do të shohin ndëshkimin, dhe të gjitha lidhjet mes tyre do të shkëputen.

[2:167] Ndjekësit do të thonë, "Nëse mund ta kemi një shans tjetër, do i mohojmë ata, ashtu si na kanë mohuar tash ata neve." Zoti pra ua shfaqë pasojat e punëve të tyre si asgjë pos brejtje ndërgjegjeje; ata nuk do të dalin nga Ferri kurrë.

[2:168] O njerëz, hani nga prodhimet e tokës të gjitha që janë të lejuara dhe të mira, dhe mos ndiqni hapat e Dreqit; ai është armiku juaj më i flaktë.

[2:169] Ai vetëm ju urdhëron që të bëni të këqija dhe vese, dhe të thoni kundër Zotit çka nuk dini.

[2:170] Kur u thuhet, "Ndiqni çka Zoti ka shpallur këtu," thonë, "Ne ndjekim vetëm çka i gjetëm prindërit tanë duke bërë." E çka nëse prindërit e tyre nuk kuptonin, dhe nuk ishin të udhëzuar?

[2:171] Shembulli i mosbesimtarëve të tillë është ai i papagajve që përsërisin zërat dhe thirrjet që dëgjojnë, pa i kuptuar. Të shurdhër, memecë, dhe të verbër; ata nuk mund të kuptojnë.

[2:172] O ju që besoni, hani nga gjërat e mira që ju furnizuam, dhe jini falënderues ndaj Zotit, nëse e adhuroni vetëm Atë.

[2:173] Ai ndalon për ju vetëm ngrënien e kafshëve që ngordhin vetë (pa ndërhyrje njerëzore), gjakun, mishin e derrit, dhe kafshët që dedikohen për tjetër pos Zotit. Nëse dikush detyrohet (t’i hajë këto), pa qëllim ose keqdashje, ai nuk shkakton asnjë mëkat. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[2:174] Ata që fshehin shpalljet e Zotit në shkrim, në këmbim të një përfitimi të vogël material, nuk hanë tjetër pos zjarr në barqet e tyre. Zoti nuk do tu flasë në Ditën e Ringjalljes, e as nuk do i pastrojë. Ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[2:175] Janë ata që zgjodhën humbjen në vend të udhëzimit, dhe ndëshkimin në vend të faljes. Si pasojë, ata do të duhet ta durojnë Ferrin.

[2:176] Kjo është për arsye se Zoti e ka shpallur këtë shkrim, që bartë të vërtetën, dhe ata që nuk pajtohen me shkrimin janë kundërshtarët më të flaktë.

[2:177] Drejtësi nuk është kthimi i fytyrave tuaja kah lindja ose perëndimi. Të drejtë janë ata që besojnë në Zotin, Ditën e Fundit, engjëjt, shkrimin, dhe profetët; dhe paratë ua japin, me gëzim, të afërmve, bonjakëve, nevojtarëve, udhëtarëve të huaj, lypësve, dhe për lirimin e skllevërve; dhe i zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat); dhe e mbajnë fjalën sa herë që premtojnë diçka; dhe këmbëngulin me durim përballë keqtrajtimit, varfërisë, dhe luftës. Këta janë të vërtetit; këta janë të drejtit.

[2:178] O ju që besoni, barazia është ligji i shpallur për ju kur keni të bëni me vrasje – i liri për të lirin, skllavi për skllavin, femra për femrën. Nëse dikush falet nga familja e viktimës, një reagim mirënjohës e ka radhën, dhe një kompensim me barazi të paguhet. Ky është një lehtësim nga Zotëruesi juaj dhe mëshirë. Kushdo që shkelë përtej kësaj vetëshkakton një ndëshkim që dhemb.

[2:179] Barazia është ligj që kursen jetë për ju, o ju që keni inteligjencë, që të jeni të drejtë.

[2:180] Është shpallur që kur të afrohet vdekja, të shkruani testament për të mirën e prindërve dhe të afërmve, me barazi. Ky është obligim për të drejtit.

[2:181] Nëse dikush e ndryshon testamentin që ka dëgjuar, mëkati i ndryshimit u bie atyre që janë përgjegjës për një ndryshim të tillë. Zoti është Dëgjues, Njohës.

[2:182] Nëse dikush sheh padrejtësi të tepërt ose njëanshmëri nga testamentlënësi, dhe ndërmerr masa korrigjuese që të kthejë drejtësinë në testament, ai nuk bën mëkat. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[2:183] O ju që besoni, agjërimi është shpallur për ju, siç është shpallur për ata para jush, që të arrini shpëtim.

[2:184] Ditë të posaçme (janë të caktuara për agjërim); nëse dikush është i sëmurë ose në udhëtim, një numër i barabartë i ditëve tjera mund të zëvendësohet. Ata që mund të agjërojnë, por me vështirësi të mëdha, mund ta zëvendësojnë atë me të ushqyerit e një personi të varfër për çdo ditë që e prishin agjërimin. Nëse dikush vullnetarisht (bën edhe më shumë punë të drejta), është edhe më mirë. Por agjërimi është më i mirë për ju, sikur veç ta dinit.

[2:185] Ramazani është muaji gjatë të cilit u shpall Kurani, që jep udhëzim për njerëzit, mësime të qarta, dhe kodin ligjor. Ata prej jush që kalojnë nëpër këtë muaj, të agjërojnë në të. Ata që janë të sëmurë ose duke udhëtuar mund ta zëvendësojnë me numër të njëjtë të ditëve tjera. Zoti ju dëshiron lehtësim, e jo vështirësi, që të përmbushni obligimet tuaja, dhe ta madhëroni Zotin për udhëzimin, dhe ta shprehni mirënjohjen tuaj.

[2:186] Kur shërbëtorët e Mi të pyesin për Mua, Unë jam gjithmonë pranë. Unë ju përgjigjem lutjeve të tyre kur më luten. Njerëzit të më përgjigjen dhe të besojnë në Mua, që të udhëzohen.

[2:187] Të lejuara për ju janë marrëdhëniet seksuale me gratë tuaja gjatë netëve të agjërimit. Ato janë mbajtëset e fshehtësive tuaja, dhe ju jeni mbajtësit e fshehtësive të tyre. Zoti e dinte që ju i tradhtonit shpirtrat tuaj, dhe Ai ju ka shpenguar, dhe ju ka falur. Tash e tutje, ju mund të keni marrëdhënie me to, duke kërkuar atë që Zoti ju ka lejuar. Mund të hani dhe pini deri sa fija e bardhë e dritës të bëhet e dallueshme nga fija e errët e natës në agim. Pastaj, të agjëroni derisa të perëndon dielli. Marrëdhëniet seksuale janë të ndaluara nëse vendosni të strehoheni në vendlutje (gjatë dhjetë netëve të fundit të Ramazanit). Këto janë ligjet e Zotit; të mos i shkelni. Kështu Zoti sqaron shpalljet e Tij për njerëzit, që të mund të arrijnë shpëtim.

[2:188] Të mos i merrni paratë e njëri tjetrit në mënyrë të paligjshme, e as tu jepni ryshfet zyrtarëve për t’ua hequr të tjerëve disa nga të drejtat në mënyrë të paligjshme, përderisa e dini.

[2:189] Të pyesin për fazat e hënës! Thuaj, "Ato janë mjet për matjen e kohës, dhe përcaktojnë kohën e Haxhit." Nuk është e drejtë të flisni rreth e rrotull;* drejtësia arrihet duke ju përmbajtur urdhrave dhe duke qenë të drejtpërdrejtë. T’ia keni dronë Zotit, që të mund t’ia dilni.

[2:190] Mund të luftoni për Zotin kundër atyre që ju sulmojnë, por mos e teproni. Zoti nuk i do agresorët.

[2:191] Ju mund t’i vritni ata që zhvillojnë luftë kundër jush, dhe mund t’i dëboni që kur ata ju dëbuan. Shtypja është më e keqe se vrasja. Mos i luftoni pranë Vendlutjes së Shenjtë, po të mos ju sulmojnë aty. Nëse ju sulmojnë, mund t’i vritni. Ky është ndëshkimi i drejtë për ata mosbesimtarë.

[2:192] Nëse heqin dorë, atëherë Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[2:193] Ju gjithashtu mund t’i luftoni për ta eliminuar shtypjen, dhe për ta adhuruar Zotin lirisht. Nëse heqin dorë nga luftimi, të mos i sulmoni; agresioni lejohet vetëm kundër agresorëve.

[2:194] Gjatë Muajve të Shenjtë, agresionit mund t’i kundërviheni me një reagim të barabartë. Nëse ju sulmojnë, mund tu kundërpërgjigjeni duke iu shkaktuar ndëshkim të njëjtë. T’i keni dronë Zotit dhe ta dini që Zoti është me të drejtit.

[2:195] Të shpenzoni për Zotin; mos e hidhni veten me duart tuaja në shkatërrim. Të jeni bamirës; Zoti i do bamirësit.

[2:196] T’i zbatoni të gjitha ritet e Haxhit dhe Umres për Zotin. Nëse pengoheni, ta dërgoni një sakrificë, dhe mos rifilloni t’i preni flokët tuaja deri sa sakrifica juaj ta ketë arritur cakun. Nëse jeni të sëmurë, ose duke vuajtur nga ndonjë lëndim koke (dhe detyroheni t’i preni flokët), ta shlyeni me agjërim, ose me bamirësi, ose me ndonjë formë tjetër të adhurimit. Gjatë Haxhit të rregullt, nëse e prishni gjendjen e Ihramit (shenjtërisë) ndërmjet Umres dhe Haxhit, ta shlyeni duke flijuar një sakrificë shtazore. Nëse nuk keni mundësi, të agjëroni tre ditë gjatë Haxhit dhe shtatë kur të ktheheni – komplet dhjetë – kjo vlen nëse nuk jetoni te Vendlutja e Shenjtë. T’ia keni dronë Zotit, dhe ta dini se Zoti është i saktë në zbatimin e ndëshkimit.

[2:197] Haxhi të zbatohet në muajt e caktuar.* Kushdo që niset të zbatojë Haxhin t’iu shmanget marrëdhënieve seksuale, sjelljeve të këqija, dhe grindjeve gjatë Haxhit. Çfarëdo të mire që bëni, Zoti është plotësisht i vetëdijshëm për të. Përderisa i përgatitni furnizimet për rrugë, furnizimi më i mirë është drejtësia. Të ma keni dronë Mua, o ju që posedoni inteligjencë.

[2:198] Nuk bëni gabim duke kërkuar furnizime nga Zotëruesi juaj (nëpërmjet tregtisë). Kur të hiqeni prej Arafatit, ta përkujtoni Zotin te Vendi i Shenjtë (Muzdelife). Ta përkujtoni Atë se ju udhëzoi; para kësaj, ishit të humbur.

[2:199] Të largoheni së bashku, me njerëzit e tjerë që largohen, dhe ta lutni Zotin për falje. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[2:200] Kur t’i kryeni ritet, të vazhdoni ta përkujtoni Zotin si i përkujtoni prindërit tuaj, ose edhe më mirë. Disa njerëz do të thoshin, "Zotëruesi ynë, na jep të mira në këtë botë," përderisa nuk kanë hise në Përjetësi.

[2:201] Të tjerët do të thoshin, "Zotëruesi ynë, na jep të mira në këtë botë, dhe të mira në Përjetësi, dhe ruana nga ndëshkimi i Ferrit."

[2:202] Secili nga këta do të marrin hisen që e kanë mbledhur. Zoti është më i shkathëti në llogaritje.

[2:203] Ta përkujtoni Zotin për një numër ditësh (në Mine); kushdo që ngutet ta bëjë këtë për dy ditë nuk bën mëkat, dhe kushdo që rri më gjatë nuk bën mëkat, përderisa mbahet drejtësia. T’ia keni dronë Zotit, dhe ta dini se para Tij do të mblidheni.

[2:204] Mes njerëzish, dikush mund të të lë mbresa me shprehjet e tij në lidhje me këtë jetë, dhe madje mund t’i drejtohet Zotit të jetë dëshmitar i mendimeve të tij më të thella, përderisa ai është më i flakti kundërshtar.

[2:205] Posa të largohet, endet i korruptuar nëpër tokë, duke shkatërruar prona dhe jetë. Zoti nuk e do korrupsionin.

[2:206] Kur i thuhet, "Druaje Zotin," ai bëhet i zemëruar me mburrje. Si pasojë, fat i tij i vetëm është Ferri; çfarë vendbanimi i tmerrshëm.

[2:207] E ka nga njerëzit që dedikojnë jetën në shërbim të Zotit; Zoti është i dhembshëm ndaj adhuruesve të tillë.

[2:208] O ju që besoni, ta përqafoni nënshtrimin e tërësishëm; mos i ndiqni hapat e Dreqit, pasi ai është armiku juaj më i flaktë.

[2:209] Nëse tërhiqeni, pasi që ju kanë ardhur provat e qarta, atëherë dijeni që Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[2:210] A po presin ata deri sa Vetë Zoti të vjen në re të dendura, bashkë me engjëjt? Kur të ndodhë kjo, e tërë çështja do të mbarojë, dhe te Zoti çdo gjë do të kthehet.*

[2:211] Pyeti Fëmijët e Izraelit sa mrekulli të thella ua kemi shfaqur! Për ata që shpërfillin bekimet e dhuruara mbi ta prej Zotit, Zoti është më i rrepti në ndëshkim.

[2:212] Jeta e kësaj bote është e zbukuruar në sytë e mosbesimtarëve, dhe ata i përqeshin ata që besojnë. Megjithatë, të drejtit do të jenë shumë më lart tyre në Ditën e Ringjalljes. Zoti e bekon këdo që Ai do, pa kufi.

[2:213] Njerëzit dikur ishin një shoqëri kur Zoti dërgoi profetët si bartës lajmi të mirë, si dhe paralajmërues. Ai lëshoi me ta shkrimin, që bart të vërtetën, për të gjykuar në mes të njerëzve në grindjet e tyre. Për ironi, ata që pranuan shkrimin ishin ata që refuzuan cilindo shkrim të ri, përkundër provave të qarta që iu dhanë. Kjo është për shkak të xhelozisë nga ana e tyre. Zoti i udhëzon ata që besojnë në të vërtetën që polemizohet nga të gjithë tjerët, sipas vullnetit të Tij. Zoti udhëzon këdo që do në rrugë të drejtë.*

[2:214] A prisni të hyni në Parajsë pa u testuar si ata para jush? Ata u testuan me vështirësi dhe fatkeqësi, dhe u tronditën, deri sa i dërguari dhe ata që besuan me të thanë, "Ku është fitorja e Zotit?" Fitorja e Zotit është afër.

[2:215] Të pyesin për të dhënit: thuaj, "Bamirësia që jep duhet t’i shkojë prindërve, të afërmve, bonjakëve, të varfërve, dhe udhëtarit të huaj." Çfarëdo të mire që bën, Zoti është plotësisht i vetëdijshëm për të.

[2:216] Luftimi mund t’ju imponohet, edhe pse nuk ju pëlqen. Por mund të mos ju pëlqejë diçka që është e mirë për ju, dhe mund t’ju pëlqejë diçka që është e keqe për ju. Zoti e di përderisa ju nuk e dini.

[2:217] Të pyesin për Muajt e Shenjtë dhe luftimin në ta: thuaj, "Luftimi në ta është përdhosje. Megjithatë, zmbrapsja nga rruga e Zotit dhe mosbesimi në Të dhe në shenjtërinë e Vendlutjes së Shenjtë, dhe dëbimi i njerëzve të saj, janë përdhosje më të mëdha para Zotit. Shtypja është më e keqe se vrasja." Ata gjithmonë do t’ju luftojnë juve për t’ju mbrapsur nga feja juaj, nëse munden. Ata prej jush që zmbrapsen nga feja e vet, dhe vdesin si mosbesimtarë, i kanë asgjësuar punët e tyre në këtë jetë dhe në Përjetësi. Këta janë banuesit e Ferrit, ku qëndrojnë përgjithmonë.

[2:218] Ata që besojnë, dhe ata që emigrojnë dhe përpiqen për Zotin, kanë merituar mëshirën e Zotit. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[2:219] Të pyesin për dehësit dhe bixhozin: thuaj, "Në to ka mëkat të tepërt, dhe ca dobi për njerëzit. Por mëkatnia e tyre ia kalon dobisë shumë." Gjithashtu të pyesin çka duhet dhënë bamirësi: thuaj, "Tepricën." Kështu Zoti sqaron shpalljet për ju që të mund të pasqyroni,

[2:220] për këtë jetë dhe Përjetësinë. Dhe të pyesin ty për bonjakët: thuaj, “Edukimi i drejtë është më e mira që mund të bëni për ta. Nëse e përzieni pronën e tyre me tuajën, t’i trajtoni si anëtarë të familjes." Zoti i njeh të drejtit dhe shpirtligjtë. Sikur të donte Zoti, Ai ka mundur t’ju vë rregulla më të ashpra. Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[2:221] Të mos martoheni me idhujtare në mos besofshin ato; një besimtare është më e mirë se një idhujtare, edhe nëse të pëlqen. As të mos i martoni vajzat me idhujtarë, në mos besofshin ata. Një besimtar është më i mirë se një idhujtar, edhe nëse të pëlqen. Këta ftojnë në Ferr, derisa Zoti fton në Parajsë dhe falje, si do Ai. Ai sqaron shpalljet e Tij për njerëzit, që të mund të jenë të vëmendshëm.

[2:222] Të pyesin për menstruacionin: thuaj, "Dëmton; t’ju shmangeni marrëdhënieve seksuale me gratë gjatë menstruacionit; mos ju qasni atyre deri sa tu hiqet qafe. Kur tu hiqet qafe, mund të keni marrëdhënie me to në mënyrën e dizajnuar nga Zoti. Zoti i do ata që pendohen, dhe Ai i do ata që janë të pastër."

[2:223] Gratë tuaja janë bartëse të farës suaj. Pra, mund ta gëzoni këtë privilegj si të doni, përderisa e mbani drejtësinë. T’ia keni dronë Zotit, dhe dinie se do e takoni. Jepu lajme të mira besimtarëve.

[2:224] Të mos e përdorni emrin e Zotit në betë e rastësishme, për tu dukur të drejtë, fetar, ose për të arritur besueshmëri tek njerëzit. Zoti është Dëgjues, Njohës.

[2:225] Zoti nuk ju mban përgjegjës për të shprehurit e jashtëm të betimeve; Ai ju mban përgjegjës për qëllimet tuaja më të thella. Zoti është Falës, i Butë.

[2:226] Ata që kanë ndërmend të shkurorëzohen nga gratë e tyre duhet të presin katër muaj (të ftohen); nëse e ndryshojnë mendjen dhe pajtohen, atëherë Zoti është Falës, i Mëshirshëm.

[2:227] Nëse shkojnë deri në fund me shkurorëzimin, atëherë Zoti është Dëgjues, Njohës.

[2:228] Gratë e shkurorëzuara duhet të presin tre menstruacione (para martesës me tjetërkënd). Nuk është e ligjshme për to të fshehin çka Zoti krijon në mitrat e tyre, nëse besojnë në Zotin dhe në Ditën e Fundit. (Në rast shtatzënie,) dëshirat e burrit duhet të hynë në përdorim mbi ato të gruas, nëse ai dëshiron të rimartohet me të. Gratë kanë të drejta, si dhe obligime, barabartë. Kështu, dëshirat e burrit mbizotërojnë (në rast shtatzënie). Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[2:229] Shkurorëzimi mund të tërhiqet mbrapa dy herë. Gruaja e shkurorëzuar të lejohet të jetojë në shtëpinë e njëjtë miqësisht, ose të dal prej saj miqësisht. Nuk është e ligjshme për burrin që të marrë prapa çfarëdo që i ka dhënë asaj. Mirëpo, çifti mund të ketë frikë se mos e shkel ligjin e Zotit. Nëse ekziston frika se mund ta shkelin ligjin e Zotit, nuk bëjnë gabim nëse gruaja me dëshirë kthen çfarëdo që zgjedh ajo. Këto janë ligjet e Zotit; të mos i shkelni. Ata që shkelin ligjet e Zotit janë të padrejtit.

[2:230] Nëse shkurorëzohet nga ajo (për herë të tretë), është e paligjshme për atë që të rimartohet me të, në mos u martoftë ajo me një tjetër, e pastaj ai të shkurorëzohet nga ajo. Burri i parë pastaj mund të rimartohet me të, përderisa i zbatojnë ligjet e Zotit. Këto janë ligjet e Zotit; Ai i shpjegon ato për njerëzit që dinë.

[2:231] Nëse shkurorëzoheni nga gratë, kur ta përmbushin afatin (tre menstruacione), t’i lejoni të jetojnë në shtëpinë e njëjtë miqësisht, ose t’i leni të dalin miqësisht. Mos i detyroni të rrinë kundër dëshirës së tyre, si hakmarrje. Kushdo që e bën këtë i bën keq vetes. Mos i merrni shpalljet e Zotit si të kota. Përkujtoni bekimet e Zotit mbi ju, dhe që Ai ju lëshoi shkrimin dhe mençuri që të ju shkollojë. T’ia keni dronë Zotit, dhe ta dini që Zoti është i vetëdijshëm për të gjitha gjërat.

[2:232] Nëse shkurorëzoheni nga gratë, kur ta përmbushin afatin, mos i pengoni që të rimartohen me burrat e tyre, nëse pajtohen miqësisht. Këtë duhet ta kenë parasysh ata mes jush që besojnë në Zotin dhe në Ditën e Fundit. Kjo është më e pastër për ju, dhe më e drejtë. Zoti din, përderisa ju nuk dini.

[2:233] Nënat e shkurorëzuara duhet t’i ushqejnë foshnjat e tyre dy vjet të plota, nëse babai dëshiron ashtu. Babai duhet ta furnizojë ushqimin e nënës dhe veshmbathjen me barazi. Askush nuk duhet të ngarkohet përtej aftësisë së tij. Asnjë nënë nuk duhet të dëmtohet në llogari të foshnjës së saj, e as babai të dëmtohet për shkak të foshnjës së tij. (Nëse babai vdes), trashëguesi i tij duhet t’i marrë këto përgjegjësi. Nëse prindërit e foshnjës pajtohen në mënyrë të përbashkët të ndahen pas konsultimit të duhur, nuk bëjnë gabim nëse bëjnë ashtu. Nuk bëni gabim nëse punësoni gjidhënëse tjera, përderisa i paguani me barazi. T’ia keni dronë Zotit, dhe ta dini që Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëni.

[2:234] Ata që vdesin dhe lënë gra, të vejat e tyre duhet të presin katër muaj e dhjetë ditë (para se të rimartohen). Kur ta përmbushin afatin, nuk bëni gabim t’i lini të bëjnë çfarëdo pune të drejtë që dëshirojnë të bëjnë. Zoti është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëni.

[2:235] Nuk mëkatoni duke njoftuar tërheqjen tuaj ndaj grave, apo duke e mbajtur fshehtë. Zoti e di se do të mendoni për to. Mos i takoni fshehurazi, në mos paçi diçka të drejtë për të diskutuar. Mos e përmbushni martesën deri sa të përmbushet afati i tyre. Duhet ta dini se Zoti i di mendimet tuaja më të thella, dhe t’ia keni dronë Atij. Duhet ta dini se Zoti është Falës, i Butë.

[2:236] Nuk bëni gabim duke u ndarë nga gratë para se t’i prekni, ose para se ta caktoni pajën për to. Në këtë rast, t’i kompensoni ato – i pasuri sipas mundësisë së tij dhe i varfëri sipas mundësisë së tij – kompensim me barazi. Kjo është detyrë për të drejtit.

[2:237] Nëse ndaheni nga to para se t’i prekni, por pasi ta keni caktuar pajën, kompensimi duhet të jetë gjysma e pajës, po të mos e falin ato vullnetarisht të drejtën e tyre, ose pala përgjegjëse për shkaktimin e ndarjes zgjedhë që ta falë pajën. Të falni është më afër drejtësisë. Të vazhdoni t’i mbani marrëdhëniet miqësore mes jush. Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëni.

[2:238] T’i zbatoni rregullisht Lutjet e Kontaktit, posaçërisht lutjen e mesme, dhe t’ia kushtoni veten plotësisht Zotit.

[2:239] Në rrethana të jashtëzakonshme, mund të luteni duke ecur ose ngarë. Kur të jeni të sigurt, ta përkujtoni Zotin ashtu si ju mësoi çka ju nuk dinit.

[2:240] Ata që vdesin dhe lënë gra, një testament duhet t’i furnizojë gratë e tyre me mbështetje për një vjet, po që se ato rrinë në shtëpinë e njëjtë. Nëse dalin, nuk bëni mëkat t’i leni të bëjnë çfarëdo që dëshirojnë, përderisa mbahet drejtësia. Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[2:241] Të shkurorëzuarat gjithashtu duhet furnizuar, me barazi. Kjo është detyrë për të drejtit.

[2:242] Zoti kështu ju shpjegon shpalljet e Tij, që të mund të kuptoni.

[2:243] A i ke vërejtur ata që ikën nga shtëpitë e tyre – edhe pse ishin me mijëra – nga frika prej vdekjes? Zoti u tha, "Vdisni," pastaj i ringjalli. Zoti lëshon mirësinë e Tij mbi njerëzit, por shumica e njerëzve janë jo-mirënjohës.

[2:244] Të luftoni për Zotin, dhe ta dini se Zoti është Dëgjues, Njohës.

[2:245] Kush do i jepte Zotit hua të drejtësisë, për t’iu kthyer e shumëfishuar? Zoti është Ai që furnizon dhe mban, dhe te Ai do të ktheheni.

[2:246] A i keni vërejtur prijësit e Izraelit pas Moisiut? Ata i thanë profetit të tyre. "Nëse cakton një mbret për të na udhëhequr, do të luftojmë për Zotin." Ai tha, "A e keni ndërmend që, nëse luftimi shpallet për ju, nuk do të luftoni?" Ata thanë, "Pse të mos luftojmë për Zotin, kur na kanë hequr nga shtëpitë tona, dhe fëmijët tonë?" Prapëseprapë, kur luftimi u shpall për ta, ata refuzuan, përveç një pakice. Zoti është i vetëdijshëm për shkelësit.

[2:247] Profeti i tyre u tha, "Zoti ka caktuar Talutin (Saulin) të jetë mbret i juaji." Ata thanë "Si mund të ketë ai mbretërim mbi ne kur ne jemi më meritor për mbretërim se ai; madje ai as nuk është i pasur?" Ai tha, "Zoti e ka zgjedhur atë mbi ju, dhe e ka bekuar me begati në dije dhe në trup." Zoti i dhuron mbretërimin e Tij kujtdo që Ai do. Zoti është Bujar, i Gjithëdijshëm.

[2:248] Profeti i tyre u tha, "Shenja e mbretërimit të tij është që Arka e Besëlidhjes do të ju kthehet juve, duke ju sjellë bindje nga Zotëruesi juaj, dhe relikte të lëna nga njerëzit e Moisiut dhe njerëzit e Aronit (Harunit). Do të bartet nga engjëjt. Kjo duhet të jetë shenjë që ju bind, nëse me të vërtetë jeni besimtarë."

[2:249] Kur Sauli mori nën komandë trupat, ai tha, "Zoti po ju vë në test me anën e një përroi. Kushdo që pi prej tij nuk është me mua – vetëm ata që nuk e provojnë janë me mua – po të mos jetë veç një fyt." Ata pinë prej tij, përveç një pakice. Kur e kaloi me ata që besuan, ata thanë, "Tash na mungon fuqia të përballemi me Goliathin dhe trupat e tij." Ata që ishin të vetëdijshëm se do të takohen me Zotin thanë, "Sa e sa ushtri të vogla mposhtën ushtri të mëdha me lejen e Zotit. Zoti është me ata që durojnë me këmbëngulësi."

[2:250] Kur i dolën përballë Goliathit dhe trupave të tij, u lutën, "Zotëruesi ynë, dhurona durim, përforcona këmbët, dhe përkrahna kundër njerëzve mosbesimtarë."

[2:251] I mposhtën me lejen e Zotit, dhe Davidi (Davudi) vrau Goliathin. Zoti i dha mbretërim dhe mençuri, dhe e mësoi si Ai deshi. Po të mos ishte përkrahja e Zotit ndaj disa njerëzve kundër të tjerëve, do të ishte kaos në tokë. Por Zoti lëshon mirësinë e Tij mbi njerëzit.

[2:252] Këto janë shpalljet e Zotit. I recitojmë nëpërmjet teje,* vërtetë, se je një nga të dërguarit.

[2:253] Këta të dërguarë; i bekuam disa prej tyre më shumë se tjerët. Për shembull, Zoti i foli njërit, dhe ngritëm disa prej tyre në rang më të lart. Dhe i dhamë Jezusit, birit të Marisë, mrekulli të mëdha dhe e mbështetëm me Frymën e Shenjtë. Po të kishte dashur Zoti, ithtarët e tyre nuk do të kishin luftuar me njëri tjetrin, pasi u kishin ardhur provat e qarta. Përkundrazi, ata u grindën në mes vete; disa prej tyre besuan, dhe disa nuk besuan. Po të kishte dashur Zoti, ata nuk do të kishin luftuar. Çdo gjë është në përputhje me vullnetin e Zotit.

[2:254] O ju që besoni, të jepni bamirësi nga furnizimet që jua dhamë, para se të vijë një ditë ku nuk ka shitblerje, as familjarizëm, as ndërmjetësim. Pabesimtarët janë të padrejtit.

[2:255] Zoti: nuk ka zot tjetër pos Tij, të Gjallit, të Përjetshmit. Atë nuk e zë as kotje as gjumë. E tij është çdo gjë në qiej dhe çdo gjë në tokë. Kush do të mund të ndërmjetësonte me Të, përveç në përputhje me vullnetin e Tij? Ai e di të kaluarën e tyre, dhe të ardhmen e tyre. Askush nuk fiton ndonjë dije, përveç si dëshiron Ai. Pushteti i Tij përfshinë qiejt dhe tokën, dhe nuk i vjen rëndë të kujdeset për to. Ai është Më i Larti, i Madhi.

[2:256] Nuk shkon feja me zor: e drejta tash është e dallueshme nga e gabuara. Kushdo që denoncon djallin dhe beson në Zotin ka kapur lidhjen më të fortë; një që nuk këputet. Zoti është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[2:257] Zoti është Zotërues i atyre që besojnë; i nxjerr nga errësira në dritë. Sa për ata që nuk besojnë, zotërues të tyre janë idhujt e tyre; i fusin nga drita në errësirë – këta do të jenë banuesit e Ferrit; ata qëndrojnë në të përgjithmonë.

[2:258] A e ke vërejtur atë që polemizoi me Ibrahimin rreth Zotëruesit të tij, edhe pse Zoti i kishte dhënë mbretërim? Ibrahimi tha, "Zotëruesi im dhuron jetë dhe vdekje." Ai tha, "Unë jap jetë dhe vdekje." Ibrahimi tha, "Zoti e sjell diellin nga lindja, a mund ta sjellësh ti nga perëndimi?" Mosbesimtari mbeti. Zoti nuk i udhëzon shpirtligjtë.

[2:259] Merre parasysh atë që kaloi pranë një qyteti të vdekur dhe pyeti veten, "Si mund Zoti ta ringjall këtë pasi që ka vdekur?" Zoti pastaj e vuri në vdekje për njëqind vjet, pastaj e ringjalli, dhe i tha, "Sa ke qëndruar këtu?" Ai tha, "Kam qenë këtu një ditë, ose një pjesë të ditës." Ai tha, "Jo! Ti ke qenë këtu njëqind vjet. E shiko ushqimin dhe pijen tënde; nuk janë prishur. E shiko gomarin tënd – kështu ne të shndërrojmë ty në mësim për njerëzit. Tani, shiko si i ndërtojmë eshtrat, pastaj i mbështjellim me mish." Kur ai e kuptoi çka kishte ndodhur, ai tha, "Tani e di se Zoti është i Gjithëfuqishëm."

[2:260] Ibrahimi tha, "Zotëruesi im, tregomë si i ringjall të vdekurit." Ai tha, "A nuk beson?" Ai tha, "Po, por dua ta bindë edhe një herë zemrën time." Ai tha "Merri katër zogj, ua mbaj mend shenjat, vendose nga një pjesë të secilit zog në maje të një kodre, pastaj thirri te ti. Do të vijnë te ti fluturimthi. Ta dish se Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri."

[2:261] Shembulli i atyre që shpenzojnë paratë për Zotin është si i një kokrre që prodhon shtat kallinj, me nga njëqind kokrra në secilin kalli. Zoti e shumëfishon këtë për këdo që Ai do. Zoti është Bujar, i Dijshëm.

[2:262] Ata që shpenzojnë paratë e tyre për Zotin, pastaj nuk e shoqërojnë bamirësinë me ofendim ose lëndim, do të marrin shpërblimin e tyre nga Zotëruesi i tyre; ata nuk kanë pse të frikësohen, e as nuk do të brengosen.

[2:263] Fjalët e mira dhe keqardhja janë më të mira se një bamirësi e shoqëruar me ofendim. Zoti është i Pasur, i Butë.

[2:264] O ju që besoni, mos i anuloni bamirësitë tuaja me qortim dhe ofendim, sikur njëri që i shpenzon paratë e tij për tu treguar, përderisa nuk beson në Zotin dhe në Ditën e Fundit. Shembulli i tij është si një shkëmb i mbuluar me një shtresë të hollë dheu; posa të bie një shi i madh, e lanë dheun, duke e lënë atë shkëmb të papërdorshëm. Ata nuk fitojnë asgjë nga përpjekjet e tyre. Zoti nuk udhëzon njerëz mosbesimtarë.

[2:265] Shembulli i atyre që japin paratë e tyre duke kërkuar kënaqësinë e Zotit, nga bindja e sinqertë, është si i një kopshti në tokë të lartë pjellore; kur bie shi i madh, ajo jep dy herë më shumë të korra. Nëse nuk bie shi i madh, mjafton një rigë. Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëni.

[2:266] A dëshiron ndokush prej jush të ketë një kopsht me palma dhe hardhi, me prroje që rrjedhin dhe fruta me bollëk, pastaj, posa të plaket, dhe përderisa fëmijët e tij janë ende të varur nga ai, një kërdi ia godet dhe shkrumbon kopshtin? Zoti kështu jua sqaron shpalljet, që të mund të paramendoni.

[2:267] O ju që besoni, të jepni bamirësi nga gjërat e mira që i fitoni, dhe nga ajo që kemi prodhuar për ju nga toka. Mos e zgjidhni të keqen nga aty për ta falur, kur as vet nuk e pranoni atë pa i pasur sytë e mbyllur. Ta dini se Zoti është i Pasur, i Falënderuar.

[2:268] Djalli ju premton varfëri dhe ju urdhëron të bëni të këqija, përderisa Zoti ju premton falje nga Ai dhe mirësi. Zoti është Bujar, i Gjithëdijshëm.

[2:269] Ai dhuron mençuri mbi këdo që Ai zgjedh, dhe kushdo që arrin të jetë i mençur, ka arritur një dhuratë të madhe. Vetëm ata që kanë inteligjencë do të jenë të vëmendshëm.

[2:270] Çfarëdo bamirësi që jep, ose premtim bamirësie që përmbush, Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të. Sa për shpirtligjtë, ata nuk do të kenë ndihmues.

[2:271] Nëse i deklaroni bamirësitë, ato janë ende të mira. Por nëse i mbani anonime, dhe ua jepni të varfërve, është më mirë për ju, dhe jua largon më shumë nga mëkatet tuaja. Zoti është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëni.

[2:272] Ti nuk je përgjegjës për të udhëzuar ndokënd. Zoti është i vetmi që udhëzon atë që zgjedhë (të udhëzohet). Çfarëdo bamirësie që jepni është për të mirën tuaj. Çfarëdo bamirësie që jepni duhet të jetë për hatër të Zotit. Çfarëdo bamirësie që jepni do të ju kthehet, pa as më të voglën padrejtësi.

[2:273] Bamirësia duhet t’u shkojë të varfërve që janë duke vuajtur për Zotin, dhe nuk mund të emigrojnë. Të pavetëdijshmit mund të mendojnë që ata janë të pasur, për shkak të dinjitetit të tyre. Por ju mund t’i njihni ata nga shenja të caktuara; ata nuk lypin prej njerëzve vazhdimisht. Çfarëdo bamirësie që jepni, Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të.

[2:274] Ata që japin bamirësi natën dhe ditën, fshehtë dhe haptas, marrin shpërblimin e tyre nga Zotëruesi i tyre; ata nuk do të kenë pse të frikësohen, e as nuk do të brengosen.

[2:275] Ata që marrin fajde janë në pozitë të njëjtë si ata me dyzgina nga ndikimi i djallit. Kjo është për shkak se ata pretendojnë që fajdeja është njëjtë si tregtia. Megjithatë, Zoti lejon tregtinë, dhe ndalon fajdenë. Pra, kushdo që i vë veshin këtij urdhri nga Zotëruesi i tij, dhe heq dorë nga fajdeja, ai mund t’i mbaj fitimet e kaluara, dhe gjykimi i tij mbetet me Zotin. Sa për ata që vazhdojnë me fajde, ata vetëshkaktojnë Ferrin, ku qëndrojnë përgjithmonë.

[2:276] Zoti dënon fajdenë, dhe bekon bamirësinë. Zotit nuk i pëlqen asnjë mosbesimtar, fajtor.

[2:277] Ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, dhe zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat), dhe japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat), ata marrin shpërblimin e tyre nga Zotëruesi i tyre; ata nuk do të kenë pse të frikësohen, as nuk do të brengosen.

[2:278] O ju që besoni, t’ia keni dronë Zotit dhe të hiqni dorë nga të gjitha llojet e fajdesë, nëse jeni besimtarë.

[2:279] Nëse jo, atëherë prisni luftë nga Zoti dhe i dërguari i Tij. Por nëse pendoheni, mund ta mbani kapitalin, pa shkaktuar padrejtësi, ose pësuar padrejtësi.

[2:280] Nëse borxhliu nuk është në gjendje të paguaj, prisni për një kohë më të mirë. Nëse ia leni huan si bamirësi, do të ishte më mirë për ju, sikur veç ta dinit.

[2:281] Ruajuni ditës kur ktheheni te Zoti, dhe çdo shpirt paguhet për gjithçka që ka bërë, pa më të voglën padrejtësi.

[2:282] O ju që besoni, kur merrni hua për çfarëdo afati, ta shënoni. Një shkrues i paanshëm duhet ta shkruaj. Asnjë shkrues nuk duhet të refuzojë ta bëjë këtë shërbim, në përputhje me mësimet e Zotit. Ai duhet të shkruaj, përderisa borxhliu i dikton kushtet. Ai duhet t’ia ketë dronë Zotit Zotëruesit të tij dhe të mos bëjë hile. Nëse borxhliu është i paaftë mentalisht, ose i pazoti, ose nuk mund të diktojë, kujdestari i tij duhet të diktojë me barazi. Dy burra duhet të jenë dëshmitarë; nëse jo dy burra, atëherë një burrë dhe dy gra dëshmia e të cilëve pranohet nga të gjithë.* Kështu, nëse njëra grua bëhet e njëanshme, tjetra do të ia kujtojë. Është obligim i dëshmitarëve që të dëshmojnë kur të thirren për të bërë ashtu. Të mos përtoni t’i shkruani detajet, pa marrë parasysh sa të gjata janë, përfshirë edhe kohën e kthimit të huasë. Kjo është e barabartë para syve të Zotit, siguron dëshmim më të mirë, dhe eliminon ndonjë dyshim që mund ta keni. Shitblerjet që i kryeni aty për aty nuk ka nevojë të shënohen, por le të jenë të dëshmuara. Asnjë shkrues ose dëshmitar nuk duhet të dëmtohet në llogari të shërbimit të tij. Nëse i dëmtoni, do të ishte ligësi nga ana juaj. T’ia keni dronë Zotit, dhe Zoti do t’ju mësojë. Zoti është i Gjithëdijshëm.

[2:283] Nëse jeni duke udhëtuar, dhe asnjë shkrues nuk është në dispozicion, të lëshohet një hipotekë për të garantuar kthimin e huasë. Nëse dikujt i zihet besë në këtë mënyrë, ai duhet ta kthejë hipotekën në kohën e duhur, dhe t’ia ketë dronë Zotit Zotëruesit të tij. Mos dëshmoni duke fshehur atë për të cilën keni qenë dëshmitarë. Kushdo që fsheh një dëshmi është mëkatar në zemër. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për çdo gjë që bëni.

[2:284] E Zotit është çdo gjë në qiej dhe tokë. Pa marrë parasysh a i deklaroni mendimet tuaja më të thella, apo i mbani të fshehta, Zoti ju mban përgjegjës për to. Ai fal këdo që Ai do, dhe ndëshkon këdo që Ai do. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[2:285] I dërguari ka besuar në atë që iu zbrit nga Zotëruesi i tij, si edhe besimtarët. Ata besojnë në Zotin, engjëjt e Tij, shkrimin e Tij, dhe të dërguarit e Tij; "Ne nuk bëjmë asnjë dallim mes asnjërit prej të dërguarve të Tij." Ata thonë, "Dëgjojmë, dhe të bindemi.* Falna, Zotëruesi ynë. Te Ti është fati ynë përfundimtar. "

[2:286] Zoti nuk e ngarkon asnjë shpirt përtej mundësive të tij; për të mirë të tij është çka fiton ai, dhe kundër tij është në çka ai bie. "Zotëruesi ynë, mos na dëno nëse harrojmë ose gabojmë. Zotëruesi ynë, dhe mbrona që të mos blasfemojmë kundër Teje, siç kanë bërë ata para nesh. Zotëruesi ynë, mbrona nga mëkatimi para se të na bëhet shumë vonë për tu penduar. Falna, dhe shlyena mëkatet. Ti je Zotëruesi dhe Mbizotëruesi ynë. Dhurona fitore kundër njerëzve mosbesimtarë."

 

Surja 3: Amramitët (Al-Imran)

[3:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[3:1] A.L.M.*

[3:2] Zoti: nuk ka asnjë zot pos Tij; të Gjallit, të Përjetshmit.

[3:3] Ai e zbriti këtë shkrim tek ju, vërtetë, që vërteton të gjitha shkrimet paraprake, dhe Ai e zbriti Torahn dhe Ungjillin

[3:4] para kësaj, që t’i udhëzojë njerëzit, dhe Ai zbriti kodin ligjor. Kush nuk beson në shpalljet e Zotit vetëshkakton ndëshkim të rëndë. Zoti është i Plotfuqishëm, Shpagues.

[3:5] Asgjë nuk është e fshehur prej Zotit, as në tokë, e as në qiell.

[3:6] Ai është Ai që ju formon në mitra si do Ai. Nuk ka tjetër zot pos Tij; të Plotfuqishmit, Më të Mençurit.

[3:7] Ai jua zbriti këtë shkrim, që përmban strofa të drejtpërdrejta – që përbëjnë esencën e shkrimit – si dhe strofa me shumë kuptime ose alegorike. Ata që ushqejnë dyshime në zemrat e tyre do t’u qepen strofave shumë-kuptimshe për të ngjall huti, dhe për të shkëputur një kuptim të caktuar. Askush nuk e di kuptimin e vërtetë të tyre përveç Zotit dhe atyre fort të bazuar në dijeni. Ata thonë, "Ne besojmë në këtë – e gjitha vjen prej Zotëruesit tonë." Vetëm ata që kanë inteligjencë do të marrin vesh.

[3:8] "Zotëruesi ynë, mos na i lë zemrat të na luhaten, tash që na ke udhëzuar. Lëshona mëshirën Tënde; Ti je Dhuruesi.

[3:9] "Zotëruesi ynë, Ti padyshim se do i mbledhësh njerëzit në një ditë që është e pashmangshme. Zoti nuk e shkelë premtimin."

[3:10] Ata që nuk besojnë nuk do të ndihmohen nga paratë e tyre, e as nga fëmijët e tyre, kundër Zotit. Ata do të jenë lëndë djegëse e Ferrit.

[3:11] Si populli i Faraonit dhe ata para tyre, refuzuan shpalljet tona dhe, si pasojë, Zoti i ndëshkoi për mëkatet e tyre. Zoti është i rreptë në zbatimin e ndëshkimit.

[3:12] Thuaju atyre që nuk besojnë, "Ju do të mposhteni, pastaj do të mblidheni në Ferr; çfarë vendbanimi i tmerrshëm!"

[3:13] Është vënë për ju një shembull nga dy ushtritë që u ndeshën – njëra ishte duke luftuar për Zotin, përderisa tjetra ishte duke mos besuar. Ata e panë me sytë e vet se ishin dy herë më shumë. Zoti mbështetë me fitoren e Tij këdo që Ai do. Kjo duhet të japë siguri për ata që kanë vizion.

[3:14] Të zbukuruara për njerëzit janë kënaqësitë e botës, siç janë gratë, lindja e fëmijëve, grumbujt e arit dhe argjendit, kuajt e stërvitur, bagëtia, e bujqësia. Këto janë kënaqësitë materiale të kësaj bote. Një vendbanim shumë më i mirë është i rezervuar te Zoti.

[3:15] Thuaj, "A t’ju kallëzoj për diçka më të mirë: për ata që çojnë jetë të drejtë, të rezervuara te Zotëruesi i tyre, janë kopshte me prroje që rrjedhin, dhe bashkëshorte të çiltra, dhe gëzim në bekimet e Zotit." Zoti është Pamës i adhuruesve të Tij.

[3:16] Thonë, "Zotëruesi ynë, ne kemi besuar, prandaj falna mëkatet, dhe ruana nga agonia e zjarrit."

[3:17] Ata janë të palëkundshëm, të sinqertë, të nënshtruar, bamirës, dhe meditues në agim.

[3:18] Zoti dëshmon se nuk ka zot përveç Tij, e ashtu dëshmojnë edhe engjëjt dhe ata që kanë dije. Sinqerisht dhe me të drejtë, Ai është zoti absolut; nuk ka tjetër zot pos Tij, të Plotfuqishmit, Më të Mençurit.

[3:19] E vetmja fe e aprovuar nga Zoti është "Nënshtrimi." Ironikisht, ata që kanë pranuar shkrimin janë ata që e polemizojnë këtë fakt, përkundër diturisë që e kanë pranuar, për shkak të xhelozisë. Për refuzuesit e tillë të shpalljeve të Zotit, Zoti është më i rrepti në llogaritje.

[3:20] Nëse ata polemizojnë me ty, atëherë thuaj, "Unë thjeshtë ia kam nënshtruar veten Zotit; Unë dhe ata që më ndjekin mua." Të deklaroni para atyre që e pranuan shkrimin, si dhe atyre që nuk e pranuan, "A nënshtroheni?" Nëse nënshtrohen, atëherë janë udhëzuar, por nëse refuzojnë, misioni yt i vetëm është ta dorëzosh këtë mesazh. Zoti është Pamës i gjithë njerëzve.

[3:21] Ata që kanë refuzuar shpalljet e Zotit, dhe vranë profetët padrejtësisht, dhe vranë ata që përkrahën drejtësinë mes njerëzve, premtoju atyre një ndëshkim që dhemb.

[3:22] Punët e tyre janë asgjësuar, edhe në këtë jetë edhe në Përjetësi, dhe ata nuk do të kenë ndihmues.

[3:23] A i ke vërejtur ata që u është dhënë një pjesë e shkrimit dhe si ata ftohen që t’i përmbahen këtij shkrimi të Zotit, dhe ta zbatojnë në jetët e tyre, pastaj disa prej tyre refuzojnë me neveri?

[3:24] Kjo është për shkak se ata thanë, "Nuk do të na kapë zjarri, përveç disa ditësh." Ata pra janë mashtruar në fenë e tyre nga trillimet e veta.

[3:25] Si do të jetë për ta, kur t’i mbledhim në atë të pashmangshmen ditë? Secili shpirt do të paguhet për çfarëdo që mblodhi, pa as më të voglën padrejtësi.

[3:26] Thuaj, "I yni zot: posedues i gjithë sovranitetit. Ti i dhuron sovranitet kujtdo që Ti zgjedhë, Ti i heq sovranitetin kujtdo që Ti zgjedhë. Ti i dhuron dinjitet kujtdo që Ti zgjedhë, dhe e poshtëron këdo që Ti zgjedhë. Në dorën Tënde janë të gjitha furnizimet. Ti je i Gjithëfuqishëm.

[3:27] "Ti e shkrinë natën në ditë, dhe e shkrinë ditën në natë. Ti e prodhon të gjallin nga i vdekuri, dhe e prodhon të vdekurin nga i gjalli, dhe Ti furnizon për këdo që Ti zgjedhë, pa kufi."

[3:28] Besimtarët nuk iu bashkohen mosbesimtarëve, në vend të besimtarëve. Kushdo që bën këtë është i dëbuar prej Zotit, me përjashtim të atyre që detyrohen ta bëjnë këtë për t’iu shmangur persekutimit. Zoti ju alarmon që ju duhet t’ia keni dronë vetëm Atij. Te Zoti është fati përfundimtar.

[3:29] Thuaj, "E fshehët mendimin tuaj më të thellë, apo e deklaruat, Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të." Ai është tërësisht i vetëdijshëm për çdo gjë në qiej dhe tokë. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[3:30] Do të vijë dita kur çdo shpirt do i gjejë të gjitha veprat e mira që i ka bërë të sjella përpara. Sa për veprat e këqija, do të dëshirojë që ato të ishin larg e më larg. Zoti ju porosit t’ia keni dronë vetëm Atij. Zoti është i Dhembshëm ndaj njerëzve.

[3:31] Deklaro: "Nëse e doni Zotin, duhet të vini pas meje." Zoti atëherë do të ju dojë juve, dhe t’ua falë mëkatet. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[3:32] Deklaro: "T’i bindeni Zotit dhe të dërguarit." Nëse refuzojnë, Zoti nuk i do mosbesimtarët.

[3:33] Zoti ka zgjedhur Ademin, Nuhun, familjen e Ibrahimit, dhe familjen e Amramit (si të dërguarë) për njerëzit.

[3:34] Ata janë pasardhës njëri pas tjetrit. Zoti është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[3:35] Gruaja e Amramit tha, "Zotëruesi im, unë ta kam dedikuar (beben) në bark vetëm Ty, kështu që pranoje prej meje. Ti je Dëgjues, i Gjithëdijshëm."

[3:36] Kur ajo e lindi, tha, "Zotëruesi im, unë kam lindur vajzë" – Zoti ishte tërësisht i vetëdijshëm për atë që ajo lindi. – "Mashkulli nuk është i njëjtë si femra. Ia dhashë emrin Mari, dhe kërkoj mbrojtjen Tënde për të dhe pasardhësit e saj nga djalli i mallkuar."

[3:37] Zotëruesi i saj ia pranoi një pranim të hirshëm, dhe ia rriti me edukatë të mirë, nën kujdestarinë e Zekerias. Kurdo që Zekeria hynte në faltoren e saj ai gjente furnizime me të. E pyeste, "Mari, prej ku e ke marrë këtë?" Ajo thoshte, "Është prej Zotit. Zoti furnizon për këdo që Ai zgjedhë, pa kufi."

[3:38] Atëherë Zekeria iu përgjërua Zotëruesit të tij: "Zotëruesi im, më dhuro mua një fëmijë të mirë të tillë; Ti je Dëgjuesi i lutjeve."

[3:39] Engjëjt e thirrën kur ishte duke u lutur në faltore: "Zoti të jep lajme të mira për Gjonin; besimtar në fjalën e Zotit, i ndershëm, i moralshëm, dhe profet i drejtë."

[3:40] Ai tha, "Si mund të kem djalë, kur unë jam aq i vjetër, dhe gruaja ime është sterile?" Ai tha, "Zoti bën çfarëdo që Ai do."

[3:41] Ai tha, "Zotëruesi im, më jep një shenjë." Ai tha, "Shenja jote është që nuk do të flasësh me njerëzit për tre ditë, përveç me shenja. Përkujto shpesh Zotëruesin tënd; dhe medito natë e ditë."

[3:42] Engjëjt thanë, "O Mari, Zoti të ka zgjedhur dhe të ka pastruar. Ai të ka zgjedhur ty nga të gjitha femrat.

[3:43] "O Mari, t’i nënshtrohesh Zotëruesit tënd, të përulesh dhe të përkulesh me ata që përkulen."

[3:44] Këto janë lajme nga e kaluara që t’i shpallim ty. Ti nuk ishe aty kur ata hoqën short për ta zgjedhur kujdestarin e Marisë. Ti nuk ishe i pranishëm kur ata u grindën me njëri tjetrin.

[3:45] Engjëjt thanë, "O Mari, Zoti të jep myzhde: Fjalë prej Tij emri i të cilit është ‘Mesia, Jezu bir i Marisë. Ai do të jetë i famshëm në këtë jetë dhe Përjetësi, dhe një prej më të afërmve të Mi.’

[3:46] "Ai do tu flasë njerëzve që nga djepi, si dhe si i rritur; ai do të jetë njëri prej të drejtëve."

[3:47] Ajo tha, "Zotëruesi im, si mund të kem djalë, kur asnjë burrë nuk më ka prekur?" Ai tha, "Zoti kështu krijon çfarëdo që Ai do. Për të bërë diçka, Ai thjeshtë i thotë, ‘Ji,’ dhe është.

[3:48] "Ai do i mësojë atij shkrimin, mençuri, Torahn, dhe Ungjillin."

[3:49] Si i dërguar tek Fëmijët e Izraelit: "Unë vi te ju me një shenjë prej Zotëruesit tuaj – unë bëj për ju një formë zogu nga balta, pastaj fryj në të, dhe bëhet zog i gjallë me lejen e Zotit. Ua kthej të pamit të verbërve, shëroj të lebrosurit, dhe ngjall të vdekurit me lejen e Zotit. Unë mund t’ju tregoj çka hani, dhe çka depononi në shtëpitë tuaja. Kjo duhet të jetë provë për ju, nëse jeni besimtarë.

[3:50] "Unë konfirmoj shkrimin e mëparshëm – Torahn – dhe anuloj ndalesa të caktuara të vëna mbi ju. Unë vi tek ju me provë të mjaftueshme nga Zotëruesi juaj. Prandaj, t’ia keni dronë Zotit, dhe të më bindeni.

[3:51] "Zoti është Zotëruesi im dhe Zotëruesi juaj;* ta adhuroni vetëm Atë. Kjo është rruga e drejtë."

[3:52] Kur Jezusi nuhati mosbesimin e tyre, tha, "Kush janë përkrahësit e mi për te Zoti?" Dishepujt thanë, "Ne jemi përkrahësit e Zotit; ne besojmë në Zotin, dhe ji dëshmitar se jemi të nënshtruar."

[3:53] "Zotëruesi ynë, ne kemi besuar në çka na zbrite, dhe e kemi ndjekur të dërguarin; llogaritna mes dëshmitarëve."

[3:54] Ata thurën kurthe dhe planifikuan, por edhe Zoti, e Zoti është planifikuesi më i mirë.

[3:55] E Zoti tha, "O Jezu, Unë po ta ndërpres jetën në tokë, po të ngris te Unë, dhe po të heqë qafe prej mosbesimtarëve. Unë do i lartësoj ata që të ndjekin mbi ata që nuk besojnë, deri në Ditën e Ringjalljes. Pastaj te Unë është fati përfundimtar i të gjithë juve, pastaj do të gjykoj mes jush në lidhje me grindjet tuaja.

[3:56] "Sa për ata që nuk besojnë, do i parashtroj në ndëshkim që dhemb në këtë botë, edhe në Përjetësi. Ata nuk do të kenë ndihmues."

[3:57] Sa për ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, Ai do i shpërblejë tërësisht. Zoti nuk i do të padrejtit.

[3:58] Këto janë shpalljet që po t’i recitojmë, që japin lajm plot mençuri.

[3:59] Shembulli i Jezusit, për Zotin, është i njëjtë si i Ademit; Ai e krijoi atë nga dheu, pastaj i tha, "Ji," dhe ai ishte.

[3:60] Kjo është e vërteta nga Zotëruesi yt; mos ushqe asnjë dyshim.

[3:61] Nëse ndokush grindet me ty, përkundër dijes që ke pranuar, atëherë thuaj, "Le t’i mbledhim fëmijët tonë dhe fëmijët tuaj, gratë tona dhe gratë tuaja, vetë ne dhe vetë ju, dhe le ta kërkojmë mallkimin e Zotit mbi gënjeshtarët."

[3:62] Absolutisht, ky është tregimi i të vërtetës. Absolutisht, nuk ka zot përveç Zotit. Absolutisht, Zoti është i Plotfuqishmi, Më i Mençuri.

[3:63] Nëse ata refuzojnë, atëherë Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për keqbërësit.

