SHTOJCA 7:

Pse u krijuam?

Ne jemi në këtë botë sepse kryem një krim të tmerrshëm, dhe kjo jetë është shansi ynë për ta shpenguar veten, ta dënojmë krimin tonë, dhe t’i ribashkohemi mbretërisë së Zotit.

E tëra filloi disa biliona vjet më parë kur “një grindje u shkaktua në Shoqërinë Qiellore” (38:69). Njëra prej krijesave me gradë të lartë, Dreqi, ushqeu mendime kryelarta që fuqitë e tij të dhëna nga Zoti e kualifikonin atë të jetë zot përveç Zotit. Ai pra e sfidoi autoritetin absolut të Zotit. Jo vetëm që ishte ideja e Dreqit blasfemi, ishte e pavërtetë – vetëm Zoti, dhe askush tjetër, posedon kualifikimet dhe aftësinë për të qenë zot. Si rrjedhojë e blasfemisë së Dreqit, një ndarje ndodhi në Shoqërinë Qiellore, dhe të gjithë përbërësit e mbretërisë së Zotit u bënë të kategorizuar në katër kategori: 1. Engjëj: Krijesa që iu përmbajtën autoritetit absolut të Zotit. 2. Kafshë: Krijesa që ngritën krye por pastaj pranuan ftesën e Zotit për tu penduar. 3. Xhin: Krijesa që u pajtuan me Dreqin; që ai është i aftë për të qenë “zot.” 4. Njerëz: Krijesa që nuk arritën të vendosin; ata nuk arritën të marrin qëndrim të paluhatshëm për autoritetin absolut të Zotit.

Ti, Lucifer, the në zemrën tënde: “Do të ngjitem në qiej. Mbi yjet e Zotit. Unë do e ngris fronin tim. Do të ulem lartë mbi Malin e Asamblesë, në përfundim të Veriut. Do të lartësohem mbi pjesët më të larta të reve; unë do të jem si Më i Larti!”

[Isaia 14:13-15]

Djalli pastaj e mori Jezusin mbi një mal shumë të lartë dhe paraqiti para tij të gjitha mbretëritë e botës në madhështinë e tyre, duke premtuar: “Të gjitha këto do të t’i jap ty nëse përulesh në nderim timin.” Atëherë, Jezusi i tha, “Shporru, Dreq! Shkrimi e thotë: ‘Ta adhurosh Zotin Zotëruesin tënd; VETËM Atë ta adhurosh.’”

[Mateu 4:8-10] & [Luka 4:5-8]

Më i Mëshirshmi

Engjëjt pritën nga Zoti që t’i dëbonte krijesat që nuk iu përmbajtën autoritetit absolut të Tij (2:30). Por Zoti është Më i Mëshirshmi; Ai vendosi të na japë një shans që ta denoncojmë gabimin tonë, dhe i njoftoi engjëjt që Ai dinte çka ata nuk dinin (2:30). Zoti e dinte që disa krijesa merituan një rast që të shpengohen.

Nëse pretendon se je i aftë që të pilotosh një aeroplan, mënyra më e mirë për të testuar pretendimin tënd është të të jepet një aeroplan dhe të kërkohet nga t’i që ta pilotosh. Kjo është saktësisht çka Zoti vendosi të bëjë si reagim ndaj pretendimit të Dreqit. Zoti krijoi shtatë gjithësi të gjera, pastaj i informoi engjëjt që Ai po e caktonte Dreqin si zot në grimcën e imët të quajtur “Tokë” (2:30). Të dhënat Kuranore që kanë të bëjnë me caktimin e Dreqit si “zot” të përkohshëm (36:60) konfirmojnë Shkrimin paraprak.

Planit të Zotit i duhej krijimi i vdekjes (67:1-2), pastaj sjellja e njerëzve dhe xhinëve në këtë botë. Kështu, ata fillojnë sërish pa asnjë njëanshmëri, dhe përdorin lirinë e plotë që t’i përmbahen autoritetit absolut të Zotit ose teorisë politeiste të Dreqit. Për ta ndërmarrë këtë vendim kyç, çdo qenie njerëzore pranon lajm nga Zoti që përkrahë autoritetin absolut të Tij, si dhe lajm nga Dreqi duke u munduar të bëjë ndikim me idetë e tij politeiste. Për të na dhënë një avantazh, Më i Mëshirshmi i mblodhi të gjitha qeniet njerëzore para Tij, para se të na dërgonte në këtë botë, dhe ne ishim dëshmitarë që vetëm Ai është Zotëruesi dhe Sunduesi ynë (7:172). Pra, përmbajtja ndaj autoritetit absolut të Zotit është instinkt natyral që është pjesë përbërëse e secilës qenie njerëzore. Pas vënies së kryengritësve në vdekje, shpirtrat e njerëzve dhe xhinëve u vendosën në një depo të posaçme. Zoti pastaj i krijoi trupat e përshtatshëm për t’iu bërë vend shpirtrave të xhinëve dhe njerëzve gjatë periudhës së testimit. Trupi i parë i xhinit u bë prej zjarri, dhe Dreqi iu caktua atij trupi (15:27). Trupi i parë i njeriut u krijua nga material tokësor, balta (15:26), dhe Zoti ia caktoi shpirtin e njeriut të parë atij trupi. Planit hyjnor i duheshin engjëjt për t’iu shërbyer njerëzve në tokë – t’i ruajnë ata, lëvizin erërat dhe shiun për ta, t’i shpërndajnë furnizimet, etj. Ky fakt thuhet në Kuran alegorikisht: “Zotëruesi juaj iu tha engjëjve, ‘Bini në përulje para Ademit.’” Dreqi natyrisht refuzoi që të kishte të bënte diçka me shërbimin ndaj njerëzve (2:34, 7:11, 17:61, 18:50, 20:116).

