Surja 2: Mështjerra (El-Bekare)

[2:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[2:1] A.L.M.*

*2:1 Këto iniciale (shkronja fillestare) mbetën fshehtësi e ruajtur hyjnisht për 1400 vjet. Tani, ne i njohim ato si përbërëse të rëndësishme të mrekullisë matematikore të Kuranit (shih Shtojcat 1, 2, 24, dhe 26). Kuptimi i shkronjave A.L.M tregohet në Strofën 2: "Ky shkrim është i pagabueshëm." Kjo është pa diskutim e vërtetuar nga fakti që shpeshtësitë e ndodhjes së këtyre tre inicialeve në këtë sure janë 4502, 3202, dhe 2195, përkatësisht. Shuma e këtyre numrave është 9899, ose 19x521. Kështu, këto shkronja, më të shpeshtat e gjuhës arabe, janë të vendosura matematikisht sipas një strukture mbinjerëzore. Të njëjtat iniciale janë gjithashtu para Sureve 3, 29, 30, 31, dhe 32, dhe shpeshtësitë e ndodhjes së tyre dalin tamam shumëfisha të numrit 19 në secilën prej këtyre sureve.

[2:2] Ky shkrim është i pagabueshëm; fener për të drejtit;

Tre kategoritë e njerëzve

(1) Të drejtit

[2:3] që besojnë në të paparën, zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat),* dhe prej asaj që ne** i furnizojmë, japin.

*2:3 Pasi që Lutjet e Kontaktit duhet zbatuar pesë herë në ditë, ato përbëjnë burimin parësor të të ushqyerit për shpirtrat tonë. Bashkë me të gjitha zakonet tjera në Nënshtrim, Lutjet e Kontaktit fillimisht u shfaqën nëpërmjet Ibrahimit (21:73, 22:78). Edhe pse këto pesë lutje ditore ishin zbatuar para shpalljes së Kuranit, çdo Lutje e Kontaktit është veç e veç e përmendur në Kuran (24:58, 11:114, 17:78, & 2:238). Shtojcat 1 & 15 japin dëshmi materiale që mbështesin TË GJITHA detajet e Lutjeve të Kontaktit, duke përfshirë numrin e njësive (Reqateve) dhe numrat e përkuljeve, përuljeve, dhe Teshehudeve në secilën lutje.

**2:3 Kur Zoti e përdorë shumësin (gramatikë), kjo do të thotë që përfshihen qenie të tjera, zakonisht engjëjt. Kur Zoti i foli Moisiut, u përdor njëjësi (20:12-14). Shih Shtojcën 10.

[2:4] Dhe ata besojnë në atë që t’u shpall ty, dhe në atë që u shpall para teje,* dhe sa i përket Përjetësisë, janë plotësisht të sigurt.

*2:4 Pavarësisht nga ndryshimet e ashpra që iu shkaktuan shkrimeve të mëparshme, e vërteta e Zotit ende mund të gjendet në to. Besëlidhja e Vjetër dhe Besëlidhja e Re, që të dyja ende përkrahin devotshmëri absolute ndaj VETËM Zotit (Ligji i Përtërirë 6:4-5, Marku 12:29-30). Të gjitha ndryshimet janë lehtë të zbulueshme.

[2:5] Janë të udhëzuar nga Zotëruesi i tyre; janë fituesit.

(2) Mosbesimtarët

[2:6] E sa për ata që nuk besojnë, është njëjtë për ta; i paralajmërove, apo nuk i paralajmërove, nuk mund të besojnë.*

*2:6-7 Ata që vendosin ta refuzojnë Zotin ndihmohen në atë drejtim; ndalohen nga Zoti që të shohin ndonjë dëshmi ose udhëzim përderisa e mbajnë një vendim të tillë. Pasojat e një vendimi të tillë katastrofik thuhen qartë në Strofën 7.

[2:7] Zoti ua mbyll mendjet dhe dëgjimin, dhe sytë e tyre janë të mbuluar. Ata kanë vetëshkaktuar një ndëshkim të rëndë.

(3) Hipokritët (Dyfytyrëshat)

[2:8] E ka prej atyre që thonë, "Ne besojmë në Zotin dhe në Ditën e Fundit," përderisa nuk janë besimtarë.

[2:9] Përpiqen ta mashtrojnë Zotin dhe ata që besojnë, por e mashtrojnë vetëm veten pa e kuptuar.

[2:10] Në mendje kanë sëmundje. Si pasojë, Zoti ua shton sëmundjen. Ata i shkaktuan vetes ndëshkim që dhemb se gënjyen.

[2:11] E kur u thuhet, "Mos bëni të këqija," thonë, "Por ne jemi të drejtë!"

[2:12] Në të vërtetë, ata janë keqbërës, por nuk e kuptojnë.