[3:64] Thuaj, "O ndjekës të shkrimit, ejani të vijmë në pajtim logjik mes nesh dhe jush; që të mos adhurojmë përveç Zotit; që të mos kemi asnjë objekt adhurimi pos Tij, e as të mos ngremë asnjë prej qenieve njerëzore si zotëruesë përkrah Zotit." Nëse nuk pranojnë, thuaj, "Jini dëshmitarë se jemi të nënshtruar."

[3:65] O ndjekës të shkrimit, pse shtyheni me fjalë rreth Ibrahimit, kur Torah dhe Ungjilli nuk u shfaqën deri pas tij? A nuk kuptoni?

[3:66] Jeni shtyrë rreth gjërave që i dinit; pse shtyheni rreth gjërave që nuk i dini? Zoti di, përderisa ju nuk dini.

[3:67] Ibrahimi nuk ishte as Jahudi, as i Krishterë; ai ishte i nënshtruar monoteist. Nuk ishte idhujtar.

[3:68] Njerëzit më të merituar për Ibrahimin janë ata që ndoqën atë, dhe ky profet, dhe ata që besojnë. Zoti është Zotëruesi dhe Sunduesi i besimtarëve.

[3:69] Disa ndjekës të shkrimit dëshirojnë të ju largojnë nga rruga e drejtë, por e largojnë veç veten, pa e kuptuar.

[3:70] O ndjekës të shkrimit, pse i refuzoni këto shpallje të Zotit kur jeni dëshmitarë (që kjo është e vërteta)?

[3:71] O ndjekës të shkrimit, pse e ngatërroni të vërtetën me të pavërtetën, dhe e fshihni të vërtetën, me vetëdije?

[3:72] Disa ndjekës të shkrimit thonë, "Besoni në çka u është zbritur besimtarëve në mëngjes, dhe refuzonie në mbrëmje; ndoshta një ditë do të kthehen prapa.

[3:73] "Dhe mos besoni ndryshe përveç si ata që ndjekin fenë tuaj." Thuaj, "Udhëzimi i vërtetë është udhëzimi i Zotit." Nëse pretendojnë se edhe ata e kanë udhëzimin e njëjtë, ose polemizojnë me ju rreth Zotëruesit tuaj, thuaj, "E tërë e mira është në dorë të Zotit; Ai ia dhuron atë kujtdo që Ai do." Zoti është Bujar, i Gjithëdijshëm.

[3:74] Ai veçon mëshirën e Tij për këdo që Ai do; Zoti posedon pakufi mirësi.

[3:75] Ca ndjekësve të shkrimit mund tu besohet sasi e madhe, dhe do e kthejnë. Të tjerëve mes tyre nuk mund tu besohet as një dinar; nuk do t’jua kthejnë pa ju vënë pas. Kjo është për shkak se ata thonë, "Nuk duhet të jemi të sinqertë kur kemi të bëjmë me ata të pa shkrim!"* Kështu, ata i mveshin gënjeshtra Zotit, me vetëdije.

[3:76] Vërtetë, ata që i përmbushin obligimet dhe çojnë jetë të drejtë, Zoti i do të drejtit.

[3:77] Sa për ata që shkëmbejnë besëlidhjen e Zotit, dhe obligimet e tyre, për një çmim të vogël, ata nuk marrin hise në Përjetësi. Zoti nuk do tu flasë, e as t’i shikojë, në Ditën e Ringjalljes, e as nuk do i pastrojë. Ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[3:78] Mes tyre janë ata që e përdredhin gjuhën për ta imituar shkrimin, që të mendoni se është prej shkrimit, kur nuk është prej shkrimit, dhe pohojnë se është prej Zotit, kur nuk është prej Zotit. Kështu, ata shprehin gënjeshtra dhe ia veshin Zotit, me vetëdije.

[3:79] Asnjë qenie njerëzore që e bekoi Zoti me shkrim dhe profetësi nuk do tu thoshte njerëzve, "Adhuromëni mua përkrah Zotit." Por, (do tu thoshte), “Kushtojani veten absolutisht vetëm Zotëruesit tuaj." sipas shkrimit që predikoni dhe mësimeve që mësoni.

[3:80] E as nuk do t’ju urdhëronte t’i adhuroni engjëjt dhe profetët si zotëruesë. A do t’ju shtynte ai të mos besoni pasi u bëtë të nënshtruar?

[3:81] Zoti lidhi besën me profetët, duke thënë, "Unë do t’ju jap shkrimin dhe mençuri. Pastaj, një i dërguar do të vijë t’i konfirmojë të gjitha shkrimet ekzistuese. Të besoni në atë dhe ta përkrahni." Tha, "A pajtoheni me këtë, dhe betoheni ta përmbushni këtë besëlidhje?" Ata thanë, "Pajtohemi." Tha, "Keni qenë pra dëshmitarë, dhe jam dëshmitar bashkë me ju."

[3:82] Ata që e refuzojnë këtë (profeci Kuranore) janë të këqijtë.

[3:83] A po kërkojnë ata tjetër pos fesë së Zotit, kur çdo gjë në qiej dhe tokë i është nënshtruar Atij, me dëshirë dhe pa dëshirë, dhe te Ai do të kthehen?

[3:84] Thuaj, "Ne besojmë në Zotin, dhe në çka na u zbrit, dhe në çka iu zbrit Ibrahimit, Ismailit, Isakut, Jakobit, dhe Patriarkëve, dhe në çka iu dha Moisiut, Jezusit, dhe profetëve nga Zotëruesi i tyre. Ne nuk bëjmë asnjë dallim mes asnjërit prej tyre. Vetëm te Ai jemi të nënshtruar."

[3:85] Kushdo që pranon tjetër pos Nënshtrimit si fe të tij, nuk do i pranohet, dhe në Përjetësi, do të jetë me dështakët.

[3:86] Pse duhet Zoti t’i udhëzojë njerëzit që nuk besuan pas besimit, dhe pas të qenit dëshmitarë se i dërguari është i vërtetë, dhe pasi u janë dhënë prova* të qëndrueshme? Zoti nuk i udhëzon shpirtligjtë.

[3:87] Këta kanë vetëshkaktuar mallkim nga Zoti, dhe engjëjt, dhe të gjithë njerëzit.

[3:88] Përgjithmonë qëndrojnë aty; nuk u zbutet ndëshkimi kurrë, e as nuk do tu shtyhet afati.

[3:89] Me përjashtim të atyre që pendohen pas asaj, dhe reformohen. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[3:90] Ata që nuk besojnë pas besimit, pastaj zhyten edhe më thellë në mosbesim, atyre pendimi nuk do tu pranohet; ata janë të humburit e vërtetë.

[3:91] Ata që nuk besojnë dhe vdesin si mosbesimtarë, një tokë plot me ar nuk do të pranohet nga asnjëri prej tyre, edhe sikur një haraç i tillë të ishte i mundur. Ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb; nuk do të kenë asnjë ndihmues.

[3:92] Nuk mund të arrini drejtësinë pa dhënë bamirësi nga gjërat që i doni. Çfarëdo që jep bamirësi, Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të.

[3:93] I gjithë ushqimi ishte dikur i lejueshëm për Fëmijët e Izraelit, deri sa Izraeli i vuri ndalesa të caktuara vetvetes para se të zbriste Torah. Thuaj, "Silleni Torahn dhe lexonie, nëse jeni të sinqertë."

[3:94] Ata që trillojnë ndalesa të rreme pas kësaj, dhe ia mveshin Zotit, janë vërtetë shpirtligë.

[3:95] Thuaj, "Zoti e ka deklaruar të vërtetën: Ta ndiqni fenë e Ibrahimit – monoteizmin. Ai nuk ishte idhujtar."

[3:96] Faltorja më e rëndësishme e ngritur për njerëzit është ajo në Bekë;* fener i bekuar për të gjithë njerëzit.

[3:97] Në të ka shenja të qarta: stacioni i Ibrahimit. Kushdo që hyn në të duhet t’i jepet leje kalimi të sigurt. Njerëzit ia kanë borxh Zotit që të zbatojnë Haxhin te kjo faltore, kur të kenë mundësi. Sa për ata që nuk besojnë, Zotit nuk i nevojitet askush.

[3:98] Thuaj, "O ndjekës të shkrimit, pse i refuzoni këto shpallje të Zotit, kur Zoti është dëshmitar i çdo gjëje që bëni?"

[3:99] Thuaj, "O ndjekës të shkrimit, pse i pengoni nga rruga e Zotit ata që dëshirojnë të besojnë, dhe kërkoni ta shtrembëroni, edhe pse jeni dëshmitarë?" Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëni.

[3:100] O ju që besoni, nëse iu bindeni disave që iu dha shkrimi, ata do t’ju kthejnë mbrapa, pas besimit, në mosbesimtarë.

[3:101] Si mund të mos besoni, kur këto shpallje të Zotit ju janë recituar, dhe i dërguari i Tij ju ka ardhur? Kushdo që lidhet te Zoti do të udhëzohet në rrugën e drejtë.

[3:102] O ju që besoni, t’ia keni dronë Zotit si duhet t’i kihet, dhe mos vdisni ndryshe përveç si të Nënshtruar.

[3:103] Të lidheni në litarin e Zotit, të gjithë ju, dhe mos u përçani. Kujtoni bekimet e Zotit mbi ju – ju ishit të armiqësuar dhe Ai jua pajtoi zemrat. Me mirësinë e Tij, u bëtë vëllezër. Ju ishit në buzë të greminës së zjarrtë, dhe Ai ju shpëtoi prej saj. Zoti kështu jua shpjegon shpalljet e Tij, që të mund të udhëzoheni.

[3:104] Le të jetë një shoqëri nga ju që ftoni në çka është e dobishme, përkrahni drejtësinë, dhe ndaloni të këqijat. Këta janë fituesit.

[3:105] Mos u bëni si ata që u bënë të përçarë dhe grindavecë, pavarësisht provave të qarta që iu dhanë atyre. Se ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim të tmerrshëm.

[3:106] Do të vij dita kur disa fytyra do të zdriten (me gëzim), derisa të tjera fytyra do të ngrysen (me trishtim). Sa për ata që fytyrat iu ngrysen, do të pyeten, "A nuk u bëtë mosbesimtarë pas besimit? Prandaj, vuanie ndëshkimin për mosbesimin tuaj."

[3:107] Sa për ata që fytyrat iu zdriten, ata do të kënaqen në mëshirën e Zotit; ata qëndrojnë aty përgjithmonë.

[3:108] Këto janë shpalljet e Zotit; po t’i recitojmë, sinqerisht. Zoti nuk dëshiron vështirësi për njerëzit.

[3:109] E Zotit është çdo gjë në qiej dhe çdo gjë në tokë, dhe të gjitha çështjet drejtohen nga Zoti.

[3:110] Ju jeni shoqëria më e mirë që ndonjëherë është ngritur mes njerëzish: ju përkrahni të drejtën dhe ndaloni të këqijat, dhe besoni në Zotin. Sikur ndjekësit e shkrimit të besonin, do të ishte më mirë për ta. Disa prej tyre besojnë, por shumica e tyre janë shpirtligë.

[3:111] Ata nuk mund t’ju dëmtojnë, përtej fyerjes. Nëse ju luftojnë, ata do të kthehen dhe të ikin. Ata nuk mund të fitojnë.

[3:112] Ata duhet poshtëruar kudo që i ndeshni, në mos e mbajtshin të lidhur besën e Zotit, si dhe besëlidhjet e tyre për paqe me ju. Ata kanë vetëshkaktuar zemërim prej Zotit, dhe, si pasojë, ata i parashtrohen turpërimit. Kjo është për shkak se ata refuzuan shpalljet e Zotit, dhe vranë profetët padrejtësisht. Kjo është për shkak të mosbindjes dhe shkeljes së tyre.

[3:113] Ata nuk janë të gjithë të njëjtë; mes ndjekësve të shkrimit, ka që janë të drejtë. Ata i recitojnë shpalljet e Zotit gjatë natës, dhe përulen.

[3:114] Ata besojnë në Zotin dhe Ditën e Fundit, përkrahin të drejtën dhe ndalojnë të keqen, dhe nxitojnë të bëjnë punë të drejta. Këta janë të drejtit.

[3:115] Çfarëdo të mire që bëjnë nuk do të mbetet pa shpërblyer. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të drejtit.

[3:116] Ata që nuk besuan nuk mund të ndihmohen nga paratë e tyre ose fëmijët e tyre kundër Zotit. Kanë vetëshkaktuar Ferr, ku qëndrojnë përgjithmonë.

[3:117] Shembulli i arritjeve të tyre në këtë jetë është si një erë e fortë që godet të mbjellat e njerëzve që i kanë bërë keq vetes, dhe i fshinë. Zoti nuk u bëri keq; janë ata që i bënë keq vetvetes.

[3:118] O ju që besoni, mos i zini shokë të jashtmit që nuk pushojnë duke jua dashur të keqen. Madje dëshirojnë t’ju shohin duke vuajtur. Urrejtje rrjedh nga gojët e tyre dhe çka fshehin në gjokset e tyre është edhe më e keqe. Ne kështu sqarojmë shpalljet për ju, nëse kuptoni.

[3:119] Ja, ju po i doni, përderisa ata nuk ju duan, dhe ju besoni në të gjithë shkrimin. Kur ju takojnë juve ata thonë, "Ne besojmë," por sapo të largohen, i kafshojnë gishtat nga mllefi ndaj jush. Thuaj, "Vdisni në mllefin tuaj." Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për mendimet më të thella.

[3:120] Kur diçka e mirë ju vjen juve ata dëshpërohen, dhe kur diçka e keqe ju ndodh juve ata gëzohen. Nëse duroni me këmbëngulësi, dhe vazhdoni të drejtën, kurthet e tyre nuk do t’ju dëmtojnë. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për çdo gjë që bëjnë.

[3:121] Kujtohu që ti (Muhamed) ishe mes njerëzve tuaj kur dole t’ua caktosh besimtarëve pozitat e tyre për betejë. Zoti është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[3:122] Dy grupe mes jush gati dështuan, por Zoti ishte Zotëruesi i tyre. Në Zotin besimtarët duhet të kenë besim.

[3:123] Zoti ju dhuroi fitore në Bedr, pavarësisht nga dobësia juaj. Prandaj, t’ia keni dronë Zotit, si mirënjohje.

[3:124] Ti ju the besimtarëve, "A nuk mjafton që Zotëruesi juaj ju përkrahë me tre mijë engjëj, të zbritur?"

[3:125] Me të vërtetë, nëse duroni me këmbëngulësi dhe vazhdoni të jeni të drejtë, pastaj ata ju sulmojnë papritmas, Zotëruesi juaj do t’ju përkrahë me pesë mijë* engjëj, të ushtruar mirë.

[3:126] Zoti kështu ju njofton, për t’ju dhënë lajme të mira, dhe t’jua bindë zemrën. Fitorja vjen veç prej Zotit, të Plotfuqishmit, Më të Mençurit.

[3:127] Ai kështu qëron disa mosbesimtarë, ose i neutralizon; ata gjithmonë përfundojnë humbës.

[3:128] Nuk varet prej teje; Ai mund t’i shpengojë, ose Ai mund t’i ndëshkojë për shkeljet e tyre.

[3:129] E Zotit është çdo gjë në qiej dhe tokë. Ai fal këdo që Ai do, dhe ndëshkon këdo që Ai do. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[3:130] O ju që besoni, të mos jepni me fajde, të shtuar mbi e për mbi. Kini dronë Zotit, që të mund t’ia dilni.

[3:131] Ruajuni zjarrit që pret mosbesimtarët.

[3:132] T’i bindeni Zotit dhe të dërguarit, që të arrini mëshirë.

[3:133] Duhet të garoni me nxitim drejt faljes nga Zotëruesi juaj dhe një Parajse gjerësia e të cilës rrethon qiejt dhe tokën; i pret të drejtit,

[3:134] që japin bamirësi në kohë të mira, si dhe në kohë të vështira. Ata janë që e frenojnë mllefin, dhe i falin njerëzit. Zoti i do bamirësit.

[3:135] Nëse bëjnë mëkat ose i bëjnë keq vetes, ata përkujtojnë Zotin dhe kërkojnë falje për mëkatet e tyre – e kush i falë mëkatet përveç Zotit – dhe ata nuk vazhdojnë në mëkate, me vetëdije.

[3:136] Shpërblimi i tyre është falje prej Zotëruesit të tyre, dhe kopshte me prroje që rrjedhin; ata qëndrojnë aty përgjithmonë. Sa shpërblim i bekuar për punëtorët!

[3:137] Janë vënë precedentë për ju në të kaluarën; Enduni nëpër tokë dhe vëreni pasojat për pabesimtarët.

[3:138] Kjo është deklaratë për njerëzit, dhe udhëzim dhe ndriçim për të drejtit.

[3:139] Të mos luhateni, e as të brengoseni, se jeni fituesit përfundimtar, nëse jeni besimtarë.

[3:140] Nëse përjetoni vështirësi, armiku gjithashtu vuan vështirësi të njëjtë. Ne i ndërrojmë ditët e fitores dhe disfatës mes njerëzve. Zoti kështu i shquan besimtarët e vërtetë, dhe bekon disa prej jush dëshmorë. Zotit nuk i pëlqen padrejtësia.

[3:141] Zoti kështu kalit ata që besojnë dhe poshtëron mosbesimtarët.

[3:142] A prisni të hyni në Parajsë pa i klasifikuar Zoti ata mes jush që përpiqen, dhe pa i klasifikuar ata që janë të durueshëm?

[3:143] Ju dikur e dëshironit vdekjen para se të ballafaqoheshit me të. Tani i jeni përballë, mu para syve tuaj.

[3:144] Muhamedi nuk ishte asgjë më shumë se i dërguar si të dërguarit para tij. Po të vdesë ose të vritet, a do të ktheheshit prapa? Kushdo që kthehet prapa, nuk e dëmton Zotin aspak. Zoti shpërblen ata që janë mirënjohës.

[3:145] Askush nuk vdes përveç me lejen e Zotit, në një kohë të paracaktuar. Kushdo që kërkon kotësitë e kësaj bote, ne ia japim, dhe kushdo që kërkon shpërblimet e Përjetësisë, ne e bekojmë me to. Ne shpërblejmë ata që janë mirënjohës.

[3:146] Sa profetë patën njerëz të devotshëm bashkë me ta të luftonin, pa u tundur kurrë nën presion në rrugën e Zotit, e as nuk ngurruan ose të dekurajohen. Zoti i do durimtarët.

[3:147] Shprehja e vetme e tyre ishte, "Zotëruesi ynë, falna mëkatet, dhe shkeljet tona, përforcona këmbët, dhe dhurona fitore mbi mosbesimtarët."

[3:148] Rrjedhimisht, Zoti ua dhuroi shpërblimet e kësaj bote, dhe shpërblimet më të mira të Përjetësisë. Zoti i do punëmirët.

[3:149] O ju që besoni, nëse ju bindeni atyre që nuk besojnë, do të ju kthejnë prapa, pastaj përfundoni të dështuar.

[3:150] Vetëm Zoti është Zotërues dhe Sundues i juaji, dhe Ai është përkrahësi më i mirë.

[3:151] Ne do të hedhim tmerr në zemrat e atyre që nuk besuan, pasi që ata ngrenë pos Zotit idhuj të pafuqi. Fati i tyre është në Ferr; Sa vendbanim i tmerrshëm për shkelësit!

[3:152] Zoti e ka përmbushur premtimin e Tij ndaj jush, dhe ju i mundët ata me lejen e Tij. Por pastaj u luhatët, u përçatë mes vete, dhe nuk iu bindët pasi Ai jua kishte shfaqur (fitoren) që e dëshironit. Por pastaj, disave prej jush ju tërhoq vëmendja nga plaçkat e kësaj bote, përderisa të tjerëve me të drejtë ju interesoi Përjetësia. Ai pastaj ju largoi nga ata që të ju testojë. Ai ju ka falur. Zoti derdh në besimtarët hirësinë e Tij.

[3:153] Kujtohuni që u turrët (pas plaçkave), duke mos ia vënë veshin askujt, madje edhe kur i dërguari ju thërriste nga përmbas. Si pasojë, Ai zëvendësoi një mjerim me tjetrin, që të mos brengoseni për çfarëdo që ju shpëtoi, ose të jeni në agoni për vështirësitë që i kishit përjetuar. Zoti është Njohës i çdo gjëje që bëni.

[3:154] Pas tërheqjes, Ai lëshoi mbi ju kotje të qetë që qetësoi disa prej jush. Të tjerët mes jush merakoseshin veç për veten. Ata ushqyen mendime për Zotin që nuk ishin të drejta – të njëjtat mendime që i kishin ushqyer gjatë ditëve të injorancës. Kështu, ata thanë, "A varet diçka prej nesh?" Thuaj, "Çdo gjë varet prej Zotit." Fshehën në vetvete atë që nuk ta shfaqën. Thanë, "Sikur të varej prej nesh, asnjë prej nesh nuk do të vritej në këtë betejë." Thuaj, "Sikur të rrinit në shtëpitë tuaja, ata që kishin fatin të vriten do të zvarriteshin në shtratin e tyre për vdekje." Zoti kështu ju futë në test që t’i nxjerrë jashtë bindjet tuaja të vërteta, dhe të testojë çka keni në zemrat tuaja. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për mendimet më të thella.

[3:155] Padyshim, ata mes jush që u zmbrapsën ditën që dy ushtritë u ndeshën qenë mashtruar prej djallit. Kjo pasqyron disa nga punët (e këqija) që kishin bërë. Zoti i ka falur. Zoti është Falës, i Butë.

[3:156] O ju që besoni, mos u bëni si ata që nuk besuan dhe thanë për të afërmit e tyre që shkuan ose u mobilizuan për luftë, "Sikur të kishin qëndruar me ne, ata nuk do të kishin vdekur ose të ishin vrarë." Zoti e shndërron këtë në burim pikëllimi në zemrat e tyre. Zoti drejton jetë dhe vdekje. Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëni.

[3:157] U vratë ose vdiqët për Zotin, falja prej Zotit, dhe mëshira janë shumë më të mira se çfarëdo që ata grumbullojnë.

[3:158] Vdiqët ose u vratë, do të mblidheni para Zotit.

[3:159] Ishte mëshirë prej Zotit që ti u bëre i dhembshëm ndaj tyre. Po të ishe i ashpër dhe zemërngushtë, do të kishin braktisur. Prandaj, t’i falësh dhe të kërkosh ndjesë për ta, dhe konsultohu me ta. Kur të vendosësh, zbatoje planin dhe kij besim te Zoti. Zoti i do ata që kanë besim në Atë.*

[3:160] Nëse ju përkrahë Zoti, askush nuk mund t’ju mund. E nëse ju braktis, kush tjetër mund t’ju përkrahë? Në Zotin besimtarët duhet të kenë besim.

[3:161] As profeti nuk mund të marrë më shumë nga plaçkat e luftës sesa që i takon. Kushdo që merr më shumë sesa hisja që i takon me të drejtë do të japë llogari për të në Ditën e Ringjalljes. Atëherë çdo shpirt paguhet për çfarëdo që ka fituar, pa as më të voglën padrejtësi.

[3:162] A është ai që është në kërkim të kënaqësisë së Zotit i njëjtë si ai që vetëshkakton zemërim nga Zoti dhe fat e ka Ferrin, vendbanimin më të tmerrshëm?

[3:163] Ata padyshim zënë rangje të ndryshme te Zoti. Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëjnë.

[3:164] Zoti i ka bekuar besimtarët duke çuar ndër ta një të dërguar nga mesi i tyre, që të recitojë për ta shpalljet e Tij, dhe t’i pastrojë, dhe tu mësojë shkrimin dhe mençuri. Para kësaj, ata kishin humbur krejtësisht.

[3:165] Tani që keni vuajtur zmbrapsje, dhe edhe pse ju iu sollët dy herë më shumë vuajtje (armiqve), ju thatë, "Pse na ndodhi kjo?" Thuaj, "Kjo është pasojë e vet veprave tuaja." Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[3:166] Ajo që ju goditi juve ditën që dy ushtritë u ndeshën ishte në pajtim me vullnetin e Zotit, dhe që të dallohen besimtarët.

[3:167] Dhe të ekspozohen hipokritët që u ishte thënë, "Ejani luftoni për Zotin, ose kontribuoni." Ata thanë, "Sikur të kishim ditur si të luftojmë, do të ju kishim bashkangjitur." Ata ishin më afër mosbesimit se besimit. Ata shprehën me gojët e tyre çka nuk ishte në zemrat e tyre. Zoti e di çka ata fshehin.

[3:168] Ata thanë për të afërmit e tyre, përderisa ndejën pas, "Po të na u kishin bindur, nuk do të ishin vrarë." Thuaj, "Atëherë, parandaloni vdekjen tuaj, nëse jeni të sinqertë."

[3:169] Mos mendoni se ata që janë vrarë për Zotin janë të vdekur; ata janë të gjallë te Zotëruesi i tyre, duke u kënaqur me furnizimet e Tij.

[3:170] Ata kënaqen në mirësinë e Zotit, dhe kanë lajme të mira për bashkëluftëtarët që nuk vdiqën me ta, se ata nuk kanë pse të frikësohen, as nuk do të brengosen.

[3:171] Ata kanë lajme të mira për bekimet dhe hirësinë e Zotit, dhe se Zoti nuk ngec së shpërblyeri besimtarët.

[3:172] Për ata që i përgjigjen Zotit dhe të dërguarit, pavarësisht nga keqtrajtimet që i vuajnë, dhe vazhdojnë punët e tyre të mira, dhe çojnë jetë të drejtë, shpërblim i madh.

[3:173] Kur njerëzit ju thonë, "Njerëzit janë mobilizuar kundër jush; duhet t’ua keni frikën," kjo vetëm sa ua shton besimin, dhe thonë, "Zoti na mjafton; Ai është Mbrojtësi më i mirë."

[3:174] Ata i kanë merituar bekimet dhe mirësinë e Zotit. Kurrë asnjë dëm nuk i prekë, se e kanë arritur miratimin e Zotit. Zoti posedon mirësi pa kufi.

[3:175] Është metodë e djallit të rrënjosë frikë në subjektet e tij. Mos iu frikësoni atyre e frikësomuni Mua, nëse jeni besimtarë.

[3:176] Mos u dëshpëro nga ata që nxitojnë të mos besojnë. Ata nuk e dëmtojnë Zotin aspak. Por, Zoti ka dashur që ata të mos kenë hise në Përjetësi. Ata kanë vetëshkaktuar një ndëshkim të tmerrshëm.

[3:177] Ata që zgjedhin mosbesim, në vend të besimit, nuk e dëmtojnë Zotin aspak; ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[3:178] Le të mos mendojnë mosbesimtarët se i çojmë në të mirë të tyre. Ne vetëm i çojmë në konfirmimin e mëkatit të tyre. Ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim poshtërues.

[3:179] Zoti nuk është për t’i lënë besimtarët ashtu siç jeni, pa e dalluar të keqin prej të mirit. As nuk ju informon Zoti për të ardhmen, por Zoti dhuron dituri të tillë mbi këdo që Ai zgjedhë nga mesi i të dërguarve të Tij.* Prandaj, të besoni në Zotin dhe të dërguarit e Tij. Nëse besoni dhe çoni jetë të drejtë, pranoni shpërblim të madh.

[3:180] Le të mos mendojnë ata dorështrënguarit që mbledhin furnizimet e Zotit se kjo është mirë për ta; është keq për ta. Se do i bartin ato që mbledhin në Ditën e Ringjalljes rreth qafës. Zoti është trashëguesi përfundimtar i qiejve dhe tokës. Zoti është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëni.

[3:181] Zoti i ka dëgjuar shprehjet e atyre që thanë, "Zoti është i varfër, e ne jemi të pasur." Ne do të incizojmë çdo gjë që thanë, ashtu siç i incizuam kur vrisnin profetët padrejtësisht, dhe do tu themi, "Vuanie ndëshkimin e Ferrit.

[3:182] "Kjo është pasoja e vet punëve tuaja." Zoti nuk është i padrejtë ndaj njerëzve.

[3:183] Janë ata që thanë, "Zoti ka lidhur besën me ne që të mos besojmë në asnjë të dërguar, në mos na sjelltë një flijim që gëlltitet nga zjarri." Thuaj, "Të dërguarë para meje kanë ardhur me prova të qarta, duke përfshirë edhe atë që sapo kërkuat. Pse atëherë i vratë, nëse jeni të sinqertë?"

[3:184] Nëse të refuzojnë, të dërguarë para teje janë refuzuar, edhe pse sollën prova, Psalmet, dhe shkrimin ndriçues.

[3:185] Çdo njeri e shijon vdekjen, pastaj e pranoni çmimin tuaj në Ditën e Ringjalljes. Kushdo që i shmanget Ferrit, për një fije floku, dhe ia del në Parajsë, ka arritur triumf të vërtetë. Jeta e kësaj bote nuk është asgjë më shumë se një iluzion.

[3:186] Ju patjetër do të testoheni, me paratë tuaja dhe jetët tuaja, dhe do të dëgjoni prej atyre që pranuan shkrimin, dhe prej idhujtarëve, shumë ofendime. Nëse duroni me këmbëngulësi dhe çoni jetë të drejtë, kjo do të vërtetojë shkallën e besimit tuaj.

[3:187] Zoti mori besën prej atyre që pranuan shkrimin: "T’ua tregoni njerëzve, dhe kurrë mos ta fshihni." Por ata e hodhën pas shpine, dhe e shkëmbyen me një çmim të vogël. Çfarë tregtie e tmerrshme.

[3:188] Ata që lavdërohen për punët e tyre, dhe dëshirojnë të jenë të lavdëruar për diçka që në të vërtetë nuk e kanë bërë, nuk duhet të mendojnë se mund t’i shmangen ndëshkimit. Ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[3:189] I Zotit është sundimi i qiejve dhe tokës. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[3:190] Në krijimin e qiejve dhe tokës, dhe ndërrimin e natës dhe ditës, ka shenja për ata që kanë inteligjencë.

[3:191] Ata përkujtojnë Zotin përderisa qëndrojnë në këmbë, ulur, dhe mbështetur anash, dhe mendojnë për krijimin e qiejve dhe tokës: "Zotëruesi ynë, Ti nuk e krijove tërë këtë kot. Qofsh i madhëruar. Shpëtona prej ndëshkimit të Ferrit.

[3:192] "Zotëruesi ynë, këdo që Ti e fut në Ferr e ke braktisur. Shkelësit e tillë janë pa ndihmës.

[3:193] "Zotëruesi ynë, kemi dëgjuar një thirrës duke thirrur në besim duke deklaruar: ‘Të besoni në Zotëruesin tuaj,’ dhe kemi besuar. Zotëruesi ynë, falna shkeljet tona, largona mëkatet tona, dhe lërna të vdesim si besimtarë të drejtë.

[3:194] "Zotëruesi ynë, derdhna bekimet që na premtove nëpërmjet të dërguarve Tu, dhe mos na braktis në Ditën e Ringjalljes. Ti nuk e thyen premtimin."

[3:195] Zotëruesi i tyre iu përgjigj: "Unë kurrë nuk ngec së shpërblyeri cilindo punëtor për cilëndo punë që bëni, qofshi mashkull apo femër - ju jeni të barabartë për njëri tjetrin. Pra, ata që shpërngulen, dhe dëbohen prej shtëpive të tyre, dhe keqtrajtohen për shkak Meje, dhe luftojnë dhe vriten, Unë padyshim do t’ua largoj mëkatet e tyre dhe t’i pranoj në kopshte me prroje që rrjedhin." I tillë është shpërblimi prej Zotit. Zoti posedon shpërblimin përfundimtar.

[3:196] Mos u magjeps nga çka duket si sukses i mosbesimtarëve.

[3:197] Ata vetëm kënaqen përkohësisht, pastaj mbarojnë në Ferr; çfarë fati i tmerrshëm!

[3:198] Sa për ata që ia kushtojnë vëmendjen Zotëruesit të tyre, kanë merituar kopshte me prroje që rrjedhin; ata banojnë aty përgjithmonë. I tillë është vendbanimi që u ipet nga Zoti. Çka Zoti ka është shumë më e mirë për të drejtit.

[3:199] Po; disa ndjekës të shkrimeve paraprake besojnë në Zotin, dhe në çka të është shpallur ty, dhe në çka u është shpallur atyre. Ata ia kanë frikën Zotit, dhe nuk i shkëmbejnë shpalljet e Zotit për një çmim të vogël. Këta do të marrin shpërblimin e tyre nga Zotëruesi i tyre. Zoti është më i shkathëti në llogaritje.

[3:200] O ju që besoni, të jeni durimtarë, të këmbëngulni, të jeni të bashkuar, t’ia keni dronë Zotit, që t’ia dilni.

 

Surja 4: Gratë (En-Nisa)

[4:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[4:1] O njerëz, kini dronë Zotëruesit tuaj; Atij që ju krijoi nga një qenie, dhe krijoi prej tij shoqen e tij, pastaj prej çiftit përhapi shumë burra dhe gra. Të keni kujdes ndaj Zotit, në të cilin bëni be, dhe të keni kujdes ndaj prindërve. Zoti është duke ju ruajtur.*

[4:2] T’ua dorëzoni jetimëve pronat që iu takojnë. Mos e zëvendësoni të mirën me të keqën, dhe mos i konsumoni pronat e tyre duke i bashkuar me tuajat. Kjo do të ishte padrejtësi e tepërt.

[4:3] Nëse jeni të mendimit se është më së miri për jetimët, mund të martoheni me nënat e tyre – mund të martoheni me dy, tri, ose katër. Nëse keni frikë se mos bëheni të padrejtë, atëherë duhet të jeni të kënaqur me vetëm një, ose me ato që tashmë i keni. Veç kësaj, kështu me siguri do tu shmangeni vështirësive financiare.

[4:4] Tua jepni grave pajën* e tyre të duhur, me barazi. Nëse me dëshirë falin diç, atëherë mund ta pranoni; është me të drejtë e juaja.

 

[4:5] Mos ua jepni jetimëve të papjekur pronat që Zoti jua ka besuar juve si kujdestarë. T’i furnizoni prej tyre, t’i vishni, dhe t’i trajtoni mirë.

[4:6] T’i testoni jetimët kur të arrijnë pubertetin. Sapo të vëreni mjaft pjekuri te ta, ua jepni pronën e tyre. Mos e konsumoni në mënyrë të tepruar dhe me ngut, para se të rriten. Kujdestari i pasur të mos kërkojë pagë, por kujdestari i varfër mund të kërkojë me barazi. Kur t’ua jepni pronën, të keni dëshmitarë. Zoti mjafton si Llogaritës.

[4:7] Burrat marrin hise prej asaj që prindërit dhe të afërmit lënë pas. Gratë gjithashtu të marrin hise prej asaj që prindërit dhe të afërmit lënë pas. Qoftë trashëgimi e vogël apo e madhe, (gratë duhet të marrin) hise të caktuar.

[4:8] Gjatë shpërndarjes së pasurisë, nëse të afërmit, jetimët, dhe nevojtarët janë të pranishëm, tu jepni prej saj, dhe t’i trajtoni mirë.

[4:9] Ata që merakosen për fëmijët e vet, në rast se i lënë pas, t’i kenë dronë Zotit dhe të flasin me barazi.

[4:10] Ata që konsumojnë pronat e jetimëve padrejtësisht, hanë zjarr në barqet e tyre, dhe do të vuajnë në Ferr.

[4:11] Zoti shpallë testament për të mirën e fëmijëve tuaj; mashkulli merr dy herë hise sa femra.* Nëse trashëgimtarët janë vetëm gra, më shumë se dy, ato marrin dy të tretat e asaj që trashëgohet. Nëse lihet vetëm një vajzë, ajo merr gjysmën. Prindërit e të vdekurit marrin një të gjashtën e trashëgimisë secili, nëse i vdekuri ka lënë ndonjë fëmijë. Nëse nuk ka lënë asnjë fëmijë, dhe prindërit e tij janë trashëgimtarët e vetëm, nëna merr një të tretën. Nëse ka vëllezër a motra, atëherë nëna merr një të gjashtën. E gjithë kjo, pas përmbushjes së ndonjë testamenti* që ka lënë i vdekuri, dhe pasi të lahen të gjitha borxhet. Sa për prindërit dhe fëmijët tuaj, nuk e dini cili prej tyre është më i miri për ju dhe më i dobishmi. Ky është ligji i Zotit. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[4:12] Ju merrni gjysmën e asaj që lënë pas gratë tuaja, nëse nuk kishin fëmijë. Nëse kishin fëmijë, ju merrni një të katërtën e asaj që lënë. E gjithë kjo, pas përmbushjes së ndonjë testamenti që kanë lënë, dhe pas larjes së të gjitha borxheve. Ato marrin një të katërtën e asaj që leni pas, nëse nuk kishit fëmijë. Nëse kishit fëmijë, ato marrin një të tetën e asaj që leni trashëgim. E gjithë kjo, pas përmbushjes së ndonjë testamenti që keni lënë, dhe pas larjes së të gjitha borxheve. Nëse i vdekuri apo e vdekura kishte vetëm vëllezër dhe/ose motra, atëherë ata pa dallim gjinie ndajnë në mënyrë të barabartë një të tretën e trashëgimisë. Po të ketë vetëm një prej tyre, ai ose ajo merr një të gjashtën. E gjithë kjo, pas përmbushjes së ndonjë testamenti, dhe pas larjes së të gjitha borxheve, kështu që askush të mos dëmtohet. Ky është testament i shpallur nga Zoti. Zoti është i Gjithëdijshëm, i Butë.

[4:13] Këto janë ligjet e Zotit. Ata që i binden Zotit dhe të dërguarit të Tij, Ai do i pranojë në kopshte me prroje që rrjedhin, ku qëndrojnë përgjithmonë. Ky është triumfi më i madh.

[4:14] Sa për atë që nuk i bindet Zotit dhe të dërguarit të Tij, dhe shkelë ligjet e Tij, Ai do e shpie në Ferr, ku qëndron përgjithmonë. Ka vetëshkaktuar ndëshkim të turpshëm.

[4:15] Ato prej grave tuaja që bëjnë marrëdhënie jashtëmartesore, duhet të keni katër dëshmitarë kundër tyre, nga mesi juaj. Nëse ata dëshmojnë, atëherë t’i mbani gratë e tilla në shtëpitë e tyre deri sa të vdesin, ose deri sa Zoti të krijojë një rrugëdalje për to.*

[4:16] Çifti që bënë marrëdhënie jashtëmartesore të ndëshkohet.* Nëse pendohen dhe përmirësohen, t’i lëni rehat. Zoti është Shpengues, i Mëshirshmi.

[4:17] Pendimi është i pranueshëm nga Zoti prej atyre që bien në mëkat nga padituria, pastaj pendohen menjëherë pas kësaj. Zoti i shpengon ata. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[4:18] Nuk është i pranueshëm pendimi i atyre që bëjnë mëkate deri sa tu vijë vdekja, pastaj thonë, “Tash pendohem.” As nuk është i pranueshëm prej atyre që vdesin si mosbesimtarë. Për këta kemi përgatitur ndëshkim që dhemb.

[4:19] O ju që besoni, nuk është e ligjshme për ju të trashëgoni çka lënë gratë pas, kundër vullnetit të tyre. Mos i detyroni të heqin dorë nga çfarëdo që ju keni dhënë, në mos bëfshin marrëdhënie jashtëmartesore të vërtetuar. T’i trajtoni mirë. Nëse nuk ju pëlqejnë, mund të mos ju pëlqejë diçka ku Zoti ka vënë shumë të mira.

[4:20] Nëse dëshironi të martoheni me një grua tjetër, në vend të gruas së tanishme, dhe i keni dhënë cilësdo prej tyre një shumë të madhe, të mos merrni prapa asgjë që i keni dhënë asaj. A do e merrnit me hile, keqdashje, dhe mëkat?

[4:21] Si mund ta merrni prapa, pas intimitetit me njëri tjetrin, dhe pasi kanë marrë prej jush zotim solemn?

[4:22] Mos u martoni me gratë që më parë ishin të martuara me baballarët tuaj – martesat ekzistuese përjashtohen dhe të mos prishen – se është fyerje e tepërt, dhe vepër e urryer.

[4:23] Të ndaluara për ju (për martesë) janë nënat tuaja, bijat tuaja, motrat tuaja, motrat e baballarëve tuaj, motrat e nënave tuaja, bijat e vëllait tuaj, bijat e motrës tuaj, Nënat gjidhënëse tuaja, vajzat që morën gji nga e njëjta grua si ju, nënat e grave tuaja, bijat e grave tuaja me të cilat keni përmbushur martesën – nëse martesa nuk është përmbushur, mund të martoheni me të bijën e saj. Gjithashtu të ndaluara për ju janë gratë që ishin të martuara me bijtë tuaj gjenetik. Gjithashtu, të mos jeni të martuar me dy motra në të njëjtën kohë – por mos i prishni martesat ekzistuese. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[4:24] Gjithashtu janë të ndaluara gratë që janë tashmë të martuara, përveç nëse shpëtojnë nga burrat e tyre mosbesimtarë që janë në luftë me ju.* Këto janë urdhrat e Zotit për ju. Të gjitha kategoritë e tjera janë të lejuara për ju për martesë, përderisa ua paguani pajën e duhur. Mbani moralin, duke mos bërë marrëdhënie jashtëmartesore. Pra, cilado që ju pëlqen prej tyre, tu paguani pajën e shpallur për to. Nuk bëni gabim me pajtim të dyanshëm për çfarëdo ndreqje të pajës. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[4:25] Ata mes jush që nuk kanë mundësi të martohen me gra besimtare të lira, mund të martohen me gra besimtare skllave. Zoti din më së miri për besimin tuaj, dhe ju jeni të barabartë për njëri tjetrin sa i përket besimit. Të merrni leje nga kujdestarët e tyre para se të martoheni me to, dhe t’ua paguani pajën e duhur me barazi. Ato duhet të mbajnë sjellje të moralshme, duke mos bërë marrëdhënie jashtëmartesore, ose pasur dashnorë sekret. Kur ato të lirohen nëpërmjet martesës, nëse bëjnë marrëdhënie jashtëmartesore, ndëshkimi për to të jetë sa gjysma e atij për gratë e lira.* Martesa me skllave duhet të jetë alternativa e fundit për ata që nuk mund të presin. Të jeni të durueshëm është më mirë për ju. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[4:26] Zoti do që t’ju shpjegojë gjërat, dhe t’ju udhëzojë nëpërmjet precedentëve të kaluar, dhe t’ju shpengojë. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[4:27] Zoti dëshiron t’ju shpengojë, përderisa ata që ndjekin epshet dëshirojnë që ju të devijoni në devijim të madh.

[4:28] Zoti dëshiron t’jua lehtësojë barrën, se qenia njerëzore është krijuar e dobët.

[4:29] O ju që besoni, mos e konsumoni pronën e njëri tjetrit në mënyrë të paligjshme – vetëm shitblerjet me pajtim të dyanshëm lejohen. Mos u vrisni. Zoti është i Mëshirshëm ndaj jush.

[4:30] Kushdo që kryen këto shkelje, me keqdashje dhe paramendim, do e flakim në Ferr. Kjo është lehtë për Zotin.

[4:31] Nëse shmangeni nga bërja e mëkateve të tepërta që janë të ndaluara për ju, do t’ua heqim mëkatet, dhe t’ju pranojmë pranim të ndershëm.

[4:32] Të mos i lakmoni cilësitë e dhuruara mbi njëri tjetrin nga Zoti; burrat gëzojnë cilësi të caktuara, dhe gratë gëzojnë cilësi të caktuara. Mund t’i luteni Zotit t’ju lëshojë mirësinë e Tij. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të gjitha gjërat.

[4:33] Për secilin nga ju, ne kemi përcaktuar hise nga trashëgimia e lënë nga prindërit dhe të afërmit. Gjithashtu të afërmve nga martesa, t’ua jepni hisen e duhur. Zoti është dëshmitar i të gjitha gjërave.

[4:34] Burrat janë përgjegjës për gratë,** dhe Zoti i ka pajis me cilësi të caktuara, dhe i ka bërë furnizues. Gratë e drejta do të pranojnë me gëzim këtë rregullim, pasi që është urdhri i Zotit, dhe t’i nderojnë burrat e tyre gjatë mospranisë së tyre. Nëse përjetoni kryengritje nga gratë, së pari të flisni me to, pastaj (mund të përdorni nxitje negative si) braktisja në shtrat, pastaj mund (si mundësi e fundit) t’i rrihni. Nëse ju binden, nuk lejoheni të bëni shkelje kundër tyre. Zoti është Më i Larti, Madhështor.

[4:35] Nëse një çift i frikësohet ndarjes, të caktoni një arbitër nga familja e tij dhe një arbitër nga familja e saj; nëse vendosin të pajtohen, Zoti do tu ndihmojë të bashkohen. Zoti është i Gjithëdijshëm, Njohës.

[4:36] Të adhuroni vetëm Zotin – mos shoqëroni asgjë me Të. Të keni kujdes ndaj prindërve, të afërmve, jetimëve, të varfërve, fqinjit farefisnor, fqinjit jo-farefisnor, kolegut të ngushtë, udhëtarit të huaj, dhe shërbëtorëve tuaj. Zotit nuk i pëlqejnë mburravecët e mendjemëdhenjtë.

[4:37] Ata që janë dorështrënguar, i nxisin njerëzit të jenë dorështrënguar, dhe fshehin çka Zoti u ka dhuruar nga dhuratat e Tij. Për mosbesimtarët kemi përgatitur ndëshkim të turpshëm.

[4:38] Ata japin para për bamirësi sa për tu parë, përderisa nuk besojnë në Zotin dhe Ditën e Fundit. Nëse shoqërues i dikujt është djalli, ai është shoqëruesi më i keq.

[4:39] Pse të mos besojnë në Zotin dhe Ditën e Fundit, dhe të japin prej furnizimeve të Zotit te ta? Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për ta.

[4:40] Zoti nuk shkakton padrejtësi as sa pesha e atomit. Në të kundërtën, Ai e shumëfishon shpërblimin për veprën e drejtë, dhe nga Vetja jep shpërblim shumë të madh.

[4:41] Pra, kur vjen dita (e gjykimit), do të thërrasim një dëshmitar nga secila shoqëri, dhe ti do të shërbesh si dëshmitar mes tyre.

[4:42] Në atë ditë, ata që nuk besuan dhe nuk iu bindën të dërguarit do të dëshirojnë të jenë rrafsh me tokë; asnjë shprehje të vetme nuk do mund ta fshehin prej Zotit.

[4:43] O ju që besoni, të mos i zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat) duke qenë të dehur, që ta dini çka jeni duke thënë. As pas orgazmës seksuale pa u larë, pos nëse jeni në rrugëtim; nëse jeni të sëmurë ose duke udhëtuar, ose patët jashtëqitje urinore apo fekale (p.sh. gaz), ose patët kontakt (seksual) me gratë, dhe nuk mund të gjeni ujë, të zbatoni Tejemum (avdes të thatë) duke prekur dhe të pastër të thatë, dhe duke fshirë fytyrat dhe duart me të. Zoti është Shlyes Mëkatesh, Falës.

[4:44] A i ke vërejtur ata që morën një pjesë të shkrimit, dhe si zgjedhin të humben, dhe dëshirojnë që ju të humbeni nga rruga?

[4:45] Zoti e di më së miri kush janë armiqtë tuaj. Zoti është Zotëruesi dhe Sunduesi i vetëm. Zoti është i vetmi Përkrahës.

[4:46] Mes atyre që janë Jahudi, disa i shtrembërojnë fjalët përtej të vërtetës, dhe thonë, “Dëgjojmë, por nuk bindemi,” dhe “Fjalët tua po bien në veshë të shurdhër,” dhe “Raina* (kujdestarona),” përderisa përdredhin gjuhët e tyre për ta përqeshur fenë. Sikur të thoshin, “Dëgjojmë, dhe bindemi,” dhe “Të dëgjojmë,” dhe “Undhurna (ruana),” do të ishte më mirë për ta, dhe më e drejtë. Por, ata kanë vetëshkaktuar mallkim prej Zotit për shkak të mosbesimit të tyre. Si pasojë, shumica e tyre nuk mund të besojnë.

[4:47] O ju që morët shkrimin, të besoni në çka shpallëm këtu, që vërteton atë që e keni, para se të dëbojmë fytyra të caktuara në dëbim, ose t’i mallkojmë siç mallkuam ata që nuk respektuan të Shtunën. Urdhri i Zotit kryhet.

[4:48] Zoti nuk falë idhujtarinë,* por Ai ia falë krimet më të vogla kujtdo që Ai do. Kushdo që ngrit idhuj përkrah Zotit, ka sajuar një krim të madh.

[4:49] A i ke vërejtur ata që lartësojnë veten? Jo, Zoti është Ai që lartëson kë do Ai, pa as më të voglën padrejtësi.

[4:50] Vëreni si trillojnë gënjeshtra për Zotin; sa krim i tepruar është ky!

[4:51] A i ke vërejtur ata që pranuan një pjesë të shkrimit, dhe si ata besojnë në idhujtari dhe doktrinë të rreme, e thonë, “Mosbesimtarët janë më mirë të udhëzuar se besimtarët?!”

[4:52] Janë ata që vetëshkaktuan mallkimin e Zotit, e këdo që Zoti mallkon, nuk do të gjeni ndonjë ndihmues për të.

[4:53] A zotërojnë ata hise të sovranitetit? Sikur të zotëronin, nuk do tu jepnin njerëzve as sa një kokërr.

[4:54] A ua kanë zili njerëzve për shkak se Zoti u ka derdhur atyre bekimet e Tij? I kemi dhënë familjes së Ibrahimit shkrimin, dhe mençuri; u dhamë autoritet të madh.

[4:55] Disa prej tyre besuan në të, dhe disa prej tyre e refuzuan; Ferri është i vetmi ndëshkim i drejtë për këta.

[4:56] Padyshim, ata që nuk besojnë në shpalljet tona, do i flakim në zjarr. Kurdo që u digjen lëkurat, do tu japim lëkura të reja. Kështu, ata do të vuajnë vazhdimisht. Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[4:57] Sa për ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, do i pranojmë në kopshte me prroje që rrjedhin, ku qëndrojnë përgjithmonë. Aty do të kenë bashkëshorte të çiltra. Do i pranojmë në hije të hareshme.

[4:58] Zoti ju urdhëron të ktheni çfarëdo që njerëzit jua kanë besuar. Nëse gjykoni mes njerëzve, të gjykoni me barazi. Këshilla më e mirë është vërtetë ajo e Zotit. Zoti është Dëgjues, Pamës.

[4:59] O ju që besoni, t’i bindeni Zotit, dhe t’i bindeni të dërguarit, dhe të autorizuarve mes jush. Nëse grindeni për ndonjë çështje, t’ia drejtoni Zotit dhe të dërguarit, nëse besoni në Zotin dhe Ditën e Fundit. Kjo është më mirë për ju, dhe ju furnizon me zgjidhjen më të mirë.

[4:60] A i ke vërejtur ata që pretendojnë që besojnë në çka tu shpall ty, dhe në çka u shpall para teje, dhe pastaj mbështeten në ligjet e padrejta të idhujve të tyre? Ata u urdhëruan t’i refuzojnë ligjet e tilla. Është vet dëshira e djallit për t’i çuar larg në humbje.

[4:61] Kur u thuhet, “Ejani te çka Zoti ka shpallur, dhe te i dërguari,” i sheh hipokritët duke tu shmangur plotësisht.

[4:62] Si do të jetë atëherë kur një katastrofë i godet ata, si pasojë e vet veprave të tyre? Atëherë do të vinë te ti dhe të bëjnë be në Zot: “E patëm me qëllim të mirë dhe të drejtë!”

[4:63] Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për qëllimet e tyre më të thella. Të mos i përfillësh, t’i këshillosh, dhe tu japësh sqarim të mirë që mund t’ua shpëtojë shpirtrat.

[4:64] Ne nuk dërguam asnjë të dërguar përveç që t’i binden në pajtim me vullnetin e Zotit. Kur ata i bënë keq vetes, po të vinin te ti dhe t’i luteshin Zotit për falje, dhe i dërguari të lutej për faljen e tyre, do e gjenin Zotin Shpengues, Më të Mëshirshmin.

[4:65] Jo, për Zotëruesin tënd; ata nuk janë besimtarë po të mos vijnë te ti për të gjykuar në grindjet e tyre, dhe të mos gjejnë asnjë hezitim në zemrat e tyre çfarëdo qoftë ai në pranimin e gjykimit tënd. Duhet të nënshtrohen nënshtrim total.

[4:66] Sikur tu shpallnim atyre: “Duhet ta sakrifikoni jetën,” ose “T’i dorëzoni shtëpitë,” nuk do e kishin bërë, përveç një pakice nga ta. (Edhe sikur një urdhër i tillë të lëshohej,) sikur ta bënin atë që u urdhëruan ta bënin, do ishte më mirë për ta, dhe do e vërtetonte forcën e besimit të tyre.

[4:67] Dhe do u dhuronim shpërblim të madh.

[4:68] Dhe do i udhëzonim në rrugën e drejtë.

[4:69] Ata që i binden Zotit dhe të dërguarit përkasin me ata të bekuarit nga Zoti – profetët, të shenjtët, dëshmorët, dhe të drejtit. Janë shoqëria më e mirë.

[4:70] I tillë është bekimi prej Zotit; Zoti është më i miri Njohës.

[4:71] O ju që besoni, të rrini në gatishmëri, dhe të mobilizoheni veç e veç, ose të mobilizoheni të gjithë së bashku.

[4:72] Padyshim, ka prej tyre mes jush që ngadalësohen, pastaj, nëse ju godet ndonjë pengesë, do të thoshin, “Zoti më ka bekuar që nuk rashë dëshmorë me ta.”

[4:73] Por nëse arrini bekim nga Zoti, do të thoshin, sikur të mos ketë pasur miqësi në mes juve dhe atyre, “Ah sikur të isha me ta, që të fitoja edhe unë një fitore të tillë të madhe.”

[4:74] Ata që luftojnë me gatishmëri për Zotin janë ata që heqin dorë nga kjo botë për Përjetësinë. Kushdo që lufton për Zotin, pastaj e vrasin, ose ai arrin fitore, padyshim do i dhurojmë një shpërblim shumë të madh.

[4:75] Pse të mos luftoni për Zotin kur fëmijët, gratë, dhe burrat e dobët janë duke u lutur: “Zotëruesi ynë, çlirona nga kjo shoqëri njerëzit e të cilës janë shtypës, dhe qofsh Ti Zotëruesi dhe Sunduesi ynë.”

[4:76] Ata që besojnë po luftojnë për Zotin, kurse ata që nuk besojnë po luftojnë për tirani. Prandaj, të luftoni kundër aleatëve të djallit; fuqia e djallit është zero.

[4:77] A i ke vërejtur ata që u është thënë, “Nuk keni nevojë të luftoni; e tëra që duhet të bëni është të zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe të jepni bamirësinë e obligueshme (Zeqat),” pastaj, kur luftimi u shpall për ta, ata iu frikësuan njerëzve po aq sa iu frikësuan Zotit, ose edhe më shumë? Thanë, “Zotëruesi ynë, pse na detyrove këtë luftë neve? Sikur vetëm të na shtyje këtë për pak më vonë!” Thuaj, “Pajisjet e kësaj bote janë zero, ndërsa Përjetësia është shumë më e mirë për të drejtit, dhe nuk vuani as padrejtësinë më të vockël.”

[4:78] Kudo që jeni, vdekja do t’ju zë, edhe nëse jetoni në kështjella të fortifikuara. Kur diçka e mirë u ndodhë atyre, thonë, “Kjo është prej Zotit,” dhe kur diçka e keqe i godet, të fajësojnë ty. Thuaj, “Çdo gjë vjen prej Zotit.” Pse këta njerëz e keqkuptojnë pothuajse çdo gjë?

[4:79] Çfarëdo e mire që të ndodhë është prej Zotit, dhe çfarëdo e keqe që të ndodhë është prej teje. Të kemi dërguar si të dërguar te njerëzit,* dhe Zoti mjafton si dëshmitar.

[4:80] Kushdo që i bindet të dërguarit i bindet Zotit. Sa për ata që refuzojnë, ne nuk të dërguam si roje të tyre.

[4:81] Ata thonë se binden, por sapo të largohen, disa prej tyre ushqejnë mendime në kundërshtim me atë që thonë. Zoti i incizon mendimet e tyre më të thella. Shpërfilli ata, dhe kij besim në Zotin. Zoti mjafton si mbrojtës.