Përderisa trupi i Ademit mbeti në tokë, personi i vërtetë, shpirti, u pranua në Parajsë në gjithësinë më të jashtme. Zoti i dha Ademit urdhra të caktuara, të përfaqësuara me pemën e ndaluar, dhe Dreqi u caktua si shoqërues i Ademit për të çuar te Ademi lajmin e tij dreqnor. Pjesa tjetër është histori.

Sa herë që një qenie njerëzore lindë, personi njeri i caktohet bebes së re nga depoja e shpirtrave. Zoti i cakton shpirtrat në përputhje me njohurinë e Tij (28:68). Secili shpirt meriton të caktohet te një trup i caktuar, dhe të jetojë nën rrethana të caktuara. Vetëm Zoti e di cilët shpirtra janë të mirë dhe cilët shpirtra janë të këqij. Fëmijët tanë caktohen në shtëpitë tona në përputhje me planin e Zotit.

Një shpirt i pavarur xhin gjithashtu caktohet te qenia njerëzore e re për të përfaqësuar pikëvështrimin e Dreqit. Përderisa trupi fizik i secilit xhin riprodhohet nga xhini prind, shpirti xhin është i një individi te pavarur. Xhinët janë pasardhës të Dreqit (7:27, 18:50). Xhini i caktuar mbetet me qenien njerëzore nga lindja deri në vdekje, dhe shërben si dëshmitar kryesor në Ditën e Gjykimit (50:23). Një debat i vazhdueshëm ndodhë në mendjet tona ndërmjet shpirtit njeri dhe shpirtit xhin derisa të dy prej tyre binden për një pikëvështrim.

Mëkati fillestar

Përkundër besimit të zakonshëm, “Mëkati Fillestar” nuk ishte shkelja e ligjit të Zotit nga Ademi kur ai hëngri nga pema e ndaluar. Mëkat fillestar ishte mos arritja jonë që t’i përmbahemi autoritetit absolut të Zotit gjatë Grindjes së Madhe. Nëse personi njeri e bindë shoqëruesin e tij ose saj xhin për ta dënuar atë mëkat fillestar, dhe për t’iu përmbajtur autoritetit absolut të Zotit, të dyja krijesat shpengohen në mbretërinë e përhershme të Zotit në Ditën e Gjykimit. Por nëse shoqëruesi xhin e bind qenien njerëzore që t’i përmbahet vështrimit idhujtaresk të Dreqit, atëherë të dy krijesat dëbohen përgjithmonë nga mbretëria e Zotit.

Për ta reklamuar pikëvështrimin e tij, Dreqi dhe përfaqësuesit e tij përkrahin idolizimin e krijesave të tilla të pafuqi si Muhamedi, Jezusi, Maria, dhe të shenjtit. Pasi që ne jemi këtu për shkak të prirjeve tona politeiste, shumica prej nesh jemi gjah i lehtë për Dreqin.

Paaftësia e Dreqit si “zot” tashmë është vërtetuar me përhapjen e kaosit, sëmundjeve, aksidenteve, vuajtjeve, dhe luftërave përgjatë fushëveprimit të tij (36:66). Në anën tjetër, qeniet njerëzore që e bëjnë hasha Dreqin, i përmbahen autoritetit absolut të Zotit, dhe ndalen së idolizuari krijesa të pafuqi dhe të vdekura si Jezusi dhe Muhamedi, rikthehen në mbrojtjen e Zotit – ata gëzojnë jetë të përkryer këtu në këtë botë dhe përgjithmonë.

Për shkak se jeta jonë në këtë botë është radhë testesh të dizajnuara për të nxjerrë në shesh idetë tona politeiste, adhurimi i idhujve është krimi i vetëm i pafalshëm (4:48, 116). Bota është hyjnisht e dizajnuar për të manifestuar vendimin tonë që t’i përmbahemi ose autoritetit absolut të Zotit, ose pikëpamjeve idhujtareske të Dreqit (67:1-2). Dita dhe nata ndërrojnë vazhdimisht për të testuar vullnetin tonë që t’i përmbahemi ligjeve të Zotit duke e zbatuar Lutjen e Agimit dhe duke agjëruar gjatë ditëve më të nxehta dhe më të gjata. Vetëm ata që janë plotësisht të sigurt për autoritetin absolut të Zotit shpengohen (26:89).