SHTOJCA 37:

Nëse një vjedhës vjedh njëmijë lek nga ti, dhe ata e fusin atë në burg, çka përfiton ti? Nëse vjedhësi ka bashkëshorte dhe fëmijë, cili është krimi i tyre? Pse duhet ata të grabiten larg nga babai i tyre?

Kurani e zgjedhë këtë problem, si edhe problemet e ndërlidhura me sistemin e drejtësisë penale që mbizotëron në botën e sotshme.

Barazia është ligji [2:178-179]

Sipas të drejtës penale Kuranore, vjedhësi që shpallet fajtor për vjedhjen e njëmijë lekëve nga ti duhet të punojë për ty derisa të kompensohesh krejtësisht për njëmijë lekët që i ke humbur, plus dëmit dhe bezdisë që vjedhja ka mundur të të shkaktojë. Në të njëjtën kohë, bashkëshortja dhe fëmijët e pafajshëm të vjedhësit nuk ka nevojë të heqin dorë nga burri i saj, dhe sistemi i shtrenjtë i burgjeve eliminohet. Burgimi është ndëshkim i egër dhe jonjerëzor që është vërtetuar i padobishëm për të gjithë që kanë të bëjnë me të.

Përkundër besimit të zakonshëm, dora e vjedhësit të mos cungohet. Lavdi Zotit për mëshirën e Tij dhe mrekullinë matematikore të Tij në Kuran, ne tash e dimë që dora e vjedhësit ka për tu shënuar. Shënimi i dorës së vjedhësit thuhet në 5:38. Numrat e sures dhe strofave japin shumën 5+38 = 43. Vendi tjetër në Kuran ku “dora prehet” gjendet në 12:31. Kjo është ku i shohim gratë që e admiruan Jozefin aq shumë, sa që “i prenë” duart e tyre. Qartazi, ata nuk i cunguan duart e tyre. Askush nuk mund ta bëjë atë. Numrat e sureve dhe strofave japin shumën 12+31, shuma e njëjtë si në 5:38. Kjo jep konfirmim matematikor që ligji Kuranor bën thirrje për shënimin e dorës së vjedhësit, e jo cungimin e saj. Konfirmim shtesë matematikor jepet: 19 strofa pas 12:31, shohim “prerjen e dorës” përsëri. Dënimi në Islam (Nënshtrim) bazohet në barazi dhe trysni shoqërore (2:178, 5:38, 24:2).

Blasfemia e quajtur “Hadith & Suna” ka themeluar gurëzimin për vdekje si ndëshkim për kurorëshkelësit-et. Ky nuk është ligji i Zotit. Siç thuhet në 24:2, ndëshkimi për marrëdhënie jashtëmartesore është fshikullimi në publik; njëqind fshikullima simbolike. Siç u theksua më lartë, ndëshkimi themelor është trysnia shoqërore dhe skandalizimi i kriminelit. Fshikullimi në publik e arrin këtë synim.

Kur kemi të bëjmë me vrasje, Kurani dekurajon kategorikisht dënimin me vdekje (2:179). “I liri për të lirin, skllavi për skllavin, dhe femra për femrën” (2:178). Për shkak të zemërngushtësisë dhe padrejtësisë së njerëzve, shumë njerëz madje as nuk mund ta paramendojnë çka thotë ky ligj Kuranor. Ata refuzojnë të pranojnë urdhrin e qartë që barazia e saktë duhet të zbatohet – nëse një grua e vret një burrë, ose një burrë vret një grua, ose një skllav vret një person të lirë, ose një person i lirë vret një skllav, dënimi me vdekje nuk mund të zbatohet. Kurani parapëlqen që vrasësi ta kompensojë familjen e viktimës. Nëse e vrasim vrasësin, kjo nuk e sjell prapa viktimën, e as nuk ka dobi familja e viktimës nga ekzekutimi (vrasja) e vrasësit. Kompensimi, megjithatë, duhet të jetë i mjaftueshëm për të qenë parandalues tmerrues për të tjerët. Në Islam (Nënshtrim), viktima dhe/ose familja e viktimës janë gjykatësit për të gjitha krimet; ata vendosin çfarë duhet të jetë dënimi nën mbikëqyrjen e një personi që e njeh Kuranin.