[4:82] Pse nuk e studiojnë Kuranin me vëmendje? Sikur të ishte prej tjetër pos Zotit, do të gjenin në të kundërthënie të shumta.*

[4:83] Kur ndonjë thashetheme që prekë sigurinë kalon pranë tyre, ata e përhapin. Sikur t’i drejtoheshin për këtë të dërguarit, dhe të autorizuarve mes tyre, ata që i kuptojnë këto çështje do i informonin. Sikur të mos ishte mirësi e Zotit ndaj jush, dhe mëshira e Tij, do të ndiqnit djallin, përveç një pakice.

[4:84] Të luftosh për Zotin; je përgjegjës vetëm për shpirtin tënd, dhe nxiti besimtarët të bëjnë të njëjtën. Zoti do të neutralizojë fuqinë e atyre që nuk besojnë. Zoti është shumë më i fuqishëm, dhe shumë më i efektshëm.

[4:85] Kushdo që ndërmjetëson një vepër të mirë është pjesëmarrës i saj, dhe kushdo që ndërmjetëson një punë të keqe, i shkakton vetes një pjesë të saj. Zoti drejton të gjitha gjërat.

[4:86] Kur ju përshëndesin me përshëndetje, reagoni me një përshëndetje më të mirë ose së paku një të barabartë. Zoti i llogarit të gjitha gjërat.

[4:87] Zoti: nuk ka zot përveç Tij. Ai padyshim do t’ju mbledhë në Ditën e Ringjalljes – ditën e pashmangshme. Tregimi i kujt është më i vërtetë se i Zotit?

[4:88] Pse duhet të ndaheni në dy grupe sa i përket hipokritëve (mes jush)? Zoti është ai që i mallkoi se e merituan. A dëshironi t’i udhëzoni ata që janë dërguar në humbje nga Zoti? Këdo që Zoti e dërgon në humbje, nuk mund të gjeni mënyrë për ta udhëzuar.

[4:89] Ata dëshirojnë që ju të mos besoni ashtu si nuk kanë besuar ata, dhe të bëheni të barabartë. Mos i konsideroni shokë, në mos u mobilizofshin me ju për Zotin. Nëse kthehen kundër jush, t’i luftoni, dhe mund t’i vrisni kur hasni në ta në luftë. Të mos i pranoni si shokë, ose aleat.*

[4:90] Me përjashtim të atyre që ju bashkëngjiten njerëzve me të cilët keni nënshkruar traktat paqeje, dhe të atyre që vijnë te ju duke dashur të mos ju luftojnë, as t’i luftojnë të afërmit e tyre. Sikur të donte Zoti, Ai do i kishte lejuar të luftojnë kundër jush. Prandaj, nëse ju lënë rehat, ndalojnë të ju luftojnë, dhe ju ofrojnë paqe, atëherë Zoti nuk ju jep asnjë justifikim për t’i luftuar.

[4:91] Do të gjeni të tjerë që dëshirojnë të bëjnë paqe me ju, dhe gjithashtu me njerëzit e tyre. Mirëpo, posa të shpërthejë lufta, luftojnë kundër jush. Nëse këta njerëz nuk ju lënë rehat, nuk ju ofrojnë paqe, dhe nuk ndalen së ju luftuari, mund t’i luftoni kur ndesheni me ta. Kundër këtyre, ju japim autorizim të qartë.

[4:92] Asnjë besimtar të mos vrasë besimtarin tjetër, pos nëse është aksident. Nëse dikush vret një besimtar aksidentalisht, të laj fajin duke liruar një skllav besimtar, dhe duke i paguar kompensim familjes së viktimës, nëse ata nuk e falin kompensimin e tillë si bamirësi. Nëse viktima i takonte njerëzve që janë në luftë me ju, ndonëse ishte besimtar, të lani fajin duke liruar një skllav besimtar. Nëse i takonte njerëzve me të cilët keni nënshkruar traktat paqeje ta paguani kompensimin plus të lironi një skllav besimtar. Nëse nuk gjeni* skllav për të liruar, të lani fajin duke agjëruar dy muaj rresht, për t’ju shpenguar Zoti. Zoti është Njohës, Më i Mençuri.

[4:93] Kushdo që vret një besimtar me qëllim, ndëshkim i tij është Ferri, ku qëndron përgjithmonë, Zoti është i zemëruar me të, dhe e mallkon, dhe ka përgatitur për të ndëshkim të tmerrshëm.

[4:94] O ju që besoni, nëse sulmoni për Zotin, të jeni absolutisht të sigurt. Mos i thoni atij që ju ofron paqe, “Ti nuk je besimtar,” duke kërkuar plaçkat e kësaj bote. Se Zoti posedon pakufi plaçka. Mbani mend që edhe ju ishit si ata, dhe Zoti ju bekoi. Prandaj, të jeni absolutisht të sigurt (para se të sulmoni). Zoti është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëni.

[4:95] Nuk janë të barabartë ata që rrinë mes besimtarëve e nuk janë invalid, dhe ata që përpiqen për Zotin me paratë dhe jetën e tyre. Zoti i lartëson ata që përpiqen me paratë dhe jetën e tyre mbi ata që rrinë. Për të dyja, Zoti premton shpëtim, por Zoti i lartëson ata që përpiqen mbi ata që rrinë me një shpërblim shumë të madh.

[4:96] Rangjet e larta, si dhe falja dhe mëshira vijnë nga Ai. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[4:97] Ata jetët e të cilëve përfundohen nga engjëjt, përderisa janë në rrugë të gabuar, engjëjt do i pyesin, “Çka ishte problemi me ju?” Do të thonë, “Ne ishim të shtypur në tokë.” Ata do të thonë, “A nuk ishte toka e Zotit mjaft e gjerë për ju që të emigroni aty?” Për këta, vendbanimi i fundit është Ferri, dhe një fat i trishtueshëm.

[4:98] Me përjashtim të fëmijëve, grave, dhe burrave të dobët që nuk posedojnë forcën, as mjetet për të gjetur një rrugëdalje.

[4:99] Këta mund të falen nga Zoti. Zoti është Shlyes Mëkatesh, Falës.

[4:100] Kushdo që emigron për Zotin do të gjejë në tokë dhurata dhe pasuri të shumta. Kushdo që lë shtëpinë e tij, duke emigruar te Zoti dhe i dërguari i Tij, dhe pastaj e zë vdekja, shpërblimi i tij është me Zotin. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[4:101] Kur udhëtoni, gjatë luftës, nuk bëni gabim me shkurtimin e Lutjeve tuaja të Kontaktit (Salat), nëse keni frikë se mosbesimtarët mund t’ju sulmojnë. Padyshim mosbesimtarët janë armiqtë tuaj të flaktë.

[4:102] Kur të jesh me ta, dhe të udhëheqësh Lutjen e Kontaktit (Salat) për ta, le të qëndrojnë disa prej jush roje; le t’i mbajnë armët e tyre, dhe le të qëndrojnë pas jush përderisa përuleni. Pastaj, grupi tjetër që nuk është lutur le ta marrë radhën të luten me ty, përderisa të tjerët qëndrojnë roje dhe i mbajnë armët e tyre. Ata që nuk besojnë dëshirojnë të ju shohin duke lënë armët dhe pajisjet pas dore, për t’ju sulmuar një herë e përgjithmonë. Nuk bëni gabim, nëse pengoheni nga shiu ose ndonjë lëndim, dhe i lëshoni armët tuaja, përderisa vazhdoni të jeni në gatishmëri. Zoti ka përgatitur për mosbesimtarët ndëshkim të turpshëm.

[4:103] Kur ta kryeni Lutjen e Kontaktit (Salat), ta kujtoni Zotin ndërsa jeni në këmbë, të ulur, ose të shtrirë.* Kur të përfundojë lufta, t’i zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat); Lutjet e Kontaktit (Salat) janë shpallur për besimtarët në kohë të posaçme.

[4:104] Mos u luhatni për të ndjekur armikun. Nëse ju vuani, ata gjithashtu vuajnë. Megjithatë, ju prisni nga Zoti çka ata nuk presin. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[4:105] E kemi zbritur shkrimin te ti, me të vërtetë, për të gjykuar mes njerëzve sipas asaj që Zoti ta tregoi. Të mos anosh nga tradhtarët.

[4:106] T’i lutesh Zotit për falje. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[4:107] Mos polemizoni në emër të atyre që mashtrojnë veten; Zoti nuk do tradhtarë, fajtorë.

[4:108] Ata fshihen prej njerëzve, dhe nuk mërziten të fshihen prej Zotit, edhe pse Ai është me ta përderisa ushqejnë ide që nuk i pëlqejnë Atij. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për çdo gjë që bëjnë.

[4:109] Ja ku jeni duke polemizuar në emër të tyre në këtë botë; kush do të polemizojë me Zotin në emër të tyre në Ditën e Ringjalljes? Kush do të jetë mbrojtësi i tyre?

[4:110] Kushdo që bën të këqija, ose mashtron veten, pastaj i lutet Zotit për falje, do e gjejë Zotin Falës, Më të Mëshirshmin.

[4:111] Kushdo që mbledhë një mëkat, e mbledhë në dëm të shpirtit të vet. Zoti është i Gjithëdijshmi, Më i Mençuri.

[4:112] Kushdo që mbledhë një mëkat, pastaj e akuzon një person të pafajshëm për të, ka kryer blasfemi dhe krim të tepërt.

[4:113] Po të mos ishte mirësi e Zotit ndaj teje, dhe mëshira e Tij, disa prej tyre do të kishin çorientuar. Ata vetëm e çorientojnë veten, dhe nuk mund të të dëmtojnë aspak. Zoti të ka zbritur shkrimin dhe mençuri, dhe Ai të ka mësuar çka nuk e ke ditur kurrë. Vërtetë, bekimet e Zotit mbi ty kanë qenë shumë të mëdha.

[4:114] Asgjë nuk i bën të mira konferencat e tyre private, përveç atyre që përkrahin bamirësinë, ose veprat e drejta, ose paqen në mes të njerëzve. Kushdo që bën këtë, si reagim ndaj mësimeve të Zotit, do i dhurojmë një shpërblim shumë të madh.

[4:115] Sa për atë që e kundërshton të dërguarin, pasi që udhëzimi është bërë i qartë për të, dhe ndjekë rrugë përveç asaj të besimtarit, do e lëmë kah drejtimi që e ka zgjedhur, dhe e fusim në Ferr; çfarë fati i tmerrshëm!

[4:116] Zoti nuk falë adhurimin e idhujve (nëse mbahet deri në vdekje),* dhe Ai falë krime më të vogla për këdo që Ai do. Kushdo që idhujtarizon ndonjë idhull përkrah Zotit ka humbur larg në humbje.

[4:117] Ata madje adhurojnë perëndesha përveç Tij; në realitet po adhurojnë vetëm djallin kryengritës.

[4:118] Që e ka mallkuar Zoti, dhe që tha, “Patjetër do e rekrutoj një pjesë të caktuar të adhuruesve Tënd.*

[4:119] "Unë do i çorientoj, do i joshë, do i urdhëroj të (ndalojnë ngrënien e mishrave të caktuar duke) shënuar veshët e bagëtisë, dhe do i urdhëroj të shtrembërojnë krijesat e Zotit.” Kushdo që e pranon djallin si zotërues, në vend të Zotit, ka vetëshkaktuar humbje marramendëse.

[4:120] Ai u premton dhe i joshë ata; çka premton djalli nuk është asgjë më shumë se një iluzion.

[4:121] Të tillët kanë vetëshkaktuar Ferr si vendbanim përfundimtar, dhe nuk mund t’i shmangen kurrë.

[4:122] Sa për ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, do i pranojmë në kopshte me prroje që rrjedhin, ku jetojnë përgjithmonë. I tillë është premtimi i sinqertë i Zotit. Shprehjet e kujt janë më të vërteta se të Zotit?

[4:123] Nuk bëhet sipas dëshirave tuaja, apo dëshirave të njerëzve të shkrimit: kushdo që bën keq paguan për të, dhe nuk do të ketë asnjë ndihmues ose përkrahës kundër Zotit.

[4:124] Sa për ata që çojnë jetë të drejtë, qoftë mashkull apo femër, përderisa besojnë, ata hyjnë në Parajsë; pa as më të voglën padrejtësi.

[4:125] Kush është më mirë i udhëzuar në fenë e tij se ai që i nënshtrohet plotësisht Zotit, çon jetë të drejtë, sipas kredos së Ibrahimit: monoteizmit? Zoti e ka zgjedhur Ibrahimin si shok të dashur.

[4:126] Zotit i takon çdo gjë në qiej dhe tokë. Zoti i ka krejt gjërat në dorë.

[4:127] Konsultohen me ty rreth grave: thuaj, “Zoti ju këshillon në lidhje me to, siç ju recitohet në shkrim. T’i riparoni të drejtat e jetimeve të cilave ju bëni hile në pajën e duhur kur dëshironi të martoheni me to: Të mos e keqpërdorni rastin. Edhe të drejtat e jetimave duhet gjithashtu të mbrohen. T’i trajtoni jetimët me barazi. Çfarëdo të mire që bëni, Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të.”

[4:128] Nëse një grua ndjenë shtypje ose braktisje nga bashkëshorti, çifti të provojë t’i pajtojë dallimet, se pajtimi është më së miri për ta. Të qenit vetjak është tipar i njeriut, dhe nëse e çoni mirë dhe çoni jetë të drejtë, Zoti është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëni.

[4:129] Nuk mundeni kurrë të silleni me barazi me më shumë se një bashkëshorte, pavarësisht sa përpiqeni. Prandaj, mos u bëni aq të njëanshëm sa që ta lëni njërën pezull (as ta gëzojë martesën, as të lihet të martohet me dikë tjetër). Nëse e përmirësoni këtë situatë dhe mbani drejtësinë, Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[4:130] Nëse çifti duhet të vendosë të ndahet, Zoti do të furnizojë secilin prej tyre nga dhuratat e Tij. Zoti është Bujar, Më i Mençuri.

[4:131] E Zotit është çdo gjë në qiej dhe tokë, dhe i kemi porositur ata që pranuan shkrimin para juve, dhe ju porositëm juve, që t’ia keni dronë Zotit. Nëse nuk besoni, atëherë e Zotit është çdo gjë në qiej dhe në tokë. Zoti nuk ka nevojë për asgjë, i Falënderuar.

[4:132] E Zotit është gjithçka në qiej dhe tokë, dhe Zoti është i vetmi Mbrojtës.

[4:133] Nëse Ai do, mundet t’ju asgjësojë, o njerëz, dhe t’ju zëvendësojë me tjerë. Zoti është padyshim i zoti ta bëjë këtë.

[4:134] Kushdo që kërkon shpërblimet e kësaj bote le ta di se Zoti i posedon edhe shpërblimet e kësaj bote edhe të Përjetësisë. Zoti është Dëgjues, Pamës.

[4:135] O ju që besoni, të jeni absolutisht të drejtë, dhe t’ia keni dronë Zotit, kur shërbeni si dëshmitarë, madje edhe kundër vetes, ose prindërve, ose të afërmve. Pa marrë parasysh nëse i akuzuari është i pasur apo i varfër, Zoti i trajton që të dy. Prandaj, mos jini të njëanshëm nga dëshirat tuaja personale. Nëse devijoni ose shpërfillni (këtë urdhër), atëherë Zoti është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëni.

[4:136] O ju që besoni, të besoni në Zotin dhe të dërguarin e Tij, dhe në shkrimin që ka shpallur nëpërmjet të dërguarit të Tij, dhe në shkrimin që ka shpallur para atij. Kushdo që refuzon të besojë në Zotin, dhe engjëjt e Tij, dhe shkrimin e Tij, dhe të dërguarit e Tij, dhe Ditën e Fundit, ka humbur vërtetë larg në humbje.

[4:137] Padyshim, ata që besojnë, pastaj nuk besojnë, pastaj besojnë, pastaj nuk besojnë, pastaj futen më thellë në mosbesim, Zoti nuk do i falë, as nuk do i udhëzoj në asnjë mënyrë.

[4:138] Njoftoj hipokritët se kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[4:139] Ata janë ata që iu bashkohen mosbesimtarëve në vend të besimtarëve. A po kërkojnë dinjitet me ta? I gjithë dinjiteti është me Zotin.

[4:140] Ai ju ka dërguar fjalë në shkrim që: nëse dëgjoni përqeshje dhe tallje të shpalljeve të Zotit, të mos uleni me ta, në mos u futshin në bisedë tjetër. Përndryshe, do jeni po aq fajtorë sa ata. Zoti do i mbledhë hipokritët dhe mosbesimtarët së bashku në Ferr.

[4:141] Ata ju vëzhgojnë dhe presin; nëse arrini fitore nga Zoti, ju thonë, “A nuk ishim me ju?” Por nëse mosbesimtarët kanë rastin, u thonë, “A nuk anuam kah ju, dhe ju mbrojtëm nga besimtarët?” Zoti do të gjykojë mes jush në Ditën e Ringjalljes. Zoti nuk do i lejojë mosbesimtarët të triumfojnë mbi besimtarët.

[4:142] Hipokritët mendojnë se po e mashtrojnë Zotin, por Ai është Ai që i sillë. Kur ata ngriten për Lutjet e Kontaktit (Salat), ngriten me përtaci. Kjo është për shkak se ata vetëm po dëftohen para njerëzve, dhe rrallë ju bie në mend Zoti.

[4:143] Luhaten në mes, duke mos i takuar as këtij grupi, as atij grupi. Këdo që Zoti e dërgon në humbje, nuk do të gjeni mënyrë për ta udhëzuar.

[4:144] O ju që besoni, të mos u bashkoheni mosbesimtarëve, në vend të besimtarëve. A dëshironi ta furnizoni Zotin me provë të qartë kundër jush?

[4:145] Hipokritët do të mbyllen në nivelin më të ulët të Ferrit, dhe nuk do të gjeni askënd t’iu ndihmojë atyre.

[4:146] Vetëm ata që pendohen, përmirësohen, mbështeten te Zoti, dhe ia kushtojnë fenë e tyre absolutisht vetëm Zotit, do të numërohen me besimtarët. Zoti do i bekojë besimtarët me shpërblim shumë të madh.

[4:147] Çfarë do të fitonte Zoti me ndëshkimin tuaj, po të bëheshit mirënjohës dhe të besonit? Zoti është Mirënjohës, i Gjithëdijshëm.

[4:148] Zotit nuk i pëlqen shprehja e sharjeve, përveç atij që trajtohet me padrejtësi të tepërt. Zoti është Dëgjues, Njohës.

[4:149] Nëse punoni drejt – qoftë haptas apo fshehtë – ose falni një shkelje, Zoti është Falës, i Gjithëfuqishëm.

[4:150] Ata që nuk besojnë në Zotin dhe të dërguarit e Tij, dhe kërkojnë të bëjnë dallim mes Zotit dhe të dërguarve të Tij, dhe thonë, “Ne besojmë në disa e i refuzojmë disa,” dhe dëshirojnë të ndjekin një rrugë të ndërmjetme;

[4:151] këta janë mosbesimtarët e vërtetë. Kemi përgatitur për mosbesimtarët ndëshkim të tmerrshëm.

[4:152] Sa për ata që besojnë në Zotin dhe të dërguarit e Tij, dhe nuk bëjnë asnjë dallim mes tyre, Ai do t’ua dhurojë shpërblimin e tyre. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[4:153] Njerëzit e shkrimit të sfidojnë ty t’iu zbresësh atyre një libër nga qielli! Ata kanë kërkuar nga Moisiu edhe më shumë, duke thënë, “Na trego Zotin, fizikisht.” Rrjedhimisht, i goditi rrufeja, si pasojë e kokë-krisjes së tyre. Veç kësaj, ata e adhuruan viçin, pas të gjitha mrekullive që i kishin parë. Prapëseprapë, ua falëm. E përkrahëm Moisiun me mrekulli të mëdha.

[4:154] Dhe e ngritëm Malin Sinai mbi ta, përderisa na dhanë besën e tyre. Dhe u thamë, “Hyni te porta kokulur.” Dhe u thamë, “Mos e thyeni të Shtunën.” Prej tyre morëm besë solemne.

[4:155] (Vetëshkaktuan mallkim se) e shkelën besën e tyre, i refuzuan shpalljet e Zotit, i vranë profetët padrejtësisht, dhe thanë, “Mendjet tona janë të kurdisura!” Në të vërtetë, Zoti është Ai që ua mbylli mendjet, për shkak të mosbesimit të tyre, dhe kjo është arsyeja pse ata nuk arrijnë të besojnë, përveç rrallë.

[4:156] (Ata janë të mallkuar) se nuk besuan dhe shprehën një rrenë të tepërt rreth Marisë.

[4:157] Se pretenduan se e vranë Mesinë, Jezusin, të birin e Marisë, të dërguarin e Zotit. Në të vërtetë, nuk e vranë, nuk e kryqëzuan – u bënë të mendojnë se po. Të gjitha grupet që debatojnë për këtë çështje janë plot me dyshim sa i përket kësaj çështje. Nuk kanë njohuri; vetëm supozojnë. Një gjë është e sigurt: nuk e vranë.*

[4:158] Po, Zoti e ngriti atë te Vetja; Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[4:159] Nga të gjithë mes njerëzve të shkrimit lypsej të besojnë në të para vdekjes së tij. Në Ditën e Ringjalljes, ai do të dëshmojë kundër tyre.

[4:160] Për shkak të shkeljeve të tyre, ndaluam për Jahuditë ushqime të mira që dikur ishin të ligjshme për ta; gjithashtu për shkak të zmbrapsjeve të vazhdueshme nga rruga e Zotit.

[4:161] Dhe ushtrimit të fajdesë, e cila ishte e ndaluar, dhe konsumimit të parave të njerëzve në mënyrë të paligjshme. Ne kemi përgatitur për mosbesimtarët mes tyre ndëshkim që dhemb.

[4:162] Sa për ata mes tyre që janë të bazuar mirë në dituri, dhe besimtarët, ata besojnë në çka t’u shpall ty, dhe në çka u shpall para teje. Janë zbatues të Lutjeve të Kontaktit (Salat), dhe dhënës të bamirësisë së obligueshme (Zeqat); janë besimtarë në Zotin dhe në Ditën e Fundit. Këtyre u dhurojmë shpërblim shumë të madh.

[4:163] Të frymëzuam ty, si e frymëzuam Nuhun dhe profetët pas tij. Dhe e frymëzuam Ibrahimin, Ismailin, Isakun, Jakobin, Patriarkët, Jezusin, Jobin, Jonan, Aronin, dhe Salomonin. Dhe i dhamë Davidit Psalmet.

[4:164] Të dërguarë për të cilët të kemi treguar, dhe të dërguarë për të cilët nuk të kemi treguar. Dhe Zoti i foli Moisiut drejtpërdrejt.

[4:165] Të dërguarë për të dhënë lajme të mira, si dhe paralajmërime. Kështu njerëzit nuk do të kenë asnjë arsyetim kur të dalin para Zotit, pasi që të gjithë këta të dërguarë kanë ardhur te ta. Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[4:166] Por Zoti dëshmon në lidhje me çka të ka shpallur ty; E ka shpallur me dijen e Tij. Dhe engjëjt dëshmojnë po ashtu, por Zoti mjafton si dëshmitar.

[4:167] Padyshim, ata që nuk besojnë dhe kthejnë mbrapa nga rruga e Zotit kanë humbur larg në humbje.

[4:168] Ata që nuk besojnë dhe bëjnë shkelje, Zoti nuk do i falë, as nuk do i udhëzojë në asnjë mënyrë.

[4:169] përveç për në Ferr, ku qëndrojnë përgjithmonë. Kjo është lehtë për Zotin.

[4:170] O njerëz, i dërguari ju ka ardhur me të vërtetën prej Zotëruesit tuaj. Prandaj, të besoni për të mirën tuaj. Nëse nuk besoni, atëherë e Zotit është gjithçka në qiej dhe tokë. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Urti.

[4:171] O njerëz të shkrimit, mos i tejkaloni kufijtë e fesë suaj, dhe mos thoni për Zotin përveç të vërtetës. Mesia, Jezusi, i biri i Marisë, ishte i dërguar i Zotit, dhe fjala e Tij që Ai i kishte dërguar Marisë, dhe shpallje prej Tij. Prandaj, të besoni në Zotin dhe të dërguarit e Tij. Të mos thoni, “Trini.” Të ndaloni së bëri këtë për të mirën tuaj. Zoti është vetëm një zot. Qoftë i madhëruar; Është tepër shumë i madhëruar për të pasur djalë. E tij është gjithçka në qiej dhe gjithçka në tokë. Zoti mjafton si Zotërues dhe Sundues.

[4:172] Mesia kurrë nuk do të neveritej nga të qenit shërbëtor i Zotit, e as engjëjt më të afërt. Ata që neveriten nga adhurimi i Tij, dhe janë tepër mendjemëdhenj për tu nënshtruar, Ai do i mbledhë të gjithë para Tij.

[4:173] Sa për ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, Ai do i shpërblejë tërësisht dhe do tu derdhë përsipër mirësinë e Tij. E sa për ata që neveriten dhe bëhen mendjemëdhenj, Ai do i mbyllë në ndëshkim që dhemb. Ata nuk do të gjejnë asnjë zotërues përkrah Zotit, as shpëtimtarë.

[4:174] O njerëz, një provë ju ka ardhur prej Zotëruesit tuaj; e kemi zbritur te ju një fener të dukshëm.

[4:175] Ata që besojnë në Zotin, dhe mbështeten në Të, Ai do i pranojë në mëshirë prej Tij, dhe mirësi, dhe do i udhëzojë për te Ai në rrugë të drejtë.

[4:176] Konsultohen me ty; thuaj, “Zoti ju këshillon në lidhje me personin beqar. Nëse dikush vdes dhe nuk lë fëmijë, dhe ka motër, ajo e merr gjysmën e trashëgimisë. Nëse ajo vdes e para, ai trashëgon prej saj, nëse ajo nuk ka lënë fëmijë. Nëse janë dy motra, ato marrin dy të tretat e trashëgimisë. Nëse janë vëllezër e motra, mashkulli merr dy herë hise sa femra.” Zoti kështu ju këshillon, që të mos humbni. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të gjitha gjërat.

 

Surja 5: Banketi (El-Ma'ideh)

[5:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[5:1] O ju që besoni, t’i përmbushni besëlidhjet tuaja. Të lejuara për ju për ngrënie janë bagëtitë, përveç atyre që saktësisht ndalohen këtu. Të mos lejoni gjuetinë gjatë shtegtimit Haxh. Zoti shpallë çfarëdo që Ai do.

[5:2] O ju që besoni, mos i shkelni ritet e themeluara nga Zoti, as Muajt e Shenjtë, as kafshët që do flijohen, as qaforet e tyre shënjuese, as njerëzit që shkojnë kah Faltorja e Shenjtë (Qabja) duke kërkuar bekime nga Zotëruesi i tyre dhe pëlqimin e Tij. Kur ta përfundoni shtegtimin, mund të gjuani.* Mos u provokoni në dhunë nga urrejtja e njerëzve që dikur ju pengonin të shkoni te Vendlutja e Shenjtë. Të bashkëpunoni në çështje të drejta dhe të mbara; mos bashkëpunoni në çështjet që janë mëkat dhe të këqija. T’ia keni dronë Zotit. Zoti është i rreptë në ndëshkim.

[5:3] Të ndaluara për ju janë kafshët që ngordhin vetë, gjaku, mishi i derrave,* dhe kafshët e kushtuara për tjetër pos Zotit. (Kafshët që ngordhin vetë përfshijnë) të fururat, të goditurat me një objekt, të rënat nga lart, të shpuarat nga një bri, të ngrënat nga një kafshë e egër – në mos e shpëtofshi kafshën tuaj para se të ngordhë – dhe kafshët e flijuara në altarë. Gjithashtu është e ndaluar ndarja e mishit nëpërmjet ndonjë loje fati; kjo është e neveritshme. Sot, mosbesimtarët humbën shpresën sa i përket (çrrënjosjes së) fesë tuaj. Mos ju frikësoni atyre por frikësomuni Mua. Sot, Unë e kam përkryer fenë tuaj, i kam përkryer bekimet e Mija mbi ju, dhe e kam shpallur Nënshtrimin fe tuajën. Nëse dikush detyrohet nga uria (të hajë ushqim të ndaluar), pa qenë qëllimisht mëkatues, atëherë Zoti është Falës, i Mëshirshëm.

[5:4] Konsultohen me ty për çka është e ligjshme për ta; thuaj, “Të ligjshme për ju janë të gjitha gjërat e mira, duke përfshirë çka qentë dhe skifterët e stërvitur zënë për ju.” I stërvitni sipas mësimeve të Zotit. Mund të hani çka zënë për ju, dhe përmendnie emrin e Zotit mbi to. T’ia keni dronë Zotit. Zoti është më i shkathëti në llogaritje.

[5:5] Sot, i gjithë ushqimi i mirë është bërë i ligjshëm për ju. Ushqimi i njerëzve të shkrimit është i ligjshëm për ju, dhe ushqimi juaj është i ligjshëm për ta. Gjithashtu, mund të martoheni me gratë e dëlira mes besimtareve, si dhe gratë e dëlira mes ndjekësve të shkrimit paraprak, me kusht që t’ua paguani pajën e duhur. Të mbani dëlirësinë, e jo marrëdhënie jashtëmartesore, as dashnore sekrete. Kushdo që refuzon besimin, e gjithë puna e tij do të jetë e kotë, dhe në Përjetësi ai do të jetë me dështakët.

[5:6] O ju që besoni, kur t’i zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat), t’i: (1) lani fytyrat tuaja, (2) lani duart tuaja deri në bërryla, (3) fërkoni kokat tuaja, dhe (4) lani këmbët tuaja deri në zogj. Nëse ishit të papastër nga orgazma seksuale, të laheni. Nëse jeni të sëmurë, ose duke udhëtuar, ose patët jashtëqitje (urinore, fekale, ose gaz), ose patët kontakt (seksual) me gratë, dhe nuk mund të gjeni ujë, të zbatoni avdesin e thatë (Tejemum) duke prekur dhe të pastër të thatë, dhe pastaj duke fërkuar fytyrat dhe duart. Zoti nuk dëshiron ta bëjë fenë të vështirë për ju. Ai dëshiron t’ju pastrojë dhe të përkryej bekimet e Tij mbi ju, që të mund të jeni mirënjohës.

[5:7] Përkujtoni bekimet e Zotit mbi ju, dhe besëlidhjen e Tij që e lidhi me ju: ju thatë, “Dëgjojmë dhe bindemi.” T’ia keni dronë Zotit; Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për mendimet më të thella.

[5:8] O ju që besoni, të jeni absolutisht të drejtë, dhe t’ia keni dronë Zotit, kur shërbeni si dëshmitarë. Mos u nxitni nga konfliktet tuaja me disa njerëz e të kryeni padrejtësi. Të jeni absolutisht të paanshëm, se është më e drejtë. T’ia keni dronë Zotit. Zoti është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëni.

[5:9] Zoti iu premton atyre që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë falje dhe shpërblim shumë të madh.

[5:10] Sa për ata që nuk besojnë dhe refuzojnë shpalljet tona, ata janë banuesit e Ferrit.

[5:11] O ju që besoni, përkujtoni bekimet e Zotit mbi ju; kur disa njerëz i zgjatën duart e tyre për t’ju sulmuar, Ai ju mbrojti dhe ua mbajti duart atyre. T’ia keni dronë Zotit; në Zotin besimtarët të kenë besim.

[5:12] Zoti mori besën nga Fëmijët e Izraelit, dhe ne ngritëm mes tyre dymbëdhjetë patriarkë. Dhe Zoti tha, “Unë jam me ju, përderisa i zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat), jepni bamirësinë e obligueshme (Zeqat), dhe besoni në të dërguarit e Mi dhe i respektoni, dhe vazhdoni t’i jepni Zotit hua të drejtësisë. Kushdo që nuk beson pas kësaj, ka humbur nga rruga e drejtë vërtetë.”

[5:13] Ishte si pasojë e shkeljes së tyre të besëlidhjes që i mallkuam ata, dhe ne i bëmë zemrat e tyre të bëhen të ngurtësuara. Si pasojë, ata i morën fjalët jashtë kontekstit dhe shpërfillën disa prej urdhrave që u ishin dhënë. Ti do të vazhdosh të jesh dëshmitar i tradhtisë nga ta, përveç një pakice të tyre. T’i falësh, dhe të mos i përfillësh. Zoti i do ata që janë mirëdashës.

[5:14] Gjithashtu, prej atyre që thanë, “Ne jemi të Krishterë,” ne morëm besën. Por ata i shpërfillën disa nga urdhrat që u ishin dhënë. Si pasojë, i mallkuam në armiqësi dhe urrejtje në mes vete, deri në Ditën e Ringjalljes. Zoti pastaj do i njoftojë për të gjitha që kishin bërë.

[5:15] O njerëz të shkrimit, i dërguari ynë ka ardhur te ju që të shpallë për ju shumë gjëra që i keni fshehur në shkrim, dhe t’ju falë shumë shkelje të tjera që i keni kryer. Ka ardhur një fener te ju prej Zotit, dhe një shkrim i qartë.

[5:16] Me të, Zoti udhëzon ata që kërkojnë pëlqimin e Tij. I udhëzon në rrugët e paqes, i çon nga errësira në dritë me lejen e Tij, dhe i udhëzon në rrugë të drejtë.

[5:17] Pagan janë ata që thonë se Zoti është Mesia, i biri i Marisë. Thuaj, “Kush do të mund ta kundërshtonte Zotin sikur Ai të dëshironte ta asgjësonte Mesinë, të birin e Marisë, dhe nënën e tij, dhe të gjithë në tokë?” I Zotit është sovraniteti i qiejve dhe tokës, dhe çdo gjë në mes tyre. Ai krijon çfarëdo që do Ai. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[5:18] Jahuditë dhe të Krishterët thanë, “Ne jemi fëmijët e Zotit dhe të dashurit e Tij.” Thuaj, “Pse atëherë Ai ju ndëshkon për mëkatet tuaja? Ju jeni vetëm njerëz si njerëzit e tjerë që i krijoi Ai.” Ai e falë kë do Ai dhe e ndëshkon kë vendos Ai. I Zotit është sovraniteti i qiejve dhe tokës, dhe çdo gjë në mes tyre, dhe te Ai është fati përfundimtar.

[5:19] O njerëz të shkrimit, i dërguari ynë ka ardhur te ju, për të shpjeguar gjërat për ju, pas një periudhe kohore pa të dërguarë, që të mos thoni, “Nuk na erdhi ndonjë predikues ose paralajmërues.” Një predikues dhe paralajmërues tash ka ardhur te ju. Zoti është i Gjithëfuqishëm.*

[5:20] Kujtohu që Moisiu u tha njerëzve të tij, “O njerëzit e mi, përkujtoni bekimet e Zotit mbi ju: Ai caktoi profetë nga mesi juaj, ju bëri mbretër, dhe ju dhuroi çka nuk i ka dhuruar asnjë populli tjetër.

[5:21] "O njerëzit e mi, hyni në tokën e shenjtë që Zoti e ka shpallur për ju, dhe mos kundërshtoni, se bëheni humbës.”

[5:22] Ata thanë, “O Moisi, në të ka njerëz të fuqishëm, dhe nuk do të hymë në të, në mos dalshin. Nëse ata dalin, ne hyjmë.”

[5:23] Dy burra që ishin të urtë dhe të bekuar nga Zoti thanë, “Thjeshtë hyni te porta. Nëse hyni në të, padyshim do të jeni fitimtarë. Duhet të keni besim në Zotin, nëse jeni besimtarë.”

[5:24] Thanë, “O Moisi, nuk do të hymë në të, sa të jenë ata aty. Prandaj, shko – ti dhe Zotëruesi yt – dhe luftoni. Ne po rrimë këtu.”

[5:25] Ai tha, “Zotëruesi im, unë mund ta komandoj vetëm veten dhe vëllanë tim. Pra, na lejo të ndahemi prej njerëzve shpirtligj.”

[5:26] Ai tha, “Tash e tutje, është e ndaluar për ta për dyzet vjet, gjatë të cilave ata do të enden nëpër tokë. Mos u pikëllo për njerëz të tillë shpirtligj.”

[5:27] Recitoju atyre historinë e vërtetë të dy bijve të Ademit. Secili prej tyre bëri flijim, dhe u pranua nga njëri prej tyre, por jo nga tjetri. Ai tha, “Unë do të vras ty.” Ai tha, “Zoti pranon vetëm prej të drejtëve.

[5:28] "Nëse ti e zgjatë dorën tënde për të më vrarë mua, unë nuk po e zgjas dorën time për të të vrarë ty. Se ia kam dronë Zotit, Zotëruesit të gjithësisë.

[5:29] "Unë dua që ti, e jo unë, të bartësh mëkatin tim dhe mëkatin tënd, pastaj ti do të përfundosh me banuesit e Ferrit. E tillë është paga për shkelësit.”

[5:30] Egoja e tij e shtyu në vrasjen e vëllait të vet. E vrau, dhe përfundoi me dështakët.

[5:31] Zoti pastaj dërgoi një korb që ta gërricë dheun, për ta mësuar atë si ta varrosë kufomën e vëllait. Ai tha, “Mjerë unë; nuk arrita të jem aq inteligjent sa ky korb, dhe ta mbuloj kufomën e vëllait tim.” E brejti ndërgjegjja.

[5:32] Për këtë arsye, ne shpallëm për Fëmijët e Izraelit që kushdo që vret ndonjë njeri që nuk ka kryer vrasje ose krime të tmerrshme, të jetë sikur të ketë vrarë të gjithë njerëzit. Dhe kushdo që kursen një jetë, të jetë sikur të ketë kursyer jetët e të gjithë njerëzve. Të dërguarit tanë shkuan te ta me prova të qarta dhe shpallje, por shumica e tyre, pas gjithë kësaj, prapëseprapë janë duke shkelur.

[5:33] Ndëshkimi i drejtë për ata që luftojnë Zotin dhe të dërguarin e Tij, dhe kryejnë krime të tmerrshme, është të vriten, ose të kryqëzohen, ose tu priten duart dhe këmbët në anë të kundërta, ose të dëbohen nga vendi. Kjo është për t’i poshtëruar në këtë jetë, e pastaj vuajnë ndëshkim shumë më të rëndë në Përjetësi.

[5:34] Me përjashtim të atyre që pendohen para se t’i zaptoni. Duhet ta dini se Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[5:35] O ju që besoni, t’ia keni dronë Zotit dhe të kërkoni rrugë për te Ai, dhe të përpiqeni për Atë, që t’ia dilni.

[5:36] Padyshim, ata që nuk besojnë, po të kishin gjithçka në tokë, madje dy herë më shumë, dhe ta ofronin si haraç për t’i kursyer nga ndëshkimi në Ditën e Ringjalljes, nuk do të pranohej prej tyre; kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[5:37] Do të duan të dalin nga Ferri, por jo, nuk mund të dalin kurrë nga aty; ndëshkohen përgjithmonë.

[5:38] Vjedhësit dhe vjedhëses, t’ua shënoni duart* si ndëshkim për krimin e tyre, dhe për të shërbyer si shembull nga Zoti. Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[5:39] Nëse dikush pendohet pas kryerjes së këtij krimi, dhe përmirësohet, Zoti e shpengon atë. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[5:40] A nuk e dini se Zoti posedon sovranitetin e qiejve dhe tokës? Ai ndëshkon këdo që vendos Ai, dhe falë kë do Ai. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[5:41] O ti i dërguar, mos u dëshpëro nga ata që nxitojnë të mos besojnë mes atyre që thonë, “Ne besojmë,” me gojët e tyre, përderisa zemrat e tyre nuk besojnë. Mes Jahudive, disa i dëgjojnë rrenat. Ata i dëgjojnë njerëzit që nuk u takuan me ty, dhe që i shtrembëruan fjalët jashtë kontekstit, pastaj thanë, “Nëse ju jepet kjo, pranonie, por nëse ju jepet ndonjë gjë ndryshe, ruheni.” Këdo që Zoti do që ta devijojë, nuk mund të bësh asgjë për ta ndihmuar kundër Zotit. Zoti nuk dëshiron t’i pastrojë zemrat e tyre. Ata kanë vetëshkaktuar poshtërim në këtë botë, dhe në Përjetësi do të vuajnë një ndëshkim të tmerrshëm.

[5:42] Ata janë përkrahës të rrenave, dhe ngrënës të përfitimeve të paligjshme. Nëse vinë te ti për të gjykuar mes tyre, mund të gjykosh mes tyre, ose mund të mos i përfillësh. Nëse zgjedh të mos i përfillësh, nuk mund të të dëmtojnë aspak. Por nëse gjykon mes tyre, të gjykosh me barazi. Zoti i do ata që janë të drejtë.

[5:43] Pse të pyesin ata të gjykosh mes tyre, kur ata e kanë Torahn, që përmban ligjin e Zotit, dhe ata zgjedhin ta shpërfillin? Nuk janë besimtarë.

[5:44] Ne e kemi zbritur Torahn,* që përmban udhëzim dhe dritë. Sundues në përputhje me të ishin profetët Jahudi, si dhe rabinët dhe priftërinjtë, siç u është diktuar në shkrimin e Zotit, dhe siç ishin dëshmitarë të saj. Prandaj, mos iu frikësoni qenieve njerëzore, por të më frikësoheni Mua. Dhe mos i shkëmbeni shpalljet e Mia për një çmim të vogël. Ata që sundojnë jo në përputhje me shpalljet e Zotit janë mosbesimtarët.

[5:45] Dhe shpallëm për ta në të që: jeta për jetën, syri për syrin, hunda për hundën, veshi për veshin, dhëmbi për dhëmbin, dhe një lëndim i barabartë për lëndimin. Nëse dikush falë çka ia kanë hak, si bamirësi, do të jetë larëse e mëkateve të tij. Ata që nuk sundojnë në përputhje me shpalljet e Zotit janë të padrejtit.

[5:46] Në vazhdim pas tyre, dërguam Jezusin, të birin e Marisë, duke konfirmuar shkrimin paraprak, Torahn. I dhamë Ungjillin, që përmban udhëzim dhe dritë, dhe konfirmon shkrimet paraprake, Torahn, dhe shton udhëzimin dhe dritën e saj, dhe që të ndriçojë të drejtit.

[5:47] Njerëzit e Ungjillit le të sundojnë në përputhje me shpalljet e Zotit në të. Ata që nuk sundojnë në përputhje me shpalljet e Zotit janë shpirtligjtë.

[5:48] Pastaj ta shpallëm ty këtë shkrim, me të vërtetën, që konfirmon shkrimet paraprake, duke i mbizotëruar ato. Të sundosh mes tyre në përputhje me shpalljet e Zotit, dhe mos shko sipas dëshirave të tyre nëse dallojnë nga e vërteta që të erdh ty. Për secilin prej jush, ne kemi shpallur ligje dhe rite të ndryshme. Po të donte Zoti, Ai do t’ju bënte të ishit një asamble. Por Ai kështu ju vë në test nëpërmjet shpalljeve që Ai i ka dhënë secilit prej jush. Të garoni në drejtësi. Te Zoti është fati përfundimtar i të gjithë juve. Pastaj Ai do t’ju informojë për të gjitha gjërat që ishit grindur.

[5:49] Të sundosh mes tyre në përputhje me shpalljet e Zotit te ti. Mos shko pas dëshirave të tyre, dhe ruaju që të mos shmangin ty prej disa prej shpalljeve të Zotit te ti. Nëse ata refuzojnë, atëherë dije se Zoti dëshiron t’i ndëshkojë për disa prej mëkateve të tyre. Vërtetë, shumë njerëz janë shpirtligj.

[5:50] A janë ligjet e ditëve të paditurisë që ata kërkojnë për t’iu përmbajtur? Ligji i kujt është më i mirë se i Zotit për ata që kanë arritur të jenë të sigurt?

[5:51] O ju që besoni, mos i bëni aleat Jahuditë dhe të Krishterët e caktuar; këta janë aleat të njëri tjetrit. Ata mes jush që iu bashkohen këtyre përkasin me ta. Zoti nuk i udhëzon shkelësit.

[5:52] Do i shihni ata që ushqejnë dyshime në zemrat e tyre duke nxituar t’iu bashkohen atyre, duke thënë, “Kemi frikë se mos po mundemi.” Zoti mund të sjellë fitore, ose urdhër prej Tij, që i bën ata pishman për mendimet e tyre të fshehta.

[5:53] Besimtarët pastaj do të thonë, “A janë këta të njëjtit njerëz që solemnisht u betuan në Zotin se ishin me ju?” Punët e tyre janë asgjësuar, ata janë humbësit.

[5:54] O ju që besoni, nëse ia ktheni shpinën fesë suaj, atëherë Zoti do t’ju zëvendësoj me njerëz që Ai i do dhe që e duan. Ata do të jenë të dashur me besimtarët, të ashpër me mosbesimtarët, dhe do të përpiqen për Zotin pa frikë nga ndonjë fajësim. I tillë është bekimi i Zotit. Ai dhuron mbi këdo që Ai do. Zoti është Bujar, i Gjithëdijshëm.

[5:55] Aleatët tuaj të vërtetë janë Zoti dhe i dërguari i Tij, dhe besimtarët që i zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat), dhe japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat), dhe përkulen.

[5:56] Ata që i bashkohen Zotit dhe të dërguarit të Tij, dhe atyre që besojnë, i përkasin palës së Zotit; patjetër, ata janë fituesit.

[5:57] O ju që besoni, mos i zini shokë ata mes pranuesve të shkrimit paraprak që përqeshin dhe tallin fenë tuaj, as të mos i zini shokë mosbesimtarët. T’ia keni dronë Zotit, nëse jeni vërtetë besimtarë.

[5:58] Kur bëni thirrjen për Lutje të Kontaktit (Salat), ata e përqeshin dhe e tallin. Kjo është për shkak se ata janë njerëz që nuk kuptojnë.

[5:59] Thuaj, “O njerëz të shkrimit, a nuk na urreni sepse besojmë në Zotin, dhe në çka na është shpallur, dhe në çka është shpallur para nesh, dhe sepse shumica e juve nuk jeni të drejtë?”

[5:60] Thuaj, “Më lejoni t’ju tregoj kush janë më të këqij para Zotit: ata që mallkohen nga Zoti pas vetëshkaktimit të zemërimit të Tij derisa Ai i bëri (të përbuzur aq sa) majmunët dhe derrat, dhe adhuruesit e idhujve. Këta janë shumë më të këqij, dhe shumë më larg nga rruga e drejtë.”

[5:61] Kur ata vijnë te ti, thonë, “Ne besojmë,” edhe pse ata ishin plot me mosbesim kur hynë, dhe janë plot me mosbesim kur dalin. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të gjitha gjërat që i fshehin.

[5:62] I sheh shumë prej tyre duke kryer të këqija dhe shkelje me gatishmëri, dhe duke ngrënë nga përfitimet e paligjshme. E trishtueshme vërtetë është çka ata bëjnë.

[5:63] Vetëm sikur rabinët dhe priftërinjtë t’i ndalnin prej shprehjeve të tyre mëkatuese dhe përfitimeve të paligjshme! E trishtueshme vërtetë është çka ata kryejnë.

[5:64] Jahuditë madje thanë, “Zoti është dorështrënguar!” Janë duart e tyre që janë të shtrënguara. Ata janë të mallkuar për shprehjen e një blasfemie të tillë. Jo, duart e Tij janë të hapura, duke furnizuar si do Ai. Padyshim, shpalljet e Zotëruesit tënd te ti do i bëjnë shumë prej tyre të futen më thellë në shkelje dhe mosbesim. Si pasojë, i kemi parashtruar në armiqësi dhe urrejtje mes tyre deri në Ditën e Ringjalljes. Sa herë që i ndezin flakët e luftës, Zoti i shuan ato. Ata enden nëpër tokë keq, dhe Zotit nuk i pëlqejnë keqbërësit.

[5:65] Vetëm sikur njerëzit e shkrimit të besonin dhe të çonin jetë të drejtë, atëherë ne do t’ua largojmë mëkatet e tyre, dhe t’i pranojmë në kopshte me hare.

[5:66] Vetëm sikur t’i përmbaheshin Torahs dhe Ungjillit, dhe çka u është zbritur këtu prej Zotëruesit të tyre, do tu derdheshin bekime nga sipër dhe nga poshtë këmbëve të tyre. Disa prej tyre janë të drejtë, por shumë prej tyre janë keqbërës.

[5:67] O ti i dërguar, komunikoje çka të është shpallur ty nga Zotëruesi yt – deri sa ta bësh, nuk e ke komunikuar lajmin e Tij – dhe Zoti do të mbrojë prej njerëzve. Zoti nuk i udhëzon njerëzit mosbesimtarë.

[5:68] Thuaj, "O njerëz të shkrimit, nuk jeni të bazuar në asgjë pa iu përmbajtur Torahs, dhe Ungjillit, dhe çka u është zbritur juve këtu prej Zotëruesit tuaj.” Padyshim, këto shpallje prej Zotëruesit tënd do i bëjnë shumë prej tyre të futen më thellë në shkelje dhe mosbesim. Prandaj, mos të të vijë keq për njerëzit mosbesimtarë.

[5:69] Padyshim, ata që besojnë, ata që janë Jahudi, të konvertuarit, dhe të Krishterët; cilido prej tyre që (1) beson në Zotin dhe (2) beson në Ditën e Fundit, dhe (3) çon jetë të drejtë, nuk ka pse të frikësohet, as nuk do brengoset.

[5:70] Kemi marrë besën prej Fëmijëve të Izraelit, dhe u kemi dërguar të dërguarë. Sa herë që ndonjë i dërguar u shkonte atyre me ndonjë gjë që nuk u pëlqente, disa prej tyre i refuzonin, dhe disa prej tyre i vritnin.

[5:71] Ata menduan se nuk do të testoheshin, kështu që u bënë të verbër dhe të shurdhër, pastaj Zoti i shpengoi, por pastaj shumë prej tyre u bënë të verbër dhe të shurdhër përsëri. Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëjnë.

[5:72] Pagan vërtetë janë ata që thonë se Zot është Mesia, i biri i Marisë. Mesia vetë tha, “O Fëmijë të Izraelit, ta adhuroni Zotin; Zotëruesin tim* dhe Zotëruesin tuaj.” Kushdo që ngritë ndonjë idhull përkrah Zotit, Zoti ia ka ndaluar Parajsën, dhe fat i tij është Ferri. Shpirtligjtë nuk kanë asnjë ndihmues.

[5:73] Paganë vërtet janë ata që thonë se Zoti është i treti i trinisë. Nuk ka zot përveç një zoti. Në mos u ndalshin së thëni këtë, ata që nuk besojnë mes tyre do të pësojnë ndëshkim që dhemb.

[5:74] A nuk do të pendohen dhe të kërkojnë faljen e Zotit? Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[5:75] Mesia, i biri i Marisë, nuk është asgjë më shumë se i dërguar si të dërguarit para tij, dhe nëna e tij ishte shenjtëreshë. Të dy ata dikur hanin ushqim. Vëreni se si i shpjegojmë shpalljet për ta, dhe vëreni se si ata prapëseprapë devijojnë!

[5:76] Thuaj, “A do të adhuronit përkrah Zotit idhuj të pafuqi që as nuk mund t‘ju dëmtojnë, as t‘ju sjellin dobi? Zoti është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.”

[5:77] Thuaj, “O njerëz të shkrimit, mos i tejkaloni kufijtë e fesë suaj përtej së vërtetës, dhe mos i ndiqni mendimet e njerëzve që janë të humbur, dhe kanë çorientuar mori njerëzish; ata janë të humbur larg nga rruga e drejtë.”

[5:78] Të mallkuar janë ata që nuk besuan mes Fëmijëve të Izraelit, nga gjuha e Davidit dhe e Jezusit, të birit të Marisë. Kjo është për shkak se ata nuk dëgjuan, dhe shkelën.

[5:79] Ata nuk e ndalnin njëri tjetrin nga kryerja e të këqijave. Vërtetë e trishtueshme është çka ata bënë.

[5:80] Do i shihnit shumë prej tyre duke e bashkuar veten me ata që nuk besojnë. Vërtetë të trishtueshme janë veprat e tyre të kryera nga vetë ata. Zoti është i zemëruar me ta dhe, si pasojë, ata do të qëndrojnë përgjithmonë në ndëshkim.

[5:81] Po të besonin në Zotin, dhe profetin, dhe në çka i është shpallur atij këtu, nuk do të ishin shoqëruar me ta. Por shumë prej tyre janë të këqij.

[5:82] Do të gjesh se armiqtë më të këqij të besimtarëve janë Jahuditë dhe adhuruesit e idhujve. Dhe do të gjesh se njerëzit më të afërt në shoqëri me besimtarët janë ata që thonë, “Ne jemi të Krishterë.” Kjo është për shkak se ata kanë priftërinj dhe murgj mes tyre, dhe nuk janë mendjemëdhenj.

[5:83] Kur dëgjojnë çka i është shpallur të dërguarit, i sheh sytë e tyre të vërshuar me lot përderisa e njohin të vërtetën aty, dhe thonë, “Zotëruesi ynë, kemi besuar, pra llogaritna mes dëshmitarëve.

[5:84] “Pse të mos besojmë në Zotin, dhe në të vërtetën që na ka ardhur, dhe të shpresojmë që Zotëruesi ynë të na pranojë me njerëzit e drejtë?”

[5:85] Zoti i ka shpërblyer se e thanë këtë; Ai do i pranojë në kopshte me prroje që rrjedhin. Qëndrojnë aty përgjithmonë. I tillë është shpërblimi për të drejtit.

[5:86] Sa për ata që nuk besojnë dhe i refuzojnë shpalljet tona, ata janë banuesit e Ferrit.

[5:87] O ju që besoni, mos i ndaloni gjërat e mira që janë bërë të lejuara nga Zoti, dhe mos jini agresiv; Zotit nuk i pëlqejnë agresorët.

[5:88] Dhe hani prej gjërave të mira dhe të lejuara që Zoti ka furnizuar për ju. T’ia keni dronë Zotit, në të cilin besoni.

[5:89] Zoti nuk ju mbanë përgjegjës për të shprehurit e jashtëm të betimeve; Ai ju mbanë përgjegjës për qëllimet tuaja të vërteta. Nëse e shkelni një betim, ta lani fajin duke ushqyer dhjetë njerëz të varfër nga ushqimi i njëjtë që i ofroni familjes tuaj, ose duke i veshur, ose duke liruar një skllav. Nëse nuk keni mundësi, atëherë të agjëroni tre ditë. Kjo është larja e fajit për shkeljen e betimeve që jeni betuar t’i mbani. T’i përmbushni betimet tuaja. Zoti kështu u shpjegon juve shpalljet e tij, që të mund të jeni mirënjohës.

[5:90] O ju që besoni, dehësit, dhe bixhozi, dhe altarët e idhujve, dhe lojërat e fatit janë fyerje të prodhuara nga djalli; t’ju shmangeni atyre, që t’ia dilni.

[5:91] Djalli dëshiron të nxisë armiqësi dhe urrejtje mes jush nëpërmjet dehësve dhe bixhozit, dhe t’ju heqë mendjen larg prej përkujtimit të Zotit, dhe prej zbatimit të Lutjeve të Kontaktit (Salat). A do e ndërprisni?

[5:92] T’i bindeni Zotit, dhe t’i bindeni të dërguarit, dhe ruajuni. Nëse refuzoni, atëherë dijeni se detyra e vetme e të dërguarit tonë është të japë lajmin me efikasitet.

[5:93] Ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë nuk kanë faj për ngrënien e ushqimit, përderisa i zbatojnë urdhrat, besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, pastaj mbajnë devotshmërinë dhe besimin, dhe vazhdojnë të jenë të devotshëm dhe të drejtë. Zoti i do të drejtit.

[5:94] O ju që besoni, Zoti do t’ju testojë me ca gjah të arritshëm për duart dhe shigjetat tuaja (gjatë shtegtimit tuaj). Zoti kështu i dallon ata mes jush që ia kanë dronë Atij kur janë vetë. Ata që shkelin pas kësaj kanë vetëshkaktuar një ndëshkim që dhemb.

[5:95] O ju që besoni, mos vrisni gjah gjatë shtegtimit tuaj. Kushdo që vret gjah me qëllim, gjoba e tij të jetë një numër i kafshëve shtëpiake i barabartë me kafshët e gjahut që vrau. Gjykimi të vendoset nga dy njerëz të drejtë mes jush. Ata duhet të sigurohen që flijimet arrijnë Qaben. Përndryshe, ai mund të shpaguhet duke ushqyer njerëz të varfër, ose me agjërim me barazi që të lajë fajin e kundërvajtjes. Zoti i ka falur kundërvajtjet e mëparshme. Por nëse dikush i kthehet një kundërvajtjeje të tillë, Zoti do të hakmerret për të. Zoti është i Plotfuqishëm, Hakmarrës.