[2:13] E kur u thuhet, "Besoni si njerëzit që besuan," thonë, "A të besojmë si budallenjtë që besuan?" Në të vërtetë, ata janë budallenjtë, por nuk e dinë.

[2:14] Kur i takojnë besimtarët, thonë, "Ne besojmë," por kur veçohen me djajtë e tyre, thonë, "Ne jemi me ju, vetëm talleshim."

[2:15] Zoti i tallë ata, dhe i endë edhe më shumë drejt shkeljeve të tyre.

[2:16] Janë ata që e blenë humbjen në këmbim të udhëzimit. Tregtia e tillë nuk ka sukses, e as nuk marrin ndonjë udhëzim.

[2:17] Shembulli i tyre është si ata që ndezin një zjarr, dhe posa të fillojë tu bëjë dritë, Zoti ua shuan dritën, duke i lënë në errësirë, e nuk mund të shohin.

[2:18] Të shurdhër, memecë, dhe të verbër; nuk arrijnë të kthehen.

[2:19] Shembull tjetër: Një shi me stuhi nga qielli me errësirë, bubullimë, dhe vetëtimë. Ata vendosin gishtat e tyre në veshë, që t’i shmangen vdekjes. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për mosbesimtarët.

Drita e besimit

[2:20] Vetëtima gati ua shkëput të pamit. Kur i ndriçon, ecin para, dhe kur errësohet, ndalen. Nëse do Zoti, Ai* mund t’ua merr të dëgjuarit dhe të pamurit. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

*2:20 Në arabisht, fjalët "Ai" dhe "ajo" nuk nënkuptojnë domosdo gjini biologjike. (Shtojca 4).

[2:21] O njerëz, adhuroni vetëm Zotëruesin tuaj - Atë që ju krijoi juve dhe ata para jush – që të shpëtoheni.

[2:22] Atë që jua bëri tokën të banueshme, e qiellin mbulojë. E prej qiellit ju lëshon ujë, për të prodhuar lloj lloj frutash për jetesën tuaj. Mos i rivalizoni idhuj Zotit, pasi e dini.

Sfidë matematikore

[2:23] Nëse keni ndonjë dyshim rreth asaj që i shpallëm shërbëtorit tonë,* atëherë nxirrni një sure si këto, dhe thirrni dëshmitarët tuaj përkundrejt Zotit, nëse jeni të sinqertë.

*2:23-24 Kodi i mrekullueshëm matematikor i Kuranit jep shumë prova përderisa e shqipton germë për germë emrin "Rashad Khalifa" si shërbëtor të Zotit të përmendur këtu. Disa gjigant letrar, duke përfshirë Al-Mutanabbin dhe Taha Husseinin, iu kanë përgjigjur sfidës letrare, por ata nuk ishin në dijeni për kompozicionin matematikor të Kuranit. Është kodi matematikor i Kuranit, i shpallur nëpërmjet të Dërguarit të Zotit të Besëlidhjes, Rashad Khalifës, që është sfida e vërtetë - pasi që nuk mund të imitohet kurrë. Shih Shtojcat 1, 2, 24, & 26 për provat e hollësishme.

Përshkrim alegorik i Ferrit

[2:24] Nëse nuk mund ta bëni këtë – e as që mund ta bëni ndonjëherë – atëherë ruajuni Zjarrit, që ushqehet me njerëz dhe gurë; i pret mosbesimtarët.

Përshkrim alegorik i Parajsës

[2:25] Jepu lajme të mira atyre që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë se do të kenë kopshte ku rrjedhin prroje. Kur u jepet ndonjë furnizim frutash, do të thonë, "Kjo është me të cilën u furnizuam më parë." Pra, u ipen përshkrime alegorike. Aty do të kenë bashkëshorte të dëlira, dhe aty qëndrojnë përgjithmonë.

[2:26] Zoti nuk druan nga përmendja e çfarëdo alegorie,* që nga mushkonja e imët. Sa për ata që besojnë, ata e dinë që kjo është e vërteta prej Zotëruesit të tyre. E ata që nuk besojnë, ata thonë, "çka deshi të thotë Zoti me një shembull të tillë?" Ai me të çorienton shumë, dhe me të udhëzon shumë. Ai nuk çorienton me të, përveç shpirtligjve,

*2:26 Shih Shtojcën 5 për shqyrtim të mëtejshëm të Parajsës dhe Ferrit.

[2:27] që shkelin besën ndaj Zotit pasi që e lidhin, e ndajnë atë që Zoti ka urdhëruar të jetë e bashkuar, dhe bëjnë të këqija. Këta janë dështakët.

