SHTOJCA 28:

Muhamedi i shkroi shpalljet e Zotit me dorën e vet

Shpallja e parë ishte “Lexo,” dhe përfshinte pohimin “Zoti jep mësim me anën e lapsit” (96:1-4), dhe shpallja e dytë ishte “Lapsi” (68:1). Funksioni i vetëm i lapsit është për të shkruar.

Studiuesit Mysliman të padijshëm të dy shekujve të parë pas Kuranit nuk mund ta kuptonin sfidën e Kuranit për të prodhuar diçka si ai. Ata as nuk ditën për hartimin matematikor të Kuranit, dhe ata e ditën që shumë gjigantë letrarë kanë mundur të hartojnë vepra të krahasueshme me Kuranin. Në fakt, shumë gjigantë të tillë letrarë pretenduan që janë të zotit të prodhojnë vepër letrare aq të shkëlqyeshme sa Kurani. Pretendimi më i fundit erdhi nga Taha Husseini, shkrimtari Egjiptas me nam.

Studiuesit e padijshëm Mysliman atëherë vendosën ta shpallin Muhamedin njeri analfabet! Atyre ua morri mendja që kjo do të bënte cilësinë jashtëzakonisht të shkëlqyer të Kuranit vërtetë të mrekullueshme. Fjala në të cilën ata u mbështetën për t’i dhënë analfabetizmin Profetit ishte “UMI.” Fatkeqësisht për ata “studiues,” kjo fjalë qartazi do të thotë “i pa shkrim” ose dikush që nuk ndjek ndonjë shkrim (Torahn, Ingjilin, ose Kuranin) [shih 2:78, 3:20 & 75, 62:2]; ajo NUK do të thotë “analfabet.”

Profeti ishte tregtar i suksesshëm. “Studiuesit Mysliman” që e trilluan rrenën e analfabetizmit harruan që nuk kishte numra gjatë kohës së Profetit; shkronjat e alfabetit përdoreshin si numra. Si tregtar që merrej me numra çdo ditë, Profetit duhej ta dinte alfabetin, nga një deri në një mijë.

Kurani na tregon që Muhamedi e shkroi Kuranin – Bashkëkohësit e Muhamedit citohen për thënien e tyre, “Këto janë përralla të moçme që ai i shkroi. Ato po i diktohen atij ditë e natë” (25:5). Natyrisht, që nuk mund t’i “diktoni” personit analfabet. Armiqtë e Profetit që e akuzojnë atë për analfabetizëm e keqpërdorin Strofën 29:48, që ka të bëjë në veçanti me shkrimet paraprake.

Në natën e 27 të Ramazanit 13 (Para Hixhres), Muhamedi shpirti, personi i vërtetë, jo trupi, u mblodh në gjithësinë më të lartë dhe Kurani iu dha atij (2:97, 17:1, 44:3, 53:1-18, 97:1-5). Më pas, engjëlli Gabriel i ndihmoi Muhamedit që t’i nxjerrë nga disa strofa të Kuranit në kohë të caktuar, nga shpirti në memorien e Muhamedit. Profeti i shkroi dhe i mbajti mend strofat që sapo iu zbuluan në mendjen e tij. Kur Profeti vdiq, ai e la Kuranin e plotë të shkruar me dorën e vet në rendin kronologjik të shpalljes, së bashku me instruksionet specifike se ku të vendosej secila Strofë. Instruksionet hyjnore të regjistruara nga Profeti u dizajnuan për të mbledhur Kuranin së bashku në formatin e final të duhur për Besëlidhjen e Fundit të Zotit për botën (75:17). Myslimanët e hershëm nuk arritën ta bashkojnë Kuranin deri në kohën e Khalifa Rashed ‘Uthmanit. Një komision u caktua për ta zbatuar këtë detyrë. Lexo Shtojcën 24 për hollësirat.