[5:96] Të gjithë peshqit e detit u janë bërë juve të lejueshëm për ngrënie. Gjatë shtegtimit, mund t‘ju furnizojnë gjatë udhëtimit. Të mos gjuani gjah gjatë shtegtimit. T’ia keni dronë Zotit, para të cilit do të mblidheni.

[5:97] Zoti e ka caktuar Qaben, Vendlutjen e Shenjtë,* që të jetë strehimore për njerëzit, dhe gjithashtu Muajt e Shenjtë, flijimet (te Vendlutja e Shenjtë), dhe qaforet shënjuese të tyre. Duhet ta dini se Zoti e din çdo gjë në qiej dhe tokë, dhe se Zoti është i Gjithëdijshëm.

[5:98] Ta dini se Zoti është i rreptë në zbatimin e ndëshkimit, dhe se Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[5:99] Detyra e vetme e të dërguarit është të japë lajmin, dhe Zoti e di çdo gjë që deklaroni dhe çdo gjë që fshihni.

[5:100] Shpall: “E keqja dhe e mira nuk janë të njëjta, edhe nëse bollëku i të keqes të lë mbresa. T’ia keni dronë Zotit, (edhe nëse jeni pakicë) o ju që posedoni inteligjencë, që t’ia dilni.”

[5:101] O ju që besoni, mos pyesni për çështje të cilat, nëse ju shpallen para kohe, do t‘ju dëmtonin. Nëse pyesni për to në dritë të Kuranit, do t‘ju bëhen të dukshme. Zoti me qëllim i ka tejkaluar. Zoti është Falës, i Butë.

[5:102] Të tjerë para jush kanë bërë të njëjtat pyetje, pastaj u bënë mosbesimtarë në të.

[5:103] Zoti nuk ndaloi bagëtinë që lindë kombinim të caktuar të meshkujve dhe femrave, as bagëtinë të liruar me be, as atë që lindë dy meshkuj rresht, as demin që ndërzen dhjetë herë. Janë mosbesimtarët ata që trilluan rrena të tilla në lidhje me Zotin. Shumica e tyre nuk kuptojnë.

[5:104] Kur u thuhet atyre, “Ejani te çka Zoti ka shpallur, dhe te i dërguari,” ata thonë, “Atë që i gjetëm prindërit tanë duke bërë na mjafton.” Çka nëse prindërit e tyre nuk dinin asgjë, dhe nuk ishin të udhëzuar?

[5:105] O ju që besoni, ju duhet të kujdeseni vetëm për shpirtin tuaj. Nëse të tjerët humbin, ata nuk mund t‘ju dëmtojnë, përderisa ju jeni të udhëzuar. Te Zoti është fati përfundimtar i të gjithë juve, pastaj Ai do t‘ju informojë për çdo gjë që keni bërë.

[5:106] O ju që besoni, dëshmimi i testamentit kur ndonjë prej jush është duke vdekur të bëhet nga dy njerëz të drejtë mes jush. Nëse jeni duke udhëtuar, atëherë dy të tjerë mund ta bëjnë dëshmimin. Pas zbatimit të Lutjes së Kontaktit (Salat), le të betohen dëshmuesit në Zotin, që të lehtësojnë dyshimet tuaja: “Ne nuk do të përdorim këtë për përfitime personale, edhe nëse testamentlënësi është i afërmi ynë. As nuk do të fshehim dëshminë e Zotit. Përndryshe, ne do të ishim mëkatarë.”

[5:107] Nëse dëshmuesit gjenden të jenë fajtor për njëanshmëri, atëherë të kërkohet nga dy të tjerë që të zënë vendin e tyre. Zgjidhni dy persona që ishin viktima të dëshmitarëve të parë, dhe le të betohen në Zotin: “Dëshmia jonë është më e vërtetë se e tyre; ne nuk do të jemi të njëanshëm. Përndryshe, ne do të jemi shkelës.”

[5:108] Kjo është më premtuese për të inkurajuar dëshmi të sinqertë nga ana e tyre, nga frika se betimi i tyre mund të shpërfillet si ai i dëshmitarëve paraprak. T’ia keni dronë Zotit dhe të dëgjoni. Zoti nuk i udhëzon shpirtligjtë.

[5:109] Do të vij dita kur Zoti do të mbledhë të dërguarit dhe t’i pyes, “Si ishte reagimi ndaj jush?” Ata do të thonë, “Ne nuk kemi njohuri. Ti je Njohësi i të gjitha të fshehtave.”

[5:110] Zoti do të thotë, “O Jezu, i biri i Marisë, përkujto bekimet e mia mbi ty dhe nënën tënde. Të përkraha me Frymën e Shenjtë, për të të mundësuar t’iu flasësh njerëzve që nga djepi, si dhe si i rritur. Të mësova shkrimin, mençuri, Torahn, dhe Ungjillin. Kujto që krijove nga balta një formë zogu me lejen Time, pastaj fryve në të, dhe u bë zog i gjallë me lejen Time. I shërove të verbrit dhe të lebrosurit me lejen Time, dhe ngjalle të vdekurit me lejen Time. Kujto që të mbrojta nga Fëmijët e Izraelit që donin të të lëndonin, përkundër mrekullive të qarta që iu kishe shfaqur. Mosbesimtarët mes tyre thanë, ‘Kjo është qartazi magji.’

[5:111] “Kujto që i frymëzova dishepujt: ‘Të besoni në Mua dhe të dërguarin Tim.’ Ata thanë, ‘Kemi besuar, dhe dëshmojmë se jemi të nënshtruar.’”

[5:112] Kujto që dishepujt thanë, “O Jezu, i biri i Marisë, a mundet Zotëruesi yt të na zbresë një banket nga qielli?” Ai tha, “Duhet t’ia keni dronë Zotit, nëse jeni besimtarë.”

[5:113] Ata thanë, “Dëshirojmë që të hamë prej tij, dhe të bindim zemrat tona, dhe të dimë sigurt se na ke thënë të vërtetën. Do të shërbejmë si dëshmitarë të tij.”

[5:114] Tha Jezusi, i biri i Marisë, “zoti ynë, Zotëruesi ynë, zbritna një banket nga qielli. Le të sjellë me bollëk për secilin, prej të parit deri të fundit, dhe një shenjë prej Teje. Furnizona; Ti je Furnizuesi më i mirë.”

[5:115] Zoti tha, “Po e zbres. Cilido prej jush që nuk beson pas kësaj, do e ndëshkoj si nuk e kam ndëshkuar askënd tjetër.”*

[5:116] Zoti do të thotë, “O Jezu, i biri i Marisë,* a iu the njerëzve, ‘Më bëni mua dhe nënën time idhuj përkrah Zotit?’” Ai do të thotë, “Qofsh i madhëruar. Nuk do të mundja të shprehë çka nuk është e drejtë. Po të kisha thënë atë, atëherë Ti do e kishe ditur. Ti i di mendimet e mija, dhe unë nuk i di mendimet Tua. Ti i di të gjitha fshehtësitë.

[5:117] "Unë u thashë atyre vetëm çka më ke urdhëruar të them, që: ‘Ta adhuroni Zotin, Zotëruesin tim dhe Zotëruesin tuaj.’ Isha dëshmitar mes tyre deri sa jetova me ta. Kur ma përfundove jetën në tokë, Ti u bëre Ruajtës i tyre. Ti je dëshmitar i të gjitha gjërave.

[5:118] “Nëse i ndëshkon, ata të takojnë Ty. Nëse i falë, Ti je i Plotfuqishmi, Më i Mençuri.”

[5:119] Zoti do të shpallë, “Kjo është një ditë kur të çiltrit do të shpëtohen nga çiltërsia e tyre.” Ata kanë merituar kopshte me prroje që rrjedhin. Qëndrojnë aty përgjithmonë. Zoti është i kënaqur me ta, dhe ata janë të kënaqur me Të. Ky është më i madhi triumf.

[5:120] I Zotit është sovraniteti i qiejve dhe tokës, dhe gjithçka në to, dhe Ai është i Gjithëfuqishëm.

 

Surja 6: Bagëtia (El-En'am)

[6:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[6:1] I lartmadhëruar qoftë Zoti, i cili krijoi qiejt dhe tokën, dhe bëri errësirën dhe dritën. Prapëseprapë, ata që nuk besojnë në Zotëruesin e tyre vazhdojnë të devijojnë.

[6:2] Ai është Ai që ju krijoi juve prej balte, pastaj paracaktoi jetëgjatësinë tuaj, jetëgjatësi e cila është e ditur vetëm te Ai. Prapëseprapë, vazhdoni të dyshoni.

[6:3] Ai është ai Zoti në qiej dhe tokë. Ai i di të fshehtat tuaja dhe deklarimet tuaja, dhe Ai di çdo gjë që mblidhni.

[6:4] Pa marrë parasysh çfarë lloji i provës u vjen atyre nga Zotëruesi i tyre, ata ia kthejnë shpinën asaj, me neveri.

[6:5] Pasi që e refuzuan të vërtetën kur u erdhi atyre, kanë vetëshkaktuar pasojat e moskujdesit të tyre.

[6:6] A nuk e kanë parë se si shumë gjenerata para tyre i kemi asgjësuar? I vumë ata në tokë më fort se ju, dhe u derdhëm atyre bekime me bollëk, dhe i furnizuam me prroje që rrjedhin. Pastaj i asgjësuam për shkak të mëkateve të tyre, dhe në vend të tyre sollëm gjeneratë tjetër.

[6:7] Edhe sikur të zbritnim te ta libër material, të shkruar në letër, dhe ata ta preknin me duart e tyre, ata që nuk besuan do të kishin thënë, “Kjo është qartazi magji e shkathët.”

[6:8] Ata gjithashtu thanë, “Vetëm sikur një engjëll të mund të zbriste me të!” Sikur ta dërgonim një engjëll, e tërë çështja do të ishte përfunduar, dhe atyre nuk do tu shtyhej afati më.

[6:9] Sikur ta dërgonim një engjëll, do e kishim dërguar në formë njeriu, dhe do i kishim mbajtur po aq të hutuar sa janë të hutuar tani.

[6:10] Të dërguarë para teje janë përqeshur. Ata që talleshin me ta vuajtën pasojat e përqeshjes.

[6:11] Thuaj, “Enduni nëpër tokë dhe vëreni pasojat për refuzuesit.”

[6:12] Thuaj, “E kujt është çdo gjë në qiej dhe tokë?” Thuaj, “E Zotit.” Ai ka shpallur që mëshira është vetia e Tij. Ai padyshim do ju mbledhë të gjithëve në Ditën e Ringjalljes, që është e pashmangshme. Ata që humbin shpirtrat e tyre janë ata që nuk besojnë.

[6:13] E Tij është çdo gjë që rron natën dhe ditën. Ai është Dëgjuesi, Njohësi.

[6:14] Thuaj, “A të pranoj pos Zotit si Zotërues dhe Sundues, kur Ai është Nismëtari i qiejve dhe tokës, dhe Ai ushqen por nuk ushqehet?” Thuaj, “Jam urdhëruar të jem i nënshtruari më i devotshëm, dhe të mos jem adhurues idhujsh.”

[6:15] Thuaj, “I frikësohem ndëshkimit të një dite tmerruese, nëse nuk i bindem Zotëruesit tim.

[6:16] "Kushdo që kursehet (nga ndëshkimi), atë ditë, ka arritur mëshirën e Tij. Dhe ky është triumfi më i madh.”

[6:17] Nëse Zoti ju prekë me fatkeqësi, askush nuk mund t’ju lirojë prej saj përveç Tij. Dhe nëse Ai ju prekë me bekime, Ai është i Gjithëfuqishëm.

[6:18] Ai është Suprem mbi krijesat e Tij. Ai është Më i Mençuri, Njohësi.

[6:19] Thuaj, “Dëshmia e kujt është më e madhja?” Thuaj, “E Zotit. Ai është dëshmitar mes meje e teje se ky Kuran* më është frymëzuar mua, që t’jua predikoj juve dhe kujtdo që i arrin. Vërtetë, ju dëshmoni se ka zota tjerë përkrah Zotit.” Thuaj, “Unë nuk dëshmoj si ju; është vetëm një zot, dhe unë mohoj idhujtarinë tuaj.”

[6:20] Atyre të cilëve u kemi dhënë shkrimin e njohin këtë siç i njohin fëmijët e vet. Ata që humbin shpirtrat e tyre janë ata që nuk besojnë.

[6:21] Kush është më i keq se dikush që gënjen në lidhje me Zotin, ose i refuzon shpalljet e tij? Shkelësit nuk kanë sukses.

[6:22] Në ditën kur t’i mbledhim të gjithë ata, do i pyesim adhuruesit e idhujve, “Ku janë idhujt që i ngritnit?”

[6:23] Përgjigjja e tyre shkatërruese do jetë, “Pasha Zotin Zotëruesin tonë, ne nuk ishim adhurues idhujsh.”*

[6:24] Vëreni se si e mashtruan vetveten, dhe si idhujt që i kishin trilluar i kanë braktisur.

[6:25] Disa prej tyre të vënë veshin ty, por ne vendosim mbulesa mbi zemrat e tyre për t’i parandaluar të kuptojnë, dhe shurdhim në veshët e tyre. Pra, pa marrë parasysh çfarë lloj prove shohin, nuk mund të besojnë. Pra, kur vinë të grinden me ju, mosbesimtarët thonë, “Këto janë përralla të moçme.”

[6:26] I kthejnë prapa tjerët nga ky (Kuran), ashtu si rrinë vetë larg prej tij, dhe kështu vetëm e shkatërrojnë vetveten pa e kuptuar.

[6:27] Vetëm sikur t’i shihje kur ballafaqohen me zjarrin! Atëherë do të thonë, “Mallkuar qofshim. Ah, sikur të mund të ktheheshim prapa, dhe të mos i refuzojmë shpalljet e Zotëruesit tonë, dhe t’iu bashkohemi besimtarëve.”

[6:28] Në fakt, (ata vetëm e thonë këtë sepse) fshehtësitë e tyre u nxorën në shesh. Nëse kthehen, do të kryejnë saktësisht të njëjtat krime* se janë gënjeshtarë.

[6:29] Thoshin, “Jetojmë vetëm këtë jetë; nuk do ringjallemi.”

[6:30] Vetëm sikur t’i shihje ata kur qëndrojnë para Zotëruesit të tyre! Ai u thotë, “A nuk është kjo e vërteta?” Ata do të thonë, “Po, për Zotëruesin tonë.” Ai u thotë, “Me mosbesimin tuaj keni vetëshkaktuar ndëshkim.”

[6:31] Humbës vërtetë janë ata që nuk besojnë se do e takojnë Zotin, derisa Ora u vjen atyre papritmas, pastaj thonë, “I biem shumë pishman që e shpërfillëm.” Ata do të bartin barra të mëkateve të tyre në shpinat e tyre; çfarë barre e keqe!

[6:32] Jeta e kësaj bote nuk është asgjë më shumë se një iluzion dhe kotësi, përderisa vendbanimi i Përjetësisë është shumë më i mirë për të drejtit. A nuk kuptoni?!

[6:33] E dimë se mund të dëshpërohesh nga çka ata thonë. Ta dish se nuk je ti ai që e refuzojnë; janë shpalljet e Zotit që shpirtligjtë i shpërfillin.

[6:34] Të dërguarë para teje janë refuzuar, dhe duruan me këmbëngulje përballë refuzimit. U keqtrajtuan derisa fitorja jonë u erdhi atyre. I tillë është sistemi i Zotit që nuk do të ndryshojë. Kështu historia e të dërguarve të Mi vë precedentë për ty.

[6:35] Nëse refuzimi i tyre fillon të jetë shumë për ty, ta dish se edhe nëse mih një tunel në tokë, ose ngjitesh me shkallë në qiell, dhe prodhon një mrekulli për ta (ata prapëseprapë nuk do të besonin). Sikur të donte Zoti, do të kishte mundur t’i udhëzojë, unanimisht. Prandaj, mos u sill si të padijshmit.

[6:36] Të vetmit që i përgjigjen thirrjes janë ata që dëgjojnë. Zoti i ringjall të vdekurit; përfundimisht kthehen te Ai.

[6:37] Ata thanë, “Vetëm sikur një shenjë e caktuar të mund t’i zbriste atij nga Zotëruesi i tij!” Thuaj, “Zoti është i aftë të zbresë një shenjë, por shumica e tyre nuk dinë.”

[6:38] Të gjitha krijesat në tokë, dhe të gjithë zogjtë që fluturojnë me krahë, janë shoqëri si ju. Nuk lam asgjë jashtë këtij libri.** Te Zotëruesi i tyre, të gjitha këto krijesa do të mblidhen.

[6:39] Ata që refuzojnë provat tona janë të shurdhër dhe memecë, në errësirë të plotë. Këdo që Zoti vendos, e dërgon në humbje, dhe këdo që do, e çon në rrugë të drejtë.

[6:40] Thuaj, “Po sikur ndëshkimi i Zotit t’ju vinte, ose Ora t’ju vinte: a do i luteshit dikujt pos Zotit, nëse jeni të sinqertë?”

[6:41] Jo. Vetëm Atij do i luteshit, dhe Ai i përgjigjet lutjes suaj, nëse Ai do, dhe i harroni idhujt tuaj.

[6:42] Kemi dërguar (të dërguarë) te shoqëritë para teje, dhe i vumë në test nëpërmjet fatkeqësive dhe vështirësive, që të mund të përgjërohen.

[6:43] Vetëm sikur të përgjëroheshin kur testi ynë u erdh atyre! Në vend të kësaj, zemrat e tyre u ngurtësuan, dhe djalli ua zbukuroi punët e tyre para syve të tyre.

[6:44] Kur ata pra e shpërfillin lajmin që u është dhënë, hapim për ta portat e çdo gjëje. Pastaj, tamam kur dëfrehen me çka u është dhënë, i ndëshkojmë papritmas; bëhen kryekëput të shtangur.

[6:45] Shpirtligjtë kështu asgjësohen. I lartmadhëruar qoftë Zoti, Zotëruesi i gjithësisë.

[6:46] Thuaj, “Çka nëse Zoti jua merr të dëgjuarit dhe të pamit, dhe jua mbyll mendjet; cili zot, përveç Zotit, mund t’jua kthejë këto?” Vëreni se si i shpjegojmë shpalljet, dhe vëreni se si prapëseprapë devijojnë!

[6:47] Thuaj, “Çka nëse ndëshkimi i Zotit ju vjen papritmas, ose pas një lajmërimi, a nuk janë shpirtligjtë vetëshkaktues të asgjësimit?”

[6:48] Nuk i dërgojmë të dërguarit përveç si dërgues të lajmeve të mira, si dhe si paralajmërues. Ata që besojnë dhe përmirësohen nuk kanë pse të frikësohen, as nuk do të brengosen.

[6:49] Sa për ata që i refuzojnë shpalljet tona, e vetëshkaktojnë ndëshkimin me shpirtligësinë e tyre.

[6:50] Thuaj, “Unë nuk po ju them se i posedoj thesaret e Zotit. As nuk e di të ardhmen. As nuk ju them se jam engjëll. Unë thjeshtë e ndjekë atë që më është shpallur.” Thuaj, “A është i verbëri i njëjtë si parësi? A nuk pasqyroni?”

[6:51] Dhe u prediko me këtë (Kuran) atyre që ia kanë dronë mbledhjes para Zotëruesit të tyre – ata nuk kanë asnjë përveç Tij si Zotërues dhe Sundues, as ndërmjetësues – që të mund të arrijnë shpëtim.

[6:52] Dhe mos i përzë ata që i luten Zotëruesit të tyre ditë e natë, duke ia kushtuar veten vetëm Atij. Ti nuk je përgjegjës për llogaridhënien e tyre, as ata nuk janë përgjegjës për llogaridhënien tënde. Nëse i përzë, do të jesh shkelës.

[6:53] Kështu pra i testojmë njerëzit me njëri tjetrin, që t’i lëmë të thonë (me tallje), “A janë këta njerëzit mes nesh që janë të bekuar nga Zoti?” A nuk është Zoti i vetëdijshëm për mirënjohësit?

[6:54] Kur ata që besojnë në shpalljet tona vijnë te ti, të thuash, “Selamun Alejkum (Paqja qoftë me ju). Zotëruesi juaj ka shpallur se mëshira është veti e Tij. Pra, kushdo mes jush që kryen një shkelje nga padituria, dhe pastaj pendohet dhe përmirësohet, pastaj Ai është Falës, i Mëshirshmi.”

[6:55] Kështu i shpjegojmë shpalljet, dhe i nxjerrim në pah rrugët e shpirtligjve.

[6:56] Thuaj, “Më është ndaluar adhurimi i asaj që adhuroni përveç Zotit.” Thuaj, “Unë nuk do i ndjekë mendimet tuaja. Përndryshe, do të humbë, dhe nuk do udhëzohem.”

[6:57] Thuaj, “Kam provë të sigurt nga Zotëruesi im, dhe ju e keni refuzuar. Unë nuk e kam në dorë ndëshkimin që më sfidoni ta sjell. Gjykimi i takon vetëm Zotit. Ai tregon të vërtetën, dhe Ai është gjykatësi më i mirë.”

[6:58] Thuaj, “Sikur ta kisha në dorë ndëshkimin që më sfidoni ta sjell, e tërë çështja do të kishte përfunduar qysh moti. Zoti di më së miri kush janë shpirtligjtë.”

[6:59] Me të janë çelësat e të gjitha fshehtësive; askush nuk i din përveç Tij. Ai di çdo gjë në tokë dhe në det. Asnjë gjeth nuk bie pa dijeninë e Tij. As nuk gjendet ndonjë kokërr gruri në thellësi të dheut. As nuk gjendet ndonjë gjë e lagët apo e thatë, që nuk është e regjistruar në një regjistër të qartë.

[6:60] Ai është Ai që ju vë në vdekje gjatë natës, dhe e di madje edhe veprën tuaj më të vogël gjatë ditës. Ai ju ringjallë çdo mëngjes, derisa të përmbushet afati i jetës suaj, pastaj te Ai është kthimi juaj përfundimtar. Ai pastaj do ju njoftojë për çdo gjë që kishit bërë.

[6:61] Ai është Suprem mbi krijesat e Tij, dhe cakton roje për t’ju mbrojtur. Kur koha e paracaktuar e vdekjes vjen te cilido prej jush, të dërguarit tonë e vënë në vdekje pa vonesë.

[6:62] Pastaj të gjithë kthehen te Zoti, Zotëruesi dhe Sunduesi i tyre i drejtë. Ai është gjyqtari absolut; Ai është llogaritësi më i saktë.

[6:63] Thuaj, “Kush mund t’ju shpëtojë nga errësira e tokës ose detit?” I luteni Atij me zë dhe në të fshehtë: “Nëse na shpëton këtë herë, ne do të jemi mirënjohës përgjithmonë.”

[6:64] Thuaj, “Zoti ju shpëton këtë herë, si dhe tjera herë, pastaj prapëseprapë ju ngritni idhuj përveç Tij.”

[6:65] Thuaj, “Ai mund të derdhë mbi ju ndëshkim nga lart, ose nga poshtë këmbëve tuaja. Ose Ai mund t’ju ndajë në fraksione dhe t’ju bëjë të shijoni tiraninë e njëri tjetrit. Vëreni se si i shpjegojmë shpalljet, që të mund të kuptojnë.”

[6:66] Njerëzit e tu e kanë refuzuar këtë, edhe pse është e vërteta. Thuaj, “Unë nuk jam kujdestar mbi ju.”

[6:67] Çdo profecie këtu i vjen koha, dhe padyshim do e merrni vesh.

[6:68] Nëse i sheh ata që përqeshin shpalljet tona, t’iu shmangesh atyre derisa të futen në një temë tjetër. Nëse djalli të bën të harrosh, pastaj, sapo të kujtohesh, mos u ul me njerëz të tillë të këqij.

[6:69] Të drejtit nuk janë përgjegjës për shprehjet e atyre njerëzve, por mund të ndihmojë t’ua kujtosh; ndoshta shpëtohen.

[6:70] Të mos i përfillësh ata që e marrin fenë e tyre si të kotë, sikur të ishte punë shoqërimi, dhe janë plotësisht të zhytur në jetën e kësaj bote. Ua përkujto me këtë (Kuran), se mos ndonjë shpirt vuan pasojat e veprave të veta të këqija. Ai nuk ka përkrah Zotit si Zotërues dhe Sundues, as ndërmjetësues. Sikur të mund të ofronte çfarëdo lloj haraçi, nuk do të pranohej. Ata vuajnë pasojat e punëve të këqija që mblodhën; kanë vetëshkaktuar pije ferri, dhe një ndëshkim që dhemb sepse nuk besuan.

[6:71] Thuaj, “A t’i lutemi, përkrah Zotit, çka nuk posedon aspak fuqi të na sjellë dobi as të na dëmtojë, dhe të kthehemi prapa pasi Zoti na ka udhëzuar? Në atë rast, ne do iu bashkëngjiteshim atyre të pushtuarve nga djajtë, dhe të shndërruarve në të çoroditur tërësisht, përderisa shokët e tyre mundohen t’i shpëtojnë: ‘Rrini me ne në rrugën e drejtë.’” Thuaj, “Udhëzimi i Zotit është udhëzimi i drejtë. Ne jemi të urdhëruar t’i nënshtrohemi Zotëruesit të gjithësisë.

[6:72] “Dhe të zbatojmë Lutjet e Kontaktit (Salat), dhe t’ia kemi dronë Atij – Ai është Ai para të cilit do të mblidheni (për llogaridhënie).”

[6:73] Ai është që krijoi qiejt dhe tokën, me qëllim. Kurdo që Ai thotë, “Ji,” është. Fjala e tij është e vërteta absolute. I gjithë sovraniteti është i Tij ditën kur i bihet bririt. Njohësi i të gjitha të fshehtave dhe të hapëtave, Ai është Më i Mençuri, Njohësi.

[6:74] Kujtohu që Ibrahimi i tha babait të vet Azerit, “Si mundesh të adhurosh statuja si zota? E shoh se ti dhe njerëzit e tu kanë shkuar larg në humbje.”

[6:75] Ne i treguam Ibrahimit çuditë e qiejve dhe tokës, dhe e bekuam me bindje të plotë:

[6:76] Kur ra nata, ai pa një planet të ndritshëm. “Ndoshta ky është Zotëruesi im,” tha ai. Kur u zhduk, tha, “Mua nuk më pëlqejnë (zotat) që zhduken.”

[6:77] Kur e pa hënën duke lindur, tha, “Ndoshta kjo është Zotëruesi im!” Kur u zhduk, tha, “Në mos më udhëzoftë Zotëruesi im, do të jem me të humburit.”

[6:78] Kur e pa diellin duke lindur, tha, “Ky duhet të jetë Zotëruesi im. Ky është më i madhi.” Por kur perëndoi, tha, “O njerëzit e mi, unë e refuzoj idhujtarinë tuaj.

[6:79] "Unë ia kam kushtuar veten absolutisht Atij që e filloi qiellin dhe tokën; Unë nuk do të jem adhurues idhujsh.”

[6:80] Njerëzit e tij u grindën me të. Ai tha, “A grindeni me mua në lidhje me Zotin, pasi që Ai më ka udhëzuar? Unë nuk kam frikë nga idhujt që i ngritni. Asgjë nuk mund të më ndodhë, në mos dashtë Zotëruesi im. Dituria e Zotëruesit tim përfshinë të gjitha gjërat. A nuk jeni të vëmendshëm?

[6:81] “Pse të kem frikë nga idhujt tuaj? Ju jeni ata që duhet të keni frikë, pasi që ju adhuroni në vend të Zotit idhuj që janë krejtësisht të pafuqi t’ju ndihmojnë. Cila palë është më meritore e sigurisë, nëse dini?”

[6:82] Ata që besojnë, dhe nuk e ndotin besimin e tyre me adhurim idhujsh, kanë merituar sigurinë e përsosur, dhe janë vërtetë të udhëzuar.

[6:83] I tillë ishte argumenti ynë, me të cilin e përkrahëm Ibrahimin kundër njerëzve të tij. Ne lartësojmë këdo që dëshirojmë në rangje më të larta. Zotëruesi yt është Më i Mençuri, i Gjithëdijshmi.

[6:84] Dhe ne i dhuruam atij Isakun dhe Jakobin, dhe i udhëzuam të dy. Ngjashëm, ne e udhëzuam Nuhun para tyre, dhe prej pasardhësve të tij (udhëzuam) Davidin, Salomonin, Jobin, Jozefin, Moisiun, dhe Aronin. Kështu i shpërblejmë të drejtit.

[6:85] Gjithashtu, Zekerian, Gjonin, Jezusin, dhe Iljazin; të gjithë ishin të drejtë.

[6:86] Dhe Ismailin, Eliseun, Jonan, dhe Lutin; secilin prej tyre e dalluam mbi të gjithë njerëzit.

[6:87] Nga paraardhësit e tyre, pasardhësit e tyre, dhe vëllezërit e tyre, ne zgjodhëm shumë, dhe i udhëzuam në rrugë të drejtë.

[6:88] I tillë është udhëzimi i Zotit, me të cilin Ai udhëzon këdo që Ai zgjedh prej shërbëtorëve të Tij. Po të kishin rënë cilido prej tyre në idhujtari punët e tyre do të ishin asgjësuar.

[6:89] Ata ishin ata që u dhamë shkrimin, mençuri, dhe profetllëk. Nëse këta njerëz nuk besojnë, do i zëvendësojmë me të tjerë, dhe njerëzit e ri nuk do të jenë mosbesimtarë.

[6:90] Këta janë ata që u udhëzuan nga Zoti; të udhëzohesh pas tyre. Thuaj, “Unë nuk po ju kërkoj pagë. Ky nuk është tjetër pos një lajm për të gjithë njerëzit.”

[6:91] Ata nuk e vlerësuan Zotin siç duhet vlerësuar. Kështu, ata thanë, “Zoti nuk i shpallë asgjë asnjë njeriu.” Thuaj, “Kush pra e shpalli shkrimin që solli Moisiu, me dritë dhe udhëzim për njerëzit?” Ju e shënuat në letër për ta deklaruar, përderisa e fshehët një pjesë të madhe të tij. Jeni mësuar çfarë nuk ditët kurrë më parë – ju dhe prindërit tuaj. Thuaj “Zoti (është Ai që e shpalli),” dhe lëri të luajnë në moskujdesin e tyre.

[6:92] Ky gjithashtu është shkrim i bekuar, që konfirmon shkrimet paraprake, që të mund të paralajmëroni shoqërinë më të rëndësishme* dhe të gjitha ato rreth saj. Ata që besojnë në Përjetësinë do të besojnë në këtë (shkrim), dhe do i zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat).

[6:93] Kush është më i keq se ai që trillon rrena dhe ia mveshë Zotit, ose thotë, “Kam pranuar frymëzim hyjnor,” kur asnjë frymëzim i tillë nuk i është dhënë, ose thotë, “Unë mund të shkruaj njëjtë si shpalljet e Zotit?” Vetëm sikur t’i shihnit shkelësit në kohën e vdekjes! Engjëjt i zgjasin duart drejt tyre, duke thënë, “Lëshojini shpirtrat tuaj. Sot, keni vetëshkaktuar ndëshkim të turpshëm se thatë në lidhje me Zotin tjetër pos të vërtetës, dhe se ishit shumë mendjemëdhenj që t’i pranoni shpalljet e Tij.

[6:94] “Jeni kthyer te ne si individë, ashtu si ju krijuam së pari, dhe keni lënë prapa çfarë ju furnizuam. Nuk i shohim me ju ndërmjetësuesit që idhujtarizonit dhe pretendonit se do ju ndihmojnë. Të gjitha lidhjet mes jush janë këputur; idhujt që i ngritët ju kanë braktisur.”

[6:95] Zoti është Ai që i bën drithërat dhe farat të plasin dhe mbijnë. Ai e prodhon të gjallin nga i vdekuri, dhe të vdekurin nga i gjalli. I tillë është Zoti; si mund të devijoni!

[6:96] Në shpërthim të agimit, Ai e bën mëngjesin të dalë. Ai e bëri natën të qetë, dhe Ai e bëri diellin dhe hënën për të shërbyer si mjete për llogaritje. I tillë është dizajni i të Plotfuqishmit, të Gjithëdijshmit.

[6:97] Dhe Ai është që i bëri yjet të ju udhëzojnë gjatë errësirës, në tokë dhe det. Kështu pra i sqarojmë shpalljet për njerëzit që dinë.

[6:98] Ai ju nisi nga një vetë, dhe e vendosi rrugën tuaj, si dhe fatin tuaj përfundimtar. Kështu pra i sqarojmë shpalljet për njerëzit që kuptojnë.

[6:99] Ai është Ai që zbret ujë nga qielli, me të cilin prodhojmë lloj lloj bimësh. Ne prodhojmë nga lënda e blertë mori drithërash komplekse, palma me kalaveshë të varur, dhe kopshte me hardhi, ullinj dhe shegë; fruta që janë të ngjashëm, por jo edhe të ngjashëm. Vëreni frutat e tyre se si rriten dhe piqen. Këto janë shenja për njerëzit që besojnë.

[6:100] Prapëseprapë, ata ngritin nga xhinët idhuj përkrah Zotit, edhe pse Ai është Ai që i krijoi ata. Ata madje i mveshin Atij djem dhe vajza, pa aspak dijeni. Qoftë i madhëruar. Ai është Më i Larti, shumë larg pretendimeve të tyre.

[6:101] Nismëtari i qiejve dhe tokës. Si mund të ketë Ai djalë, kur Ai kurrë nuk pati bashkëshorte? Ai i krijoi të gjitha gjërat, dhe Ai është tërësisht i vetëdijshëm për të gjitha gjërat.

[6:102] I tillë është Zoti, Zotëruesi juaj, nuk ka zot përveç Tij, Krijuesit të të gjitha gjërave. Ta adhuroni vetëm Atë. Ai e ka në dorë çdo gjë.

[6:103] Asnjë përfytyrim nuk mund ta përfshijë Atë, por Ai i përfshinë të gjitha përfytyrimet. Ai është i Dhembshuri, Njohësi.

[6:104] Ndriçime ju kanë ardhur nga Zotëruesi juaj. Sa për ata që mund të shohin, ata shohin për të mirën e tyre, e ata që bëhen qorra, bëhen në dëm të vetes. Unë nuk jam kujdestari juaj.

[6:105] Kështu i shpjegojmë shpalljet, për të vërtetuar se ke pranuar dituri, dhe për t’i sqaruar për njerëzit që dinë.

[6:106] Ndiq çka tu shpall nga Zotëruesi yt, nuk ka zot përveç Tij, dhe shpërfilli adhuruesit e idhujve.

[6:107] Sikur të donte Zoti, ata nuk do të kishin adhuruar idhuj. Ne nuk të caktuam si kujdestar të tyre, as nuk je mbrojtësi i tyre.

[6:108] Mos i shani idhujt që ata i ngritin përkrah Zotit, se mos blasfemojnë dhe e shajnë Zotin, nga padituria. Ne i kemi zbukuruar punët e secilit grup para syve të tyre. Përfundimisht, ata kthehen te Zotëruesi i tyre, pastaj Ai i informon për çdo gjë që kishin bërë.

[6:109] Ata bënë be në Zotin, solemnisht, që po tu vinte një mrekulli atyre, patjetër do të besonin. Thuaj, “Mrekullitë vijnë vetëm nga Zoti.” Në doni ta dini, nëse një mrekulli iu vjen atyre, do vazhdonin të mos besonin.

[6:110] Ne ua sillim mentë dhe zemrat e tyre. Kështu, pasi që vendimi i tyre është të mos besojnë, ne i lëmë të enden në shkeljet e tyre.

[6:111] Edhe sikur t’i zbritnim engjëjt te ta; edhe sikur të vdekurit t’iu flisnin atyre; edhe sikur të mblidhnim çdo mrekulli para tyre; ata nuk mund të besojnë në mos dashtë Zoti. Vërtetë, shumica e tyre janë të padijshëm.

[6:112] I kemi lejuar armiqtë e secilit profet – djajtë njerëz dhe xhin – që të inspirojnë në njëri tjetrin fjalë të lustruara, në mënyrë që të mashtrojnë. Sikur të donte Zotëruesi yt, ata nuk do e bënin atë. T’i shpërfillësh ata dhe trillimet e tyre.

[6:113] Kjo është për t’i lënë mendjet e atyre që nuk besojnë në Përjetësinë t’i dëgjojnë trillimet e tilla, dhe t’i pranojnë, dhe kështu t’i nxjerrin në shesh bindjet e tyre të vërteta.*

[6:114] A të kërkoj pos Zotit si burim ligji, kur Ai ju ka shpallur këtë libër krejtësisht të hollësishëm?* Ata që e pranuan shkrimin e dinë që është shpallur prej Zotëruesit tënd me të vërtetë. Të mos ushqesh asnjë dyshim.

[6:115] Fjala e Zotëruesit tënd është e plotë,* në të vërtetë dhe drejtësi. Asgjë të mos i shfuqizojë fjalët e Tij. Ai është Dëgjuesi, i Gjithëdijshmi.

[6:116] Nëse iu bindesh shumicës së njerëzve në tokë, do të të largojnë nga rruga e Zotit. Ata ndjekin vetëm supozime; vetëm hamenden.

[6:117] Zotëruesi yt është tërësisht i vetëdijshëm për ata që humbin nga rruga e Tij, dhe Ai është tërësisht i vetëdijshëm për ata që janë të udhëzuar.

[6:118] Të hani nga ajo mbi të cilën emri i Zotit është përmendur, nëse vërtetë besoni në shpalljet e Tij.

[6:119] Pse mos të hash nga ajo mbi të cilën emri i Zotit është përmendur? Ai jua ka shpjeguar hollësisht çka është e ndaluar për ju, në mos qofshi të detyruar. Vërtetë, shumë njerëz i çorientojnë të tjerët me mendimet e veta personale, pa dije. Zotëruesi yt është plotësisht i vetëdijshëm për shkelësit.

[6:120] T’iu shmangeni mëkateve të dukshme, si dhe atyre të fshehtave. Ata që kanë mbledhur mëkate do të paguajnë për shkeljet e tyre.

[6:121] Mos hani prej asaj mbi të cilën emri i Zotit nuk është përmendur, se është e neveritshme. Djajtë i inspirojnë aleatët e tyre që të grinden me ju; nëse iu bindeni, do të jeni adhurues idhujsh.*

[6:122] A është ai që ishte i vdekur dhe i dhuruam jetë, dhe e furnizuam me dritë e cila i mundëson të lëvizë mes njerëzve, i barabartë me atë në errësirë të plotë nga e cila nuk mund të dalë? Punët e mosbesimtarëve kështu janë të zbukuruara në sytë e tyre.

[6:123] I lejojmë kriminelët kryesor të secilës shoqëri që të thurin kurthe dhe planifikojnë. Por ata vetëm thurin kurthe dhe planifikojnë kundër shpirtrave të vet, pa e kuptuar.

[6:124] Kur ndonjë provë e fuqishme u vjen atyre, thonë, “Nuk do të besojmë, në mos na u dhëntë çka u është dhënë të dërguarve të Zotit!” Zoti e di saktësisht kush është më së miri i kualifikuar për ta dhënë lajmin e Tij.* Kriminelët e tillë do të vuajnë poshtërim te Zoti, dhe ndëshkim të tmerrshëm si pasojë e planifikimit të tyre djallëzor.

[6:125] Këdo Zoti do që ta udhëzojë, Ai ia bën kraharorin të hapur ndaj Nënshtrimit. Dhe këdo Ai do që ta dërgojnë në humbje, ia bën kraharorin të padurueshëm dhe të kufizuar, sikur dikujt që ngjitet drejt qiellit.* Zoti kështu vë mallkim mbi ata që refuzojnë të besojnë.

[6:126] Kjo është rruga e drejtë për te Zotëruesi yt. Ne i kemi shpjeguar shpalljet për njerëzit e vëmendshëm.

[6:127] Ata e kanë merituar vendbanimin e paqes te Zotëruesi i tyre; Ai është Zotëruesi dhe Sunduesi i tyre, si shpërblim për punët e tyre.

[6:128] Do të vijë dita kur Ai i mbledhë të gjithë ata (e thotë): “O ju xhinë, keni bërë për vete mori njerëzish.” Shoqëruesit e tyre njerëzor do të thonë, “Zotëruesi ynë, ne u kënaqëm me shoqërinë e njëri tjetrit deri sa na kaloi jetëgjatësia që na kishe caktuar.” Ai do të thotë, “Ferri është destinacioni juaj.” Ata qëndrojnë në të përgjithmonë, në përputhje me vullnetin e Zotit. Zotëruesi yt është i Mençur, i Gjithëdijshëm.

[6:129] Ne kështu i përshtatim shpirtligjtë të jenë shoqërues të njëri tjetrit, si ndëshkim për shkeljet e tyre.

[6:130] O ju xhinë dhe njerëz, a nuk pranuat të dërguarë nga mesi juaj, që ju kallëzuan juve shpalljet e Mia, dhe ju paralajmëruan për takimin e kësaj dite? Ata do të thonë, “Ne jemi dëshmitarë kundër vetes.” Ata ishin plotësisht të preokupuar me jetën e kësaj bote, dhe do të dëshmojnë kundër vetes që ishin mosbesimtarë.

[6:131] Kjo është për të treguar se Zotëruesi yt nuk asgjëson ndonjë shoqëri padrejtësisht, derisa njerëzit e saj janë të pavetëdijshëm.

[6:132] Çdonjëri do të arrijë një shkallë sipas veprave të tij. Zotëruesi yt nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëjnë.

[6:133] Zotëruesi yt është i Pasuri; poseduesi i të gjithë mëshirës. Nëse ai do, Ai mund t’ju heqë, dhe t’ju zëvendësojë me këdo që Ai do, ashtu si ju prodhoi juve nga soji i njerëzve tjerë.

[6:134] Çka ju është premtuar do të vijë, dhe nuk mund t’i shmangeni.

[6:135] Thuaj, “O njerëzit e mi, bëni sa mundeni, edhe unë do bëj. Padyshim se do e merrni vesh kush janë fituesit përfundimtarë.” Patjetër, shpirtligjtë nuk do ia dalin.

[6:136] Ata madje e lënë mënjanë një pjesë të furnizimeve nga të korrat dhe bagëtitë e Zotit, duke thënë “Kjo pjesë i takon Zotit,” sipas pretendimeve të tyre, “dhe kjo pjesë i takon idhujve tanë.” Megjithatë, ajo që u la mënjanë për idhujt e tyre nuk arrin te Zoti, ndërsa pjesa që e lan mënjanë për Zotin shkon te idhujt e tyre. Vërtetë i tmerrshëm është gjykimi i tyre.

[6:137] Kështu adhuruesit e idhujve u mashtruan nga idhujt e tyre, aq sa i vrasin fëmijët e vet.* Në fakt, idhujt e tyre iu shkaktojnë dhimbje të mëdha atyre, dhe ua turbullojnë fenë. Sikur të donte Zoti, nuk do e kishin bërë këtë. T’i shpërfillësh ata dhe trillimet e tyre.

[6:138] Ata thanë, “Këto janë bagëti dhe të korra që janë të ndaluara; askush të mos i hajë përveç atyre që i lejojmë,” kështu pretenduan. Ata gjithashtu ndaluan ngasjen e bagëtive të caktuara. Madje edhe bagëtitë që i hanin, ata nuk e përmendnin emrin e Zotit kur i thernin. Të tilla janë shpikjet e mveshura Atij. Ai padyshim do i dënojë për shpikjet e tyre.

[6:139] Ata gjithashtu thanë, “Çka është në barqet e këtyre bagëtive është e rezervuar vetëm për meshkujt mes nesh, dhe e ndaluar për gratë tona.” Por nëse dilte ngordhësirë, ata i lejonin gratë e tyre të marrin pjesë. Ai padyshim do i dënojë për shpikjet e tyre. Ai është Më i Mençuri, i Gjithëdijshëm.

[6:140] Humbës vërtetë janë ata që i vranë fëmijët e vet marrëzisht, nga padituria e tyre, dhe ndaluan çka Zoti ka furnizuar për ta, dhe ndoqën shpikje të mveshura Zotit. Ata kanë humbur; nuk janë të udhëzuar.

[6:141] Ai është që rrënjosi kopshte, të kacavjerruna dhe jo-kacavjerruna, dhe palma, dhe drithëra me shije të ndryshme, dhe ullinj, dhe shegë – fruta të ngjashme, por jo edhe të ngjashme. Hani prej frutave të tyre, dhe jepni lëmoshën e caktuar në ditën e korrjes,* dhe mos e shkoni kot asgjë. Ai nuk i do shpërdoruesit.

[6:142] Ca bagëti ju pajisin me transportim, si dhe shtrojsa. Hani prej furnizimeve të Zotit për ju, dhe mos i ndiqni hapat e Dreqit; ai është armiku juaj më i flaktë.

[6:143] Tetë lloje bagëtish: sa i përket dy llojeve të deleve, dhe dy llojeve të dhive, thuaj, “A ndaloi dy meshkujt, apo dy femrat, apo ngarkesat e mitrave të dy femrave? Më tregoni çka dini, nëse jeni të sinqertë.”

[6:144] Sa i përket dy llojeve të deveve, dhe dy llojeve të lopëve, thuaj, “A ndaloi dy meshkujt, apo dy femrat, apo ngarkesat e mitrave të dy femrave? A ishit dëshmitarë kur Zoti shpalli ndalesa të tilla për ju? Kush është më i keq se ata që shpikin gënjeshtra të tilla dhe ia mveshin Zotit? Ata kështu i çorientojnë njerëzit pa dijeni. Zoti nuk udhëzon njerëzit e tillë të këqij.”

[6:145] Thuaj, “Unë nuk gjejë në shpalljet që më janë dhënë asnjë ushqim të ndaluar për ndonjë ngrënës përveç: (1) cofëtinës, (2) gjakut që rrjedh, (3) mishit* të derrit, se është i ndyrë, dhe (4) mishit të kafshëve që i janë kushtuar tjetër pos Zotit.” Nëse dikush detyrohet (t’i hajë), pa qenë me qëllim apo keqdashje, atëherë Zotëruesi yt është Falës, i Mëshirshmi.

[6:146] Për ata që janë Jahudi ndaluam kafshët me thundra jo të ndara; dhe nga lopët dhe delet ndaluam dhjamin, përveç atij që gjendet në kurrizet e tyre, ose në rropulli, ose i përzier me eshtra. Ishte ndëshkim për shkeljet e tyre, dhe ne jemi të sinqertë.

[6:147] Nëse nuk të besojnë, thuaj, “Zotëruesi juaj posedon mëshirë pakufi, por ndëshkimi i Tij është i pashmangshëm për njerëzit fajtorë.”

[6:148] Adhuruesit e idhujve thonë, “Sikur të donte Zoti, nuk do të ushtronim idhujtari, as ne as prindërit tanë, as nuk do të ndalonim ndonjë gjë.” Kështu edhe ata para tyre nuk besuan, derisa vetëshkaktuan ndëshkimin tonë. Thuaj, “A keni ndonjë njohuri të vërtetuar që mund të na tregoni? Ju nuk ndiqni asgjë pos supozime; vetëm hamendeni.”

[6:149] Thuaj, “Zoti posedon argumentin më të fuqishëm; po të donte Ai mund t’ju udhëzonte të gjithëve.”

[6:150] Thuaj, “Sillni dëshmitarët tuaj që do të dëshmonin që Zoti ka ndaluar këtë apo atë.” Nëse dëshmojnë, mos dëshmo me ta. As të mos i ndjekësh mendimet e atyre që refuzojnë shpalljet tona, as të atyre që nuk besojnë në Përjetësi, as të atyre që humbin larg nga Zotëruesi i tyre.

[6:151] Thuaj, “Ejani le t’ju tregoj çka Zotëruesi juaj ka urdhëruar me të vërtetë për ju: Të mos ngritni idhuj përveç Tij. T’i nderoni prindërit tuaj. Të mos i vritni fëmijët tuaj nga frika prej varfërisë – ne furnizojmë për ju dhe për ta. Të mos kryeni mëkate të tepërta, as të dukshme as të fshehta. Të mos vritni – Zoti e ka bërë jetën të shenjtë – përveç për drejtësi. Këto janë urdhrat e Tij për ju, që të mund të kuptoni.”

[6:152] Të mos i prekni paratë e jetimëve përveç në mënyrën më të drejtë, derisa të arrijnë pjekurinë. Të jepni sasi të plotë dhe masë të plotë gjatë shitblerjes, me barazi. Nuk e ngarkojmë asnjë shpirt përtej mundësive të tij. Të jeni krejtësisht të drejtë kur dëshmoni, madje edhe kundër të afërmve tuaj. Ta përmbushni besëlidhjen tuaj me Zotin. Këto janë urdhrat e Tij për ju, që të jeni të vëmendshëm.

[6:153] Kjo është rruga Ime – e drejtë. Ta ndiqni atë, dhe të mos ndiqni ndonjë rrugë tjetër, se mos ju shmangin nga rruga e Tij. Këto janë urdhrat e Tij për ju, që të mund të shpëtoheni.

[6:154] Dhe ne i dhamë Moisiut shkrimin, komplet me urdhrat më të mira, dhe sqarimet e çdo gjëje, dhe fener dhe mëshirë, që të mund të besojnë në takimin me Zotëruesin e tyre.

[6:155] Edhe ky është shkrim i bekuar që e kemi shpallur; ta ndiqni atë dhe të çoni jetë të drejtë, që të mund të arrini mëshirë.

[6:156] Tash nuk mund të thoni më, “shkrimi iu zbrit dy grupeve para nesh, dhe nuk ishim të vetëdijshëm për mësimet e tyre.”

[6:157] As nuk mund të thoni, “Vetëm sikur një shkrim të mund të na zbriste, do të udhëzoheshim më mirë se ata.” Një shkrim i vërtetuar ka ardhur tash te ju nga Zotëruesi juaj, dhe fener, dhe mëshirë. Tash, kush është më i keq se ai që i refuzon këto prova nga Zoti, dhe i shpërfillë? Ne do i parashtrojmë ata që i shpërfillin provat tona në ndëshkimin më të keq për shkak të moskujdesit të tyre.

[6:158] A po presin t’iu vijnë engjëjt, ose Zotëruesi yt, ose ndonjë manifestim material i Zotëruesit tënd? Dita kur kjo ndodhë, asnjë shpirt nuk do të ketë dobi nga besimi nëse nuk ka besuar para saj, dhe nëse nuk i ka korrë dobitë e besimit duke çuar jetë të drejtë.* Thuaj, “Vazhdoni të prisni; edhe ne po presim.”

[6:159] Ata që ndajnë veten në sekte nuk besojnë me ju. Gjykimi i tyre është me Zotin, pastaj Ai do i njoftojë për çdo gjë që kishin bërë.

[6:160] Kushdo që bën një punë të mirë pranon shpërblimin për dhjetë të tilla, dhe ai që bën një mëkat dënohet për vetëm një. Askush nuk vuan as më të vocklën padrejtësi.

[6:161] Thuaj, “Zotëruesi im më ka udhëzuar në rrugë të drejtë – fenë e përsosur të Ibrahimit, monoteizmin. Ai nuk ishte adhurues idhujsh.”

[6:162] Thuaj, “Lutjet e mia të Kontaktit (Salat), zbatimet e mia të adhurimit, jeta ime dhe vdekja ime, të gjitha i janë kushtuar absolutisht vetëm Zotit, Zotëruesit të gjithësisë.

[6:163] "Ai nuk ka partner. Kjo është çka jam urdhëruar të besoj, dhe jam i pari të nënshtrohem.”

[6:164] Thuaj, “A të kërkoj tjetër pos Zotit si zotërues, kur Ai është Zotëruesi i të gjitha gjërave? Asnjë shpirt nuk ka dobi përveç nga punët e veta, dhe askush nuk e bartë barrën e tjetrit. Përfundimisht, ktheheni te Zotëruesi juaj, pastaj Ai ju njofton për grindjet tuaja.”

[6:165] Është Ai që ju bëri trashëgues të tokës, dhe Ai ngriti disa prej jush në një shkallë më të lartë se të tjerët, për t’ju testuar në përputhje me çka ju ka dhënë. Padyshim, Zotëruesi yt është i shkathët në zbatimin e ndëshkimit, dhe Ai është Falës, i Mëshirshmi.

 

Surja 7: Purgatori (El-A'raf)

[7:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[7:1] A. L. M. S.*

[7:2] Ky shkrim të është shpallur ty – të mos ushqesh dyshim për të në zemrën tënde – që të mund të paralajmërosh me të, dhe t’ua kujtosh besimtarëve.

[7:3] Të gjithë ju të ndiqni çka ju është shpallur prej Zotëruesit tuaj; mos ndiqni asnjë idhull përveç Tij. Rrallë merrni vesh.

[7:4] Sa e sa shoqëri i kemi asgjësuar; ata vetëshkaktuan ndëshkimin tonë derisa ishin në gjumë, ose të zgjuar.

[7:5] Shprehja e tyre kur ndëshkimi ynë u erdhi atyre ishte: “Vërtetë, kemi qenë shkelës.”

[7:6] Padyshim do i marrim në pyetje ata që pranuan lajmin, dhe do i marrim në pyetje të dërguarit.

[7:7] Do i njoftojmë me dijen se nuk mungonim.

[7:8] Peshoret do të fiksohen atë ditë, me barazi. Ata peshat e të cilëve janë të rënda do të jenë fituesit.

[7:9] Sa për ata peshat e të cilëve janë të lehta, do të jenë ata që i humbën shpirtrat e tyre* si pasojë e shpërfilljes së shpalljeve tona, padrejtësisht.

[7:10] Ju themeluam në tokë, dhe ju kemi furnizuar me mjete të jetesës në të. Rrallë jeni mirënjohës.

[7:11] Ju krijuam, pastaj ju formësuam, pastaj iu thamë engjëjve, “Përuljuni Ademit.” Ata u përulën, përveç Iblisit (Dreqit); ai nuk ishte me ata që u përulën.

[7:12] Ai tha, “Çka të pengoi të përulesh kur të porosita?” Ai tha, “Unë jam më i mirë se ai; Mua më krijove prej zjarri, e atë e krijove prej balte.”

[7:13] Tha, “Prandaj, duhet të zbresësh, se nuk ke për të qenë mendjemadh këtu. Dil; je poshtëruar.”

[7:14] Tha, “Shtyma afatin, deri në Ditën e Ringjalljes.”

[7:15] Tha, “Të është shtyrë afati.”

[7:16] Tha, “Pasi që Ti ke dashur që unë të humbë,* unë do iu dal atyre tinëz në rrugën Tënde të drejtë.

[7:17] “Do iu mësyhem nga para tyre, dhe nga mbrapa tyre, dhe nga e djathta e tyre, dhe nga e majta e tyre, dhe do e gjesh se shumica e tyre janë mosmirënjohës.”

[7:18] Tha, “Dil nga aty, i përbuzur dhe i mposhtur. Ata prej tyre që të ndjekin, do e mbushë Ferrin me ju të gjithë.

[7:19] “Sa për ty, Adem, bano me gruan tënde në Parajsë, dhe hani aty kah të doni, por mos iu afroni kësaj peme, se bini në mëkat.”

[7:20] Djalli iu pëshpëriti atyre, për t’ua zbuluar trupat e tyre, që ishin të padukshëm për ta. Tha, “Zotëruesi juaj nuk ju ndaloi nga ky lis, përveç që t’ju pengojë të bëheni engjëj, dhe të arrini ekzistencë të përjetshme.”

[7:21] Ai iu bëri be, “Unë po ju jap këshillë të mirë.”

[7:22] Kështu i mashtroi me gënjeshtra. Sapo e shijuan pemën, trupat e tyre u bënë të dukshëm për ta, dhe ata u munduan ta mbulojnë veten me gjethet e Parajsës. Zotëruesi i tyre u thirri: “A nuk ju ndalova nga ajo pemë, dhe ju paralajmërova që djalli është armiku juaj më i flaktë?”

[7:23] Thanë, “Zotëruesi ynë, i kemi bërë keq shpirtrave tonë, dhe po të mos na falësh dhe të kesh mëshirë ndaj nesh, do të jemi humbës.”

[7:24] Tha, “Zbritni si armiq të njëri tjetrit. Në tokë të jetë vendbanimi dhe furnizimi juaj për ca kohë.”

[7:25] Tha, “Në të do të jetoni, në të do të vdisni, dhe prej saj do të nxirreni.”

[7:26] O fëmijët e Ademit, ju kemi furnizuar me veshje për ta mbuluar trupin tuaj, si dhe për salltanet. Por veshja më e mirë është veshja e drejtësisë. Këto janë disa nga shenjat e Zotit, që të mund të marrin vesh.