Dy vdekje dhe dy jetë për mosbesimtarët*

[2:28] Si mund të mos besoni në Zotin kur ju ishit të vdekur dhe Ai ju dha jetë, mandej ju vdes, pastaj ju kthen në jetë, e pastaj tek Ai ktheheni përfundimisht?

*2:28 Të drejtit nuk vdesin vërtetë; ata shkojnë drejtë në Parajsë. Kur e përmbushin kohën e tyre në tokë, engjëjt e vdekjes thjesht i ftojnë që të shkojnë në Parajsën e njëjtë ku Ademi dhe Eva dikur jetuan (2:154, 3:169, 8:24, 22:58, 16:32, 36:20-27, 44:56, 89:27-30). Kështu, përderisa të drejtit përjetojnë vetëm vdekjen e parë pas mëkatit tonë fillestar, të padrejtit kalojnë nëpër dy vdekje (40:11). Në kohën e vdekjes, mosbesimtarët e dinë fatin e tyre të mjerë (8:50, 47:27), dhe pastaj vuajnë nga një ankth i vazhdueshëm që zgjatë deri sa të krijohet Ferri (40:46, 89:23, Shtojca 17).

[2:29] Ai është Ai që krijoi për ju çdo gjë në tokë, dhe iu kthye qiellit dhe përsosi shtatë gjithësi aty,* dhe Ai është tërësisht i vetëdijshëm për çdo gjë.

*2:29 Gjithësia jonë me biliona galaktika, e shtrirë në biliona vjet drite, është më e vogla dhe më e brendshmja e shtatë gjithësive (Shtojca 6). Shih 41:10-11.

Dreqi: Një “zot” i përkohshëm*

[2:30] Kujtohu kur Zotëruesi yt u tha engjëjve, "Unë po e vë një përfaqësues (një zot të përkohshëm) në Tokë." Ata thanë, "A do të vësh në te atë që do të përhapë të këqija dhe gjakderdhje, ndërsa ne këndojmë lëvdatat Tua, të madhërojmë, dhe i përmbahemi autoritetit Tënd absolut?" Ai tha, "Unë di çka nuk dini."

*2:30-37 Këto strofa u përgjigjen pyetjeve aq vendimtare si: "Pse jemi këtu?" (Shih Shtojcën 7).

Testi fillon

[2:31] Ai ia mësoi Ademit të gjitha emrat*, pastaj ua prezantoi engjëjve, duke thënë, "Mi tregoni emrat e këtyre, nëse keni të drejtë."

*2:31 Këta janë emrat e kafshëve, automobilit, nëndetëses, satelitit hapësinor, televizorit, dhe të gjithë sendeve tjera që do i hasin njerëzit në Tokë.

[2:32] Thanë, "Qofsh i madhëruar, ne nuk kemi dije tjetër, përveç asaj që na e mësove. Ti je i Gjithëdijshmi, Më i Mençuri."

[2:33] Ai tha, "O Adem, tregojau emrat e tyre." Kur ua tregoi emrat, Ai tha, "A nuk ju thash që Unë i di fshehtësitë e qiejve dhe tokës? Di çka deklaroni dhe çka fshihni."

[2:34] Kur u thamë engjëjve, "Përuljuni Ademit," ata u përulën, përveç Dreqit; ai refuzoi, u bë mendjemadh, dhe mosbesimtar.

[2:35] Thamë, "O Adem, jetoni me bashkëshorten tënde në Parajsë, dhe hani lirisht aty, kah të doni, por mos iu afroni kësaj peme, se mëkatoni."

[2:36] Por djalli i mashtroi, dhe shkaktoi dëbimin e tyre nga aty. Ne thamë, "Zbritni si armiq të njëri tjetrit. Në Tokë do të jetë vendbanimi dhe furnizimi juaj për ca kohë."

Fjalë të posaçme*

[2:37] E Ademi prej Zotëruesit të tij pranoi fjalë, me çka Ai e fali. Ai është Shpenguesi, i Mëshirshmi.

*2:37 Ngjashëm, Zoti na ka dhënë fjalë të posaçme, matematikisht të koduara, fjalët e Sures 1, që të vëmë kontakt me Të. (shih Shënimin 1:1 dhe Shtojcën 15).

[2:38] Ju thamë, "Zbritni prej aty, që të gjithë. Kur t’ju vijë udhëzimi prej Meje, ata që ndjekin udhëzimin Tim nuk do të kenë frikë, as nuk do brengosen.

[2:39] "E sa për ata që nuk besojnë dhe refuzojnë shpalljet tona, do të jenë banues të Ferrit, ku qëndrojnë përgjithmonë."

Urdhra Hyjnor për të gjithë Jahuditë: "Të besoni në këtë Kuran."

[2:40] O Fëmijët e Izraelit, përkujtoni të mirat e Mija, që jua dhurova, dhe përmbushni pjesën tuaj të besës, që ta përmbush Unë pjesën Time, dhe të më keni frikën Mua.