[7:27] O fëmijët e Ademit, mos e lejoni djallin t’ju mashtrojë si ju mashtroi kur shkaktoi dëbimin e prindërve tuaj nga Parajsa, dhe heqjen e veshjeve të tyre për t’ua ekspozuar trupat e tyre. Ai dhe fisi i tij ju shohin, përderisa ju nuk i shihni. Ne i caktojmë djajtë si shoqërues të atyre që nuk besojnë.

[7:28] Ata kryejnë një mëkat të tepërt, thonë, “Ne i gjetëm prindërit tanë duke bërë kështu, dhe Zoti na ka urdhëruar që ta bëjmë.” Thuaj, “Zoti nuk përkrahë mëkat. A po thoni për Zotin çka nuk dini?”

[7:29] Thuaj, “Zotëruesi im përkrahë drejtësinë, dhe devotshmërinë ndaj vetëm Atij në secilin vend të adhurimit. T’ia kushtoni adhurimin tuaj plotësisht vetëm Atij. Ashtu si ju nisi juve, ju përfundimisht do të ktheheni te Ai.”

[7:30] Disa i udhëzoi, përderisa të tjerët janë të parashtruar në humbje. Ata i kanë marrë djajtë si sundues të tyre, në vend të Zotit, e prapëseprapë besojnë se janë të udhëzuar.

[7:31] O fëmijët e Ademit, të jeni të pastër dhe të visheni mirë kur shkoni në vendlutje. Dhe hani e pini pa e tepruar; Me të vërtetë, Ai nuk i do grykësit.

[7:32] Thuaj, “Kush i ndaloi gjërat e mira që Zoti i ka krijuar për krijesat e Tij, dhe furnizimet e mira?” Thuaj, “Furnizimet e tilla janë për t’i kënaqur ata që besojnë. Plus, furnizimet e mira do të jenë veçanërisht për ta në Ditën e Ringjalljes.” Kështu i shpjegojmë shpalljet për njerëzit që dinë.

[7:33] Thuaj, “Zotëruesi im ndalon vetëm veprat e këqija, qofshin haptas apo fshehtas, dhe mëkatet, dhe agresionin e padrejtë, dhe ngritjen e idhujve të pafuqi përkrah Zotit, dhe thëniet për Zotin që nuk janë të bazuara në dije.”

[7:34] Për secilën shoqëri është afati i paracaktuar. Kur kohës së tyre i vjen fundi, ata nuk mund ta shtyjnë as për një orë, e as ta ngusin.

[7:35] O fëmijët e Ademit, kur të dërguarë vijnë te ju nga mesi juaj, dhe jua recitojnë shpalljet e Mia, ata që marrin vesh dhe çojnë jetë të drejtë, nuk kanë pse të frikësohen, as nuk do të brengosen.

[7:36] Sa për ata që refuzojnë shpalljet tona, dhe janë shumë mendjemëdhenj për t’iu përmbajtur atyre, kanë vetëshkaktuar Ferr, ku qëndrojnë përgjithmonë.

[7:37] Kush është më i keq se ata që shpikin gënjeshtra për Zotin, ose refuzojnë shpalljet e Tij? Këta do të marrin hisen e tyre, në përputhje me shkrimin, pastaj, kur të dërguarit tanë vijnë t’i përfundojnë jetët e tyre, do të thonë, “Ku janë idhujt që dikur iu luteshit përkrah Zotit?” Ata do të thonë, “Na kanë braktisur.” Do të dëshmojnë kundër vetes se ishin mosbesimtarë.

[7:38] Ai do të thotë, “Hyni me shoqëritë paraprake të xhinëve dhe njerëzve në Ferr.” Sa herë që ndonjë grup hyn, do e mallkojnë grupin paraardhës. Kur të jenë të gjithë brenda, më i vonshmi grup do të thotë për paraprakun, “Zotëruesi ynë, këta janë ata që na çorientuan. Jepu dyfish ndëshkim të Ferrit.” Ai do të thotë, “Secili pranon dyfish, por nuk e dini.”

[7:39] Grupi paraardhës do i thotë grupit të mëvonshëm, “Pasi që kishit përparësi ndaj nesh, shijojeni ndëshkimin për vetë mëkatet tuaja.”

[7:40] Padyshim, ata që refuzojnë shpalljet tona dhe janë shumë mendjemëdhenj për t’iu përmbajtur atyre, portat e qiellit nuk do të hapen për ta, as nuk do të hyjnë në Parajsë në mos kaloftë deveja përmes vrimës së gjilpërës. Kështu i paguajmë fajtorët.

[7:41] Ata kanë vetëshkaktuar Ferr si vendbanim; do të kenë barriera mbi ta. Kështu i paguajmë shkelësit.

[7:42] Sa për ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë – nuk e ngarkojmë asnjë shpirt përtej mundësive të tij – këta do të jenë banuesit e Parajsës. Ata rrojnë aty përgjithmonë.

[7:43] Ne do të heqim krejt xhelozinë nga zemrat e tyre. Lumenj do të rrjedhin nën ta, dhe ata do të thonë, “Qoftë i lartmadhëruar Zoti se na udhëzoi. Kurrsesi nuk do të udhëzoheshim, po të mos na kishte udhëzuar Zoti. Të dërguarit e Zotëruesit tonë të vërtetën na sollën.” Atyre do tu thirret: “Kjo është Parajsa juaj. E keni trashëguar, si shpërblim për punët tuaja.”

[7:44] Banuesit e Parajsës do tu thërrasin banuesve të Ferrit: “Ne e kemi gjetur premtimin e Zotëruesit tonë të jetë e vërteta; a e keni gjetur ju premtimin e Zotëruesit tuaj të jetë e vërteta?” Ata do të thonë, “Po.” Një shpallës mes tyre do të shpallë: “Dënimi i Zotit iu ka rënë shkelësve;

[7:45] "që zmbrapsin nga rruga e Zotit, dhe përpiqen ta bëjnë të shtrembët, dhe, sa i përket Përjetësisë, ata janë mosbesimtarë.”

[7:46] Një barrierë i ndanë ata, përderisa Purgatori* është i zënë nga njerëz që e njohin secilën anë nga pamja e tyre. Ata do tu thërrasin banuesve të Parajsës: “Paqja qoftë mbi ju.” Ata nuk hynë (në Parajsë) me anë të shpresave të kota.

[7:47] Kur ata i kthejnë sytë e tyre drejt banuesve të Ferrit, do të thonë, “Zotëruesi ynë, mos na vendos me këta njerëz të këqij.”

[7:48] Banuesit e Purgatorit do tu thërrasin njerëzve që i njohin nga pamja e tyre, duke thënë, “Numri juaj i madh nuk ju bëri dobi në asnjë mënyrë, e as mendjemadhësia juaj.

[7:49] "A janë ata njerëzit që bënit be që Zoti nuk do i prekë me mëshirë?” (Njerëzve në Purgator pastaj do tu thuhet,) “Hyni në Parajsë; nuk keni pse të frikësoheni, as nuk do të brengoseni.”

[7:50] Banuesit e Ferrit do tu thërrasin banuesve të Parajsës: “Lëreni të rrjedhë drejt nesh pak nga uji juaj ose nga furnizimet e Zotit për ju.” Ata do të thonë, “Zoti i ka ndaluar ato për mosbesimtarët.”

[7:51] Ata që nuk e marrin fenë e tyre seriozisht, dhe janë plotësisht të preokupuar me jetën e kësaj bote, ne i harrojmë atë ditë, sepse ata e harruan atë ditë, dhe sepse ata mohuan shpalljet tona.

[7:52] Ne u kemi dhënë atyre një shkrim që është krejtësisht i hollësishëm, me dituri, udhëzim, dhe mëshirë për njerëzit që besojnë.

[7:53] A po presin derisa të gjitha (profecitë) të përmbushen? Ditën kur përmbushja e tillë vjen, ata që e shpërfillën në të kaluarën do të thonë, “Të dërguarit e Zotëruesit tonë e kanë sjellë të vërtetën. A ka ndonjë ndërmjetësues për të ndërmjetësuar për ne? A do të na dërgonit prapa, që ta ndryshojmë sjelljen tonë, dhe të bëjmë punë më të mira se ato që i bëmë?” Ata i kanë humbur shpirtrat e tyre, dhe vetë shpikjet e tyre e kanë shkaktuar mallkimin e tyre.

[7:54] Zotëruesi juaj është ai Zoti, që krijoi qiejt dhe tokën për gjashtë ditë,* dhe mori çdo gjë në dorë. Nata e kaplon ditën, përderisa e ndjekë vazhdimisht, dhe dielli, hëna dhe yjet janë bërë të shërbejnë me urdhrin e Tij. Absolutisht, Ai i ka nën kontroll të gjitha krijesat dhe të gjitha urdhrat. Më i Lartësuari është Zoti, Zotëruesi i gjithësisë.

[7:55] Ta adhuroni Zotëruesin tuaj publikisht dhe privatisht; Ai nuk i do shkelësit.

[7:56] Mos e korruptoni tokën pasi që është rregulluar, dhe adhuronie Atë nga druajtja dhe shpresa. Padyshim, mëshira e Zotit është e arritshme për të drejtit.

[7:57] Është Ai që dërgon erërat me myzhde, si mëshirë prej duarve të Tij. Kur ato mbledhin re të rënduara, i dërgojmë ato në tokë të vdekur, dhe lëshojmë ujë nga to, për të prodhuar me të të gjitha llojet e frutave. Kështu i ringjallim të vdekurit, që të mund të jeni të vëmendshëm.

[7:58] Toka e mirë me të mirë prodhon bimët e saj me lejen e Zotëruesit të saj, kurse toka e keqe vështirë se prodhon ndonjë gjë të përdorshme. Kështu i shpjegojmë shpalljet për njerëzit që janë mirënjohës.

[7:59] Ne dërguam Nuhun te njerëzit e tij, duke thënë, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; nuk keni asnjë zot tjetër përkrah Tij. Kam frikë se do të ndëshkoheni në ditën e hatashme.”

[7:60] Udhëheqësit mes njerëzve të tij thanë, “Po e shohim se je larg në humbje.”

[7:61] Ai tha, “O njerëzit e mi, nuk jam i humbur; jam i dërguar nga Zotëruesi i gjithësisë.

[7:62] "Unë ju sjell juve lajmin e Zotëruesit tim, dhe ju këshilloj, dhe unë di prej Zotit çka ju nuk dini.

[7:63] "A shumë çudi po ju duket që një paralajmërim të vijë te ju nga Zotëruesi juaj, nëpërmjet një njeriu si ju, për t’ju paralajmëruar, dhe për t’ju çuar në drejtësi, që të mund të arrini mëshirë?”

[7:64] Ata e refuzuan atë. Si pasojë, ne e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të në arkë, dhe i përmbytëm ata që refuzuan shpalljet tona; ata ishin të verbër.

[7:65] Te Adi dërguam vëllanë e tyre Hudin. Tha, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; nuk keni asnjë zot tjetër përkrah Tij. Pra, a do të zbatoni drejtësinë?”

[7:66] Udhëheqësit që nuk besuan mes njerëzve të tij thanë, “Po e shohim që sillesh si i marrë, dhe ne mendojmë se je gënjeshtar.”

[7:67] Tha, “O njerëzit e mi, nuk ka aspak marrëzi në mua; jam i dërguar nga Zotëruesi i gjithësisë.

[7:68] "unë sjell te ju lajmin e Zotëruesit tim, dhe sinqerisht po ju këshilloj.

[7:69] "A shumë çudi po ju duket që një lajm të vijë te ju nga Zotëruesi juaj, nëpërmjet të një njeriu si ju, për t’ju paralajmëruar? Kujtohuni se si Ai ju bëri trashëgimtarë pas njerëzve të Nuhut, dhe e shumëfishoi numrin tuaj. Përkujtoni bekimet e Zotit, që të mund t’ia dilni.”

[7:70] Ata thanë, “A ke ardhur të na bësh të adhurojmë vetëm Zotin, dhe të braktisim çka prindërit tanë dikur adhuronin? Ne të sfidojmë ty të sjellësh dënimin me të cilin na kërcënon, nëse je i sinqertë.”

[7:71] Ai tha, “Keni vetëshkaktuar mallkim dhe zemërim nga Zotëruesi juaj. A grindeni me mua në mbrojtje të shpikjeve që i keni trilluar – ju dhe prindërit tuaj – të cilat kurrë nuk u autorizuan nga Zoti? Prandaj, prisni edhe unë bashkë me ju po pres.”

[7:72] Ne pastaj e shpëtuam atë dhe ata me të, me mëshirë prej nesh, dhe i asgjësuam ata që refuzuan shpalljet tona dhe refuzuan të jenë besimtarë.

[7:73] Te Themudi dërguam vëllanë e tyre Salihun. Tha, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; nuk keni asnjë zot tjetër përkrah Tij. Provë u është dhënë juve nga Zotëruesi juaj: ja ku është deveja e Zotit, për të shërbyer si një shenjë për ju. Lëreni të hajë prej tokës së Zotit, dhe mos i shkaktoni ndonjë lëndim, se mos vetëshkaktoni ndëshkim që dhemb.

[7:74] "Kujtohuni që ju bëri trashëgimtarë pas Adit, dhe ju themeloi në tokë, duke ndërtuar pallate në fushat e saj, dhe duke gdhendur shtëpi prej maleve të saj. T’i përkujtoni bekimet e Zotit, dhe mos endeni të korruptuar nëpër tokë.”

[7:75] Udhëheqësit mendjemëdhenj mes njerëzve të tij u thanë njerëzve të rëndomtë që besuan, “Si e dini që Salihu është dërguar nga Zotëruesi i tij?” Ata thanë, “Lajmi që solli na bëri besimtarë.”

[7:76] Mendjemëdhenjtë thanë, “Ne nuk besojmë në atë që ju besoni.”

[7:77] Më pas, ata e therën devenë, bënë kryengritje kundër urdhrit të Zotëruesit të tyre, dhe thanë, “O Salih, sille dënimin me të cilin na kërcënon, nëse vërtetë je i dërguar.”

[7:78] Si pasojë, tërmeti i asgjësoi, duke i lënë të vdekur në shtëpitë e tyre.

[7:79] Ai ua ktheu shpinën atyre, duke thënë, “O njerëzit e mi, unë e kam sjellë lajmin e Zotëruesit tim te ju, dhe ju këshillova, por juve nuk ju pëlqen asnjë këshillues.”

[7:80] Luti i tha njerëzve të tij “Ju kryeni neveri të tillë; askush në botë nuk e ka bërë më parë!

[7:81] "Ju praktikoni seks me burra, në vend të grave. Vërtetë ju jeni popull shkelës.”

[7:82] Njerëzit e tij reaguan duke thënë, “Dëboni nga qyteza juaj. Ata janë njerëz që dëshirojnë të jenë të pastër.”

[7:83] Si pasojë, e shpëtuam atë dhe familjen e tij, por jo gruan e tij; ajo ishte me të dënuarit.

[7:84] U lëshuam atyre një breshëri të caktuar; vëreni pasojat për fajtorët.

[7:85] Në Medjen dërguam vëllanë e tyre Shuajbin. Ai tha, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; nuk keni asnjë zot tjetër përkrah Tij. Ju ka ardhur provë nga Zotëruesi juaj. Të jepni peshë të plotë dhe sasi të plotë gjatë shitblerjes. Mos ua merrni njerëzve të drejtën e tyre. Mos e korruptoni tokën pasi që është rregulluar. Kjo është më mirë për ju, nëse jeni besimtarë.

[7:86] "Ndaloni së bllokuari secilën rrugë, duke kërkuar t’i ktheni prapa prej rrugës së Zotit ata që besojnë, dhe mos e bëni atë të shtrembëruar. Përkujtoni që dikur ishit pak dhe ju shtoi në numër. Kujtoni pasojat për shpirtligjtë.

[7:87] "Tash që disa prej jush kanë besuar në atë me të cilën isha dërguar, dhe disa nuk kanë besuar, prisni derisa Zoti nxjerr vendimin e Tij mes nesh; Ai është gjykatësi më i mirë.”

[7:88] Udhëheqësit mendjemëdhenj mes njerëzve të tij thanë, “Do të dëbojmë ty, o Shuajb, së bashku me ata që besojnë me ty, nga qyteza jonë, në mos u kthefsh prapa në fenë tonë.” Ai tha, “A do të na detyroni?

[7:89] "Do të blasfemonim kundër Zotit po të ktheheshim në fenë tuaj pasi që Zoti na ka shpëtuar prej saj. Si mund të kthehemi prapa te ajo kundër vullnetit të Zotit Zotëruesit tonë? Dituria e Zotëruesit tonë përfshinë të gjitha gjërat. Ne kemi besim te Zoti. Zotëruesi ynë, dhurona një fitore vendimtare mbi njerëzit tanë. Ti je përkrahësi më i mirë.”

[7:90] Udhëheqësit mosbesimtarë mes njerëzve të tij thanë, “Nëse e ndiqni Shuajbin, do të jeni humbës.”

[7:91] Tërmeti i asgjësoi ata, duke i lënë të vdekur në shtëpitë e tyre.

[7:92] Ata që refuzuan Shuajbin u zhdukën, sikur të mos kishin ekzistuar kurrë. Ata që refuzuan Shuajbin ishin humbësit.

[7:93] Ai ua ktheu shpinën atyre, duke thënë, “O njerëzit e mi, unë u kam sjellë juve lajmin e Zotëruesit tim, dhe ju kam këshilluar. Si mund të brengosem për njerëzit mosbesimtarë.”

[7:94] Kurdo që dërguam profet te ndonjë shoqëri, ne i prekëm njerëzit e saj me fatkeqësi dhe vështirësi, që të përgjërohen.

[7:95] Pastaj e zëvendësuam atë vështirësi me paqe dhe përparim. E, ata u bënë të pavëmendshëm dhe thanë, “Ishin prindërit tanë ata që përjetuan atë vështirësi para përparimit.” Si pasojë, i ndëshkuam papritmas kur më së paku e pritnin.

[7:96] Sikur njerëzit e atyre shoqërive të kishin besuar dhe të ishin bërë të drejtë, do tu derdhnim atyre bekime nga qielli dhe toka. Pasi që ata vendosën të mos besojnë, i ndëshkuam për atë që mblodhën.

[7:97] A kanë garantuar njerëzit e shoqërive të sotshme që ndëshkimi ynë nuk do u vijë natën përderisa flejnë?

[7:98] A kanë garantuar njerëzit e shoqërive të sotshme që ndëshkimi ynë nuk do tu vijë ditën përderisa luajnë?

[7:99] A e kanë marrë ata planin e Zotit si të kotë? Askush nuk i çvlerëson planet e Zotit përveç humbësve.

[7:100] A u shkon ndonjëherë ndërmend atyre që trashëgojnë tokën pas gjeneratave paraprake se, nëse dëshirojmë, mund t’i ndëshkojmë për mëkatet e tyre, dhe t’ua mbyllim zemrat, e t’i bëjmë të bëhen të shurdhët?

[7:101] Ty të kallëzojmë historinë e atyre shoqërive: të dërguarit e tyre u shkuan atyre me prova të qarta, por ata nuk kishin për të besuar në çka e kishin refuzuar më parë. Zoti kështu i mbyll zemrat e mosbesimtarëve.

[7:102] Gjetëm se shumica e tyre shpërfillin besëlidhjen e tyre; i gjetëm shumicën e tyre shpirtligj.*

[7:103] Pas (atyre të dërguarve,) dërguam Moisiun me shenjat tona për Faraonin dhe njerëzit e tij, por ata u bënë shkelës. Vini re pasojat për shpirtligjtë.

[7:104] Moisiu tha, “O Faraon, unë jam i dërguar nga Zotëruesi i gjithësisë.

[7:105] "Jam caktuar që të mos them për Zotin përveç të vërtetës. Unë vij te ju me një shenjë nga Zotëruesi juaj; lërini Fëmijët e Izraelit të shkojnë.”

[7:106] Ai tha, “Nëse ke një shenjë, atëherë prodhoje, nëse je i sinqertë.”

[7:107] Ai e hodhi shkopin e tij, dhe u shndërrua në gjarpër të llahtarshëm.

[7:108] E nxori dorën e tij, dhe ishte e bardhë për spektatorët.

[7:109] Udhëheqësit mes njerëzve të Faraonit thanë, “Ky nuk është asgjë më shumë se magjistar i shkathët.

[7:110] "Ai dëshiron t’ju nxjerrë nga toka juaj; çka rekomandoni?”

[7:111] Thanë, “Jepi afat atij dhe vëllait të tij, dhe dërgoni mbledhës në çdo qytet.

[7:112] "Le të mbledhin çdo magjistar me përvojë.”

[7:113] Magjistarët erdhën te Faraoni dhe thanë, “A paguhemi nëse jemi fitues?”

[7:114] Tha, “Po; madje do të bëheni të afërmit e mi.”

[7:115] Thanë, “O Moisi, ose hidh ti, ose ne po hedhim.”

[7:116] Tha, “Hidhni ju.” Kur ata hodhën, i futën në dredhi sytë e njerëzve, i trembën, dhe prodhuan një magji të madhe.

[7:117] Ne pastaj e frymëzuam Moisiun: “Hidhe shkopin tënd,” ku gëlltiti çfarëdo që trilluan ata.

[7:118] Kështu, e vërteta triumfoi, dhe çka ata bënë u asgjësua.

[7:119] Ata u mposhtën aty dhe atëherë; u poshtëruan.

[7:120] Magjistarët ranë në përulje.

[7:121] Thanë, “Ne besojmë në Zotëruesin e gjithësisë.

[7:122] "Zotëruesin e Moisiut dhe të Aronit.”

[7:123] Faraoni tha, “A besuat në të pa lejen time? Ky duhet të jetë një komplot që e thurët në qytet, në mënyrë që t’i nxirrni njerëzit e tij. Do e shihni çka ju gjen.

[7:124] "Do t’jua pres duart dhe këmbët në anët e kundërta, pastaj do t’ju kryqëzoj të gjithëve.”

[7:125] Thanë, “Atëherë ne do të kthehemi te Zotëruesi ynë.

[7:126] "Ti na persekuton vetëm sepse ne besuam në provat e Zotëruesit tonë kur ato na erdhën.” “Zotëruesi ynë, na dhuro durim, dhe le të vdesim si të nënshtruar.”

[7:127] Udhëheqësit mes njerëzve të Faraonit thanë, “A do e lejosh Moisiun dhe njerëzit e tij ta korruptojnë tokën, dhe të heqin dorë nga ti dhe zotat e tu?” Ai tha, “Do i vrasim bijtë e tyre, dhe t’i kursejmë bijat e tyre. Ne jemi shumë më të fuqishëm se ata.”

[7:128] Moisiu i tha njerëzve të tij, “Kërkoni ndihmën e Zotit, dhe këmbëngulni me durim. Toka është e Zotit, dhe Ai ia dhuron kujtdo që Ai zgjedhë mes shërbyesve të Tij. Fitorja përfundimtare i takon të drejtëve.”

[7:129] Ata thanë, “Ne u persekutuam para se të vije te ne, dhe pasi që erdhe te ne.” Ai tha, “Zotëruesi juaj do të asgjësojë armikun tuaj dhe t’ju themelojë juve në tokë, pastaj do të shohë si silleni ju.”

[7:130] Pastaj i leqendisëm njerëzit e Faraonit me thatësi, mungesë të të korrave, që të mund të marrin vesh.

[7:131] Kur shenja të mira kalonin kah ta, thoshin, “E kemi merituar këtë,” por kur ndonjë vështirësi i leqendiste, e fajësonin Moisiun dhe ata me të. Në fakt, të mirat e tyre caktohen vetëm nga Zoti, por shumica e tyre nuk e dinë.

[7:132] Ata thanë, “Çfarëdo shenje që na tregon për të na mashtruar me magjinë tënde, ne nuk do të besojmë.”

[7:133] Si pasojë, ne dërguam mbi ta vërshimin, karkalecat, morrat, bretkosat, dhe gjakun – shenja të qarta. Por ata vazhduan mendjemadhësinë e tyre. Ata ishin njerëz të këqij.

[7:134] Sa herë që një bela i zinte, thoshin, “O Moisi, lutju Zotëruesit tënd – ti je i afërt me Të. Nëse na heqë këtë bela, ne do të besojmë me ty, dhe do i dërgojmë Fëmijët e Izraelit me ty.”

[7:135] Prapëseprapë, kur ua hoqëm belanë për ndonjë gjatësi kohe, ata e shkelën zotimin e tyre.

[7:136] Si pasojë, u hakmorëm për veprat e tyre, dhe i mbytëm në det. Kjo është për shkak se ata refuzuan shenjat tona, dhe nuk ua vunë veshin aspak.

[7:137] E njerëzit e shtypur i lejuam ta trashëgojnë tokën, lindje e perëndim, dhe e bekuam. Kështu u përmbushën urdhrat e bekuara të Zotëruesit tënd për Fëmijët e Izraelit, për t’i shpërblyer për durimin e tyre, dhe i asgjësuam punët e Faraonit dhe njerëzve të tij dhe çdo gjë që vjelën.

[7:138] I çuam Fëmijët e Izraelit matanë detit. Kur kaluan kah njerëz që po adhuronin statuja, thanë, “O Moisi, bëje një zot për ne, sikur zotat që kanë ata.” Ai tha, “Vërtetë jeni njerëz të padijshëm.

[7:139] "Këta njerëz janë duke bërë blasfemi, se ajo çka po bëjnë është shkatërrimtare për ta.

[7:140] "A të kërkoj për ju tjetër pos Zotit të jetë zoti juaj, kur Ai ju ka bekuar juve më shumë se cilindo tjetër në botë?”

[7:141] Kujtohuni që ju çliruam nga njerëzit e Faraonit, që shkaktuan persekutimin më të keq mbi ju, duke jua vrarë djemtë dhe kursyer vajzat. Ishte një provë e vështirë për ju prej Zotëruesit tuaj.

[7:142] E thirrëm Moisiun për tridhjetë* net, dhe i plotësuam ato duke shtuar dhjetë.* Pra, dëgjimi me Zotëruesin e tij zgjati dyzet* net. Moisiu i tha vëllait të tij Aronit, “Rri këtu me njerëzit e mi, mbaje drejtësinë, dhe mos i ndiq rrugët e korruptuesve.”

[7:143] Kur Moisiu erdhi në kohën tonë të caktuar, dhe Zotëruesi i tij foli me të, ai tha, “Zotëruesi im, më le të shikoj dhe të të shoh Ty.” Ai tha, “Nuk mund të më shohësh Mua. Shikoje malin; nëse rri në vendin e vet, atëherë mund të më shohësh Mua.” Pastaj, Zotëruesi i tij ia shfaqi Veten malit, dhe kjo e bëri të thërrmohet. Moisiut i ra të fikët. Kur erdhi në vete, tha, “Qofsh i madhëruar. Pendohem para teje, dhe jam besimtari më i bindur.”

[7:144] Ai tha, “O Moisi, të kam zgjedhur, nga të gjithë njerëzit, me lajmet e Mia dhe duke të folur ty. Prandaj, merr çka të kam dhënë dhe ji mirënjohës.”

[7:145] Ne shkruam për të në pllaka të gjitha llojet e këshillave dhe hollësirat e çdo gjëje: “T’i përmbahesh fort këtyre mësimeve, dhe nxiti njerëzit e tu t’iu përmbahen atyre – këto janë mësimet më të mira. Do të nxjerr në pah për ju fatin e shpirtligjve.”

[7:146] Do i largoj nga shpalljet e Mia ata që janë padrejtësisht mendjemëdhenj në tokë. Si pasojë, kur të shohin çdo lloj prove nuk do të besojnë. Dhe kur ta shohin rrugën e udhëzimit nuk do e përvetësojnë si rrugë të tyre, por kur e shohin rrugën e humbjes do e përvetësojnë si rrugë të tyre. Kjo është pasoja e refuzimit të tyre të provave tona, dhe të qenit e tyre plotësisht të pavëmendshëm për to.

[7:147] Ata që refuzojnë shpalljet tona dhe takimin e Përjetësisë, punët e tyre janë asgjësuar. A paguhen veç për çka bënë?

[7:148] Gjatë mungesës së Moisiut, njerëzit e tij bënë prej stolive të tyre statujën e një viçi, komplet me zë viçi.* A nuk e panë se nuk mund tu fliste, ose t’i udhëzonte në ndonjë rrugë? E adhuruan, dhe kështu u bënë shpirtligj.

[7:149] Kur më në fund i ranë pishman për veprën e tyre, dhe e kuptuan se kishin humbur rrugën, thanë, “Po të mos na shpengojë Zotëruesi ynë me mëshirën e Tij, dhe të na falë, do të jemi humbës.”

[7:150] Kur Moisiu u kthye te njerëzit e tij, i zemëruar dhe i zhgënjyer, tha, “Çfarë gjëje të tmerrshme keni bërë në mungesë timen! A nuk mund të prisnit për urdhrat e Zotëruesit tuaj?” Pastaj i hodhi pllakat, dhe e kapi vëllanë e vet për koke, duke e tërhequr kah vetja. (Aroni) tha, “Bir i nënës sime, njerëzit e keqpërdorën dobësinë time, dhe pothuajse më vranë. Le të mos gëzohen armiqtë e mi, dhe mos më llogarit me njerëzit shkelës.”

[7:151] (Moisiu) tha, “Zotëruesi im, na fal mua dhe vëllanë tim, dhe pranona në mëshirën Tënde. Nga gjithë të mëshirshmit, Ti je më i Mëshirshmi.”

[7:152] Patjetër, ata që idolizuan viçin kanë vetëshkaktuar zemërim prej Zotëruesit të tyre, dhe poshtërim në këtë jetë. Kështu i paguajmë shpikësit.

[7:153] Sa për ata që kryen mëkate, pastaj u penduan më pas dhe besuan, Zotëruesi yt – pas kësaj – është Falës, i Mëshirshmi.

[7:154] Kur zemërimi i Moisiut ra, ai mblodhi pllakat, që përmbanin udhëzim dhe mëshirë për ata që ia kanë dronë Zotëruesit të tyre.

[7:155] Moisiu pastaj zgjodhi shtatëdhjetë burra mes njerëzve të tij, për të ardhur te audienca që caktuam. Kur i dridhi tërmeti, ai tha, “Zotëruesi im, Ti ke mundur t’i asgjësosh ata në të kaluarën, së bashku me mua, po të doje. A do të na asgjësosh për veprat e atyre mes nesh që janë të pamend? Ky duhet të jetë testi që ke përgatitur për ne. Me të, e dënon këdo që vendos, dhe e udhëzon këdo që do. Ti je Zotëruesi dhe Sunduesi ynë, prandaj falna, derdhna mëshirën Tënde; Ti je Falësi më i mirë.

[7:156] "Dhe vendos për ne drejtësinë në këtë botë, dhe në Përjetësi. Jemi penduar te Ti.” Ai tha, “Ndëshkimi Im i bie kujtdo që Unë vendos. Por mëshira Ime i përfshinë të gjitha gjërat. Megjithatë, Unë do e përcaktoj për ata që (1) çojnë jetë të drejtë, (2) japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat),* (3) besojnë në shpalljet tona, dhe

[7:157] "(4) ndjekin të dërguarin, profetin e pa shkrim (Muhamedin), që e gjejnë të shkruar në Torahn dhe Ungjillin e tyre.* Ai i nxit ata të jenë të drejtë, ua ndalon keqbërjen, ua lejon të gjitha ushqimet e mira, dhe ndalon atë që është e keqe, dhe ua shkarkon barrët dhe prangat e vëna mbi ta. Ata që besojnë në të, e respektojnë, e përkrahin, dhe ndjekin dritën që erdhi me të janë të suksesshmit.”

[7:158] Thuaj, “O njerëz, jam i dërguar i Zotit për të gjithë ju. I Tij është sovraniteti i qiejve dhe tokës. Nuk ka asnjë zot përveç Atij. Ai e ka në dorë jetën dhe vdekjen.” Prandaj, të besoni në Zotin dhe të dërguarin e Tij, profetin e pa shkrim, që beson në Zotin dhe fjalët e Tij. Ta ndiqni atë, që të jeni të udhëzuar.

[7:159] Mes ndjekësve të Moisiut ka që udhëzojnë në përputhje me të vërtetën, dhe e vërteta i bën të drejtë.

[7:160] I ndamë në dymbëdhjetë shoqëri fisnore, dhe Moisiun e frymëzuam kur njerëzit e tij i kërkuan ujë: “Bjeri shkëmbit me shkopin tënd,” prej ku shpërthyen dymbëdhjetë burime. Pra, secila shoqëri e dinte ujin e saj. Dhe iu bëmë hije me re, dhe iu lëshuam rrëshirë dhe shkurtëza: “Hani nga gjërat e mira që ju furnizuam.” Nuk na bënë keq neve; janë ata që i bënë keq vetvetes.

[7:161] Kujtohuni që u ishte thënë, “Hyni në këtë qytezë për të jetuar, dhe hani aty si të keni qejf, trajtoni njerëzit mirë, dhe hyni te porta kokulur. Pastaj do t’jua falim shkeljet. Do e shumëfishojmë shpërblimin për të drejtit.”

[7:162] Por të këqijtë mes tyre i zëvendësuan urdhrat që u ishin dhënë me urdhra të tjera. Si pasojë, dërguam mbi ta dënim nga qielli, për shkak të shpirtligësisë së tyre.

[7:163] Ua kujto atyre shoqërinë pranë detit, që nuk respektuan të Shtunën. Kur e zbatonin të Shtunën, peshqit iu vinin me bollëk. Dhe kur e prishnin të Shtunën, peshqit nuk iu vinin. Kështu pra i molisëm, si pasojë e shkeljes së tyre.

[7:164] Kujtohuni që një grup prej tyre tha, “Pse duhet t’iu predikoni njerëzve që Zoti do i asgjësojë ose do i ndëshkojë rreptë?” Ata u përgjigjën, “Kërkoni falje Zotëruesit tuaj,” që të mund të shpëtohen.

[7:165] Kur e shpërfillën atë me të cilën ishin kujtuar, i shpëtuam ata që ndaluan të keqen, dhe i molisëm keqbërësit me ndëshkim të tmerrshëm se ishin shpirtligj.

[7:166] Kur vazhduan t’i hedhin sfidë haptazi urdhrave, iu thamë atyre, “Qofshi majmunë të përbuzur.”

[7:167] Plus, Zotëruesi yt ka shpallur që do të ngritë kundër tyre njerëz që do të shkaktojnë keqtrajtime të rrepta mbi ta, deri në Ditën e Ringjalljes. Zotëruesi yt është më i shkathëti në zbatimin e ndëshkimit, dhe Ai është padyshim Falësi, i Mëshirshmi.

[7:168] I shpërndamë mes shumë shoqërive nëpër tokë. Disa prej tyre ishin të drejtë, dhe disa ishin më pak se të drejtë. I testuam me përparim dhe vështirësi, që të mund të kthehen.

[7:169] Pas tyre, zëvendësuam gjenerata të reja që e trashëguan shkrimin. Por në vend të kësaj ata u kapën pas jetës së kësaj bote, duke thënë, “Do të falemi.” Por pastaj vazhduan të kapen pas kënaqësive materiale të kësaj bote. A nuk e dhanë besën se do i përmbahen shkrimit, dhe të mos thonë për Zotin përveç të vërtetës? A nuk e studiuan shkrimin? Padyshim, vendbanimi i Përjetësisë është shumë më i mirë për ata që i përmbahen drejtësisë. A nuk kuptoni?

[7:170] Ata që i përmbahen shkrimit, dhe zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat), nuk ngecim së shpërblyeri besimtarët.

[7:171] E ngritëm malin mbi ta si një çadër, dhe menduan se do tu binte përmbi: “T’i përmbaheni asaj që ju dhamë, me vendosmëri, dhe përkujtoni përmbajtjen e saj, që të mund të shpëtoheni.”

[7:172] Kujtohu kur Zotëruesi yt i mblodhi të gjithë pasardhësit e Ademit, dhe i bëri të dëshmojnë për vete: “A nuk jam Zotëruesi juaj?” Ata të gjithë thanë, “Po. Dëshmojmë.” Pra, nuk mund të thoni në Ditën e Ringjalljes, “Nuk ishim të vetëdijshëm për këtë.”

[7:173] As nuk mund të thoni, “Ishin prindërit tanë që praktikonin idhujtari, dhe ne thjeshtë ndoqëm hapat e tyre. A do të na ndëshkosh për shkak të asaj që të tjerët e shpikën?”

[7:174] Kështu pra i shpjegojmë shpalljet, që t’iu mundësojmë njerëzve ta shpengojnë veten.*

[7:175] Ua recito lajmin e atij që iu dhanë provat tona, por zgjodhi t’i shpërfillë. Si pasojë, djalli e ndoqi, deri sa u bë humbës.

[7:176] Sikur të donim, ne do e kishim lartësuar me të, por ai ngulte këmbë, dhe ndiqte mendimet e veta. Pra, ai është si qeni; e përkëdhele apo e përzure, ai e nxjerr gjuhën. I tillë është shembulli i njerëzve që refuzojnë provat tona. Kallëzo këto kallëzime, që të mund ta marrin me mend.

[7:177] I keq vërtetë është shembulli i njerëzve që refuzojnë provat tona; vetëm vetes i bëjnë keq.

[7:178] Këdo që Zoti e udhëzon është vërtetë i udhëzuari, dhe këdo që Ai e parashtron në humbje, këta janë humbësit.

[7:179] Kemi parashtruar në Ferr mori xhinësh dhe njerëzish. Ata kanë mendje me të cilat nuk kuptojnë, sy me të cilit nuk shohin, dhe veshë me të cilit nuk dëgjojnë. Ata janë si kafshët; jo, janë shumë më të këqij – janë plotësisht të pavetëdijshëm.

[7:180] Të Zotit janë emrat më të bukur; thirreni Atë me to, dhe shpërfillni ata që shtrembërojnë emrat e Tij. Ata do të paguhen për mëkatet e tyre.

[7:181] Mes krijesave tona, ka prej tyre që udhëzojnë me të vërtetën, dhe e vërteta i bën të drejtë.

[7:182] Sa për ata që refuzojnë shpalljet tona, i çojmë në rrugën e tyre pa e kuptuar ata.

[7:183] Madje do i inkurajoj; Planifikimi Im është i fortë.

[7:184] Pse nuk reflektojnë mbi shokun e tyre (të dërguarin)? Ai nuk është i çmendur. Ai është thjeshtë një paralajmërues sqarues.

[7:185] A nuk e kanë shikuar pushtetin e qiejve dhe tokës, dhe të gjitha gjërave që ka krijuar Zoti? A u shkon ndërmend atyre se fundi i jetës së tyre mund të jetë afër? Në cilin Hadith, përkrah këtij, besojnë ata?

[7:186] Këdo që Zoti e parashtron në humbje, nuk ka asnjë mënyrë për ta udhëzuar ndokush. Ai i lë ata të enden në mëkatet e tyre.

[7:187] Të pyesin për orën (fundin e botës*), dhe kur do i vij koha. Thuaj, “Njohuria për të është me Zotëruesin tim. Vetëm Ai e zbulon kohën e saj.* Rëndë është në qiej dhe tokë. Nuk do t’ju vijë juve përveç papritmas.”** Të pyesin nëse e ke atë në dorë. Thuaj, “Njohuria për të është me Zotin,” por shumica e njerëzve nuk e dinë.

[7:188] Thuaj, “Unë nuk kam fuqi t’i bëj dobi ose dëm vetes. Mua më ndodhë vetëm çka Zoti do. Sikur të dija të ardhmen, do të shtoja pasurinë time, dhe asnjë e keqe nuk do të më ndodhte. Unë nuk jam asgjë më shumë se një paralajmërues, dhe bartës i lajmeve të mira për ata që besojnë.”

[7:189] Ai ju krijoi juve prej një vete (Ademit). Më pas, Ai i jep burrit të shoqen që të gjejë qetësi me të. Ajo pastaj bartë një barrë të lehtë që mezi e vëren. Përderisa barra bëhet më e rëndë, ata i luten Zotit, Zotëruesit të tyre: “Nëse na jep një bebe të mirë, do të jemi mirënjohës.”

[7:190] Por kur Ai ua jep një bebe të mirë, e shndërrojnë dhuratën e Tij në idhull që e rivalizon Atë. I lartësuar qoftë Zoti, shumë larg nga ndonjë ortakëri.

[7:191] A nuk është e vërtetë se ata po idhujtarizojnë idhuj që nuk krijojnë asgjë, dhe janë vetë të krijuar?

[7:192] Idhuj që as nuk mund t’iu ndihmojnë, madje as t’i ndihmojnë vetes?

[7:193] Kur i ftoni në udhëzim, nuk ju ndjekin. Pra, është njëjtë për ta, i ftuat apo heshtët.

[7:194] Idhujt që kërkoni përveç Zotit janë krijesa si ju. Lirisht thirrni; le t’ju përgjigjen, nëse keni të drejtë.

[7:195] A kanë këmbë me të cilat ecin? A kanë duar me të cilat mbrohen? A kanë sy me të cilët shohin? A kanë veshë me të cilët dëgjojnë? Thuaj, “Thirrni idhujt tuaj, dhe u thoni të më asgjësojnë pa vonesë.

[7:196] "Zoti është Zotëruesi dhe Sunduesi im i vetëm; Ai që e shpalli këtë shkrim. Ai i mbron të drejtit.

[7:197] "Sa për idhujt që i ngritni përkrah Tij, ata nuk mund t’ju ndihmojnë, as nuk mund t’i ndihmojnë vetes.”

[7:198] Kur i ftoni në udhëzim, nuk dëgjojnë. Dhe i shihni duke ju shikuar, por nuk shohin.

[7:199] Ji i ndjeshëm, përkrahe tolerancën, dhe shpërfilli të padijshmit.

[7:200] Kur djalli të pëshpëritë ndonjë pëshpëritje, kërko strehim te Zoti; Ai është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[7:201] Ata që janë të drejtë, sa herë që djalli iu qaset me ndonjë ide, ata përkujtojnë, ku edhe bëhen pamës.

[7:202] Vëllazëria e tyre pandarë i joshin për të shkuar në humbje.

[7:203] Nëse ti nuk e prodhon ndonjë mrekulli që e kërkojnë, ata thonë, “Pse nuk po e kërkon atë?” Thuaj, “Unë thjeshtë e ndjek atë që më është shpallur nga Zotëruesi im.” Këto janë ndriçime nga Zotëruesi juaj, dhe udhëzim, dhe mëshirë për njerëzit që besojnë.

[7:204] Kur Kurani recitohet, ta dëgjoni dhe jini të vëmendshëm, që të mund të arrini mëshirë.

[7:205] Ta përkujtosh Zotëruesin tënd përbrenda vetes, publikisht, privatisht, në heshtje, ditë e natë; mos u bë i pavetëdijshëm.*

[7:206] Ata te Zotëruesi yt kurrë nuk janë tepër krenarë për ta adhuruar Atë; ata e madhërojnë Atë dhe bien në përulje para Tij.

 

Surja 8: Plaçka e luftës (El-Enfal)

[8:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[8:1] Këshillohen me ty rreth plaçkës së luftës. Thuaj, “Plaçka e luftës i takon Zotit dhe të dërguarit.” T’ia keni dronë Zotit, ta nxitni njëri tjetrin për të qenë të drejtë, dhe t’i bindeni Zotit dhe të dërguarit të Tij, nëse jeni besimtarë.

[8:2] Besimtarët e vërtetë janë ata zemrat e të cilëve dridhen kur Zoti përmendet, dhe kur shpalljet e Tij iu recitohen, besimi i tyre forcohet, dhe ata kanë besim në Zotëruesin e tyre.

[8:3] Ata i zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat), dhe nga furnizimet tona te ta, ata japin bamirësi.

[8:4] Të tillë janë besimtarët e vërtetë. Ata arrijnë rangje të larta te Zotëruesi i tyre, si dhe falje dhe furnizim me bollëk.

[8:5] Kur Zotëruesi yt dëshiroi që ta lësh shtëpinë tënde, për të përmbushur një plan të posaçëm, disa besimtarë dolën në shesh si besimtarë ngurrues.

[8:6] Ata u grindën me ty kundër të vërtetës, edhe pasi që çdo gjë u ishte shpjeguar atyre. Ata u sillën sikur po çoheshin në vdekje të sigurt.

[8:7] Kujtohuni që Zoti ju premtoi fitore mbi një grup të caktuar, por ju prapëseprapë deshët të përballeni me grupin e dobët. Plani i Zotit ishte që ta themelojë të vërtetën me fjalët e Tij, dhe t’i mposhtë mosbesimtarët.

[8:8] Se Ai ka shpallur që e vërteta do të triumfojë, dhe e pavërteta do të zhduket, përkundër keqbërësve.

[8:9] Pra, kur iu lutët Zotëruesit tuaj t’ju shpëtojë, Ai ju përgjigj juve: “Unë po ju përkrahë me njëmijë engjëj varg.”

[8:10] Zoti jua dha këtë lajm të mirë për t’jua forcuar zemrat. Fitorja vjen vetëm prej Zotit. Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[8:11] Ai bëri që një kotje e qetë t’ju kaplojë dhe t’ju qetësojë, dhe Ai lëshoi ujë nga qielli për t’ju larë me të. Ai ju mbrojti nga mallkimi i djallit, jua bindi prapë zemrat dhe jua përforcoi këmbët.

[8:12] Kujtohu që Zotëruesi yt i frymëzoi engjëjt: “Unë jam me ju; prandaj përkrahni ata që besuan. Unë do të hedhë tmerr në zemrat e atyre që nuk besuan. Ju mund t’iu bini atyre mbi qafë, dhe mund t’i bini madje edhe çdo gishti të tyre.”

[8:13] Kjo është çka ata kanë vetëshkaktuar duke e luftuar Zotin dhe të dërguarin e Tij. Për ata që luftojnë kundër Zotit dhe të dërguarit të Tij, ndëshkimi i Zotit është i rëndë.

[8:14] Kjo është për t’i dënuar mosbesimtarët; ata kanë vetëshkaktuar ndëshkimin e Ferrit.

[8:15] O ju që besoni, nëse ndesheni me mosbesimtarët që janë mobilizuar kundër jush, mos u ktheni prapa e të ikni.

[8:16] Kushdo që kthehet prapa në atë ditë, përveç për të bartur plan beteje, ose për t’iu bashkangjitur grupit të tij, ka vetëshkaktuar zemërim nga Zoti, dhe vendbanimi i tij është Ferri; çfarë fati i tmerrshëm!

[8:17] Nuk ishit ju ata që i vratë; Zoti është Ai që i vrau. Nuk ishe ti ai që gjuajte kur gjuajte; Zoti është Ai që gjuajti. Por Ai kështu ua jep besimtarëve rastin për të merituar shumë të mira. Zoti është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[8:18] Aq më shumë, Zoti i asgjëson kurthet e mosbesimtarëve.

[8:19] Kërkuat fitore (o mosbesimtarë), dhe fitorja erdhi; iu takoi besimtarëve. Nëse hiqni dorë (nga agresioni) do të ishte më mirë për ju, por nëse ktheheni, edhe ne kthehemi. Ushtritë tuaja nuk do t’ju ndihmojnë, pa marrë parasysh sa të mëdha. Se Zoti është në anën e besimtarëve.

[8:20] O ju që besoni, t’i bindeni Zotit dhe të dërguarit të Tij, dhe mos e shpërfillni atë përderisa dëgjoni.

[8:21] Mos u bëni si ata që thonë, “Dëgjojmë,” kur nuk dëgjojnë.

[8:22] Krijesat më të këqija para Zotit janë të shurdhrit dhe memecët, që nuk kuptojnë.

[8:23] Sikur Zoti të njihte ndonjë të mirë në ta, Ai do i bënte dëgjues. Edhe sikur t’i bënte dëgjues, ata ende do refuzonin me neveri.

[8:24] O ju që besoni, t’i përgjigjeni Zotit dhe të dërguarit kur ai ju fton në çka ju jep jetë.* Duhet ta dini se Zoti është më afër jush se zemra juaj, dhe se para Tij do të mblidheni.

[8:25] Ruajuni nga një ndëshkim që mund të mos jetë i kufizuar vetëm te keqbërësit mes jush.* Duhet ta dini se ndëshkimi i Zotit është i rreptë.

[8:26] Përkujtoni që dikur ishit pak dhe të shtypur, dhe frikësoheshit mos njerëzit po ju rrëmbejnë, dhe Ai u dhuroi juve strehë të sigurt, ju përkrahu me fitoren e Tij, dhe ju furnizoi me furnizime të mira, që të mund të jeni mirënjohës.

[8:27] O ju që besoni, mos e tradhtoni Zotin dhe të dërguarin, dhe mos i tradhtoni ata që kanë besim në ju, tash që e dini.

[8:28] Duhet ta dini se paratë tuaja dhe fëmijët tuaj janë test, dhe se Zoti posedon shpërblim shumë të madh.

[8:29] O ju që besoni, nëse ia keni dronë Zotit, Ai do t’ju ndriçojë, do i heqë mëkatet tuaja, dhe t’ju falë. Zoti posedon hirësi pakufi.

[8:30] Mosbesimtarët thurin kurthe dhe planifikojnë t’ju neutralizojnë, ose t’ju vrasin, ose t’ju dëbojnë. Megjithatë, ata thurin kurthe dhe planifikojnë, por edhe Zoti planifikon. Zoti është planifikuesi më i mirë.

[8:31] Kur shpalljet tona iu recitohen atyre, thonë, “Kemi dëgjuar. Sikur të donim, do të kishim mundur t’i thoshim të njëjtat gjëra. Këto nuk janë asgjë më shumë se përralla të moçme!”

[8:32] Ata gjithashtu thanë, “zoti ynë, nëse kjo është vërtetë e vërteta nga Ti, atëherë lëshona një rrebesh gurësh nga qielli, ose derdh mbi ne një ndëshkim që dhemb.”

[8:33] Megjithatë, Zoti nuk ka për t’i ndëshkuar ata përderisa ti je në mesin e tyre; Zoti nuk ka për t’i ndëshkuar përderisa janë duke kërkuar falje.

[8:34] A nuk e kanë merituar ndëshkimin e Zotit, duke i kthyer prapa të tjerët nga Vendlutja e Shenjtë, edhe pse ata nuk janë kujdestar të saj? Kujdestarët e vërtetë të saj janë të drejtit, por shumica e tyre nuk e dinë.

[8:35] Lutjet e tyre të Kontaktit (Salat) te faltorja (Qabja) nuk ishin asgjë më shumë se tallje dhe mënyrë për t’i kthyer njerëzit prapa (duke ua zënë turma rrugën). Prandaj, vuani ndëshkimin për mosbesimin tuaj.

[8:36] Ata që nuk besojnë i shpenzojnë paratë e tyre për t’i kthyer prapa të tjerët nga rruga e Zotit. Ata do i shpenzojnë, dhe do tu shndërrohen në dhimbje dhe brejtje ndërgjegjeje. Përfundimisht, do të mposhten, dhe të gjithë mosbesimtarët do të mblidhen në Ferr.

[8:37] Zoti do të ndajë të keqen nga e mira, pastaj të këqijtë do i grumbulloj njërin mbi tjetrin, të gjithë në një turrë, pastaj do i hedhë në Ferr. Të tillë janë humbësit.

[8:38] Thuaju atyre që nuk besuan: nëse ndalen, e gjithë e kaluara e tyre do të falet. Por nëse kthehen prapa, do të vetëshkaktojnë fatin e njëjtë si homologët e tyre paraprak.

[8:39] T’i luftoni ata për ta hequr shtypjen, dhe për ta praktikuar fenë tuaj të kushtuar vetëm Zotit. Nëse ata përmbahen nga agresioni, atëherë Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëjnë.

[8:40] Nëse kthehen, atëherë duhet ta dini se Zoti është Zotëruesi dhe Sunduesi juaj, Zotëruesi dhe Sunduesi më i mirë, përkrahësi më i mirë.

[8:41] Duhet ta dini se nëse fitoni ndonjë plaçkë në luftë, një e pesta t’i shkojë Zotit dhe të dërguarit, për t’iu dhënë të afërmve, jetimëve, të varfërve, dhe udhëtarit të huaj. Do e bëni këtë nëse besoni në Zotin dhe në çka i shpallëm shërbëtorit tonë në ditën e vendimit, ditën kur dy ushtritë u ndeshën. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[8:42] Kujtohuni që ju ishit në këtë anë të luginës, përderisa ata ishin në anën tjetër. Pastaj karvanit të tyre iu desh të lëvizte në terren më të ulët. Sikur ta planifikonit kështu, nuk do të mund ta kishit bërë. Por Zoti kishte për të kryer një çështje të paracaktuar, me të cilën ata që ishin paracaktuar të asgjësohen u asgjësuan për arsye të qartë, dhe ata që ishin paracaktuar të shpëtoheshin u shpëtuan për arsye të qartë. Zoti është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[8:43] Zoti i bëri ata të duken në ëndrrën tënde (o Muhamed) më pak në numër. Sikur t’i bënte të dukeshin më të shumtë, do të dështonit, dhe do të grindeshit mes vete. Por Zoti ju nxorri nga një situatë e tillë. Ai është Njohësi i mendimeve më të thella.

[8:44] Dhe kur koha erdhi dhe ju u përballët me ta, Ai i bëri ata të duken më të paktë në sytë tuaj, dhe ju bëri juve të dukeni më të paktë në sytë e tyre po ashtu. Se Zoti deshi që ta kryej një plan të caktuar. Të gjitha vendimet merren nga Zoti.

[8:45] O ju që besoni, kur ndesheni me ndonjë ushtri, të keni durim dhe ta përkujtoni Zotin shpesh, që të mund t’ia dilni.

[8:46] T’i bindeni Zotit dhe të dërguarit të Tij, dhe mos u grindni mes vete, se mos dështoni dhe e shpërndani forcën tuaj. Të duroni me këmbëngulje. Zoti është me ata që durojnë me këmbëngulje.

[8:47] Mos u bëni si ata që i lan shtëpitë e tyre me hezitim, vetëm për tu treguar, dhe në fakt i dekurajuan të tjerët nga ndjekja e rrugës së Zotit. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për çdo gjë që bëjnë.

[8:48] Djalli i kishte zbukuruar punët e tyre në sytë e tyre, dhe tha, “Nuk mund të mposhteni nga asnjë popull sot,” dhe “Unë do të luftoj së bashku me ju.” Por sapo të dy ushtritë u përballën me njëra tjetrën, ai ua ktheu shpinën dhe iku, duke thënë, “Unë nuk ju njoh. Unë shoh çka ju nuk shihni. Unë i frikësohem Zotit. Ndëshkimi i Zotit është tmerrues.”

[8:49] Hipokritët dhe ata që ushqyen dyshim në zemrat e tyre thanë, “Këta njerëz janë mashtruar nga feja e tyre.” Megjithatë, nëse dikush ka besim te Zoti, atëherë Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[8:50] Vetëm sikur t’i shihje ata që nuk besuan kur engjëjt i vënë në vdekje! Do i rrahin në fytyrat e tyre dhe në prapanicat e tyre; “Shijojeni ndëshkimin e Ferrit.

[8:51] "Kjo është pasojë e asaj që vepruat ju. Zoti nuk është i padrejtë ndaj krijesave.”

[8:52] Ky është fat i njëjtë si ai i njerëzve të Faraonit dhe atyre që nuk besuan para tyre. Ata refuzuan shpalljet e Zotit, dhe Zoti i ndëshkoi për mëkatet e tyre. Zoti është i fuqishëm, dhe ndëshkimi i Tij është i rreptë.

[8:53] Zoti nuk e ndryshon bekimin që e ka dhuruar mbi njerëz në mos vendosshin ata vetë të ndryshojnë. Zoti është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[8:54] I tillë ishte rasti me njerëzit e Faraonit dhe të tjerët para tij. Ata së pari i refuzuan shenjat e Zotëruesit të tyre. Si pasojë, i asgjësuam për mëkatet e tyre. I mbytëm njerëzit e Faraonit; krejt shpirtligjtë u ndëshkuan.

[8:55] Krijesat më të këqija para Zotit janë ato që nuk besojnë; nuk mund të besojnë.

[8:56] Ti arrin marrëveshje me ta, por ata i shkelin marrëveshjet e tyre secilën herë; nuk janë të drejtë.

[8:57] Prandaj, nëse i ndeshni në luftë, t’i bëni si shembull tmerrues për ata që vijnë pas tyre, që të mund të marrin vesh.

[8:58] Kur tradhtoheni nga një grup njerëzish, të mobilizoheni kundër tyre në mënyrën e njëjtë. Zoti nuk i do tradhtarët.

[8:59] Le të mos mendojnë ata që nuk besojnë se mund të shpëtojnë; nuk mund të shpëtojnë.

[8:60] Të përgatitni për ta krejt fuqinë që mund të grumbulloni, dhe të gjitha pajisjet që mund t’i mobilizoni, që të mund t’i frikësoni armiqtë e Zotit, armiqtë tuaj, si dhe të tjerët që nuk i njihni; Zoti i njeh ata. Çfarëdo që të shpenzoni për Zotin do t’ju paguhet juve me bujari, pa as më të voglën padrejtësi.

[8:61] Nëse strehohen në paqe, edhe ju të bëni ashtu, dhe të keni besim te Zoti. Ai është Dëgjuesi, Më i Dijshmi.

[8:62] Nëse dëshirojnë të të mashtrojnë, atëherë Zoti do të të mjaftojë. Ai do të të ndihmojë me përkrahjen e Tij, dhe me besimtarët.

[8:63] Ai i ka pajtuar zemrat (e besimtarëve). Sikur t’i shpenzoje të gjitha paratë në tokë, nuk do të mund t’i pajtoje zemrat e tyre. Por Zoti i pajtoi ato. Ai është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[8:64] O ti profet, i mjaftueshëm për ty është Zoti dhe besimtarët që të kanë ndjekur.

[8:65] O ti profet, t’i nxisësh besimtarët për të luftuar. Nëse janë njëzet prej jush që janë të durueshëm, ata mund t’i mundin dyqind, dhe njëqind prej jush mund t’i mundin njëmijë prej atyre që nuk besojnë. Kjo është për shkak se ata janë njerëz që nuk kuptojnë.

[8:66] Tash (që shumë njerëz të ri ju bashkëngjitën juve) Zoti e ka bërë më të lehtë për ju, se Ai e di se nuk jeni aq të fortë sa dikur. Tash e tutje, njëqind besimtarë të durueshëm mund të mundin dyqind, dhe njëmijë prej jush mund të mundni dy mijë me lejen e Zotit. Zoti është me ata që durojnë me këmbëngulje.

[8:67] Nuk i takoi asnjë profeti të marrë rob të luftës, nëse nuk morri pjesë në luftë. Ju njerëz po kërkoni gjërat materiale të kësaj bote, përderisa Zoti përkrahë Përjetësinë. Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[8:68] Po të mos ishte për paracaktimin prej Zotit, ju do të vuanit, në llogari të asaj që morët, një ndëshkim të tmerrshëm.

[8:69] Prandaj, hani nga plaçkat që i keni fituar, ato që janë të ligjshme dhe të mira, dhe ia keni dronë Zotit. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[8:70] O ti profet, tregoju të burgosurve të luftës që janë në duart tuaja, “Sikur Zoti të dinte ndonjë të mirë në zemrat tuaja, Ai do t’ju jepte më mirë se çfarëdo që keni humbur, dhe do t’ju falte. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.”

[8:71] Dhe nëse ata dëshirojnë të të tradhtojnë, ata veç e kanë tradhtuar Zotin. Për këtë Ai i bëri ata humbësit. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[8:72] Padyshim, ata që besuan, dhe emigruan, dhe u përpoqën me paratë e tyre dhe jetët e tyre për Zotin, si dhe ata mikpritësit dhe strehuesit e tyre, dhe përkrahësit e tyre, ata janë aleat të njëri tjetrit. Sa për ata që besojnë, por nuk emigrojnë me ju, nuk iu detyroheni me ndonjë përkrahje, derisa ata të emigrojnë. Megjithatë, nëse kanë nevojë për ndihmën tuaj, si vëllezër në besim, t’iu ndihmoni, përveç kundër njerëzve me të cilit keni nënshkruar traktat paqeje. Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëni.

[8:73] Ata që nuk besuan janë aleat të njëri tjetrit. Po të mos iu përmbaheni këtyre urdhrave, do të ketë kaos në tokë, dhe korrupsion të tmerrshëm.

[8:74] Ata që besuan dhe emigruan, dhe u përpoqën për Zotin, si dhe mikpritësit dhe strehuesit e tyre, dhe përkrahësit e tyre, këta janë besimtarët e vërtetë. Kanë merituar falje dhe shpërblim bujarë.

[8:75] Ata që besuan më pas, dhe emigruan, dhe u përpoqën me ju, ata përkasin me ju. Ata që janë të afërm me njëri tjetrin të jenë të parët që përkrahin njëri tjetrin, në përputhje me urdhrat e Zotit. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të gjitha gjërat.

 

Surja 9: Ultimatum (Bera'ah)

[9:1] Një ultimatum është lëshuar këtu nga Zoti dhe i dërguari i Tij për adhuruesit e idhujve që futen në traktat me ju.

[9:2] Prandaj, enduni nëpër tokë lirshëm për katër muaj, dhe ta dini se nuk mund të ikni prej Zotit, dhe se Zoti i poshtëron mosbesimtarët.

[9:3] Një shpallje është lëshuar këtu nga Zoti dhe i dërguari i Tij për të gjithë njerëzit në ditën e madhe të shtegtimit, se Zoti i ka bërë hasha adhuruesit e idhujve, dhe ashtu bëri edhe i dërguari i Tij. Prandaj, nëse pendoheni, do të jetë më mirë për ju. Por nëse prapësoheni, atëherë ta dini se nuk mund të ikni prej Zotit. Premtoju atyre që nuk besojnë ndëshkim që dhemb.

[9:4] Nëse adhuruesit e idhujve nënshkruajnë traktat paqeje me ju, dhe nuk e shkelin, e as nuk bashkohen me të tjerët kundër jush, ta përmbushni traktatin tuaj me ta deri në datën e skadimit. Zoti i do të drejtit.

[9:5] Kur të kalojnë Muajt e Shenjtë, (dhe ata refuzojnë të bëjnë paqe) mund t’i vrisni adhuruesit e idhujve kur të ndesheni me ta, t’i ndëshkoni, dhe të rezistoni çdo lëvizje që bëjnë. Nëse pendohen dhe zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat), t’i lëni të shkojnë. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[9:6] Nëse një nga adhuruesit e idhujve kërkon kalim të sigurt me ty, t’i japësh atij kalim të sigurt, kështu që ai ta dëgjojë fjalën e Zotit, pastaj ta dërgoni prapa te vendi i tij i sigurisë. Kjo është për shkak se ata janë njerëz që nuk dinë.

[9:7] Si mund adhuruesit e idhujve të kërkojnë ndonjë zotim nga Zoti dhe i dërguari i Tij? Përjashtim bëjnë ata që kanë nënshkruar traktat paqeje me ju te Vendlutja e Shenjtë. Nëse e respektojnë dhe i përmbahen një traktati të tillë, t’i përmbaheni gjithashtu. Zoti i do të drejtit.

[9:8] Si mund (të kërkojnë zotim) kur ata nuk respektuan ndonjë të drejtë të lidhjeve familjare mes jush dhe tyre, as ndonjë besëlidhje, nëse ju jepej rasti të mbizotëronin. Ata bënë paqe me ju me fjalë goje, përderisa zemrat e tyre janë në opozitë, dhe shumica e tyre janë shpirtligj.

[9:9] Ata i ndërruan shpalljet e Zotit për një çmim të vogël. Si pasojë, ata i zmbrapsën njerëzit nga rruga e Tij. E trishtueshme vërtetë është çka ata bënë!

[9:10] Ata nuk respektojnë ndonjë të drejtë të lidhjeve familjare ndaj ndonjë besimtari, e as nuk iu përmbahen besëlidhjeve të tyre; janë shkelësit e vërtetë.

[9:11] Nëse pendohen dhe zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat), atëherë ata janë vëllezërit tuaj në fe. Kështu i shpjegojmë shpalljet për njerëz që dinë.

[9:12] Nëse i shkelin betimet e tyre pasi që të jenë zotuar se do i mbajnë besët e tyre, dhe e sulmojnë fenë tuaj, atëherë mund t’i luftoni udhëheqësit e paganizmit – nuk jeni më të kufizuar nga besëlidhja juaj me ta – që të mund të përmbahen.

[9:13] A nuk do i luftonit njerëzit që i shkelën traktatet e tyre, u munduan ta dëbojnë të dërguarin, dhe ata janë që e filluan luftën pikë së pari? A po frikësoheni prej tyre? Zoti është Ai të cilit duhet t’i frikësoheni, nëse jeni besimtarë.

[9:14] T’i luftoni ata, se Zoti do i ndëshkojë në duart tuaja, t’i poshtërojë, t’ju dhurojë juve fitore mbi ta, dhe t’i qetësojë gjokset e besimtarëve.

[9:15] Ai gjithashtu do të heqë mllefin nga zemrat e besimtarëve. Zoti shpengon këdo që Ai do. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[9:16] A menduat se do të liheni rehat pa i dalluar Zoti ata mes jush që përpiqen, dhe nuk e bashkojnë veten me armiqtë e Zotit, ose me armiqtë e të dërguarit të Tij, ose me armiqtë e besimtarëve? Zoti është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëni.

[9:17] Adhuruesit e idhujve nuk kanë për t’i frekuentuar vendlutjet e Zotit, përderisa e pranojnë mosbesimin e tyre. Ata i kanë asgjësuar punët e tyre, dhe do të qëndrojnë përgjithmonë në Ferr.

[9:18] Të vetmit njerëz për t’i frekuentuar vendlutjet e Zotit janë ata që besojnë në Zotin dhe Ditën e Fundit, dhe zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat), dhe japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat), dhe nuk i frikësohen përveç Zotit. Këta padyshim do të jenë mes të udhëzuarve.

[9:19] A e keni konsideruar dhënien e ujit shtegtarëve dhe kujdesin për Vendlutjen e Shenjtë zëvendësim për besimin në Zotin dhe Ditën e Fundit, dhe përpjekjen për Zotin? Ata nuk janë të barabartë përpara Zotit. Zoti nuk i udhëzon njerëzit shpirtligj.

[9:20] Ata që besojnë, dhe emigrojnë, dhe përpiqen për Zotin me paratë e tyre dhe jetët e tyre, janë shumë më të mëdhenj në gradë për Zotin. Janë fituesit.

[9:21] Zotëruesi i tyre iu jep atyre myzhde: mëshirë dhe miratim prej Tij, dhe kopshte ku ata kënaqen në hare të përhershme.

[9:22] Përjetësisht qëndrojnë aty. Zoti posedon shpërblim shumë të madh.

[9:23] O ju që besoni, mos e shoqëroni veten madje as me prindërit tuaj dhe vëllezërit tuaj, nëse parapëlqejnë mosbesimin mbi besimin. Ata mes jush që e shoqërojnë veten me ta janë duke bërë shkelje.

[9:24] Deklaroni: “Nëse prindërit tuaj, fëmijët tuaj, vëllezërit tuaj, bashkëshortet tuaja, familja juaj, paratë që i keni fituar, ndonjë punë për të cilën brengoseni, dhe shtëpitë që i gëzoni janë më të dashura për ju se Zoti dhe i dërguari i Tij,** dhe përpjekja për Të, atëherë pritni derisa Zoti ta sjellë gjykimin e Tij.” Zoti nuk i udhëzon njerëzit shpirtligj.

[9:25] Zoti ju ka dhuruar fitore në shumë situata. Por në ditën e Hunejnit, u bëtë tepër krenarë me numrin tuaj të madh. Si pasojë, kjo nuk ju ndihmoi aspak, dhe toka e gjerë u bë aq e ngushtuar rreth jush, sa që u kthyet dhe ikët.

[9:26] Pastaj Zoti lëshoi qetësim mbi të dërguarin e Tij dhe mbi besimtarët. Dhe Ai lëshoi ushtarë të padukshëm; Ai kështu i ndëshkoi ata që nuk besuan. Kjo është pagesa për mosbesimtarët.

[9:27] Përfundimisht, Zoti e shpengon këdo që Ai do. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[9:28] O ju që besoni, adhuruesit e idhujve janë të ndotur; ata të mos lejohen t’i afrohen Vendlutjes së Shenjtë pas këtij viti. Nëse keni frikë se humbni të ardhura, Zoti do të derdhë mbi ju furnizimet e Tij, në përputhje me vullnetin e Tij. Zoti është i Gjithëfuqishëm, Më i Mençuri.

[9:29] T’i luftoni prapa ata që nuk besojnë në Zotin, as në Ditën e Fundit, as nuk ndalojnë çka Zoti dhe i dërguari i Tij kanë ndaluar, as nuk pajtohen me fenë e të vërtetës – mes atyre që e pranuan shkrimin – derisa ta paguajnë tatimin e duhur, me dëshirë apo pa dëshirë.

[9:30] Jahuditë thanë, “Esdra është i biri i Zotit,” përderisa të Krishterët thanë, “Jezusi është i biri i Zotit!” Këto janë blasfemi të shprehura me gojët e tyre. Ato kështu përputhen me blasfemitë e atyre që nuk kanë besuar në të kaluarën. Zoti i mallkon ata. Ata patjetër kanë devijuar.

[9:31] Ata i kanë ngritur udhëheqësit e tyre fetarë dhe shkollarët si zotërues,* në vend të Zotit. Të tjerët e hyjnizuan Mesinë, të birin e Marisë. Ata të gjithë u urdhëruan ta adhurojnë vetëm një zot. Nuk ka zot tjetër përveç Tij. Qoftë i madhëruar, larg nga çka i shoqërojnë.

[9:32] Ata dëshirojnë ta shuajnë dritën e Zotit me gojët e tyre, por Zoti insiston që ta përkryej dritën e Tij, përkundër mosbesimtarëve.

[9:33] Ai është Ai që e dërgoi të dërguarin e Tij* me udhëzimin dhe fenë e të vërtetës, dhe do e bëjë atë të dominojë mbi të gjitha fetë, përkundër adhuruesve të idhujve.

[9:34] O ju që besoni, shumë udhëheqës fetar dhe predikues i marrin paratë e njerëzve në mënyrë të paligjshme, dhe i zmbrapsin nga rruga e Zotit. Ata që e mbledhin arin dhe argjendin, dhe nuk i shpenzojnë për Zotin, premtoju atyre ndëshkim që dhemb.

[9:35] Do të vij dita kur ari dhe argjendi i tyre do të nxehet në zjarrin e Ferrit, pastaj të përdoret për të ua djegur ballin e tyre, anët e tyre, dhe shpinat e tyre: “Kjo është çka mblodhët për vete, prandaj shijoni çka keni mbledhur.”

[9:36] Numërimi i muajve, sa i përket Zotit, është dymbëdhjetë.* Ky ka qenë ligji i Zotit që nga dita kur Ai krijoi qiejt dhe tokën. Katër prej tyre janë të shenjtë. Kjo është feja e përkryer. Të mos i bëni keq vetes (duke luftuar) gjatë Muajve të Shenjtë. Megjithatë, ju mund të shpallni luftë të përgjithshme kundër adhuruesve të idhujve (edhe gjatë Muajve të Shenjtë), kur ata shpallin luftë të përgjithshme kundër jush, dhe ta dini se Zoti është në anën e të drejtëve.

[9:37] Ndryshimi i Muajve të Shenjtë është shenjë mosbesimi të tepërt; ai e shton humbjen e atyre që nuk kanë besuar. Ata i ndërrojnë Muajt e Shenjtë dhe muajt e zakonshëm, përderisa ruajnë numrin e muajve të shenjtëruar nga Zoti. Kështu ata shkelin çka Zoti ka shenjtëruar. Punët e tyre u janë zbukuruar në sytë e tyre. Zoti nuk i udhëzon njerëzit mosbesimtarë.

[9:38] O ju që besoni, kur ju thuhet, “Mobilizohuni për Zotin,” pse bëheni të lidhur rëndë për toke? A e keni zgjedhur jetën e kësaj bote në vend të Përjetësisë? Gjërat materiale të kësaj bote, në krahasim me Përjetësinë, janë zero.

[9:39] Po të mos mobilizoheni, Ai do t’ju parashtrojë në ndëshkim që dhemb dhe t’ju zëvendësojë me njerëz tjerë; ju nuk mund ta dëmtoni Atë aspak. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[9:40] Nëse dështoni së përkrahuri atë (të dërguarin), Zoti veç e ka përkrahur atë. Kështu kur mosbesimtarët e ndoqën atë, dhe ai ishte njëri prej dyve në shpellë, i tha shokut të tij, “Mos u bë merak; Zoti është me ne.” Zoti pastaj lëshoi qetësim dhe siguri mbi të, dhe e përkrahu me ushtarë të padukshëm. Ai e bëri fjalën e mosbesimtarëve të ulët. Fjala e Zotit mbretëron. Zoti është i Plotfuqishëm. Më i Mençuri.

[9:41] Të mobilizoheni me gatishmëri, lehtë apo rëndë, dhe përpiqeni me paratë tuaja dhe jetët tuaja për Zotin. Kjo është më mirë për ju, veç sikur ta dinit.

[9:42] Sikur të kishte ndonjë fitim material të shpejtë, dhe ndonjë udhëtim të shkurtër, ata do të ndiqnin ty. Por përpjekja është thjeshtë e tepërt për ta. Ata bëjnë be në Zotin: “Po të mundnim, do të mobilizoheshim me ju.” Kështu ata e dëmtojnë vetveten, dhe Zoti e din se ata janë gënjeshtarë.

[9:43] Zoti të ka falur ty; pse iu dhe leje atyre (për të qëndruar mbrapa), para se t’i dalloje ata që janë të sinqertë prej gënjeshtarëve?

[9:44] Ata që sinqerisht besojnë në Zotin dhe Ditën e Fundit nuk kërkojnë leje për t’iu shmangur shansit që të përpiqen me paratë dhe jetët e tyre. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të drejtit.

[9:45] Të vetmit njerëz që kërkojnë leje janë ata që nuk besojnë vërtetë në Zotin dhe Ditën e Fundit. Zemrat e tyre janë plot dyshim, dhe dyshimi i tyre i bën të luhaten.

[9:46] Po të donin ata vërtetë të mobilizoheshin, do të përgatiteshin mirë për të. Por Zotit nuk i pëlqen pjesëmarrja e tyre, kështu që Ai i dekurajon ata; atyre iu tha, “Rrini mbrapa me ata që po rrinë mbrapa.”

[9:47] Sikur të mobilizoheshin me ju, do të krijonin huti, dhe do të shkaktonin grindje dhe përçarje mes jush. Disa prej jush kishit prirje për t’i dëgjuar ata. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për shkelësit.

[9:48] Ata kërkuan të përhapin huti mes jush në të kaluarën, dhe i ngatërronin çështjet për ju. Megjithatë, e vërteta përfundimisht mbizotëron, dhe plani i Zotit zbatohet, përkundër tyre.

[9:49] Disa prej tyre do të thoshin, “Më jep leje (të rri mbrapa); mos ma impono një vështirësi të tillë.” Por pikërisht kështu kanë vetëshkaktuar një vështirësi të tmerrshme; Ferri po i rrethon mosbesimtarët.

[9:50] Nëse diçka e mirë të ndodhë, dëshpërohen, dhe nëse ndonjë fatkeqësi të ndodhë, thonë, “A të thamë?” përderisa largohen të gëzuar.

[9:51] Thuaj, “Asgjë nuk na ndodhë, përveç çka Zoti ka vendosur për ne. Ai është Zotëruesi dhe Sunduesi ynë. Në Zotin besimtarët të kenë besim.”

[9:52] Thuaj, “Ju mund të prisni për ne njërën prej dy gjërave të mira (fitore ose rënie dëshmorë), përderisa ne presim për ju mallkim prej Zotit dhe ndëshkim prej Tij, ose në duart tona. Prandaj, prisni, dhe ne do të presim së bashku me ju.”

[9:53] Thuaj, “Shpenzoni, me dashje apo pa dashje. Asgjë nuk do të pranohet prej jush, se jeni njerëz të këqij.”

[9:54] Çka e parandaloi pranimin e shpenzimit të tyre është se ata nuk besuan në Zotin dhe të dërguarin e Tij, dhe kur i zbatuan Lutjet e Kontaktit (Salat),* i zbatuan me përtaci, dhe kur dhanë bamirësi, e bënë atë me mosdashje.

[9:55] Mos u impresiono me paratë e tyre, dhe fëmijët e tyre. Zoti i bën këto të jenë burime ndëshkimi për ta në këtë jetë, dhe (kur ata të vdesin) shpirtrat e tyre i lënë përderisa janë mosbesimtarë.

[9:56] Bëjnë be në Zotin se përkasin me ju, përderisa nuk përkasin me ju; ata janë njerëz përçarës.

[9:57] Sikur të mund të gjenin strehim, ose shpella, ose ndonjë vend për tu fshehur, do të shkonin te ai, me nxitim.

[9:58] Disa prej tyre e kritikojnë shpërndarjen tënde të bamirësisë; nëse iu jepet atyre nga ajo, janë të kënaqur, por nëse nuk iu jepet nga ajo, bëhen kundërshtarë.

[9:59] Ata duhet të jenë të kënaqur me çka Zoti dhe i dërguari i Tij iu kanë dhënë. Është dashur të thonë, “Zoti na mjafton. Zoti do të na furnizojë nga dhuratat e Tij, dhe gjithashtu i dërguari i Tij. E kërkojmë vetëm Zotin.”

[9:60] Bamirësitë të shkojnë te të varfrit, nevojtarët, punëtorët që i mbledhin, të konvertuarit e rinj, për lirimin e skllevërve, te ata që ngarkohen me shpenzime të papritura, në rrugën e Zotit, dhe te udhëtari i huaj. I tillë është urdhri i Zotit. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[9:61] Disa prej tyre e lëndojnë profetin duke thënë, “Ai i hapë veshtë shumë!” Thuaj, “Është më mirë për ju që ai të dëgjojë. Ai beson në Zotin, dhe ka besim te besimtarët. Ai është një mëshirë për ata mes jush që besojnë.” Ata që e lëndojnë të dërguarin e Zotit kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[9:62] Ata ju bëjnë be në Zotin, për t’ju kënaqur juve, kur Zoti dhe i dërguari i Tij ia vlejnë më shumë për tu kënaqur, nëse ata janë vërtetë besimtarë.

[9:63] A nuk e dinë ata se kushdo që i kundërshton Zotit dhe të dërguarit të Tij ka vetëshkaktuar zjarrin e Ferrit përgjithmonë? Ky është poshtërimi më i keq.

[9:64] Hipokritët bëhen merak se mos ndonjë sure mund të shpallet e të ua nxjerrë në shesh çka është brenda në zemrat e tyre. Thuaj, “Lirisht talluni. Zoti do të nxjerrë në shesh atë që i frikësoheni.”

[9:65] Nëse i pyet, do të thoshin, “Vetëm talleshim dhe luanim.” Thuaj, “A e kuptoni se po tallni Zotin, dhe shpalljet e Tij, dhe të dërguarin e Tij?”

[9:66] Mos kërkoni falje. Keni kaluar në mosbesim pasi që keni besuar. Nëse i falim disa prej jush, do i ndëshkojmë të tjerët, si pasojë e shpirtligësisë së tyre.

[9:67] Burrat hipokritë dhe gratë hipokrite përkasin me njëri tjetrin – ata përkrahin të këqijat dhe ndalojnë të drejtën, dhe janë dorështrënguar. Ata e harruan Zotin, prandaj Ai i harroi ata. Hipokritët janë vërtetë shpirtligj.

[9:68] Zoti iu premton hipokritëve dhe hipokriteve, si dhe mosbesimtarëve, zjarrin e Ferrit, ku qëndrojnë përgjithmonë. Iu mjafton atyre. Zoti i ka mallkuar; ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim të përhershëm.

[9:69] Disa prej tyre para jush ishin më të fortë se ju, dhe poseduan më shumë para dhe fëmijë. Ata u preokupuan me posedimet e tyre materiale. Ngjashëm, po preokupoheni me posedimet tuaja materiale, sikur ata para jush që ishin preokupuar. Jeni bërë plotësisht të pavëmendshëm, sikur ata që ishin të pavëmendshëm. Të tillë janë njerëzit që i asgjësojnë punët e tyre, edhe në këtë botë edhe në Përjetësi; ata janë humbësit.

[9:70] A nuk kanë mësuar asgjë prej gjeneratave paraprake; njerëzve të Nuhut, Adit, Themudit, njerëzve të Ibrahimit, banuesve të Medjenit, dhe keqbërësve (të Sodomës dhe Gomorës)? Të dërguarit e tyre iu shkuan atyre me prova të qarta. Zoti nuk iu bëri keq atyre; janë ata që i bënë keq shpirtrave të vet.

[9:71] Burrat dhe gratë besimtarë janë aleat të njëri tjetrit. Ata përkrahin drejtësi dhe ndalojnë keqbërje, i zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe e japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat), dhe i binden Zotit dhe të dërguarit të Tij. Mbi këta do të derdhet mëshira e Zotit. Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[9:72] Zoti iu premton burrave besimtarë dhe grave besimtare kopshte me prroje që rrjedhin, ku qëndrojnë përgjithmonë, dhe pallate të mrekullueshme në kopshtet e Edenit. Dhe bekimet dhe miratimet e Zotit janë edhe më të mëdha. Ky është triumfi më i madh.

[9:73] O ti profet, përpiqu kundër mosbesimtarëve dhe hipokritëve, dhe ji i rreptë kur merresh me ta. Fat i tyre është Ferri; çfarë vendbanimi i tmerrshëm!

[9:74] Ata bëjnë be në Zotin që nuk e kanë thënë, edhe pse e kanë shprehur fjalën e mosbesimit; ata kanë kundërshtuar pas nënshtrimit. Në fakt, ata hoqën dorë nga ajo që nuk e kishin. Ata janë rebeluar edhe pse Zoti dhe i dërguari i Tij iu lëshuan atyre hirësinë dhe furnizimet e Tij. Nëse pendohen, do të ishte më së miri për ta. Por nëse refuzojnë, Zoti do i parashtrojë në ndëshkim që dhemb në këtë jetë dhe në Përjetësi. Ata nuk do të gjejnë askënd në tokë që të jetë zotërues dhe sundues i tyre.

[9:75] Disa prej tyre madje edhe u betuan: “Nëse Zoti derdhë mbi ne hirësinë e Tij, do të ishim bamirës, dhe do të çonim jetë të drejtë.”

[9:76] Por kur ai derdhi mbi ta furnizimet e Tij, ata u bënë dorështrënguar, dhe refuzuan me neveri.

[9:77] Si pasojë, Ai i pllakosi me hipokrizi në zemrat e tyre, deri në ditën që ata e takojnë Atë. Kjo është për shkak se ata thyen premtimin e tyre ndaj Zotit, dhe për shkak të gënjeshtrave të tyre.

[9:78] A nuk e kuptojnë se Zoti i di të fshehtat e tyre, dhe komplotet e tyre, dhe se Zoti është Njohësi i të gjitha të fshehtave?

[9:79] Ata që i kritikojnë besimtarët bujarë se po japin tepër, dhe i përqeshin besimtarët e varfër se po japin pak, Zoti i përbuzë. Ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[9:80] Kërkove apo nuk kërkove falje për ta – edhe nëse kërkon falje për ta shtatëdhjetë herë – Zoti nuk do i falë. Kjo është për shkak se ata nuk besuan në Zotin dhe të dërguarin e Tij. Zoti nuk i udhëzon njerëzit shpirtligj.

[9:81] Ata që ndejën u gëzuan që qëndruan mbrapa të dërguarit të Zotit, dhe nuk dëshironin që të përpiqeshin me paratë e tyre dhe jetët e tyre për Zotin. Thanë, “Le të mos mobilizohemi në këtë nxehtësi!” Thuaj, “Zjarri i Ferrit është shumë më i nxehtë,” vetëm sikur të mund ta paramendonin.

[9:82] Le të qeshin pak, dhe të qajnë shumë. Kjo është pagesa për mëkatet që i kanë mbledhur.

[9:83] Nëse Zoti të kthen në situatë ku ata kërkojnë lejen tënde për tu mobilizuar me ju, të thuash, “Kurrë më nuk do të mobilizoheni me mua, e as kurrë më nuk do të luftoni me mua kundër ndonjë armiku. Se keni zgjedhur të jeni me ndenjësit pikë së pari. Prandaj, duhet të rrini me ndenjësit.”

[9:84] Të mos e zbatosh lutjen e varrimit për asnjë prej tyre kur ai të vdesë, as të mos qëndrosh te varri i tij. Ata nuk kanë besuar në Zotin dhe të dërguarin e Tij, dhe vdiqën përderisa ishin shpirtligj.

[9:85] Mos u magjeps nga paratë e tyre ose fëmijët e tyre; Zoti i bën këto të jenë burime vuajtjesh për ta në këtë botë, dhe shpirtrat e tyre i lënë si mosbesimtarë.

[9:86] Kur një sure shpallet, duke shpallur: “Besoni në Zotin, dhe përpiquni me të dërguarin e Tij,” edhe të fortit mes tyre thonë, “Le të rrimë mbrapa!”

[9:87] Ata zgjodhën të jenë me ndenjësit. Si pasojë, zemrat e tyre u mbyllën, dhe kështu, ata nuk mund të kuptojnë.

[9:88] Sa për të dërguarin dhe ata që besuan me të, ata përpiqen me nxitim me paratë e tyre dhe jetët e tyre. Këta kanë merituar të gjitha gjërat e mira; ata janë fituesit.

[9:89] Zoti ka përgatitur për ta kopshte me prroje që rrjedhin, ku qëndrojnë përgjithmonë. Ky është triumfi më i madh.

[9:90] Arabët shpikën arsyetime, dhe erdhën për të kërkuar leje për të qëndruar mbrapa. Ky është tregues i refuzimit të tyre të Zotit dhe të dërguarit të Tij – ata qëndrojnë mbrapa. Vërtetë, ata që nuk besojnë mes tyre kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[9:91] Nuk janë për tu fajësuar ata që janë të dobët, të sëmurë, ose nuk gjejnë asgjë për të ofruar, përderisa mbeten të devotshëm ndaj Zotit dhe të dërguarit të Tij. Të drejtit mes tyre të mos fajësohen. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[9:92] Gjithashtu të falur janë ata që vijnë te ti duke dashur të përfshihen me ty, por iu thua, “Nuk kam në çka t‘ju bartë.” Ata pastaj kthehen me lot në sy, sinqerisht të pikëlluar që nuk kishin mundësi të kontribuojnë.

[9:93] Me faj janë ata që kërkojnë leje nga ti për të qëndruar mbrapa, edhe pse nuk kanë asnjë arsye. Ata kanë zgjedhur të jenë me ndenjësit. Si pasojë, Zoti i ka mbyllur zemrat e tyre, dhe kështu, ata nuk arrijnë asnjë njohuri.

[9:94] Ata ju kërkojnë falje kur ktheheni te ta (nga beteja). Thuaj, “Mos na kërkoni falje; nuk ju zëmë besë më. Zoti na ka njoftuar për ju.” Zoti do i shohë punët tuaja, dhe gjithashtu edhe i dërguari, pastaj do të ktheheni te Njohësi i të gjitha të fshehtave dhe deklarimeve, pastaj Ai do t’ju njoftojë për të gjitha gjërat që kishit bërë.

[9:95] Ata do t’ju bëjnë be në Zot, kur ktheheni te ta, që t’i shpërfillni. Shpërfillni. Ata janë të ndotur, dhe fat i tyre është Ferri, si pagesë për mëkatet që kanë mbledhur.

[9:96] Ju bëjnë be, që t’i falni. Edhe nëse i falni, Zoti nuk falë njerëz të tillë shpirtligj.

[9:97] Arabët janë më të këqijtë në mosbesim dhe hipokrizi, dhe më të prirët për të injoruar ligjet që Zoti ka shpallur te i dërguari i Tij. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[9:98] Disa arabë e konsiderojnë shpenzimin e tyre (për Zotin) humbje, dhe madje presin pa durim që ndonjë fatkeqësi të ju godasë juve. Janë ata që do të vetëshkaktojnë fatkeqësinë më të keqe. Zoti është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[9:99] Arab të tjerë besojnë në Zotin dhe Ditën e Fundit, dhe e konsiderojnë shpenzimin e tyre mjet drejt Zotit, dhe mjet për ta përkrahur të dërguarin. Vërtetë, do i sjellë më afër; Zoti do i pranojë në mëshirën e Tij. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[9:100] Sa për pionierët e hershëm që emigruan (Muhaxhirët), dhe përkrahësit që iu dhanë strehë atyre (Ensarët) dhe ata që i ndoqën në drejtësi, Zoti është i kënaqur me ta, dhe ata janë të kënaqur me Të. Ai ka përgatitur për ta kopshte me prroje që rrjedhin, ku qëndrojnë përgjithmonë. Ky është triumfi më i madh.

[9:101] Mes arabëve mes jush, ka hipokritë. Gjithashtu, mes banuesve të qytetit ka që janë të mësuar me hipokrizi. Ju nuk i njihni ata, por ne i njohim. Do të dyfishojmë ndëshkimin për ta, pastaj ata përfundojnë të parashtruar në ndëshkim të tmerrshëm.

[9:102] Ka të tjerë që i kanë pranuar mëkatet e tyre; ata i kanë përzier veprat e mira me vepra të këqija. Zoti do i shpengojë ata, se Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[9:103] Merr prej parave të tyre bamirësi për t’i pastruar ata dhe për t’i shenjtëruar. Dhe inkurajoi ata, se inkurajimi yt i qetëson ata. Zoti është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[9:104] A nuk e kuptojnë se Zoti pranon pendimin e adhuruesve të Tij, dhe merr bamirësitë, dhe se Zoti është Shpengues, i Mëshirshmi?

[9:105] Thuaj, “Punoni drejtësi; Zoti do të shohë punën tuaj, dhe gjithashtu i dërguari i Tij dhe besimtarët. Përfundimisht, do të ktheheni te Njohësi i të gjitha të fshehtave dhe deklarimeve, pastaj Ai do t’ju njoftojë për të gjitha gjërat që kishit bërë.”

[9:106] Të tjerë po presin për vendimin e Zotit; Ai mund t’i ndëshkojë ata, ose mund t’i shpengojë ata. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[9:107] Ka që e shpërdorojnë vendlutjen duke praktikuar adhurim idhujsh, duke i ndarë besimtarët, dhe duke furnizuar rehati për ata që kundërshtojnë Zotin dhe të dërguarin e Tij. Ata bëjnë be solemnisht; “Qëllimet tona janë të ndershme!” Zoti është dëshmitar që ata janë gënjeshtarë.

[9:108] Të mos luteni kurrë në vendlutje të tillë. Një vendlutje që është e themeluar në baza të drejtësisë që nga dita e parë ia vlen më shumë që të luteni në të. Në të ka njerëz që duan të pastrohen. Zoti i do ata që e pastrojnë veten.

[9:109] A është ai që e themelon ndërtesën e tij në bazament të nderimit të Zotit dhe për të fituar miratimin e Tij më i mirë, apo ai që themelon ndërtesën e tij buzë një shkëmbi të thërrmuar, që bie poshtë me të në zjarrin e Ferrit? Zoti nuk i udhëzon njerëzit shpirtligj.

[9:110] Një ndërtesë e tillë që e kanë themeluar mbetet burim dyshimi në zemrat e tyre, derisa t’iu ndalen zemrat. Zoti është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.

[9:111] Zoti ka blerë nga besimtarët jetët e tyre dhe paratë e tyre në këmbim të Parajsës. Kështu, ata luftojnë për Zotin, të gatshëm për të vrarë dhe për tu vrarë. I tillë është zotimi i sinqertë i Tij në Torah, Ungjill, dhe Kuran – dhe kush e përmbush zotimin e Tij më mirë se Zoti? Të gëzoheni për një këmbim të tillë. Ky është triumfi më i madh.

[9:112] Ata janë që pendohen, adhuruesit, lartmadhëruesit, medituesit, përkulësit dhe përulësit, përkrahësit e drejtësisë dhe ndaluesit e të këqijave, dhe mbajtësit e ligjeve të Zotit. Jepuni lajme të mira besimtarëve të tillë.

[9:113] As profeti, as ata që besojnë të mos kërkojnë falje për adhuruesit e idhujve, edhe sikur ata të ishin më të afërmit e tyre, pasi që ta kuptojnë se ata janë të paracaktuar për Ferr.

[9:114] E vetmja arsye pse Ibrahimi kërkoi falje për babanë e tij ishte se ai i kishte premtuar se do të bënte ashtu. Por sapo e kuptoi që ai ishte armik i Zotit, ai e bëri hasha atë. Ibrahimi ishte jashtëzakonisht i dashur, i butë.

[9:115] Zoti nuk e dërgon në humbje asnjë popull, pasi që ta ketë udhëzuar, pa u treguar atyre çka i pret. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të gjitha gjërat.

[9:116] I Zotit është sovraniteti i qiejve dhe tokës. Ai e ka në dorë jetën dhe vdekjen. Nuk keni asnjë përkrah Zotit si Zotërues dhe Sundues.

[9:117] Zoti e ka shpenguar profetin, dhe emigruesit (Muhaxhirët) dhe përkrahësit që i mikpritën dhe iu dhanë strehë (Ensarët), që e ndoqën atë gjatë kohëve të vështira. Atëherë zemrat e disa prej tyre gati u luhatën. Por Ai i ka shpenguar ata, se Ai është i Dhembshëm ndaj tyre, i Mëshirshmi.

[9:118] Gjithashtu (u shpenguan) të tre që qëndruan mbrapa. Toka e gjerë u bë aq e ngushtuar për ta, sa që gati i humbën të gjitha shpresat për vete. Më në fund, e kuptuan se nuk kishte ikje nga Zoti, përveç te Ai. Ai pastaj i shpengoi ata që të mund të pendohen. Zoti është Shpenguesi, i Mëshirshmi.

[9:119] O ju që besoni, t’ia keni dronë Zotit, dhe jini mes të sinqertëve.

[9:120] As banuesit e qytetit, as arabët rreth tyre, të mos kërkojnë të rrinë mbrapa të dërguarit të Zotit (kur ai mobilizohet për luftë). As nuk duhet t’i japin përparësi çështjeve të tyre mbi përkrahjen e tij. Kjo është për shkak se ata nuk vuajnë ndonjë etje, ose ndonjë mundim, ose uri për Zotin, ose bëjnë një hap të vetëm që i tërbon mosbesimtarët, ose nuk shkaktojnë ndonjë vështirësi mbi armikun, pa e pasur të shkruar për ta si të mirë. Zoti nuk ngelë së shpërblyeri ata që punojnë drejtësi.

[9:121] As nuk pësojnë ndonjë shpenzim, të vogël apo të madh, as nuk e kalojnë ndonjë luginë, pa iu shkruar atyre e mira. Zoti padyshim do i shpërblejë me bollëk për punët e tyre.

[9:122] Kur besimtarët të mobilizohen, jo të gjithë të bëjnë ashtu. Një pakicë nga secili grup të mobilizohet duke ia kushtuar kohën e tyre studimit të fesë. Kështu, ata mund ta përcjellin njohurinë te njerëzit e tyre kur ata të kthehen, që të mund të mbeten të informuar për nga feja.

[9:123] O ju që besoni, t’i luftoni mosbesimtarët që ju sulmojnë juve – le të ju gjejnë të rreptë – dhe ta dini se Zoti është me të drejtit.

[9:124] Kur një sure u shpall, disa prej tyre do të thoshin, “A e forcoi kjo sure besimin e ndonjërit mes jush?” Në të vërtetë, ajo e forcoi besimin e atyre që besuan, dhe ata gëzohen me cilëndo shpallje.

[9:125] Sa për ata që ushqyen dyshime në zemrat e tyre, ajo faktikisht shtoi papastërti mbi papastërtinë e tyre, dhe ata vdiqën si mosbesimtarë.

[9:126] A nuk e shohin se vuajnë nga prova të vështira çdo vit një herë apo dy herë? Prapëseprapë, ata vazhdimisht nuk arrijnë të pendohen, dhe nuk arrijnë të marrin vesh?

[9:127] Sa herë që një sure u shpall, disa prej tyre do të shikonin njëri tjetrin sikur donin të thoshin: “A po ju sheh ndokush?” Pastaj ata u larguan. Kështu, Zoti i ka ndryshuar zemrat e tyre, se ata janë njerëz që nuk kuptojnë.

 

Surja 10: Jona (Junus)

[10:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[10:1] A.L.R.* Këto (shkronja) janë provat e këtij libri të mençurisë.

[10:2] A është shumë çudi për njerëzit që e frymëzuam një njeri si ta? Ai (u frymëzua të thotë), “T’i paralajmërosh njerëzit, dhe jepu myzhde atyre që besojnë se ata kanë arritur pozita të ngritura te Zotëruesi i tyre.” Mosbesimtarët thanë, “Ky është magjistar i shkathët!”

[10:3] Zotëruesi juaj i vetëm është Zoti; Ai që krijoi qiejt dhe tokën për gjashtë ditë, dhe mori gjithçka në dorë. Ai komandon të gjitha çështjet. Nuk ka asnjë ndërmjetësues, përveç në përputhje me vullnetin e Tij. I tillë është Zoti Zotëruesi juaj. Ta adhuroni Atë. A nuk doni të merrni vesh?

[10:4] Te Ai është kthimi juaj përfundimtar, i të gjithë juve. Ky është premtimi i vërtetë i Zotit. Ai e nisë krijimin, pastaj e përsëritë, në mënyrë që t’i shpërblejë ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, me barazi. Sa për ata që nuk besojnë, ata vetëshkaktojnë pije ferri, dhe ndëshkim që dhemb se nuk besuan.

[10:5] Ai është Ai që e bëri diellin rrezatues, dhe hënën dritë, dhe Ai dizajnoi fazat e saj që të mund të mësoni t’i numëroni vitet dhe të llogaritni. Zoti nuk e krijoi gjithë këtë, përveç për një qëllim të posaçëm. Ai shpjegon shpalljet për njerëzit që dinë.

[10:6] Natyrisht, në ndryshimin e natës dhe ditës, dhe çka Zoti krijoi në qiej dhe tokë, ka prova për njerëzit që janë të drejtë.

[10:7] Ata që nuk presin të na takojnë neve, dhe janë të preokupuar me jetën e kësaj bote, dhe të kënaqur me të, dhe refuzojnë të jenë të vëmendshëm ndaj provave tona,

[10:8] kanë vetëshkaktuar Ferr si vendbanim të tyre përfundimtar, si pasojë e vet punëve të tyre.

[10:9] Sa për ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, Zotëruesi i tyre i udhëzon ata, për arsye të besimit të tyre. Lumenj do të rrjedhin poshtë tyre në kopshtet e haresë.

[10:10] Lutja e tyre aty është: “Qofsh i madhëruar, zoti ynë,” përshëndetja e tyre aty është, “Paqe,” dhe lutja e tyre përfundimtare është: “I lartmadhëruar qoftë Zoti, Zotëruesi i gjithësisë.”

[10:11] Sikur Zoti ta nguste ndëshkimin e vetëshkaktuar nga njerëzit, ashtu si i kërkojnë furnizimet, ata do të kishin qenë të asgjësuar shumë kohë më parë. Megjithatë, ne i lëmë ata që nuk presin të takohen me ne në shkeljet e tyre, duke u endur.

[10:12] Kur e keqja prekë njeriun, ai na lutet përderisa është shtrirë, ose ulur, ose duke qëndruar në këmbë. Por sapo t’ia lehtësojmë të keqen, ai vazhdon sikur të mos na ketë lutur për t’ia hequr ndonjë të keqe! Punët e shkelësve kështu zbukurohen para syve të tyre.

[10:13] Mori gjeneratash i kemi asgjësuar para jush kur ata shkelën. Të dërguarit e tyre shkuan te ta me prova të qarta, por ata refuzuan të besojnë. Kështu i paguajmë njerëzit fajtorë.

[10:14] Pastaj ju bëmë trashëgimtarë të tokës pas tyre, për të parë se si do të veproni ju.

[10:15] Kur shpalljet tona iu recitohen atyre, ata që nuk presin të takohen me ne thonë, “Sille një Kuran* tjetër pos këtij, ose ndryshoje atë!” Thuaj, “Unë as që mund ta ndryshoj vetë. Unë thjeshtë ndjek çka më është shpallur. I frikësohem, nëse nuk i bindem Zotëruesit tim, ndëshkimit të një dite të hatashme.”

[10:16] Thuaj, “Sikur të donte Zoti, unë nuk do t’ua recitoja juve, as nuk do të dinit ndonjë gjë për të. Unë kam jetuar mes jush një jetë të tërë para kësaj (dhe më keni njohur si person i sinqertë dhe i arsyeshëm). A nuk kuptoni?”

[10:17] Kush është më i keq se ai që trillon gënjeshtra për Zotin, ose i refuzon shpalljet e Tij. Padyshim, shkelësit nuk ia dalin.

[10:18] Ata adhurojnë përkrah Zotit idhuj që nuk posedojnë aspak fuqi për t’i dëmtuar ose për t’iu bërë dobi, dhe ata thonë, “Këta janë ndërmjetësuesit tanë te Zoti!” Thuaj, “A mos po e informoni Zotin për diçka që Ai nuk e di në qiej dhe tokë?” Qoftë i madhëruar Ai. Ai është Më i Larti; larg nga nevoja për partnerë.

[10:19] Njerëzit dikur ishin një asamble, pastaj ata u grindën. Po të mos ishte për një fjalë të paracaktuar nga Zotëruesi yt, ata do të ishin gjykuar menjëherë në lidhje me grindjet e tyre.

[10:20] Ata thonë, “E si nuk i zbriti atij asnjë mrekulli nga Zotëruesi i tij?” Thuaj, “E ardhmja i takon Zotit; pra pritni, edhe unë jam duke pritur së bashku me ju.”

[10:21] Kur dhurojmë mëshirë mbi njerëzit, pasi që t’i ketë pllakosur fatkeqësia, ata menjëherë planifikojnë kundër shpalljeve tona! Thuaj, “Planifikimi i Zotit është shumë më i efektshëm. Se të dërguarit tanë janë duke regjistruar çdo gjë që planifikoni.”

[10:22] Ai është Ai që ju lëvizë nëpër tokë dhe det. Ju hipni në anije, dhe lundrojnë qetë në një fllad të këndshëm. Pastaj, përderisa kënaqen aty, frynë erë e fortë, dhe valët i rrethojnë nga çdo anë. Kjo është kur ata i luten Zotit, sinqerisht duke ia kushtuar lutjet e tyre vetëm Atij: “Nëse vetëm na shpëton këtë herë, do të jemi mirënjohës përgjithmonë.”

[10:23] Por sapo Ai i shpëton, ata shkelin në tokë, dhe e kundërshtojnë të vërtetën. O njerëz, shkelja juaj është vetëm për të keqen e shpirtrave tuaj. Ju vazhdoni të jeni të preokupuar me jetën e kësaj bote, pastaj te ne është kthimi juaj përfundimtar, pastaj ne ju njoftojmë për çdo gjë që kishit bërë.

[10:24] Shembulli i jetës së kësaj bote është kështu: ne zbresim shi nga qielli për të prodhuar me të të gjitha llojet e bimëve nga toka, dhe për të furnizuar ushqim për njerëzit dhe kafshët. Pastaj, pikërisht ndërsa toka është krejt e stolisur, dhe njerëzit e saj mendojnë se ata i kanë gjërat në dorë, gjykimi ynë vjen natën ose ditën,* duke e lënë atë krejtësisht shterpë, sikur të mos ketë ekzistuar asgjë ditën paraprake. Ne kështu shpjegojmë shpalljet për njerëzit që pasqyrojnë.

[10:25] Zoti fton për te vendbanimi i paqes, dhe udhëzon këdo që dëshiron (të udhëzohet) në rrugë të drejtë.

[10:26] Për të drejtit, shpërblimi do shumëfishohet shumëfish. Fytyrat e tyre nuk do të përjetojnë ndonjë humbje apo turp. Këta janë banuesit e Parajsës; ata qëndrojnë aty përgjithmonë.

[10:27] Sa për ata që mblodhën mëkate, pagesa e tyre është e barabartë me mëkatet e tyre. Poshtërimi është ngastra e tyre, dhe askush përkrah Zotit nuk mund t’i mbrojë ata. Fytyrat e tyre do të duken të pushtuara nga togje nate të errët. Ata do të jenë banuesit e Ferrit; në të qëndrojnë përgjithmonë.

[10:28] Në ditën kur t’i mbledhim të gjithë ata, do tu themi atyre që adhuruan idhuj, “Ju kemi mbledhur, së bashku me idhujt tuaj.” Ne do i bëjmë ata të ballafaqohen me njëri tjetrin, dhe idhujt e tyre do tu thonë atyre, “Nuk e dinim fare që na adhuruat.

[10:29] "Zoti mjafton si dëshmitar mes nesh dhe jush, që ne ishim plotësisht të pavetëdijshëm që na adhuruat.”

[10:30] Atë herë secili shpirt do të ekzaminojë çdo gjë që kishte bërë. Ata do të kthehen te Zoti, Zotëruesi dhe Sunduesi i tyre me të drejtë, dhe idhujt që i kishin trilluar do i mohojnë.

[10:31] Thuaj, “Kush ju furnizon prej qiellit dhe tokës? Kush e ka në dorë krejt dëgjimin dhe shikimin? Kush e prodhon të gjallin nga i vdekuri, dhe të vdekurin nga i gjalli? Kush i ka në dorë të gjitha gjërat?” Ata do të thoshin, “Zoti.” Thuaj, “Pse atëherë nuk i zbatoni urdhrat?”

[10:32] I tillë është Zoti, me të drejtë Zotëruesi juaj. Çka ka pas së vërtetës, përveç rrenës? Si mund ta shpërfillni gjithë këtë?

[10:33] Kjo është çka vendimi i Zotëruesit tuaj iu bën atyre që zgjedhin të jenë shpirtligj; ata nuk mund të besojnë.

[10:34] Thuaj, “A mund ndonjëri prej idhujve tuaj të nisë krijim, dhe pastaj ta përsërisë?” Thuaj, “Zoti e nisë krijimin, pastaj e përsëritë.”

[10:35] Thuaj, “A udhëzon ndonjëri prej idhujve tuaj për te e vërteta?” Thuaj, “Zoti udhëzon për te e vërteta. A ia vlen më shumë të ndiqet dikush që udhëzon për te e vërteta, apo dikush që nuk udhëzon, dhe vetë ka nevojë për udhëzim? Çka nuk është në rregull me vlerësimin tuaj?”

[10:36] Shumica e tyre nuk ndjekin asgjë pos hamendje, dhe hamendja nuk mund ta zëvendësojë të vërtetën. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për çdo gjë që bëjnë.

[10:37] Nuk ka shans që tjetër pos Zotit të jetë autor i këtij Kurani. I konfirmon të gjitha lajmet paraprake, dhe furnizon shkrim tërësisht të hollësishëm. Është i pagabueshëm, se vjen prej Zotëruesit të gjithësisë.

[10:38] Nëse thonë, “Ai e trilloi atë,” thuaj, “Atëherë prodhonie një sure si këto, dhe ftoni këdo që dëshironi, pos Zotit, nëse jeni të sinqertë.”

[10:39] Vërtetë, ata e kanë refuzuar këtë pa e studiuar dhe ekzaminuar, dhe para se ta kuptojnë. Kështu edhe ata para tyre nuk besuan. Prandaj, vëreni pasojat për shkelësit.

[10:40] Disa prej tyre i besojnë (këtij shkrimi), përderisa të tjerët nuk i besojnë. Zotëruesi yt është tërësisht i vetëdijshëm për keqbërësit.

[10:41] Nëse të refuzojnë, atëherë thuaj, “Unë kam punët e mia, dhe ju i keni punët tuaja. Ju nuk jeni fajtorë për asgjë që bëj, dhe unë nuk jam fajtor për asgjë që bëni.”

[10:42] Disa prej tyre të vënë veshin ty, por a mund t’i bësh shurdhat të dëgjojnë, edhe pse nuk mund të kuptojnë?

[10:43] Disa prej tyre të shikojnë ty, por a mund t’i udhëzosh të verbrit, edhe pse ata nuk shohin?

[10:44] Zoti nuk iu bën keq njerëzve; janë njerëzit ata që i bëjnë keq shpirtrave të tyre.

[10:45] Në ditën kur Ai i mbledhë të gjithë ata, ata do të ndihen sikur të kenë zgjatur në këtë botë një orë të ditës, gjatë të cilës ata takohen. Humbës vërtetë janë ata që nuk besojnë në takimin me Zotin; dhe zgjedhin të jenë të kequdhëzuar.

[10:46] Qoftë të treguam pak (nga ndëshkimi) që u premtuam atyre, ose ta përfunduam jetën tënde para saj, te ne është kthimi i tyre përfundimtar. Zoti është dëshmitar i çdo gjëje që bëjnë.

[10:47] Për secilën shoqëri, një të dërguar. Pasi që të vij i dërguari i tyre, ata gjykohen me barazi, pa as më të voglën padrejtësi.

[10:48] Ata sfidojnë: “Kur do i vij koha kësaj profecie, nëse jeni duke e treguar të vërtetën?”

[10:49] Thuaj, “Unë nuk posedoj fuqi për ta dëmtuar veten, ose për t’i sjellë dobi vetes; vetëm çka Zoti do ngjanë.” Secila shoqëri ka afat të paracaktuar. Kur afatit të tyre i vjen fundi, ata nuk mund ta shtyjnë as për një orë, e as ta përshpejtojnë.

[10:50] Thuaj, “Qoftë erdh ndëshkimi i Tij te ju natën ose ditën, pse po nguten shkelësit aq shumë?

[10:51] “Nëse ndodhë, a do të besoni atëherë? Pse duhet të besoni atëherë? Ju dikur e sfidonit që të vijë?”

[10:52] Do tu thuhet shkelësve, “Shijojeni ndëshkimin e përhershëm. A nuk po paguheni saktësisht për çka keni mbledhur?”

[10:53] Ata të sfidojnë ty që të profetizosh: “A vërtetë kështu do të ndodhë?” Thuaj, “Po vërtetë, pasha Zotëruesin tim, kjo është e vërteta, dhe nuk do të mund t’i ikni.”

[10:54] Sikur cilido shpirtligë të posedonte çdo gjë në tokë, do e ofronte me gatishmëri. Ata do i brejë ndërgjegjja kur e shohin ndëshkimin. Ata do të gjykohen me barazi, pa as më të voglën padrejtësi.

[10:55] Absolutisht, e Zotit është çdo gjë në qiej dhe tokë. Absolutisht, premtimi i Zotit është e vërteta, por shumica e tyre nuk dinë.

[10:56] Ai e ka në dorë jetën dhe vdekjen, dhe te Ai do të ktheheni.

[10:57] O njerëz, ndriçim ka ardhur te ju këtu prej Zotëruesit tuaj, dhe shërim për çfarëdo që ua shqetëson zemrën, dhe udhëzim, dhe mëshirë për besimtarët.

[10:58] Thuaj, “Me hirësinë e Zotit dhe me mëshirën e Tij do të gëzohen.” Kjo është shumë më e mirë se çfarëdo pasurie që mund ta mbledhin.

[10:59] Thuaj, “A e keni vërejtur se si Zoti zbret te ju të gjitha llojet e furnizimeve, pastaj ju i bëni disa prej tyre jo të ligjshme, dhe disa të ligjshme?” Thuaj, “A ju dha Zoti leje për ta bërë këtë? Apo, po trilloni rrena dhe po ia mveshni Zotit?”

[10:60] A nuk iu shkon mendja atyre që trillojnë rrena për Zotin që atyre do iu duhet të përballen me Të në Ditën e Ringjalljes? Padyshim, Zoti derdhë mbi njerëzit hirësinë e Tij, por shumica e tyre janë mosmirënjohës.

[10:61] Ti nuk hasë në ndonjë situatë, as nuk reciton ndonjë Kuran, as nuk bëni asgjë, pa qenë ne dëshmitarë aty përderisa ju e bëni atë. Madje as një peshë atomi nuk është jashtë kontrollit të Zotëruesit tuaj, qoftë ajo në qiej apo tokë. As nuk ka ndonjë gjë më të vogël se një atom, as më të madhe, që nuk është e regjistruar në një regjistër të qartë.

[10:62] Absolutisht, aleatët e Zotit nuk kanë pse të frikësohen, as nuk do të brengosen.

[10:63] Ata janë ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë.

[10:64] Për ta, gëzim dhe lumturi në këtë botë, si dhe në Përjetësi. Ky është ligji i pandryshueshëm i Zotit. I tillë është triumfi më i madh.

[10:65] Mos u dëshpëro nga shprehjet e tyre. E gjithë fuqia është e Zotit. Ai është Dëgjuesi, i Gjithëdijshmi.

[10:66] Absolutisht, i Zotit është çdokush në qiej dhe çdokush në tokë. Ata që ngritin idhuj përkrah Zotit janë në fakt duke mos ndjekur asgjë. Ata vetëm mendojnë që janë duke ndjekur diçka. Ata vetëm hamenden.

[10:67] Ai është Ai që e bëri natën për pushimin tuaj, dhe e bëri ditën të ndriçuar. Këto janë prova për njerëzit që mund të dëgjojnë.

[10:68] Ata thanë, “Zoti ka lindur djalë!” Qoftë i madhëruar Ai. Ai është Më i Pasuri. E Tij është çdo gjë në qiej dhe çdo gjë në tokë. Ju nuk keni asnjë provë për të përkrahur një blasfemi të tillë. A po thoni për Zotin çka nuk dini?

[10:69] Deklaro: “Ata që trillojnë rrena për Zotin nuk do ia dalin.”

[10:70] Ata e marrin hisen e tyre të përkohshme në këtë botë, pastaj te ne është kthimi i tyre përfundimtar, pastaj i parashtrojmë në ndëshkim të rreptë për mosbesimin e tyre.

[10:71] Recito për ta historinë e Nuhut. Ai u tha njerëzve të tij, “O njerëzit e mi, nëse e gjeni pozicionin tim dhe tërheqjen time të vërejtjes ndaj jush në lidhje me shpalljet e Zotit të tepërta për ju, atëherë unë mbështetem te Zoti. Ju duhet të mblidheni me udhëheqësit tuaj, të pajtoheni në një vendim të fundit mes jush, dhe pastaj më lejoni ta di atë pa vonesë.

[10:72] Nëse refuzoni, atëherë unë nuk kam kërkuar nga ju ndonjë pagë. Paga ime vjen prej Zotit. Unë jam urdhëruar që të jem i nënshtruar.”

[10:73] Ata e refuzuan atë dhe, si pasojë, ne e shpëtuam atë dhe ata që iu bashkangjitën atij te arka; i bëmë ata trashëgimtarë. Dhe i mbytëm ata që refuzuan shpalljet tona. Vini re pasojat; ata kanë qenë të paralajmëruar.

[10:74] Pastaj dërguam pas tij të dërguarë te njerëzit e tyre, dhe ata u treguan atyre prova të qarta. Por ata nuk kishin për të besuar në çka e kishin refuzuar më parë. Kështu i mbyllim zemrat e shkelësve.

[10:75] Pastaj ne dërguam pas tyre Moisiun dhe Aronin te Faraoni dhe grupi i tij, me provat tona. Por ata u bënë mendjemëdhenj; dhe ishin njerëz shkelës.

[10:76] Kur e vërteta u erdhi atyre nga ne, thanë, “Kjo është qartazi magji!”

[10:77] Moisiu tha, “A kështu e përshkruani të vërtetën kur ajo vjen te ju? A është kjo magji? Si mundet ndonjë magjistar të mbizotërojë?”

[10:78] Ata thanë, “A erdhe të na largosh nga çka i gjetëm prindërit tanë duke bërë, dhe për të arritur pozita dominimi për vete? Ne kurrë nuk do të bashkangjitemi ty si besimtarë.”

[10:79] Faraoni tha, “Më sillni mua çdo magjistarë me përvojë.”

[10:80] Kur erdhën magjistarët, Moisiu u tha atyre, “Hidhni çfarë do të hidhni.”

[10:81] Kur ata hodhën, Moisiu tha, “Çka keni prodhuar ju është magji, dhe Zoti do e bëjë të dështojë. Zoti nuk i përkrahë punët e shkelësve.”

[10:82] Zoti e vendosë të vërtetën me fjalët e Tij, përkundër kriminelëve.

[10:83] Askush nuk besoi me Moisiun përveç një pakice nga njerëzit e tij, përderisa i frikësoheshin tiranisë së Faraonit dhe këshilltarëve të tij. Padyshim, Faraoni ishte tepër mendjemadh në tokë, dhe një tiran i vërtetë.

[10:84] Moisiu tha, “O njerëzit e mi, nëse vërtetë keni besuar në Zotin, atëherë kini besim te Ai, nëse vërtetë jeni të nënshtruar.”

[10:85] Ata thanë, “Ne kemi besim te Zoti. Zotëruesi ynë, shpëtona nga persekutimi i këtyre njerëzve shtypës.

[10:86] "Çlirona, me mëshirën Tënde, nga njerëzit mosbesimtarë.”

[10:87] E frymëzuam Moisiun dhe vëllanë e tij. “Mbani shtëpitë tuaja në Egjipt tash për tash, shndërroni shtëpitë tuaja në sinagoga, dhe mbani Lutjet e Kontaktit (Salat). Jepu myzhde besimtarëve.”

[10:88] Moisiu tha, “Zotëruesi ynë, i ke dhënë Faraonit dhe këshilltarëve të tij luks dhe pasuri në këtë botë. Zotëruesi ynë, ata vetëm i përdorin ato për t’i zmbrapsur të tjerët prej rrugës Tënde. Zotëruesi ynë, fshijau pasurinë e tyre, dhe ua ngurtëso zemrat për t’i parandaluar nga besimi, derisa ta shohin ndëshkimin që dhemb.”

[10:89] Ai tha, “Lutja juaj ka marrë përgjigje (o Moisi dhe Aron), pra jini të durueshëm, dhe mos i ndiqni rrugët e atyre që nuk dinë.”

[10:90] I dërguam Fëmijët e Izraelit matanë detit. Faraoni dhe trupat e tij i ndoqën, mizorisht dhe mëkatnisht. Kur mbytja u bë realitet për të, tha, “Besoj që nuk ka zot përveç Atij në të cilin kanë besuar Fëmijët e Izraelit; Unë jam i nënshtruar.”

[10:91] “Tepër vonë!* Se tashmë je rebeluar, dhe zgjodhe të jesh shkelës.

[10:92] "Sot, ne do të ruajmë trupin tënd, për të të bërë mësim për gjeneratat e ardhshme.”* Fatkeqësisht, shumë njerëz nuk janë të vëmendshëm për shenjat tona.

[10:93] I kemi pajisur Fëmijët e Izraelit me pozitë të ndershme, dhe i bekuam ata me furnizime të mira. Prapëseprapë, ata u grindën kur kjo njohuri erdhi te ta. Zotëruesi yt do i gjykojë ata në Ditën e Ringjalljes sa i përket çdo gjëje për të cilën u grindën.

[10:94] Nëse ke ndonjë dyshim në lidhje me çka të është zbuluar nga Zotëruesi yt, atëherë pyeti ata që lexojnë shkrimin paraprak. Vërtetë, e vërteta ka ardhur te ti prej Zotëruesit tënd. Mos ji me dyshuesit.

[10:95] As mos iu bashkëngjit atyre që refuzojnë shpalljet e Zotit, se mos bëhesh me humbësit.

[10:96] Padyshim, ata që janë të mallkuar me vendim nga Zotëruesi yt nuk mund të besojnë.

[10:97] Pa marrë parasysh çfarë prove iu tregon atyre, (ata nuk mund të besojnë), derisa ta shohin ndëshkimin që dhemb.

[10:98] Cilado shoqëri që beson padyshim do të shpërblehet për besimin. Për shembull, njerëzit e Jonas: kur ata besuan, ne e hoqëm ndëshkimin poshtërues që ata kishin qenë duke e vuajtur në këtë botë, dhe i bëmë përparimtarë.

[10:99] Sikur të donte Zotëruesi yt, të gjithë njerëzit në tokë do të kishin besuar.* A dëshiron t’i detyrosh njerëzit të bëhen besimtarë?

[10:100] Asnjë shpirt nuk mund të besojë përveç në përputhje me vullnetin e Zotit. Se Ai e vë një mallkim mbi ata që refuzojnë të kuptojnë.

[10:101] Thuaj, “Shikoni të gjitha shenjat në qiej dhe tokë.” Të gjitha provat dhe të gjitha paralajmërimet nuk mund t’i ndihmojnë njerëzit që vendosën të mos besojnë.

[10:102] A mund të presin ata tjetër pos fatit të homologëve të tyre në të kaluarën? Thuaj, “Pritni, dhe, së bashku me ju, po pres edhe unë.”

[10:103] Përfundimisht i shpëtojmë të dërguarit tonë dhe ata që besojnë. Është ligj i pandryshueshëm i yni që t’i shpëtojmë besimtarët.

[10:104] Thuaj, “O njerëz, nëse keni ndonjë dyshim sa i përket fesë sime, unë nuk adhuroj çka ju adhuroni përkrah Zotit. Unë e adhuroj vetëm Zotin; Atë që do i përfundojë jetët tuaja. Unë jam urdhëruar të jem besimtar.”

[10:105] Jam urdhëruar: “Mbaje veten të përkushtuar ndaj fesë monoteiste; të mos praktikosh adhurim idhujsh.

[10:106] “Të mos adhurosh përkrah Zotit çka nuk posedon aspak fuqi të të sjellë dobi apo të të dëmtojë. Nëse po, atëherë do të jesh shkelës.”

[10:107] Nëse Zoti të prekë me vështirësi, askush nuk mund ta lehtësojë përveç Atij. Dhe kur Ai të bekon ty, asnjë forcë nuk mund ta pengojë hirësinë e Tij. Ai e dhuron atë mbi këdo që Ai zgjedhë nga mesi i shërbëtorëve të Tij. Ai është Falësi, i Mëshirshmi.

[10:108] Deklaro: “O njerëz, e vërteta ka ardhur këtu nga Zotëruesi juaj. Kushdo që udhëzohet është i udhëzuar për të mirën e vet. Dhe kushdo që shkon në humbje, shkon në humbje në dëm të vetes. Unë nuk jam kujdestar i juaji.”

[10:109] Ndiq çka të është shpallur ty, dhe ji i durueshëm derisa Zoti të nxjerrë gjykimin e Tij; Ai është gjykatësi më i mirë.

 

Surja 11: Hudi (Hud)

[11:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[11:1] A.L.R. Ky është shkrim strofat e të cilit janë të përsosura, dhe të sqaruara.* Vjen nga Më i Mençuri, Më Njohësi.

[11:2] Duke shpallur: “Të mos adhuroni përveç Zotit. Unë vij te ju prej Tij si paralajmërues, si dhe si bartës i lajmeve të mira.

[11:3] "Të kërkoni faljen e Zotëruesit tuaj, pastaj të pendoheni te Ai. Ai pastaj do t’ju bekojë bujarisht për një kohë të paracaktuar, dhe të dhurojë hirësinë e Tij mbi ata që e meritojnë atë. Nëse refuzoni, atëherë kinie frikë ndëshkimin e një dite të hatashme.”

[11:4] Te Zoti është kthimi juaj përfundimtar, dhe Ai është i Gjithëfuqishëm.

[11:5] Vërtetë, ata i fshehin mendimet e tyre më të thella, sikur ta mbanin Atë larg nga dija për to. Në fakt, përderisa e mbulojnë veten me rrobat e tyre, Ai i din të gjitha të fshehtat e tyre dhe deklarimet. Ai i din mendimet më të thella.

[11:6] Nuk ka asnjë krijesë në tokë furnizimi i të cilës nuk është i garantuar nga Zoti. Dhe Ai e din rrugën e saj dhe fatin përfundimtar. Të gjitha janë të regjistruara në një regjistër të qartë.

[11:7] Ai është Ai që krijoi qiejt dhe tokën për gjashtë ditë - * dhe pushteti (tokësor) i Tij ishte krejtësisht i mbuluar me ujë - ** për t’ju testuar juve, për t’i dalluar ata mes jush që punojnë drejtësi. Prapëseprapë, kur thoni, “Ju do të ringjalleni pas vdekjes,” ata që nuk besojnë do të thoshin, “Kjo është haptazi trillim.”

[11:8] Dhe nëse e vonojmë ndëshkimin që ata e kanë vetëshkaktuar – se ne e rezervojmë për një shoqëri të posaçme – ata thonë, “Çka po e mbanë Atë?” Në fakt, kur t’iu vijë atyre, askush nuk mund ta ndalë, dhe tallja e tyre do iu kthehet për t’i kapluar.

[11:9] Sa herë që e bekojmë qenien njerëzore me mëshirë nga ne, pastaj e heqim atë, ai bëhet i dëshpëruar, mosmirënjohës.

[11:10] Sa herë që e bekojmë atë, pasi që fatkeqësia e ka pllakosur atë, thotë, “E gjithë fatkeqësia është larguar nga unë;” ai bëhet i ngazëllyer, krenar.

[11:11] Sa për ata që durojnë me këmbëngulje, dhe çojnë jetë të drejtë, ata meritojnë falje dhe pagesë bujare.

[11:12] Ti mund të dëshirosh të shpërfillësh diçka nga ajo që të është shpallur ty, dhe mund të zemërohesh nga ajo. Gjithashtu, ata mund të thonë, “E si asnjë thesar nuk po i zbret atij, ose ndonjë engjëll?” Ti je vetëm paralajmërues; Zoti i ka në dorë të gjitha gjërat.

[11:13] Nëse thonë, “Ai e trilloi (Kuranin),” thuaju, “Atëherë prodhoni dhjetë sure si këto, të trilluara, dhe ftoni këdo që mundeni, tjetër pos Zotit, nëse jeni të sinqertë.”*

[11:14] Nëse nuk arrijnë ta përmbushin sfidën, atëherë dijeni se ky është i shpallur me dijen e Zotit, dhe se nuk ka asnjë zot përveç Tij. A do të nënshtroheni atëherë?

[11:15] Ata që e ndjekin jetën e kësaj bote dhe kotësitë materiale të saj, ne do i paguajmë ata për punët e tyre në këtë jetë, pa as më të voglin zvogëlim.

[11:16] Janë ata që hoqën dorë nga hisja e tyre në Përjetësi, dhe, si pasojë, Ferri është ngastër e tyre. Të gjitha punët e tyre janë të kota; çdo gjë që kanë bërë është asgjësuar.

[11:17] Sa për ata që iu jepet provë e qëndrueshme* nga Zotëruesi i tyre, e raportuar nga një dëshmitar prej Tij, dhe para kësaj, libri i Moisiut ka vënë precedent dhe mëshirë,** ata padyshim do të besojnë. Sa për ata që nuk besojnë mes grupeve të ndryshme, Ferri po i pret. Mos ushqe asnjë dyshim; kjo është e vërteta nga Zotëruesi yt, por shumica e njerëzve nuk besojnë.

[11:18] Kush janë më të këqij se ata që trilluan rrena për Zotin? Ata do të paraqiten para Zotëruesit të tyre, dhe dëshmitarët do të thonë, “Këta janë ata që gënjyen për Zotëruesin e tyre. Dënimi i Zotit ka rënë mbi shkelësit.”

[11:19] Ata zmbrapsen nga rruga e Zotit dhe kërkojnë ta bëjnë të shtrembër, dhe nuk besojnë në Përjetësinë.

[11:20] Ata nuk do të shpëtojnë, as nuk do të gjejnë asnjë zotërues apo sundues për t’iu ndihmuar atyre kundër Zotit. Ndëshkimi do të dyfishohet për ta. Ata nuk kanë arritur të dëgjojnë, dhe nuk kanë arritur të shohin.

[11:21] Këta janë ata që humbin shpirtrat e tyre, dhe idhujt që i kanë trilluar do i bëjnë hasha.

[11:22] Nuk ka asnjë dyshim se, në Përjetësi, ata do të jenë humbësit më të këqij.

[11:23] Sa për ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, dhe ia kushtojnë veten Zotëruesit të tyre, ata janë banuesit e Parajsës; aty qëndrojnë përgjithmonë.

[11:24] Shembulli i këtyre dy grupeve është si i verbëri dhe shurdhi, krahasuar me pamësin dhe dëgjuesin. A janë të barabartë? A nuk po merrni vesh?

[11:25] E dërguam Nuhun te njerëzit e tij, duke thënë, “Unë vij te ju si paralajmërues i qartë.

[11:26] "Të mos adhuroni përveç Zotit. Kam frikë për ju ndëshkimin e një dite që dhemb.”

[11:27] Udhëheqësit që nuk besuan mes njerëzve të tij thanë, “E shohim se ti nuk je asgjë më shumë se një qenie njerëzore si ne, dhe e shohim se njerëzit që të ndjekin ty janë më të këqijtë mes nesh. E shohim se ju nuk keni ndonjë përparësi ndaj nesh. Vërtetë, mendojmë se jeni gënjeshtarë.”

[11:28] Ai tha, “O njerëzit e mi, çka nëse kam prova të qëndrueshme nga Zotëruesi im? Çka nëse Ai më ka bekuar për shkak të mëshirës së Tij, edhe pse ju nuk po mund ta shihni? A do t’ju detyrojmë juve që të besoni në të?

[11:29] "O njerëzit e mi, unë nuk ju kërkoj para; rroga ime vjen vetëm prej Zotit. Unë nuk po i largoj ata që besuan; ata do të takojnë Zotëruesin e tyre (dhe vetëm Ai do i gjykojë ata). E shoh se jeni njerëz të padijshëm.

[11:30] "O njerëzit e mi, kush mund të më përkrahë mua kundër Zotit, nëse i largoj ata? A nuk po merrni vesh?

[11:31] "Unë nuk po pretendoj që i posedoj thesaret e Zotit, as nuk e di të ardhmen, as nuk po pretendoj që jam engjëll. As nuk iu them atyre që janë të përbuzur nga sytë e juaj që Zoti nuk do dhurojë ndonjë bekim mbi ta. Zoti e di më së miri çka ka në mendimet e tyre më të thella. (Sikur ta bëja këtë,) do të isha shkelës.”

[11:32] Ata thanë, “O Nuh, je grindur me ne, dhe vazhdove të grindesh. Të sfidojmë ty të na sjellësh fundin me të cilin po na kërcënon, nëse je i sinqertë.”

[11:33] Ai tha, “Zoti është Ai që e sjell atë te ju, nëse Ai do, pastaj ju nuk mund të shpëtoni.

[11:34] "Edhe nëse ju këshilloj juve, këshilla ime nuk mund të ju bëjë dobi juve nëse vullneti i Zotit është të ju dërgojë në humbje. Ai është Zotëruesi juaj, dhe te Ai do të ktheheni.”

[11:35] Nëse thonë, “Ai e trilloi këtë tregim,” atëherë thuaj, “Nëse e trillova, atëherë unë jam përgjegjës për krimin tim, dhe unë jam i pafajshëm për cilindo krim që ju kryeni.”

[11:36] Nuhu u frymëzua; “Askush tjetër nga njerëzit e tu nuk do të besojnë, përveç atyre që kanë besuar tashmë. Mos u pikëllo nga veprimet e tyre.

[11:37] "Ndërtoje arkën nën sytë tonë vigjilues, dhe me frymëzimin tonë, dhe mos m’u lut Mua në emër të atyre që kanë shkelur; ata janë paracaktuar të mbyten.”

[11:38] Përderisa ai ishte duke e ndërtuar arkën, sa herë që disa nga njerëzit e tij kaluan pranë tij ata qeshën me të. Ai tha, “Ju mund të qeshni me ne, por ne po qeshim me ju, ashtu si po qeshni edhe ju.

[11:39] "Gjithsesi do e merrni vesh kush do të vuaj ndëshkim të turpshëm, dhe të pësojë ndëshkim të përhershëm.”

[11:40] Kur gjykimi jonë erdhi, dhe atmosfera vloi, thamë, “Mbart në të një qift të secilit lloj* së bashku me familjen tënde, përveç atyre që janë të mallkuar. Mbart me vete ata që kanë besuar.” Dhe vetëm një pakicë kanë besuar me të.

[11:41] Ai tha, “Hipni në të. Në emër të Zotit të jetë lundrimi i saj, dhe ankorimi i saj. Zotëruesi im është Falës, i Mëshirshmi.”

[11:42] Përderisa lundroi me ta në valë si kodra, Nuhu e thirri të birin e tij, që ishte izoluar: “O djali im, hip bashkë me ne; mos ji me mosbesimtarët.”

[11:43] Ai tha, “Unë do të strehohem në maje të një kodre, për të më mbrojtur nga uji.” Ai tha, “Asgjë nuk mund të mbrojë askënd sot prej gjykimit të Zotit; vetëm ata që meritojnë mëshirën e Tij (do të ruhen).” Valët i ndanë ata, dhe ai ishte mes atyre që u mbytën.

[11:44] U deklarua: “O tokë, përpije ujin tënd,” dhe “O qiell, mjaft më.” Uji pastaj ra; gjykimi u përmbush. Arka më në fund u ndal mbi kodrat e Judeas.* Pastaj u deklarua: “Shkelësit kanë mbaruar.”

[11:45] Nuhu iu përgjërua Zotëruesi të tij: “Zotëruesi im, djali im është anëtar i familjes time, dhe premtimi Yt është i vërtetë. Ti je më i mençuri i të mençurve.”

[11:46] Ai tha, “O Nuh, ai nuk është prej familjes tënde. Është e padrejtë të më kërkosh diçka që nuk e din.* Unë të këshilloj ty, që të mos jesh si të padijshmit.”

[11:47] Ai tha, “Zotëruesi im, kërkoj strehim te Ti, që të mos të të përgjërohem përsëri për diçka që unë nuk di. Po të mos më falësh, dhe të kesh mëshirë ndaj meje, do të jem me humbësit.”

[11:48] U deklarua: “O Nuh, zbarko, me paqe dhe bekime mbi ju, dhe mbi kombet që do të rrjedhin nga bashkudhëtarët tu. Sa për kombet tjera që rrjedhin prej teje, do i bekojmë për një kohë të shkurtër, pastaj do i parashtrojmë në ndëshkim që dhemb.”

[11:49] Ky është lajm nga e kaluara që të shpallim ty. Ti nuk ishe aspak në dijeni për ta – as ti, as njerëzit e tu – para kësaj. Prandaj, ji i durueshëm. Fitorja përfundimtare i takon të drejtëve.

[11:50] Te Adi dërguam vëllanë e tyre Hudin. Ai tha, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; ju nuk keni asnjë zot tjetër përveç Tij. Jeni duke shpikur.

[11:51] O njerëzit e mi, nuk po ju kërkoj ndonjë pagë. Rroga ime vjen vetëm prej Atij që më nisi mua. A nuk kuptoni?

[11:52] "O njerëzit e mi, kërkoni falje prej Zotëruesit tuaj, pastaj pendohuni te Ai. Ai pastaj do të derdhë mbi ju furnizimet nga qielli, dhe t’jua shtojë forcën tuaj. Mos u shndërroni prapë në shkelës.”

[11:53] Thanë, “O Hud, ti nuk na tregove asnjë shenjë, dhe ne nuk e kemi ndërmend t’i braktisim zotat tanë për arsye të asaj që po thua. Kurrë nuk do të jemi besimtarë me ty.

[11:54] "Ne besojmë se disa nga zotat tanë të kanë pllakosur me ndonjë mallkim.” Tha, “Jam dëshmitar para Zotit, dhe ju jeni dëshmitarë po ashtu, që unë i bëj hasha idhujt që i keni ngritur -

[11:55] "përkrah Tij. Pra, më jepni vendimin tuaj të përbashkët, pa vonesë.

[11:56] "Unë kam besim te Zoti, Zotëruesi im dhe Zotëruesi juaj. Nuk ka asnjë krijesë që Ai nuk e ka në dorë. Zotëruesi im është në rrugën e drejtë.

[11:57] "Nëse ktheheni, unë e kam sjellë te ju atë me të cilën jam dërguar. Zotëruesi im do të zëvendësojë njerëz të tjerë në vendin tuaj; nuk mund ta dëmtoni Atë as edhe pak. Zotëruesi im i ka në dorë të gjitha gjërat.”

[11:58] Kur gjykimi ynë iu erdhi atyre, e shpëtuam Hudin dhe ata që besuan me të, me mëshirë prej nesh. I shpëtuam nga një ndëshkim i tmerrshëm.

[11:59] I tillë ishte Adi – i shpërfillën shpalljet e Zotëruesit të tyre, nuk iu bindën të dërguarve të Tij, dhe ndoqën rrugët e çdo tirani kokëfortë.

[11:60] Si pasojë, ata vetëshkaktuan mallkim në këtë botë, dhe në Ditën e Ringjalljes. Vërtetë, Adi e refuzuan Zotëruesin e tyre. Vërtetë, Adi, njerëzit e Hudit, kanë mbaruar.

[11:61] Te Themudi dërguam vëllanë e tyre Salihun. Ai tha, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; ju nuk keni asnjë zot tjetër përkrah Tij. Ai ju nisi juve nga toka, pastaj ju vendosi në të. Ta kërkoni faljen e Tij, pastaj pendoheni te Ai. Zotëruesi im është gjithmonë afër, reagon.”

[11:62] Ata thanë, “O Salih, ti dikur ishe i popullarizuar mes nesh para kësaj. A po na ndalon neve nga adhurimi i asaj që adhurojnë prindërit tanë? Jemi plot dyshim në lidhje me çdo gjë që na ke treguar.”

[11:63] Ai tha, “O njerëzit e mi, çka nëse kam prova të qëndrueshme prej Zotëruesit tim, dhe mëshirë prej Tij? Kush do të më përkrahte mua kundër Zotit, nëse nuk i bindem Atij? Ju nuk mund të më sillni diçka tjetër përveç humbjes time.

[11:64] "O njerëzit e mi, kjo është deveja e Zotit që të shërbejë si provë për ju. Ta lini të hajë prej tokës së Zotit, dhe mos e prekni me ndonjë dëm, se vetëshkaktoni ndëshkim të menjëhershëm.”

[11:65] Ata e therën atë. Ai pastaj tha, “Keni vetëm tre ditë për të jetuar. Kjo është profeci që është e pashmangshme.”

[11:66] Kur erdh gjykimi ynë, e shpëtuam Salihun dhe ata që besuan me të me mëshirë prej nesh, nga poshtërimi i asaj dite. Zotëruesi juaj është Më i Fuqishmi, i Plotfuqishmi.

[11:67] Ata që shkelën u asgjësuan nga katastrofa, duke i lënë ata në shtëpitë e tyre, të vdekur.

[11:68] Ishte sikur të mos kishin jetuar kurrë atje. Vërtetë, Themudi e kanë refuzuar Zotëruesin e tyre. Absolutisht, Themudi e kanë vetëshkaktuar asgjësimin e tyre.

[11:69] Kur të dërguarit tonë shkuan te Ibrahimi me myzhde, thanë, “Paqe.” Tha, “Paqe,” dhe së shpejti solli një viç të pjekur.

[11:70] Kur ai e pa që duart e tyre nuk e prekën, ai u çudit dhe u frikësua nga ta. Thanë, “Mos u frikëso, ne jemi duke u dërguar te njerëzit e Lutit.”

[11:71] Gruaja e tij ishte në këmbë, dhe ajo qeshi kur ata i dhanë asaj myzhdenë për Isakun, dhe pas Isakut, Jakobin.

[11:72] Ajo tha, “E mjera unë, si mund të kem fëmijë në moshën time, dhe ja ku është burri im, plak? Kjo është vërtetë e çuditshme!”

[11:73] Ata thanë, “A po të duket e çuditshme për Zotin? Zoti e ka dhuruar mëshirën dhe bekimet e Tij mbi ju, o banuesit e faltores. Ai është i Falënderuar, i Madhëruar.”

[11:74] Kur frika e Ibrahimit u ul, dhe myzhdeja iu dërgua atij, ai vazhdoi të grindet me ne në emër të njerëzve të Lutit.

[11:75] Vërtetë, Ibrahimi ishte i butë, jashtëzakonisht i dashur, dhe i dëgjueshëm.

[11:76] "O Ibrahim, mjaft me këtë. Gjykimi i Zotëruesit tënd është vendosur; ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim të pashmangshëm.”

[11:77] Kur të dërguarit tonë shkuan te Luti, u keqtrajtuan, dhe ai u turpërua nga prania e tyre. Tha, “Kjo është ditë e vështirë.”

[11:78] Njerëzit e tij erdhën me nxitim; ishin mësuar me veprat e tyre mëkatare. Tha, “O njerëzit e mi, do të ishte më pastër për ju, nëse i merrni të bijat e mia. T’ia keni dronë Zotit; mos më turpëroni me mysafirët e mi. A nuk keni asnjë njeri të arsyeshëm mes jush?”

[11:79] Thanë, “Ti e din mirë që ne nuk kemi nevojë për bijat tua; ti e din saktësisht çka duam.”

[11:80] Tha, “Ah sikur të isha mjaft i fortë, ose të kisha një aleat të fortë!”

[11:81] (Engjëjt) thanë, “O Lut, ne jemi të dërguarit e Zotëruesit tënd, dhe këta njerëz nuk mund të të prekin. Të largohesh me familjen tënde gjatë natës, dhe le të mos shikojë askush prej jush mbrapa, përveç gruas tënde; ajo është e mallkuar së bashku me ata që janë të mallkuar. Koha e tyre e caktuar është mëngjesi. A nuk është mëngjesi mjaft shpejt?”

[11:82] Kur gjykimi ynë erdhi, e përmbysëm, dhe i derdhëm rrebesh gurësh të fortë, shkatërrues.

[11:83] Gurë të tillë ishin dizajnuar nga Zotëruesi yt për t’i goditur shkelësit.

[11:84] Te Medjeni dërguam vëllanë e tyre Shuajbin. Ai tha, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; nuk keni asnjë zot tjetër përkrah Tij. Mos mashtroni kur matni ose peshoni. E shoh se keni përparuar, dhe kam frikë për ju ndëshkimin e një dite të jashtëzakonshme.

[11:85] "O njerëzit e mi, të jepni masë të plotë dhe peshë të plotë, me barazi. Mos i mashtroni njerëzit nga të drejtat e tyre, dhe mos u endni nëpër tokë në mënyrë të korruptuar.

[11:86] "Çfarëdo që Zoti furnizon për ju, pa marrë parasysh sa e vogël, është shumë më mirë për ju, nëse jeni vërtetë besimtarë. Unë nuk jam mbikëqyrës i juaji.”

[11:87] Ata thanë, “O Shuajb, a të urdhëron feja jote që ne duhet ta braktisim fenë e prindërve tanë, ose të kryejmë punët në cilëndo mënyrë që zgjedhim? Padyshim, ti njihesh për të qenit i butë, i mençur.”

[11:88] Ai tha, “O njerëzit e mi, çka nëse kam provë të qëndrueshme nga Zotëruesi im; çka nëse Ai më ka furnizuar me bekim të madh? Nuk është dëshira ime që të kryej atë që ua ndaloj juve. Unë vetëm dëshiroj të ndreqë sa më shumë gabime që mundem. Udhëzimi im varet plotësisht nga Zoti; Unë kam besim në Të. Atij i jam nënshtruar plotësisht.

[11:89] "Dhe, o njerëzit e mi, mos u shtyni nga kundërshtimi i juaj ndaj meje që të vetëshkaktoni fatkeqësitë e njëjta si të njerëzve të Nuhut, ose të njerëzve të Hudit, ose të njerëzve të Salihut; dhe njerëzit e Lutit nuk janë shumë larg jush.

[11:90] "T’i luteni Zotëruesit tuaj për falje, pastaj të pendoheni te Ai. Zotëruesi im është i Mëshirshmi, i Dashur.”

[11:91] Ata thanë, “O Shuajb, ne nuk i kuptojmë shumë nga gjërat që po na tregon, dhe po shohim se ti je i pafuqi mes nesh. Po të mos ishte për fisin tënd, do të kishim gjuajtur me gurë për vdekje. Ti nuk ke aspak vlerë për ne.”

[11:92] Ai tha, “O njerëzit e mi, a keni më shumë respekt ndaj fisit tim sesa Zotit? A për këtë keni qenë të pavëmendshëm ndaj Tij? Zotëruesi im është tërësisht i vetëdijshëm për çdo gjë që bëni.

[11:93] "O njerëzit e mi, vazhdoni të bëni çka të dëshironi, edhe unë do të bëj ashtu. Ju padyshim do e shihni se cili prej nesh do të pësojë ndëshkim që dhemb; do e shihni se kush është gënjeshtari. Thjeshtë pritni, dhe unë do të pres së bashku me ju.”

[11:94] Kur gjykimi ynë erdhi, e shpëtuam Shuajbin dhe ata që besuan me të, me mëshirë prej nesh. Sa për shpirtligjtë, ata u goditën nga një katastrofë që i la ata të vdekur në shtëpitë e tyre.

[11:95] Ishte sikur të mos kishin ekzistuar kurrë. Kështu, Medjeni mbaroi, ashtu si Themudi ka mbaruar më parë.

[11:96] E dërguam Moisiun me shenjat tona dhe autoritet të qartë.

[11:97] Te Faraoni dhe këshilltarët e tij. Por ata ndoqën urdhrin e Faraonit, dhe urdhri i Faraonit nuk ishte i mençur.

[11:98] Do i çojmë njerëzit e tij në Ditën e Ringjalljes, deri në fund në Ferr; çfarë vendbanimi i tmerrshëm për të jetuar!

[11:99] Ata kanë vetëshkaktuar dënim në këtë jetë, si dhe në Ditën e Ringjalljes; çfarë rruge e tmerrshme për ta ndjekur!

[11:100] Këto janë lajme nga shoqëritë e kaluara që t’i recitojmë ty. Disa ende janë duke qëndruar, dhe disa janë zhdukur.

[11:101] Ne nuk iu bëmë keq atyre; ata i bënë keq shpirtrave të vetë. Zotat e tyre, që i kërkonin përkrah Zotit, nuk mund t’iu ndihmonin atyre aspak kur erdhi vendimi i Zotëruesit tënd. Në fakt, ata vetëm e siguruan dënimin e tyre.

[11:102] I tillë ishte ndëshkimi i zbatuar nga Zotëruesi yt kur shoqëritë shkelën. Vërtetë, ndëshkimi i Tij dhemb, shkreton.

[11:103] Ky duhet të jetë mësim për ata që i frikësohen ndëshkimit të Përjetësisë. Ajo është ditë kur të gjithë njerëzit do të mblidhen – ditë për tu dëshmuar.

[11:104] Kemi paracaktuar kohë specifike për të që të ndodhë.

[11:105] Ditën kur i vjen koha, asnjë shpirt nuk do të shprehë asnjë fjalë, përveç në përputhje me vullnetin e Tij. Disa prej tyre do të jenë në vuajtje, të tjerët do të jenë të lumtur.

[11:106] Sa për ata në vuajtje, ata do të jenë në Ferr, ku rënkojnë dhe kuisin.

[11:107] Përgjithmonë qëndrojnë aty, sa të ketë qiej dhe tokë, në përputhje me vullnetin e Zotëruesit tënd. Zotëruesi yt është bërës i çdo gjëje që Ai do.

[11:108] Sa për ata me fat, ata do të jenë në Parajsë. Përgjithmonë qëndrojnë aty, sa të ketë qiej dhe tokë, në përputhje me vullnetin e Zotëruesit tënd – shpërblim i përhershëm.

[11:109] Mos ki asnjë dyshim sa i përket asaj që këta njerëz adhurojnë; ata adhurojnë saktësisht ashtu siç i gjetën prindërit e tyre duke adhuruar. Do i paguajmë ata me hisen e tyre plotësisht, pa asnjë zvogëlim.

[11:110] I kemi dhënë Moisiut shkrimin, por u polemizua, dhe po të mos ishte për një fjalë të paracaktuar të vendosur nga Zotëruesi yt, ata do të ishin gjykuar menjëherë. Ata janë plot dyshim për këtë.

[11:111] Zotëruesi yt padyshim do të paguaj secilin për punët e tij. Ai është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëjnë.

[11:112] Prandaj, vazhdo në rrugën që je urdhëruar ta ndjekësh, së bashku me ata që u penduan me ty, dhe mos shkel. Ai është Pamës i çdo gjëje që bëni.

[11:113] Mos u anoni kah ata që kanë shkelur, se mos vetëshkaktoni Ferr, dhe nuk gjeni asnjë shok për t’ju ndihmuar juve kundër Zotit, pastaj përfundoni humbës.

[11:114] T’i zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat) në të dy skajet e ditës, dhe gjatë natës. Punët e drejta i fshijnë punët e këqija. Ky është kujtim për ata që do të merrnin vesh.

[11:115] Të duroni me këmbëngulje, se Zoti nuk ngelë së shpërblyeri të drejtit.

[11:116] Vetëm sikur disa prej atyre mes gjeneratave paraprake të posedonin mjaft inteligjencë për të ndaluar të këqijat! Vetëm një pakicë e tyre merituan të shpëtohen nga ne. Sa për shpirtligjtë, ata ishin të preokupuar me lukset e tyre materiale; ata ishin fajtorë.

[11:117] Zotëruesi yt nuk asgjëson ndonjë shoqëri padrejtësisht, përderisa njerëzit e saj janë të drejtë.

[11:118] Sikur të donte Zotëruesi yt, të gjithë njerëzit do të kishin qenë një asamble (e besimtarëve). Por ata gjithmonë do të polemizojnë (të vërtetën).

[11:119] Vetëm ata të bekuarit me mëshirë nga Zotëruesi yt (nuk do e polemizojnë të vërtetën). Kjo është pse Ai i krijoi ata* Gjykimi i Zotëruesit tënd tashmë është lëshuar: “Unë do e mbushë Ferrin me xhin dhe njerëz, të gjithë së bashku.”**

[11:120] Të kallëzojmë ty mjaft histori të të dërguarve për të ta përforcuar zemrën. E vërteta ka ardhur te ti këtu, si dhe ndriçime dhe kujtime për besimtarët.

[11:121] Thuaju atyre që nuk besojnë, “Bëni çka të mundeni, edhe unë do të bëj ashtu.

[11:122] "Dhe prisni; edhe ne do të presim.”

[11:123] E Zotit është e ardhmja e qiejve dhe tokës, dhe të gjitha çështjet i ka në dorë Ai. Ta adhuroni Atë dhe të keni besim në Të. Zotëruesi yt nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëni.

 

Surja 12: Jozefi (Jusuf)

[12:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[12:1] A.L.R. Këto (shkronja) janë prova të këtij shkrimi të qartë.*

[12:2] E kemi shpallur Kuran arabisht, që të mund të kuptoni.*

[12:3] Të kallëzojmë ty historinë më të saktë nëpërmjet shpalljes së këtij Kurani. Para kësaj, nuk ishe aspak në dijeni.

[12:4] Kujtohu që Jozefi i tha babait të tij, “O babai im, pashë njëmbëdhjetë planetë, dhe diellin, dhe hënën; I pashë duke u përulur para meje.”

[12:5] Ai tha, “Djali im, mos iu trego vëllezërve tu për ëndrrën tënde, se mos po thurin kurthe dhe planifikojnë kundër teje. Padyshim, djalli është armiku më i keq i njeriut.

[12:6] "Zotëruesi yt kështu të ka bekuar, dhe të ka dhënë myzhde nëpërmjet ëndrrës tënde. Ai i ka përsosur bekimet e Tij mbi ty dhe mbi familjen e Jakobit, ashtu siç bëri për paraardhësit tu Ibrahimin dhe Isakun më parë. Zotëruesi yt është i Gjithëdijshëm, Më i Mençuri.”

[12:7] Në Jozefin dhe vëllezërit e tij ka mësime për ata që i kërkojnë.

[12:8] Ata thanë, “Jozefi dhe vëllai i tij po parapëlqehen nga babai ynë, dhe ne jemi në shumicë. Vërtetë, babai ynë është i humbur larg.

[12:9] "Le ta vrasim Jozefin, ose ta dëbojmë, që t’jua kushtojë vëmendjen babai juaj. Pastaj, mund të bëheni njerëz të drejtë.”*

[12:10] Njëri prej tyre tha, “Mos e vrisni Jozefin; le ta hedhim në fund të pusit. Ndoshta ndonjë karvan mund ta marrë, nëse kjo është çka vendosni të bëni.”

[12:11] Thanë, “Babai ynë, pse nuk na e beson Jozefin? Ne do të kujdesemi mirë për të.

[12:12] "Dërgoje me ne nesër për të vrapuar dhe luajtur. Do e ruajmë.”

[12:13] Ai tha, “Brengosem se mos largoheni me të, pastaj mund ta hajë ujku përderisa nuk jeni duke e këqyrur.”

[12:14] Ata thanë, “Vërtetë, nëse ujku e ha, me kaq shumë prej nesh përreth, atëherë ne jemi vërtetë humbës.”

[12:15] Kur ata u larguan me të, dhe njëzëshëm vendosën ta hedhim në fund të pusit, e frymëzuam; “Një ditë, do iu tregosh atyre për të gjithë këtë, përderisa ata nuk e kanë idenë.”

[12:16] Ata u kthyen te babai i tyre në mbrëmje, duke qarë.

[12:17] Thanë, “Babai ynë, ne shkuam të garojmë me njëri tjetrin, duke e lënë Jozefin me pajisjet tona, dhe e hëngri ujku. Nuk do të na besosh, edhe sikur të ishim duke treguar të vërtetën.”

[12:18] Ata erdhën me këmishën e tij me gjak të rrejshëm. Ai tha, “Vërtetë, keni bërë komplot me njëri tjetrin për të kryer një plan të caktuar. Krejt çka mund të bëj është të strehohem në durim të qetë. Le të më ndihmojë Zoti përballë komplotit tuaj.”

[12:19] Një karvan kaloi andej pari, dhe së shpejti dërguan ujëmbartësin e tyre. Ai e lëshoi kovën e tij, pastaj tha, “Çfarë fati! Qenka një djalë këtu!” Ata e morën atë me vete si mall tregtie, dhe Zoti ishte tërësisht i vetëdijshëm çka bënë ata.

[12:20] Ata e shitën atë për një çmim të lirë – disa dirhemë – se nuk kishin nevojë për të.

[12:21] E ai që e bleu në Egjipt i tha të shoqes së vet, “Kujdesu mirë për të. Ndoshta mund të na ndihmojë, ose ndoshta mund ta adoptojmë.” Kështu e vendosëm Jozefin në tokë, dhe ia mësuam interpretimin e ëndrrave. Urdhri i Zotit gjithmonë bëhet, por shumica e njerëzve nuk dinë.

[12:22] Kur ai arriti maturinë, e pajisëm me mençuri dhe njohuri. Kështu i shpërblejmë të drejtit.

[12:23] Gruaja e shtëpisë ku ai jetoi tentoi ta joshë. Ajo i mbylli dyert dhe tha, “Eja merrmë.” Ai tha, “Më ruajt Zoti. Ai është Zotëruesi im, që më dha shtëpi të mirë.* Shkelësit nuk kanë sukses.”

[12:24] Dhe ajo gati u dha kah ai, dhe ai gati u dha kah ajo, po të mos ishte që ai pa provë nga Zotëruesi i tij. Kështu e larguam të keqen dhe mëkatin larg prej tij, se ai ishte njëri prej shërbëtorëve tonë të devotshëm.

[12:25] Ata të dy u turrën kah dera, dhe, gjatë procesit, ajo e grisi veshjen e tij nga mbrapa. Ata e gjetën burrin e saj te dera. Ajo tha, “Cili duhet të jetë dënimi për dikë që deshi ta shpërdorojë gruan tënde, përveç burgimit ose ndëshkimit që dhemb?”

[12:26] Ai tha, “Ajo është ajo që tentoi të më joshë.” Një dëshmitar nga familja e saj sugjeroi: “Nëse veshja e tij është e grisur nga para, atëherë ajo është duke e treguar të vërtetën dhe ai është gënjeshtar.

[12:27] "Dhe nëse veshja e tij është e grisur nga prapa, atëherë ajo gënjeu, dhe ai po e tregon të vërtetën.”

[12:28] Kur burri i saj pa që veshja e tij ishte grisur nga prapa, ai tha, “Ky është planifikim gruaje. Vërtetë, planifikimi juaj është i fortë.

[12:29] "Jozef, shpërfille këtë incident. Sa për ty (gruaja ime), ti duhet të kërkosh falje për mëkatin tënd. Ke bërë gabim.”

[12:30] Disa gra në qytet përgojuan: “Gruaja e kryetarit po tenton ta joshë shërbëtorin e saj. Ajo ka rënë thellë në dashuri me të. E shohim se ka humbur.”

[12:31] Kur ajo dëgjoi për përgojimin e tyre, ajo i ftoi ato, përgatiti për to një vend të rehatshëm, dhe i dha secilës prej tyre një thikë. Ajo pastaj i tha atij, “Hy në dhomën e tyre.” Kur ato e panë atë, aq shumë e admiruan, sa që i prenë duart e tyre.* Ato thanë, “I madhëruar qoftë Zoti, ky nuk është qenie njerëzore; ky është engjëll i nderuar.”

[12:32] Ajo tha, “Ky është ai për të cilin më fajësuat se rashë në dashuri. Po, unë tentova ta josh, dhe ai refuzoi. Në mos bëftë çka e urdhëroj të bëjë, ai patjetër do të shkojë në burg, dhe do të poshtërohet.”

[12:33] Ai tha, “Zotëruesi im, burgu është më mirë sesa t’iu jepem atyre. Në mos e largofsh planifikimin e tyre nga unë, mund t’i dëshiroj dhe të sillem si të padijshmit.”

[12:34] Zotëruesi i tij iu përgjigj lutjes së tij dhe e largoi planifikimin e tyre nga ai. Ai është Dëgjuesi, i Gjithëdijshmi.

[12:35] Më vonë, iu ra ndërmend, përkundër provave të qarta, që duhet ta burgosin për një kohë.

[12:36] Dy burra të ri ishin në burg me të. Njëri prej tyre tha, “Pashë (në ëndërr) që isha duke prodhuar verë,” dhe tjetri tha, “E pashë veten duke bartur bukë mbi kokën time, prej të cilës zogjtë hanin. Njoftona për interpretimin e këtyre ëndrrave. E shohim se je i drejtë.”

[12:37] Ai tha, “Nëse ndonjë ushqim ju furnizohet juve, unë mund t’ju njoftoj për të para se ta pranoni. Kjo është pak nga njohuria me të cilën më ka pajisur Zotëruesi im. E kam braktisur fenë e njerëzve që nuk besojnë në Zotin, dhe sa i përket Përjetësisë, ata janë vërtetë mosbesimtarë.

[12:38] "Dhe unë ndjekë fenë e stërgjyshërve të mi, Ibrahimit, Isakut, Jakobit. Ne nuk ngrisim asnjë idhull përkrah Zotit. I tillë është bekimi nga Zoti mbi ne dhe mbi njerëzit, por shumica e njerëzve janë mosmirënjohës.

[12:39] "O shokët e mi të burgut, a janë disa zota më mirë, apo vetëm Zoti, i Vetmi, Supremi?

[12:40] "Ju nuk adhuroni përkrah Tij përveç shpikjeve që i keni trilluar, ju dhe prindërit tuaj. Zoti kurrë nuk ka autorizuar idhuj të tillë. I tërë sundimi i takon Zotit, dhe Ai ka vendosur që të mos adhuroni përveç Tij. Kjo është feja e përkryer, por shumica e njerëzve nuk dinë.

[12:41] "O shokët e mi të burgut, njëri prej jush do të jetë shërbyesi i verës për zotëruesin e tij, përderisa tjetri do të kryqëzohet – zogjtë do të hanë prej kokës së tij. Kjo e zgjidhë çështjen për të cilën keni pyetur.”

[12:42] Ai pastaj i tha atij që do të shpëtohej “Më përkujto te Zotëruesi yt.”* Kështu, djalli e bëri ta harrojë Zotëruesin e tij, dhe, si pasojë, ai mbeti në burg edhe disa vite.

[12:43] Mbreti tha, “Pashë shtatë lopë të majme duke u ngrënë nga shtatë lopë të dobëta, dhe shtatë kallinj të gjelbër (gruri), dhe të tjerët të tharë. O këshilltarët e mi, më këshilloni në lidhje me ëndrrën time, nëse dini si t’i interpretoni ëndrrat.”

[12:44] Ata thanë, “Ëndrra të ngatërruara. Kur vjen puna te interpretimi i ëndrrave, ne nuk kemi njohuri.”

[12:45] Ai që ishte shpëtuar (nga burgu) tha, tash që më në fund iu kujtua, “Unë mund t’jua tregoj interpretimin e saj, prandaj më dërgoni (te Jozefi).”

[12:46] "Jozef shoku im, na njofto për shtatë lopë të majme duke u ngrënë nga shtatë lopë të dobëta, dhe shtatë kallinj të gjelbër, dhe të tjerët të tharë. Dëshiroj të kthehem me njoftim për njerëzit.”

[12:47] Ai tha, “Çka kultivoni gjatë shtatë viteve të ardhshme, kur koha e korrjes të vij, lërini kokrrat në kallinjtë e tyre, përveç çka hani.

[12:48] "Pas asaj, shtatë vjet thatësire do të vijnë, që do të harxhojnë shumicën e asaj që e keni kursyer për ta.

[12:49] "Pas asaj, do të vijë një vit që sjell lehtësim për njerëzit, dhe ata, përsëri do të shtrydhin lëng frutash.”

[12:50] Mbreti tha, “Silleni te unë.” Kur i dërguari erdhi te ai, ai tha, “Kthehu te zotëruesi yt dhe pyete që t’i hetojë gratë që i prenë duart e tyre. Zotëruesi im është tërësisht i vetëdijshëm për planifikimet e tyre.”

[12:51] (Mbreti) iu tha (grave), Çka dini për incidentin kur ju tentuat ta joshni Jozefin?” Ata thanë, “Zoti na ruajt; ne nuk ditëm për asgjë të keqe të kryer nga ai.” E shoqja e kryetarit tha, “Tash e vërteta ka mbizotëruar. Unë jam ajo që tentoi ta joshë atë, dhe ai ishte i sinqerti.

[12:52] "Shpresoj që ai do të kuptojë që unë nuk e tradhtova në mungesë të tij, se Zoti nuk i bekon planet e tradhtarëve.

[12:53] "Nuk pretendoj të jem i pafajshëm unë. Vetja është përkrahëse e veseve, përveç atyre që kanë arritur mëshirë nga Zotëruesi im. Zotëruesi im është Falës, i Mëshirshmi.”

[12:54] Mbreti tha, “Silleni te unë, që të mund ta punësoj të punojë për mua.” Kur ai bisedoi me të, tha, “Sot, ti ke një pozitë pushtetmbajtëse me ne.”

[12:55] Ai tha, “Më bë thesarmbajtës, se kam përvojë dhe njohuri në këtë fushë.”

[12:56] Kështu e vendosëm Jozefin në tokë, duke sunduar si dëshironte. E derdhim mëshirën tonë mbi këdo që dëshirojmë, dhe nuk ngelim së shpërblyeri të drejtit.

[12:57] Aq më shumë, shpërblimi në Përjetësi është edhe më i mirë për ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë.

[12:58] Vëllezërit e Jozefit erdhën; kur hynë, ai i njohu, kurse ata nuk e njohën.

[12:59] Pasi që i furnizoi me furnizimet e tyre, ai tha, “Herën e ardhshme, sillnie me vete vëllanë tuaj nga babai. A nuk e shihni që jap masë të plotë, dhe ju trajtoj me bujari?

[12:60] "Nëse nuk arrini ta sillni te unë, nuk do të merrni racion nga unë; madje as nuk do të afroheni.”

[12:61] Ata thanë, “Do të provojmë ta marrim nga babai i tij. Gjithsesi do e bëjmë.”

[12:62] Ai pastaj i porositi ndihmësit e tij: “Vini mallrat e tyre prapa në torbat e tyre. Kur t’i gjejnë kur të kthehen te familja e tyre, mund të kthehen më shpejt.”

[12:63] Kur u kthyen te babai i tyre, thanë, “Babai ynë, nuk mund të marrim më furnizime, në mos e dërgofsh vëllanë tonë me ne. Do të kujdesemi mirë për të.”

[12:64] Ai tha, “A t’jua besoj atë, ashtu si jua besova vëllanë e tij më parë? Zoti është Mbrojtësi më i mirë, dhe, nga të gjithë të mëshirshmit, Ai është i Mëshirshmi.”

[12:65] Kur i hapën torbat e tyre, i gjetën mallrat e tyre të kthyera te ta. Thanë, “Babai ynë, çka mund të kërkojmë më shumë? Ja ku janë mallrat tona të kthyera te ne. Kështu mund ta furnizojmë familjen tonë, ta mbrojmë vëllanë tonë, dhe të pranojmë edhe një ngarkesë deveje. Kjo është padyshim masë e lehtë.”

[12:66] Ai tha, “Nuk do e dërgoj me ju, në mos më dhënshi zotim solemn para Zotit që do e ktheni, përveç nëse jeni krejtësisht të pushtuar.” Kur ata i dhanë atij zotimin e tyre solemn, ai tha, “Zoti është dëshmitar i çdo gjëje që themi.”

[12:67] Dhe ai tha, “O djemtë e mi, mos hyni nga një derë; hyni nëpërmjet dyerve të ndryshme. Megjithatë, unë nuk mund t’ju ruaj nga asgjë që është e paracaktuar nga Zoti. Të Zotit janë të gjitha gjykimet. Kam besim në Të, dhe te Ai duhet të gjithë besimtarët të kenë besim.”

[12:68] Kur ata shkuan (te Jozefi), hynë në përputhje me porositë e babait të tyre. Edhe pse kjo nuk mund të ndryshonte asgjë të vendosur nga Zoti, Jakobi kishte arsye të veten që kërkoi nga ta të bëjnë kështu. Se ai kishte njohuri të caktuar që ia mësuam, por shumica e njerëzve nuk e dinë.

[12:69] Kur ata hynë te Jozefi, ai e solli vëllanë e vet afër vetes dhe tha, “Unë jam vëllai yt; mos u pikëllo nga veprat e tyre.”

[12:70] Kur ai i furnizoi me furnizimet e tyre, ai vuri gotën në torbën e vëllait të vet, pastaj një folës foli: “Pronarët e këtij karvani janë vjedhës.”

[12:71] Ata thanë, përderisa erdhën drejt tyre, “Çka humbët?”

[12:72] Ata thanë, “E humbëm gotën e mbretit. Kushdo që e kthen do të pranojë një ngarkesë deveje shtesë; E garantoj vetë këtë.”

[12:73] Ata thanë, “Pasha Zotin, ju e dini fare mirë që nuk kemi ardhur këtu për të bërë të këqija, e as nuk jemi vjedhës.”

[12:74] Ata thanë, “Cili është ndëshkimi për vjedhësin, nëse jeni gënjeshtarë?”

[12:75] Ata thanë, “Ndëshkimi, nëse gjendet në torbën e tij, është që vjedhësi ju takon juve. Ne kështu i ndëshkojmë fajtorët.”

[12:76] Ai pastaj filloi t’ua kontrollojë thasët e tyre, para se të arrinte te thesi i vëllait të tij, dhe ai e nxori atë nga thesi i vëllait të tij. Kështu e përkryem planifikimin për Jozefin; ai nuk do të kishte mundur të mbajë vëllanë e tij nëse do të zbatonte ligjin e mbretit. Por ishte vullneti i Zotit. E lartësojmë këdo që zgjedhim në rangje më të larta. Mbi secilin të dijshëm, është dikush që është edhe më i dijshëm.

[12:77] Ata thanë, “Nëse ai vodhi, ashtu bëri edhe një vëlla i tij në të kaluarën.” Jozefi i mbajti brenda në vete ndjenjat e tij, dhe nuk ua zbuloi atyre. Ai tha (më vete), “Ju jeni vërtetë të këqij. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për akuzat tuaja.”

[12:78] Ata thanë, “O ti i nderuar, ai ka një baba të moshuar; a e merr një prej nesh në vend të tij? E shohim që je njeri i dashur.”

[12:79] Ai tha, “Mos e bëftë Zoti që ne të marrim tjetër pos atij nën posedim të të cilit i gjetëm mallrat tona. Përndryshe, do të ishim të padrejtë.”

[12:80] Kur humbën shpresën se do ia ndërrojnë mendjen, diskutuan së bashku. Më i vjetri i tyre tha, “A nuk e kuptoni që babai juaj ka marrë zotim solemn prej jush para Zotit? Në të kaluarën e humbët Jozefin. Unë nuk largohem nga ky vend derisa babai im të më japë leje, ose derisa Zoti të gjykojë për mua; Ai është Gjykatësi më i mirë.

[12:81] "Kthehuni te babai juaj dhe i tregoni... ‘Babai ynë, djali yt ka kryer vjedhje. E dimë sigurt, sepse kemi qenë dëshmitarë për këtë. Kjo ishte ndodhi e papritur.

[12:82] `Mund ta pyesësh shoqërinë ku ishim, dhe karvanin që u kthye me ne. Po e themi të vërtetën.’”

[12:83] Ai tha, “Në të vërtetë, keni bërë komplot për të zbatuar një plan të caktuar. Durimi i qetë është ngushëllimi im i vetëm. Le t’i kthejë Zoti ata të gjithë te unë. Ai është i Gjithëdijshmi, Më i Mençuri.”

[12:84] Ai ua ktheu shpinën atyre, duke thënë, “Jam i pikëlluar për Jozefin.” Sytë e tij u bënë të bardhë nga pikëllimi aq i madh; ai ishte vërtetë i pikëlluar.

[12:85] Ata thanë, “Pasha Zotin, do të vazhdosh të pikëllohesh për Jozefin deri sa të sëmuresh, ose derisa të vdesësh.”

[12:86] Ai tha, “Unë thjeshtë qahem te Zoti për dilemën dhe pikëllimin tim, se unë di nga Zoti çka ju nuk dini.

[12:87] "O djemtë e mi, shkoni gjejeni Jozefin dhe vëllanë e tij, dhe kurrë mos humbni shpresat nga hirësia e Zotit. Askush nuk i humbë shpresat nga hirësia e Zotit përveç njerëzve mosbesimtarë.”

[12:88] Kur ata hynë te ai (Jozefi), thanë, “O ti i nderuar, kemi vuajtur shumë vështirësi, së bashku me familjen tonë, dhe kemi sjellë mallra inferiore. Por shpresojmë që do të na japësh masë të plotë dhe të jesh bamirës ndaj nesh. Zoti i shpërblen bamirësit.”

[12:89] Ai tha, “A ju kujtohet çka i bëtë Jozefit dhe vëllait të tij kur ishit të paditur?”

[12:90] Ata thanë, “A qenke ti Jozefi?” Ai tha, “Unë jam Jozefi, dhe ja ku është vëllai im. Zoti na ka bekuar. Kjo është për shkak se nëse dikush çon jetë të drejtë, dhe duron me këmbëngulje, Zoti nuk ngelë së shpërblyeri të drejtit.”

[12:91] Ata thanë, “Pasha Zotin, Zoti vërtetë të ka parapëlqyer ty mbi ne. Ishim vërtetë gabim.”

[12:92] Ai tha, “Nuk keni për tu fajësuar sot. Le të ju falë Zoti. Nga gjithë të mëshirshmit, Ai është i Mëshirshmi.

[12:93] "Merreni këtë këmishën time; dhe kur ta hidhni mbi fytyrën e babait tim, shikimi i tij do i kthehet. Silleni krejt familjen tuaj dhe kthehuni te unë.”*

[12:94] Edhe para se të arrinte karvani, babai i tyre tha, “Mund ta nuhas aromën e Jozefit. A do të më ndriçojë ndokush?”

[12:95] Ata thanë, “Pasha Zotin, ti je ende në humbjen tënde të vjetërsisë.”

[12:96] Kur bartësi i lajmeve të mira arriti, ai e hodhi (këmishën) mbi fytyrën e tij, ku shikimi i tij u kthye. Ai tha, “A nuk ju thash që unë dija nga Zoti çka ju nuk dinit?”

[12:97] Ata thanë, “Babai ynë, lutu për faljen tonë; ishim vërtetë gabim.”

[12:98] Ai tha, “Unë do i lutem Zotëruesit tim t’ju falë; Ai është Falësi, i Mëshirshmi.”

[12:99] Kur ata hynë te Jozefi, ai përqafoi prindërit e tij, duke thënë, “Mirëserdhët në Egjipt. Dashtë Zoti, do të jeni të sigurt këtu.”

[12:100] Ai i ngriti prindërit e tij mbi fron. Ata ranë në përulje para tij. Ai tha, “O babai im, kjo është përmbushja e ëndrrës time të vjetër. Zotëruesi im e ka bërë të realizohet. Ai më ka bekuar, më ka çliruar nga burgu, dhe ju ka sjellë nga shkretëtira, pasi që dreqi kishte futur përçarje mes meje dhe vëllezërve të mi. Zotëruesi im është Më i Dashuri ndaj kujtdo që Ai do. Ai është Njohësi, Më i Mençuri.”

[12:101] "Zotëruesi im, Ti më ke dhënë mbretërim dhe më ke mësuar interpretimin e ëndrrave. Nismëtari i qiejve dhe tokës; Ti je Zotëruesi dhe Sunduesi im në këtë jetë dhe në Përjetësi. Le të vdes si i nënshtruar, dhe më llogarit me të drejtit.”

[12:102] Këto janë lajme nga e kaluara që t’i shpallëm ty. Ti nuk ishe i pranishëm kur ata morën vendimin e tyre të përbashkët (për ta hedhur Jozefin në pus), përderisa bënë komplot së bashku.

[12:103] Shumica e njerëzve, pa marrë parasysh çka bën, nuk do të besojnë.

[12:104] Ti nuk po ju kërkon atyre para; ti thjeshtë e çon këtë kujtesë për të gjithë njerëzit.

[12:105] Sa e sa prova në qiej dhe tokë iu jepen atyre, por ata kalojnë pranë tyre, pa vëmendje!

[12:106] Shumica e atyre që besojnë në Zotin nuk bëjnë ashtu pa rënë në adhurim idhujsh.

[12:107] A kanë garantuar ata që një ndëshkim tronditës nga Zoti nuk do i godasë ata, ose Ora nuk do iu vijë atyre papritmas, kur ata më së paku e presin?

[12:108] Thuaj, “Kjo është rruga ime: Ftoj te Zoti, me provë të qartë, dhe ashtu bëjnë ata që më ndjekin mua. Qoftë i madhëruar Zoti. Unë nuk jam adhurues idhujsh.”

[12:109] Nuk dërguam para teje përveç burra që i frymëzuam, të zgjedhur nga njerëzit e shoqërive të ndryshme. A nuk janë endur nëpër tokë dhe kanë parë pasojat e atyre para tyre? Vendbanimi i Përjetësisë është shumë më i mirë për ata që çojnë jetë të drejtë. A do të kuptoni atëherë?

[12:110] Pikërisht kur të dërguarit humbin shpresën, dhe mendojnë që janë refuzuar, fitorja jonë iu vjen atyre. Ne pastaj shpëtojmë këdo që zgjedhim, përderisa ndëshkimi ynë për njerëzit fajtorë është i pashmangshëm.

[12:111] Në historinë e tyre ka mësim për ata që posedojnë inteligjencë. Ky nuk është Hadith i trilluar; ky (Kuran) konfirmon të gjitha shkrimet paraprake, furnizon hollësirat e të gjitha gjërave, dhe është fener dhe mëshirë për ata që besojnë.

 

Surja 13: Bubullima (Er-Rad)

[13:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[13:1] A. L. M. R.* Këto (shkronja) janë provat e këtij shkrimi. Çka të është shpallur nga Zotëruesi yt është e vërteta, por shumica e njerëzve nuk besojnë.

[13:2] Zoti është Ai që i ngriti qiejt pa shtylla që të mund të shihni, dhe mori gjithçka në dorë. Ai e bëri diellin dhe hënën, secili duke udhëtuar (në orbitën e vet) për një kohë të paracaktuar. Ai drejton të gjitha gjërat, dhe shpjegon shpalljet, që të mund të arrini siguri për takimin me Zotëruesin tuaj.

[13:3] Ai është Ai që ndërtoi tokën dhe vuri në të male dhe lumenj. Dhe nga llojet e ndryshme të frutave, Ai i bëri ato në çifte – meshkuj dhe femra. Nata e kaplon ditën. Këto janë prova të qëndrueshme për njerëz që mendojnë.

[13:4] Në tokë, ka ngastra të afërta që prodhojnë kopshte hardhish, të mbjella, palma – dioike dhe jo-dioike. Edhe pse ato ujiten me ujin e njëjtë, disa prej tyre i parapëlqejmë në ngrënie. Këto janë prova të qëndrueshme për njerëzit që kuptojnë.

[13:5] Nëse habitesh, habia e vërtetë është thënia e tyre: “Pasi të shndërrohemi në pluhur, a krijohemi sërish?” Këta janë ata që nuk kanë besuar në Zotëruesin e tyre. Këta janë ata që kanë vetëshkaktuar pranga rreth qafave të tyre. Këta janë ata që kanë vetëshkaktuar Ferr, ku qëndrojnë përgjithmonë.

[13:6] Ata të sfidojnë ty që t’ua sjellësh dënimin, në vend që të bëhen të drejtë! Precedentë të mjaftueshëm janë ujdisur për ta në të kaluarën. Vërtetë, Zotëruesi yt është plot falje ndaj njerëzve, përkundër shkeljeve të tyre, dhe Zotëruesi yt është gjithashtu i rreptë në zbatimin e ndëshkimit.

[13:7] Ata që nuk besuan thanë, “Vetëm sikur një mrekulli të mund t’i zbriste atij nga Zotëruesi i tij (pastaj do të besonim).” Ti je thjeshtë një paralajmërues – secila shoqëri pranon një mësues udhëzues.

[13:8] Zoti e di çka çdo femër bartë, dhe çka çdo mitër lëshon, ose fiton. Çdo gjë që Ai bën është e matur krejtësisht.

[13:9] Njohësi i të gjitha të fshehtave dhe deklarimeve; Supremi, Më i Larti.

[13:10] Është njëjtë qoftë i fshehët mendimet tuaja, ose i deklaruat, ose fshiheni në errësirën e natës, ose veproni në dritë të ditës.

[13:11] Ndërrime (engjëjsh) ndërrohen, duke qëndruar me secilin prej jush – ata janë para jush dhe prapa jush. Ata qëndrojnë me ju, dhe ju ruajnë në përputhje me urdhrat e Zotit. Kështu, Zoti nuk e ndryshon gjendjen e asnjë populli në mos e marrshin ata vendimin vet që të ndryshojnë. Nëse Zoti dëshiron ndonjë vështirësi për ndonjë popull, asnjë forcë nuk mund ta ndalë. Se ata nuk kanë asnjë përkrah Tij si Zotërues dhe Sundues.

[13:12] Ai është Ai që jua shfaqë vetëtimën si burim frike, si dhe shprese, dhe Ai i nisë retë e ngarkuara.

[13:13] Rrufeja lavdëron madhërinë e Tij, dhe po ashtu bëjnë edhe engjëjt, nga respekti për Të. Ai dërgon rrufetë, që godasin në përputhje me vullnetin e Tij. Prapëseprapë, ata grinden në lidhje me Zotin, edhe pse fuqia e Tij është mbresëlënëse.

[13:14] Lutja ndaj Tij është lutja e vetme e ligjshme, përderisa idhujt që ata i lusin përkrah Tij nuk mund të reagojnë kurrë. Kështu, ata janë si ata që i zgjasin duart e tyre kah uji, por asgjë nuk arrin në gojët e tyre. Lutjet e mosbesimtarëve janë të kota.

[13:15] Zotit i përulen të gjithë në qiej dhe tokë, me dëshirë ose pa dëshirë, dhe ashtu bëjnë edhe hijet e tyre në mëngjese dhe mbrëmje.*

[13:16] Thuaj, “Kush është Zotëruesi i qiejve dhe tokës?” Thuaj, “Zoti.” Thuaj, “Pse atëherë ngritni përveç Tij sundues që nuk kanë aspak fuqi për të sjellë dobi ose dëmtuar madje as veten?” Thuaj, “A është i verbëri i njëjtë si pamësi? A është errësira e njëjtë si drita?” A kanë gjetur ata idhuj përveç Zotit që krijuan krijesa të ngjashme me krijesat e Tij, deri në pikën e mos dallimit të dy krijesave? Thuaj, “Zoti është Krijuesi i të gjitha gjërave, dhe Ai është i Vetmi, Supremi.”

[13:17] Ai zbret ujë nga qielli, duke i bërë luginat të rrjedhin vadë, pastaj pjerrësirat prodhojnë shkumë të bollshme. Ngjashëm, kur ata përdorin zjarr për të rafinuar metalet për stolitë ose pajisjet e tyre, prodhohet shkuma. Zoti kështu përmendë analogjitë për të vërtetën dhe të pavërtetën. Sa për shkumën, ajo humbet, përderisa ajo që iu sjell dobi njerëzve rri pranë tokës. Zoti kështu përmendë analogjitë.

[13:18] Ata që i përgjigjen Zotëruesit të tyre meritojnë shpërblimet e mira. Sa për ata që nuk arritën t’i përgjigjen Atij, sikur të kishin çdo gjë në tokë – madje edhe dy herë aq – ata me gatishmëri do e jepnin si haraç. Ata kanë vetëshkaktuar llogaritjen më të keqe, dhe vendbanimi i tyre përfundimtar është Ferr; çfarë vendbanimi i tmerrshëm.

[13:19] A është dikush që e kupton që shpalljet e Zotëruesit tënd te ti janë e vërteta i barabartë me dikë që është i verbër? Vetëm ata që posedojnë inteligjencë do të jenë të vëmendshëm.

[13:20] Ata janë ata që i përmbushin zotimet e tyre ndaj Zotit, dhe nuk e shkelin besën.

[13:21] Ata bashkojnë çka Zoti ka urdhëruar të jetë e bashkuar, ia kanë dronë Zotëruesit të tyre, dhe i frikësohen llogaridhënies së llahtarshme.

[13:22] Ata durojnë me këmbëngulje në kërkimin e Zotëruesit të tyre, zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat), shpenzojnë nga furnizimet tona te ta fshehtë dhe publikisht, dhe e kundërshtojnë të keqen me të mirë. Këta kanë merituar vendbanimin më të mirë.

[13:23] Ata hynë te kopshtet e Edenit, së bashku me të drejtit mes prindërve të tyre, bashkëshorteve të tyre, dhe fëmijëve të tyre. Engjëjt do të hynë te ta nga çdo derë.

[13:24] "Paqe qoftë mbi ju, sepse duruat me këmbëngulje. Çfarë përfundimi i gëzueshëm.”

[13:25] Sa për ata që shkelin besën e Zotit pasi që zotohen se do e mbajnë, dhe ndajnë çka Zoti ka urdhëruar të jetë e bashkuar, dhe bëjnë të këqija, ata kanë vetëshkaktuar dënim; ata kanë vetëshkaktuar përfundimin më të keq.

[13:26] Zoti është Ai që shton furnizimet për këdo Ai do, ose mbanë ato. Ata janë bërë të preokupuar me këtë jetë; dhe kjo jetë, në krahasim me Përjetësinë, është zero.

[13:27] Ata që nuk besojnë do të thoshin, “Vetëm sikur një mrekulli të mund t’i zbriste atij nga Zotëruesi i tij (atëherë do të besonim).” Thuaj, “Zoti e çon në humbje këdo Ai vendosë, dhe udhëzon për te Ai vetëm ata që binden.”

[13:28] Ata janë ata zemrat e të cilëve kënaqen me përkujtimin e Zotit. Absolutisht me përkujtimin e Zotit, zemrat kënaqen.

[13:29] Ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë kanë merituar lumturi dhe përfundim të gëzueshëm.

[13:30] Të kemi dërguar ty* te kjo shoqëri, ashtu siç bëmë me shoqëritë e tjera në të kaluarën. T’ua recitosh atyre çka të shpallim ty, se ata nuk kanë besuar në Mirëbërësin. Thuaj, “Ai është Zotëruesi im. Nuk ka asnjë zot përveç Tij. Kam besim vetëm te Ai; te Ai është fati im përfundimtar.”

[13:31] Edhe sikur një Kuran t’i bënte malet të lëvizin, ose tokën të grisej copë copë, ose të vdekurit të flasin (ata nuk do të besojnë). Zoti drejton të gjitha gjërat. A nuk është koha për besimtarët të dorëzohen dhe ta kuptojnë që po të donte Zoti, Ai do të kishte mundur t’i udhëzojë të gjithë njerëzit? Mosbesimtarët do të vazhdojnë të vuajnë fatkeqësi, si pasojë e vet punëve të tyre, ose të kenë fatkeqësi që godasin afër tyre, derisa premtimi i Zotit të përmbushet. Zoti nuk do e ndryshojë fatin e paracaktuar.

[13:32] Të dërguarë para teje janë përqeshur; i lejova mosbesimtarët të vazhdojnë, pastaj i ndëshkova. Sa i tmerrshëm ishte ndëshkimi Im!

[13:33] A ka ndonjë të barabartë me Atë që drejton secilin shpirt? Prapëseprapë, ata ngritin idhuj për ta rivalizuar Zotin. Thuaj, “Emërtoni ata. A po e informoni Atë për diçka në tokë që Ai nuk di? Ose, po trilloni fjalë boshe?” Vërtetë, planet e atyre që nuk besojnë janë të zbukuruara në sytë e tyre. Ata pra janë të larguar nga rruga e drejtë. Këdo që Zoti e çon në humbje nuk mund të gjejë mësues udhëzues.

[13:34] Ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim në këtë jetë, dhe ndëshkimi në Përjetësinë është shumë më i keq. Asgjë nuk mund t’i mbrojë ata kundër Zotit.

[13:35] Alegoria e Parajsës, e cila iu është premtuar të drejtëve, është prroje që rrjedhin, furnizime të pashtershme, dhe hije fllad. I tillë është përfundimi për ata që zbatojnë drejtësi, përderisa përfundimi për mosbesimtarët është Ferr.

[13:36] Ata që pranuan shkrimin gëzohen me çka të është shpallur ty; disa të tjerë mund të refuzojnë pjesë të tij. Thuaj, “Unë jam thjeshtë i urdhëruar ta adhuroj Zotin, dhe kurrë të mos i shoqëroj asnjë idhull Atij. Ftoj te Ai, dhe te Ai është fati im përfundimtar.”

[13:37] I kemi shpallur këta ligje arabisht, nëse iu bindesh dëshirave të tyre, pasi që kjo njohuri ka ardhur te ti, nuk do të kesh asnjë aleat, as mbrojtës, kundër Zotit.

[13:38] Kemi dërguar të dërguarë para teje, dhe i bëmë ata burra me bashkëshorte dhe fëmijë. Asnjë i dërguar nuk mund të prodhojë mrekulli pa autorizimin e Zotit, dhe pa qenë në përputhje me një kohë specifike të paracaktuar.

[13:39] Zoti fshinë çka do Ai, dhe ndreqë (çka do Ai). Me Të është Regjistri Udhëzues origjinal.

[13:40] Qoftë të tregojmë ty çka iu premtojmë atyre, ose ta përfundojmë jetën para saj, misioni yt i vetëm është të japësh (lajmin). Jemi ne ata që do i thërrasim në llogaridhënie.

[13:41] A nuk e shohin që çdo ditë në tokë, i sjell më afër fundit, dhe që Zoti vendosë jetëgjatësinë e tyre, pakthyeshëm? Ai është Llogaritësi më i shkathët.

[13:42] Të tjerë para tyre kanë planifikuar, por Zotit i takon i gjithë planifikimi. Ai di çka bën çdokush. Mosbesimtarët do e marrin vesh kush janë fituesit përfundimtar.

[13:43] Ata që nuk besuan do thonë, “Ti nuk je i dërguar!” Thuaj, “Zoti mjafton si dëshmitar mes meje dhe jush, dhe ata që posedojnë njohuri shkrimi.”

 

Surja 14: Ibrahimi (Ibrahim)

[14:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[14:1] A.L.R.* Shkrim që e shpallëm te ti, për t’i udhëhequr njerëzit nga errësira në dritë – në përputhje me vullnetin e Zotëruesit të tyre – te rruga e të Plotfuqishmit, të Falënderuarit.

[14:2] (Rruga) E Zotit; e Atij që posedon çdo gjë në qiej dhe çdo gjë në tokë. Mjerë mosbesimtarët; kanë vetëshkaktuar ndëshkim të tmerrshëm.

[14:3] Ata janë ata që i japin përparësi kësaj jete mbi Përjetësinë, zmbrapsin nga rruga e Zotit, dhe kërkojnë ta bëjnë të shtrembër; ata kanë shkuar larg në humbje.

[14:4] Nuk dërguam asnjë të dërguar përveç (që të predikojë) në gjuhën e njerëzve të vet, në mënyrë që të sqarojë gjërat për ta. Zoti pastaj dërgon në humbje këdo Ai vendosë, dhe udhëzon kë do Ai. Ai është i Plotfuqishmi, Më i Mençuri.

[14:5] Kështu, e dërguam Moisiun me mrekullitë tona, duke thënë, “Udhëhiqi njerëzit e tu nga errësira në dritë, dhe ua kujto ditët e Zotit.” Këto janë mësime për çdo person të durueshëm dhe mirënjohës.

[14:6] Kujtohu që Moisiu i tha njerëzve të tij, “Përkujtoni bekimet e Zotit mbi ju. Ai ju shpëtoi nga njerëzit e Faraonit që shkaktuan persekutimin më të keq mbi ju, duke jua therur djemtë dhe kursyer vajzat tuaja. Ishte një provë e vështirë prej Zotëruesit tuaj.”

[14:7] Zotëruesi juaj ka shpallur: “Sa më shumë që më falënderoni, aq më shumë ju jap.” Por nëse bëheni mosmirënjohës, atëherë ndëshkimi Im është i rëndë.

[14:8] Moisiu tha, “Nëse nuk besoni, bashkë me të gjithë njerëzit në tokë, Zoti, i Falënderuari, nuk ka nevojë.”

[14:9] A nuk keni dëgjuar për ata para jush – njerëzit e Nuhut, Adit, Themudit, dhe të tjerëve që erdhën pas tyre dhe të njohur vetëm për Zotin? Të dërguarit e tyre shkuan te ta me prova të qarta, por ata i trajtuan me përbuzje dhe thanë, “Nuk besojmë në atë me çka jeni dërguar. Jemi skeptik për lajmin tuaj; plot dyshime.”

[14:10] Të dërguarit e tyre thanë, “A keni dyshime në lidhje me Zotin; Nismëtarin e qiejve dhe tokës? Ai ju fton vetëm për t’i falur mëkatet tuaja, dhe për t’ju dhënë edhe një shans që ta shpengoni veten.” Ata thanë, “Ju nuk jeni asgjë më shumë se njerëz si ne, që dëshironi të na zmbrapsni nga mënyra që prindërit tanë dikur adhuronin. Na tregoni autorizim të qartë.”

[14:11] Të dërguarit e tyre iu thanë, “Ne nuk jemi asgjë më shumë se njerëz si ju, por Zoti bekon këdo që Ai zgjedhë nga shërbëtorët e Tij. Ne nuk ka shanse t’ju tregojmë asnjë lloj autorizimi, përveç në përputhje me vullnetin e Zotit. Në Zotin besimtarët të kenë besim.

[14:12] "Pse të mos kemi besim në Zotin, kur Ai na ka udhëzuar në rrugën tonë? Ne do të durojmë me këmbëngulje para keqtrajtimit tuaj. Në Zotin të gjithë besimtarët të kenë besim.”

[14:13] Ata që nuk besuan iu thanë të dërguarve të tyre, “Do t’ju dëbojmë nga toka jonë, në mos u kthefshi në fenë tonë.” Zotëruesi i tyre i frymëzoi: “Ne patjetër do i asgjësojmë shkelësit.

[14:14] "Dhe do t’ju lëmë të rroni në tokën e tyre pas tyre. Ky është (shpërblimi) për ata që i kanë dronë madhështisë Sime, dhe ia kanë dronë premtimit Tim.”

[14:15] Ata kërkuan sfidë, dhe si pasojë, çdo tiran kokëfortë përfundoi i dënuar.

[14:16] Duke e pritur atë është Ferri, ku ai do të pijë ujë të qelbur.

[14:17] Ai do e gëlltitë, edhe pse nuk mund ta durojë, përderisa vdekja vjen te ai nga secili drejtim, por ai kurrë nuk do të vdesë. Duke e pritur atë është një ndëshkim i tmerrshëm.*

[14:18] Alegoria e atyre që nuk besojnë në Zotëruesin e tyre: punët e tyre janë si pluhur në një erë të fortë, në një ditë me stuhi. Nuk arrijnë asgjë nga çfarëdo që fitojnë; e tillë është humbja më e largët.

[14:19] A nuk e kupton që Zoti ka krijuar qiejt dhe tokën për një qëllim të veçantë? Nëse Ai do, Ai mund t’ju heqë, dhe t’ju zëvendësojë me krijim të ri.

[14:20] Kjo nuk është fort vështirë për Zotin.

[14:21] Kur ata të gjithë qëndrojnë para Zotit,* ndjekësit do iu thonë udhëheqësve, “Dikur ju ndiqnim. A mund të na hiqni madje edhe krejt pak nga ndëshkimi i Zotit?” Ata do të thonë, “Sikur të na udhëzonte Zoti, ne do t’ju udhëzonim juve. Tash është tepër vonë, pa marrë parasysh a ankohemi apo bëjmë durim, nuk ka dalje për ne.”

[14:22] Dhe dreqi do të thotë, pasi që gjykimi të jetë marrë, “Zoti ju ka premtuar premtimin e vërtetë, dhe unë ju premtova, por e theva premtimin. Nuk kisha aspak fuqi mbi ju; Unë thjeshtë ju ftova, dhe ju pranuat ftesën time. Prandaj, mos më fajësoni mua, dhe fajësojeni veten tuaj. Ankimi im nuk mund t’ju ndihmojë, as ankimi juaj nuk mund të më ndihmojë. Unë mohoj idhujtarizimin që më bëtë mua. Shkelësit kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.”

[14:23] Sa për ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, ata do të pranohen në kopshte me prroje që rrjedhin. Ata qëndrojnë aty përgjithmonë, në përputhje me vullnetin e Zotëruesit të tyre. Përshëndetja e tyre aty është: “Paqe.”

[14:24] A nuk e sheh që Zoti ka përmendur shembullin e fjalës së mirë si një pemë rrënja e të cilës është e futur thellë, dhe degët e saj janë lart në qiell?

[14:25] I prodhon frutat e saj çdo stinë, siç është planifikuar nga Zotëruesi i saj. Zoti kështu përmendë shembujt për njerëzit, që të mund të jenë të vëmendshëm.

[14:26] Dhe shembulli i fjalës së keqe është ai i pemës së keqe të çrrënjosur nga dheu; nuk ka rrënjë për ta mbajtur të qëndrueshme.

[14:27] Zoti i përforcon ata që besojnë me fjalën e vërtetuar, në këtë jetë dhe në Përjetësi. Dhe Zoti i dërgon shkelësit në humbje. Çdo gjë është në përputhje me vullnetin e Zotit.

[14:28] A i ke vërejtur ata që iu përgjigjën bekimeve të Zotit duke mos besuar, dhe kështu sollën fatkeqësi mbi familjet e veta?

[14:29] Ferr është përfundimi i tyre, ku digjen; çfarë fundi i tmerrshëm!

[14:30] Ata ngritin idhuj për ta rivalizuar Zotin dhe për t’i larguar të tjerët nga rruga e Tij. Thuaj, “Kënaquni për pak kohë; fati juaj përfundimtar është Ferr.”

[14:31] Nxiti shërbëtorët e Mi që besuan që t’i zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat), dhe të japin (bamirësi) nga furnizimet tona te ta, fshehtë dhe publikisht, para se të vij një ditë ku nuk ka as tregti, as familjarizëm.

[14:32] Zoti është Ai që krijoi qiejt dhe tokën, dhe Ai zbret nga qielli ujë për të prodhuar të gjitha llojet e frutave për jetesën tuaj. Ai i ka bërë anijet që t’ju shërbejnë në det në përputhje me urdhrin e Tij. Ai i ka bërë lumenjtë gjithashtu që t’ju shërbejnë.

[14:33] Ai ka parashtruar diellin dhe hënën në shërbimin tuaj, vazhdimisht. Ai ka parashtruar natën dhe ditën që t’ju shërbejnë.

[14:34] Dhe Ai ju jep lloj lloj gjërash për të cilat i luteni Atij. Nëse i numëroni bekimet e Zotit, kurrë nuk mund t’i përfshini të gjitha ato. Në të vërtetë, qenia njerëzore është shkelës, mosmirënjohës.

[14:35] Kujtohu që Ibrahimi tha, “Zotëruesi im, bëje këtë një tokë paqësore, dhe më mbrojë mua dhe fëmijët e mi nga adhurimi i idhujve.

[14:36] "Zotëruesi im, ata kanë çorientuar aq shumë njerëz. Sa për ata që më ndjekin mua, ata përkasin me mua. Sa për ata që nuk më binden, Ti je Falës, i Mëshirshmi.

[14:37] "Zotëruesi ynë, e kam vendosur një pjesë të familjes sime në këtë luginë pa bimë, te Shtëpia Jote e Shenjtë. Zotëruesi ynë, ata janë për t’i zbatuar Lutjet e Kontaktit (Salat), pra le të mblidhen turma njerëzish te ta, dhe furnizo për ta lloj lloj frutash, që të mund të jenë mirënjohës.

[14:38] "Zotëruesi ynë, Ti di çfarëdo që fshehim dhe çfarëdo që deklarojmë – asgjë nuk është e fshehur nga Zoti në tokë, as në qiej.

[14:39] "I lartmadhëruar qoftë Zoti se më ka dhuruar, përkundër moshës time të vjetër, Ismailin dhe Isakun. Zotëruesi im iu përgjigjet lutjeve.

[14:40] "Zotëruesi im, më bë mua njeri që zbaton rregullisht Lutjet e Kontaktit (Salat), dhe gjithashtu fëmijët e mi. Zotëruesi ynë, të lutem përgjigjiu lutjeve të mia.

[14:41] "Zotëruesi im, më fal mua dhe prindërit e mi, dhe besimtarët, në ditën kur bëhet llogaritja.”

[14:42] As mos mendo që Zoti nuk është i vetëdijshëm çka po bëjnë shkelësit. Ai vetëm iu jep afat atyre deri në një ditë kur sytë shikojnë në llahtar.

[14:43] Përderisa me ngut (dalin nga varret), fytyrat e tyre do të jenë duke shikuar lart, sytë e tyre as nuk do të kapsitin, dhe mendjet e tyre do të jenë të tmerruara.

[14:44] Paralajmëroi njerëzit për ditën kur ndëshkimi iu vjen atyre. Ata që shkelën do të thonë, “Zotëruesi ynë, na shtyj edhe një herë afatin. Atëherë do i përgjigjemi thirrjes Tënde dhe t’i ndjekim të dërguarit.” A nuk bëtë be në të kaluarën se do të zgjatni përgjithmonë?

[14:45] Banuat në shtëpitë e atyre para jush, që i bënë keq vetes, dhe e keni parë qartë çka iu bëmë atyre. Kemi ujdisur shumë precedentë për ju.

[14:46] Ata planifikuan planet e tyre, dhe Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për planet e tyre. Në të vërtetë, planet e tyre ishin të mjaftueshme për të fshirë male.

[14:47] As mos mendo që Zoti do të thyej premtimin e Tij ndaj të dërguarve të Tij. Zoti është i Plotfuqishëm, Hakmarrës.

[14:48] Do të vij dita kur kjo tokë do të zëvendësohet me tokë të re, dhe gjithashtu edhe qiejt, dhe çdokush do të sillet para Zotit, të Vetmit, Supremit.

[14:49] Dhe do i shohësh fajtorët atë ditë të lidhur në pranga.

[14:50] Veshjet e tyre do të jenë nga zifti, dhe zjarr do i kaplojë fytyrat e tyre.

[14:51] Se Zoti do të paguaj secilin shpirt për çfarëdo që ka mbledhur ai; Zoti është llogaritësi më i shkathët.

[14:52] Kjo është shpallje për njerëzit, që të paralajmërohen me të, dhe t’ua bëjmë atyre me dije që Ai është vetëm një zot, dhe që njerëzit që kanë mendë të mund të marrin vesh.

 

Surja 15: Lugina El-Hixhr (El-Hixhr)

[15:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[15:1] A.L.R.* Këto (shkronja) janë prova të këtij shkrimi; Kuran i qartë.

[15:2] Padyshim, ata që nuk besuan do të dëshirojnë të ishin të nënshtruar.

[15:3] Le të hanë, kënaqen, dhe të mbesin të verbër me ëndrra me sy çelë; do e shohin.

[15:4] Nuk asgjësuam asnjë shoqëri, përveç në përputhje me një kohë të paracaktuar.

[15:5] Fundi i cilësdo shoqëri nuk mund të shpejtohet, as të shtyhet.

[15:6] Ata thanë, “O ti që pranove këtë kujtesë, ti je i çmendur.

[15:7] "Pse nuk po i sjell ti engjëjt, nëse je i sinqertë?”

[15:8] Ne nuk i zbresim engjëjt përveç për punë specifike. Përndryshe, askujt nuk do i jepej afat.

[15:9] Absolutisht, e kemi shpallur këtë kujtesë, dhe, absolutisht, do e ruajmë.*

[15:10] Kemi dërguar (të dërguarë) para teje te shoqëritë në të kaluarën.

[15:11] Sa herë që një i dërguar shkoi te ta, ata e përqeshën atë.

[15:12] Kështu i komandojmë mendjet e fajtorëve.

[15:13] Si pasojë, ata nuk mund të besojnë në të. Kjo ka qenë metoda që nga gjeneratat e kaluara.

[15:14] Edhe sikur të hapnim për ta një portë në qiell, nëpër të cilën ata ngjiten;

[15:15] do të thonë, “Po na bëjnë sytë. Jemi magjepsur.”

[15:16] Vendosëm galaktika në qiell, dhe e zbukuruam atë për shikuesit.

[15:17] Dhe e mbrojtëm atë nga çdo djall i përjashtuar.

[15:18] Nëse cilido prej tyre përvidhet për të dëgjuar, një zjarr i ndritshëm do i gjuhet prapa.

[15:19] Sa për tokën, e ndërtuam atë, dhe vendosëm në të stabilizues (male), dhe rritëm në të ekuilibër të përkryer të çdo gjëje.

[15:20] E bëmë të banueshme për ju,* dhe për krijesa për të cilat nuk furnizoni ju.

[15:21] Nuk ka asgjë që nuk kemi pakufi nga ajo. Por e zbresim në masë të caktuar.

[15:22] Dhe i dërgojmë erërat si polenizuese, dhe e bëjmë ujin të zbresë nga qielli për ju ta pini. Përndryshe, nuk do të kishit mundur ta mbani të pijshëm.

[15:23] Jemi ne ata që drejtojmë jetë dhe vdekje, dhe ne jemi trashëgimtarët përfundimtarë.

[15:24] Dhe ne i njohim tërësisht ata mes jush që përparojnë, dhe njohim tërësisht ata që shkojnë prapa.

[15:25] Zotëruesi yt padyshim do i mbledhë ata. Ai është Më i Mençuri, i Gjithëdijshëm.

[15:26] E krijuam qenien njerëzore nga balta e tharë, si balta e poçarit.

[15:27] Sa për xhinët, i krijuam ata, para asaj, nga zjarri flakë.

[15:28] Zotëruesi yt iu tha engjëjve, “Unë po krijoj një qenie njerëzore nga balta e tharë, si balta e poçarit.

[15:29] "Kur Unë ta përkryej atë, dhe të fry në të nga fryma Ime, të bini në përulje para tij.”

[15:30] Engjëjt ranë në përulje; të gjithë ata,

[15:31] përveç Iblisit (Dreqit). Ai refuzoi të jetë me të përulurit.

[15:32] Ai tha, “O Iblis (Dreq), pse nuk je me të përulurit?”

[15:33] Ai tha, “Unë nuk kam për tu përulur para një qenieje njerëzore, të cilën Ti e krijove nga balta e tharë, si balta e poçarit.”

[15:34] Ai tha, “Prandaj, duhet të dalësh; je i dëbuar.

[15:35] "Ke vetëshkaktuar mallkimin Tim deri në Ditën e Gjykimit.”

[15:36] Ai tha, “Zotëruesi im, më jep afat deri në ditën kur ata ringjallen.”

[15:37] Ai tha, “Të jepet afat.

[15:38] "Deri në ditën dhe kohën e caktuar.”

[15:39] Ai tha, “Zotëruesi im, pasi që Ti ke vendosur që unë të shkoj në humbje, unë patjetër do i joshë ata në tokë; do i dërgoj të gjithë në humbje.

[15:40] "Përveç atyre mes adhuruesve Tënd që të janë kushtuar absolutisht vetëm Ty.”

[15:41] Ai tha, “Ky është ligj që është i pashkelshëm.

[15:42] "Ti nuk ke aspak fuqi mbi shërbëtorët e Mi. Ti vetëm ke fuqi mbi humbësit që të ndjekin ty.

[15:43] "Dhe Ferri i pret të gjithë ata.

[15:44] "Do të ketë shtatë porta. Secila portë do të marrë një pjesë të caktuar të tyre.”

[15:45] Sa për të drejtit, ata do gëzojnë kopshte dhe burime.

[15:46] Hyni aty, të qetë dhe të sigurt.

[15:47] Heqim krejt xhelozinë nga zemrat e tyre. Si një familje, ata do të jenë në mobilie afër.

[15:48] Kurrë nuk do të vuajnë ndonjë lodhje aty, kurrë nuk do të dëbohen prej aty.

[15:49] Informoj shërbëtorët e mi që Unë jam Falësi, i Mëshirshmi.

[15:50] Dhe ndëshkimi Im është ndëshkimi që dhemb më së shumti.

[15:51] Njoftoj ata për mysafirët e Ibrahimit.

[15:52] Kur ata hynë në oborr të tij, ata thanë, “Paqe.” Ai tha, “Jemi të shqetësuar nga ju.”

[15:53] Ata thanë, “Rri rehat. Kemi lajm të mirë për ty: një djalë të ndriçuar.”

[15:54] Ai tha, “Si mund të më jepni asi lajmi të mirë, kur unë jam aq i vjetër? A më jepni ende kësi lajmi të mirë?”

[15:55] Ata thanë, “Lajmi i mirë që të japim ty është i vërtetë; mos hiq dorë nga shpresa.”

[15:56] Ai tha, “Askush nuk heqë dorë nga shpresa e mëshirës së Zotëruesit të tij, përveç humbësve.”

[15:57] Ai tha, “Cili është misioni juaj, o të dërguarë?”

[15:58] Thanë, “Ne jemi nisur për te njerëz fajtorë.

[15:59] "Sa për familjen e Lutit, do i shpëtojmë.

[15:60] "Por jo gruan e tij; ajo është e paracaktuar që të jetë me të dënuarit.”

[15:61] Të dërguarit shkuan te qyteza e Lutit.

[15:62] Ai tha, “Ju jeni njerëz të panjohur.”

[15:63] Ata thanë, “Sjellim te ti atë për të cilën kanë dyshuar ata.

[15:64] "Sjellim te ti të vërtetën; e kemi me gjithë mend.

[15:65] "Ta marrësh familjen tënde gjatë natës. Rri pas tyre, dhe sigurohu që askush prej jush të mos shikojë prapa. Shkoni drejt siç jeni urdhëruar.”

[15:66] E çuam te ai këtë urdhër: këta njerëz kanë për tu asgjësuar në mëngjes.

[15:67] Njerëzit e qytetit erdhën me gëzim.

[15:68] Ai tha, “Këta janë mysafirët e mi; mos më turpëroni.

[15:69] "Frikësojuni Zotit, dhe mos më marroni.”

[15:70] Ata thanë, “A nuk ta kemi ndaluar t’i takosh të tjerët?”

[15:71] Ai tha, “Ja ku janë vajzat e mia, nëse vetëm duhet.”

[15:72] Por, vaj, ata ishin verbuar plotësisht nga epshi i tyre.

[15:73] Si pasojë, katastrofa i goditi ata në mëngjes.

[15:74] E kthyem përmbys, dhe iu derdhëm atyre rrebesh gurësh shkretues.

[15:75] Ky është mësim për ata që posedojnë inteligjencë.

[15:76] Ky do të jetë gjithmonë sistemi.

[15:77] Kjo është shenjë për besimtarët.

[15:78] Njerëzit e pyllit gjithashtu ishin shkelës.

[15:79] Si pasojë, i pastruam-hesapet me ta, dhe të dy shoqëritë janë plotësisht të dokumentuara.

[15:80] Njerëzit e El-Hixhrës nuk iu besuan të dërguarve.

[15:81] Iu dhamë atyre shpalljet tona, por i shpërfillën.

[15:82] Ata dikur gdhendnin shtëpi të sigurta prej malesh.

[15:83] Katastrofa i goditi ata në mëngjes.

[15:84] Çka ata mblodhën nuk iu ndihmoi.

[15:85] Nuk krijuam qiejt dhe tokën, dhe çdo gjë mes tyre, përveç për një qëllim specifik. Ora do të vij, prandaj i trajto me shpërfillje mirësjellëse.

[15:86] Zotëruesi yt është Krijuesi, i Gjithëdijshmi.

[15:87] Të kemi dhënë shtatë palët, dhe Kuranin e mrekullueshëm.

[15:88] Mos ji xheloz në çka i kemi dhuruar të tjerëve (të dërguarë), dhe mos u pikëllo (nga mosbesimtarët), dhe ji i butë me besimtarët.

[15:89] Dhe thuaj: “Unë jam paralajmëruesi sqarues.”

[15:90] Ne do të merremi me ndarësit.

[15:91] Ata e pranojnë Kuranin vetëm pjesërisht.

[15:92] Pasha Zotëruesin tënd, do i parashtrojmë në pyetje të gjithë ata,

[15:93] për çdo gjë që kanë bërë.

[15:94] Prandaj, i zbato urdhrat që të janë dhënë, dhe shpërfilli adhuruesit e idhujve.

[15:95] Ne do të të kursejmë nga tallësit,

[15:96] që ngritin zot tjetër përkrah Zotit. Ata padyshim do e marrin vesh.

[15:97] E dimë fare mirë që mund të zemërohesh nga shprehjet e tyre.

[15:98] T’i këndosh lavdet e Zotëruesit tënd, dhe të jesh me të përulurit.

[15:99] Dhe adhuroje Zotëruesin tënd, për të arritur siguri.*

 

Surja 16: Bleta (En-Nahl)

[16:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[16:1] Urdhri i Zotit tashmë është lëshuar (dhe çdo gjë tashmë është shkruar), prandaj mos e ngutni.* Qoftë i madhëruar Ai; Më i Larti, larg nga ndonjë idhull që ata ngritin.

[16:2] Ai zbret engjëjt me shpalljet, që çojnë urdhrat e Tij, te kushdo që Ai zgjedhë nga mesi i shërbëtorëve të Tij: “Të predikoni që nuk ka asnjë zot tjetër përkrah Meje; Të më keni dronë Mua.”

[16:3] Ai krijoi qiejt dhe tokën për një qëllim specifik. Ai është fort Lart, larg nga ndonjë idhull që ata ngritin.

[16:4] Ai krijoi njeriun nga një pikël, pastaj ai bëhet armik i flaktë.

[16:5] Dhe Ai krijoi bagëtinë për ju, për t’ju furnizuar me ngrohtësi, dhe shumë dobi të tjera, si dhe për ushqim.

[16:6] Ato gjithashtu ju furnizojnë me luks gjatë rehatisë suaj, dhe kur udhëtoni.

[16:7] Dhe ata bartin ngarkesat tuaja në toka në të cilat nuk do të kishit mundur të arrini pa vështirësi të madhe. Padyshim, Zotëruesi juaj është i Dhembshëm, i Mëshirshmi.

[16:8] Dhe (Ai krijoi) kuajt, mushkat, gomarët për ju t’i ngisni, dhe për salltanet. Aq më tepër, Ai krijon çka ju nuk dini.

[16:9] Zoti tregon rrugët, duke përfshirë edhe të gabueshmet. Po të donte Ai, do të kishte mundur t’ju udhëzonte të gjithëve.

[16:10] Ai zbret nga qielli ujë për pijen tuaj, dhe për të rritur lisa për dobinë tuaj.

[16:11] Me të, Ai rritë për ju të mbjellat, ullinj, palma hurmash, hardhi, dhe të gjitha llojet e frutave. Kjo është provë (e mjaftueshme) për njerëzit që mendojnë.

[16:12] Dhe Ai parashtron, në shërbimin tuaj, natën dhe ditën, si dhe diellin dhe hënën. Gjithashtu, yjet janë të parashtruar me urdhrin e Tij. Këto janë prova (të mjaftueshme) për njerëzit që kuptojnë.

[16:13] Dhe (Ai krijoi) për ju në tokë gjëra ngjyrash të ndryshme. Kjo është provë (e mjaftueshme) për njerëzit që janë të vëmendshëm.

[16:14] Dhe Ai parashtroi detin për t’ju shërbyer; ju hani prej tij mish të butë, dhe nxirrni stoli që i mbani. Dhe i shihni anijet duke u endur nëpër të për dobitë tuaja komerciale, përderisa i kërkoni dhuratat e Tij, që të mund të jeni mirënjohës.

[16:15] Dhe Ai vuri stabilizues (male) në tokë, se mos gremiset me ju, si dhe lumenj dhe rrugë, që të mund të udhëzoheni.

[16:16] Dhe shenja, si dhe yjet; për tu përdorur për orientim.

[16:17] A është Ai që krijon si ai që nuk krijon? A nuk do të merrni vesh?

[16:18] Nëse i numëroni bekimet e Zotit, nuk ka shanse që t’i përfshini të gjitha. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[16:19] Dhe Zoti di çfarëdo që fshihni dhe çfarëdo që deklaroni.

[16:20] Sa për idhujt që ata ngritin përkrah Zotit, ata nuk krijojnë asgjë; vetë ishin të krijuar.

[16:21] Ata janë të vdekur, jo të gjallë, dhe nuk e kanë idenë si dhe kur do të ringjallen.

[16:22] Zoti juaj është një zot. Sa për ata që nuk besojnë në Përjetësinë, zemrat e tyre nuk e pranojnë, dhe janë mendjemëdhenj.

[16:23] Absolutisht, Zoti di çfarëdo që fshehin dhe çfarëdo që deklarojnë. Ai nuk i do ata që janë mendjemëdhenj.

[16:24] Kur ata pyeten, “Çka mendoni për këto shpallje nga Zotëruesi juaj,” thonë, “Përralla të moçme.”

[16:25] Ata do të mbahen përgjegjës për mëkatet e tyre në Ditën e Ringjalljes, të gjithë ata, plus për mëkatet e të gjithë atyre që i çorientuan me paditurinë e tyre. Çfarë barre e tmerrshme!

[16:26] Të tjerë si ata kanë planifikuar në të kaluarën, dhe si pasojë, Zoti shkatërroi ndërtesat e tyre në themel, duke e bërë tavanin të bie mbi ta. Ndëshkimi i goditi ata kur më së paku e prisnin.

[16:27] Pastaj, në Ditën e Ringjalljes, Ai do i turpërojë ata dhe të pyesë, “Ku janë ortakët e mi që ju i kishit ngritur përkrah Meje, dhe më kishit kundërshtuar për hatër të tyre?” Të bekuarit me dituri do të thonë, “Sot, turpi dhe vuajtja iu kanë rënë mosbesimtarëve.”

[16:28] Engjëjt i vënë ata në vdekje përderisa janë në rrugë të gabuar. Atëherë ata më në fund nënshtrohen, dhe thonë, “Nuk kemi bërë asgjë të keqe!” Jo. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për gjithçka që keni bërë.

[16:29] Prandaj, hyni në portat e Ferrit, ku qëndroni përgjithmonë. Çfarë fati i tmerrshëm për mendjemëdhenjtë.

[16:30] Sa për të drejtit, kur ata pyeten, “Çka mendoni për këto shpallje prej Zotëruesit tuaj,” thonë, “Të mira.” Për ata që çojnë jetë të drejtë, lumturi; e vendbanimi i Përjetësisë është edhe më i mirë. Çfarë vendbanimi i mirë për të drejtit.

[16:31] Kopshtet e Edenit janë të rezervuara për ta, ku rrjedhin lumenj. Ata kanë çfarëdo që dëshirojnë aty. Zoti kështu i shpërblen të drejtit.

[16:32] Engjëjt i përfundojnë jetët e tyre përderisa janë të drejtë, duke thënë, “Paqe qoftë mbi ju. Hyni (tani) në Parajsë si shpërblim për punët tuaja.”*

[16:33] A po presin ata që engjëjt të vinë te ta, ose t’i vij koha gjykimit të Zotëruesit tënd? Ata para tyre bënë të njëjtën gjë. Zoti nuk është Ai që iu bëri keq; janë ata që i bënë keq shpirtrave të vet.

[16:34] Ata kanë vetëshkaktuar pasojat e punëve të tyre të këqija, dhe pikërisht ato gjëra që i përqeshën iu kthyen atyre për t’i kapluar.

[16:35] Adhuruesit e idhujve thonë, “Sikur të donte Zoti, nuk do të adhuronim idhuj përveç Tij, as ne as prindërit tanë. As nuk do të ndalonim asgjë përveç ndalesave të Tij.” Ata para tyre e kanë bërë të njëjtën gjë. A mund të dërguarit të bëjnë ndonjë gjë pos përçimit të krejt lajmit?

[16:36] Kemi dërguar të dërguar te secila shoqëri, duke thënë, “Ta adhuroni Zotin, dhe t’i shmangeni idhujtarisë.” Më pas, disa u udhëzuan nga Zoti, përderisa të tjerët u parashtruan në humbje. Enduni nëpër tokë dhe vëreni pasojat për refuzuesit.

[16:37] Pa marrë parasysh sa mundoheni t’i udhëzoni, Zoti nuk i udhëzon ata që Ai i ka parashtruar në humbje. Pra, askush nuk mund t’iu ndihmojë atyre.

[16:38] Bënë be solemnisht në Zotin: “Zoti nuk do i ringjallë të vdekurit.” Por jo! I tillë është premtimi i pakthyeshëm i Tij, por shumica e njerëzve nuk dinë.

[16:39] Ai pastaj do t’ua tregojë të gjithëve të gjitha gjërat për të cilat u grindën, dhe do i lë ata që nuk besuan ta dinë që ishin gënjeshtarë.

[16:40] Për të bërë diçka, ne thjeshtë i themi, “Ji,” dhe është.

[16:41] Ata që emigruan për hatër të Zotit, për shkak se u keqtrajtuan, ne patjetër do iu japim banesë të mirë në këtë botë, dhe shpërblimi i Përjetësisë është madje edhe më i madh, veç sikur ta dinin.

[16:42] Kjo është për shkak se ata këmbëngulin me durim, dhe kanë besim në Zotëruesin e tyre.

[16:43] Nuk dërguam para teje përveç burra që i frymëzuam. Pyetni ata që dinë shkrimin, nëse nuk e dini.

[16:44] I furnizuam ata me prova dhe shkrim. Dhe të zbritëm ty këtë lajm, për të shpallur për njerëzit çdo gjë që është zbritur te ta, mbase do të pasqyrojnë.

[16:45] A garantojnë ata që planifikojnë planifikime djallëzore që Zoti nuk do e bëjë tokën t’i gëlltisë, ose që ndëshkimi nuk do iu vij atyre kur më së paku e presin?

[16:46] Mund t’i godasë ata përderisa janë në gjumë; nuk mund të shpëtojnë.

[16:47] Ose mund t’i godasë ata përderisa janë duke e pritur me frikë. Zotëruesi yt është i Dhembshëm, i Mëshirshmi.

[16:48] A nuk i kanë parë të gjitha gjërat e krijuara nga Zoti? Hijet i rrethojnë djathtas e majtas, në nënshtrim të plotë ndaj Zotit, dhe me vullnet.

[16:49] Zotit i përulet çdo gjë në qiej dhe çdo gjë në tokë – çdo krijesë – dhe po ashtu bëjnë edhe engjëjt; pa as më të voglën mendjemadhësi.*

[16:50] Ata ia kanë dronë Zotëruesit të tyre mbi ta, dhe bëjnë çka urdhërohen të bëjnë.

[16:51] Zoti ka shpallur: “Mos i adhuroni dy zota; është vetëm një zot. Të ma keni dronë vetëm Mua.”

[16:52] E Atij është çdo gjë në qiej dhe tokë dhe prandaj, feja t’i kushtohet absolutisht vetëm Atij. A do të adhuronit tjetër pos Zotit?

[16:53] Çfarëdo bekimi që gëzoni është prej Zotit. Prapëseprapë, kur vetëshkaktoni ndonjë fatkeqësi menjëherë i ankoheni Atij.

[16:54] Prapëseprapë, sapo Ai lehtëson fatkeqësinë tuaj, disa prej jush riktheheni në adhurim idhujsh.

[16:55] Le të mos besojnë në çka iu kemi dhënë atyre. Vazhdoni dhe kënaquni përkohësisht; patjetër do e merrni vesh.

[16:56] Ata caktojnë për idhujt e tyre që i ngritin nga padituria, një hise të furnizimeve që kemi dhuruar mbi ta. Pasha Zotin, do të mbaheni përgjegjës për shpikjet tuaja.

[16:57] Ata madje i caktojnë vajza Zotit, i madhëruar qoftë Ai, përderisa ata parapëlqejnë për vete atë që dëshirojnë.

[16:58] Kur një prej tyre kupton që ka foshnje vajzë, fytyra e tij bëhet e errësuar me pikëllim tronditës.

[16:59] I turpëruar, ai fshihet nga njerëzit, për shkak të lajmit të keq që i është dhënë. Ai madje edhe mendon: a ta mbaj foshnjën kundër dëshirës, apo ta varrosë në dhe. I trishtueshëm vërtetë është gjykimi i tyre.

[16:60] Ata që nuk besojnë në Përjetësi janë shembulli më i keq, përderisa Zotit i përkasin shembujt më madhështor. Ai është i Plotfuqishmi, Më i Mençuri.

[16:61] Po t’i ndëshkonte Zoti njerëzit për shkeljet e tyre, Ai do të kishte asgjësuar çdo krijesë në tokë. Por ai u jep afat atyre për një kohë specifike, të paracaktuar. Kur afatit të tyre i vjen fundi, ata nuk mund ta shtynë as për një orë, as ta shpejtojnë.

[16:62] Ata i mveshin Zotit çka nuk iu pëlqen vet atyre, pastaj e shprehin gënjeshtrën me gjuhët e tyre kinse janë të drejtë! Pa asnjë dyshim, kanë vetëshkaktuar Ferr, se kanë ngritur krye.

[16:63] Pasha Zotin, kemi dërguar (të dërguarë) te shoqëritë para teje, por djalli i zbukuroi punët e tyre në sytë e tyre. Si pasojë, ai tash është zotërues i tyre, dhe ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

[16:64] E kemi shpallur këtë shkrim te ti, për t’iu shpjeguar atyre gjërat për të cilat grinden, dhe për të furnizuar udhëzim dhe mëshirë për njerëzit që besojnë.

[16:65] Zoti zbret nga qielli ujë për të ngjallur tokën pasi të ketë vdekur. Kjo duhet të jetë provë (e mjaftueshme) për njerëz që dëgjojnë.

[16:66] Dhe në bagëtinë ka mësim për ju: ju furnizojmë me një pije nga barqet e tyre. Nga mes ushqimit të tretur dhe gjakut, merrni qumësht të pastër, të shijshëm për pirësit.

[16:67] Dhe nga frutat e palmave të hurmave dhe hardhive prodhoni dehës, si dhe furnizime të mira. Kjo duhet të jetë provë (e mjaftueshme) për njerëz që kuptojnë.

[16:68] Dhe Zotëruesi yt e frymëzoi bletën: ndërto shtëpi në male dhe lisa, dhe në (zgjojet) që ata ndërtojnë.

[16:69] Pastaj ha nga të gjitha frutat, duke ndjekur përcaktimin e Zotëruesit tënd, saktësisht. Nga barqet e tyre del pije ngjyrash të ndryshme, ku ka shërim për njerëzit. Kjo duhet të jetë provë (e mjaftueshme) për njerëzit që pasqyrojnë.*

[16:70] Zoti ju krijoi, pastaj Ai i përfundon jetët tuaja. Ai lë disa prej jush deri në moshën më të vjetër, vetëm për ta kuptuar që ka një kufi në njohurinë që ata mund ta fitojnë. Zoti është i Gjithëdijshëm, i Gjithëfuqishëm.

[16:71] Zoti ka furnizuar për disa prej jush më shumë se për të tjerët. Atyre që u jepet me bollëk nuk do t’ua jepnin pronat e tyre nënrenditësve të tyre deri në atë shkallë sa që t’i bënin ata ortakë. A do të hiqnin dorë ata nga bekimet e Zotit?*

[16:72] Dhe Zoti krijoi për ju të shoqe nga vetë ju, dhe prodhoi për ju nga të shoqet tuaja fëmijë dhe nipa, dhe ju furnizoi me furnizime të mira. A duhet të besojnë ata në gënjeshtër, dhe të bëhen mosmirënjohës për bekimet e Zotit?

[16:73] Prapëseprapë, ata adhurojnë përkrah Zotit çka nuk posedon asnjë furnizim për ta në qiej, as në tokë, as nuk mund t’i furnizojë ata me asgjë.