[2:41] Të besoni në këtë që kam shpallur këtu, që vërteton atë që keni; mos u bëni të parit që e refuzoni. Mos i ndërroni shpalljet e Mia për një çmim të vogël, dhe të ma keni dronë.

[2:42] Të mos e ngatërroni të vërtetën me të pavërtetën, as ta fshihni të vërtetën me dashje.

[2:43] T’i zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe të jepni bamirësinë e obligueshme (Zeqat), dhe të përkuleni me ata që përkulen.

[2:44] A i shtyni njerëzit që të jenë të drejtë, përderisa harroni veten, megjithëse e lexoni shkrimin. A nuk kuptoni?

[2:45] Të kërkoni ndihmë, përmes durimit dhe Lutjeve të Kontaktit (Salat). Vërtetë, kjo është vështirë, por jo për të ndershmit,

[2:46] që besojnë se do të takojnë Zotëruesin e tyre; se te Ai kthehen përfundimisht.

[2:47] O Fëmijët e Izraelit, përkujtoni të mirat që jua dhurova, dhe që ju bekova më shumë se çdo popull tjetër.

[2:48] Ruajuni ditës kur asnjë shpirt nuk mund t’i kryej punë tjetrit, asnjë ndërmjetësim nuk pranohet, as haraç nuk mund të paguhet, e as që mund të ndihmohet ndokush.

[2:49] Kujtohuni që ju shpëtuam prej popullit të Faraonit që ju shkaktoi persekutimin më të rëndë, duke jua therur djemtë, dhe duke jua lënë vajzat gjallë. Ishte një test i vështirë prej Zotëruesit tuaj.

[2:50] Kujtohuni që ne e ndamë detin për ju; ju shpëtuam dhe e mbytëm popullin e Faraonit para syve tuaj.

[2:51] Prapë-se-prapë, kur e thirrëm Moisiun për dyzet net, në mungesë të tij e adhuruat viçin, dhe u bëtë shpirtligë.*

*2:51 Ky incident pasqyron tendencën idhujtareske të njeriut. Përkundër mrekullive të mëdha, ndjekësit e Moisiut e adhuruan viçin në mungesë të tij, dhe Moisiu përfundoi me vetëm dy besimtarë (5:23). Siç u përmend në Parathënie, njerëzit janë kryengritës që egot i kanë zota të tyre.

[2:52] Edhe pas kësaj, ju falëm që të jeni mirënjohës.

[2:53] Kujtohuni që ne i dhamë Moisiut shkrimin dhe kodin ligjor, që të udhëzoheni.

Vritni egon tuaj*

[2:54] Kujtohuni që Moisiu i tha popullit të tij, "O populli im, me adhurimin e viçit i keni bërë keq vetes. Duhet të pendoheni para Krijuesit tuaj. T’i vritni egot tuaja. Kjo është më mirë për ju para Krijuesit tuaj." Ai ju shpengoi. Ai është Shpenguesi, i Mëshirshmi.

*2:54 Është egoja që çoi deri te rënia e Dreqit. Është egoja që shkaktoi mërgimin tonë në këtë botë, dhe është egoja që po e mban shumicën prej neve nga kthimi në Mbretërinë e Zotit.

Dëshmi materiale*

[2:55] Kujtohuni që thatë, "O Moisi, nuk do të besojmë pa e parë Zotin, fizikisht." Për këtë, ju goditi rrufeja, përderisa shikonit.

*2:55 Vlen të përmendet se fjala "Zot" në këtë strofë është përsëritja e 19-të e kësaj fjale, dhe kjo është strofa ku njerëzit kërkonin "dëshmi materiale." Kodi matematikor i Kuranit, i bazuar në numrin 19, jep dëshmi materiale të tillë. Vini re që 2+55=57=19x3.

[2:56] Pasi që kishit vdekur, ju kthyem në jetë, që të jeni mirënjohës.

Në Sinai

[2:57] Ne ju bëmë hije me re (në Sinai), dhe ju dhamë rrëshirë, dhe shkurtëza: "Hani nga të mirat që ju furnizuam." Ata nuk na dëmtuan (me rezistencë); dëmtuan veç veten.

Mungesë besimi në Zotin: Refuzojnë të hynë në Jerusalem

[2:58] Kujtohuni që ju thamë: "Hyni në këtë qytezë, ku do të gjeni furnizime sa të doni. Hyni te porta kokulur, dhe silluni mirë ndaj njerëzve. Pastaj, do t’jua falim mëkatet, dhe besimtarëve t’ua shtojmë shpërblimin."

[2:59] Por të ligët mes tyre zbatuan urdhra krejtësisht ndryshe urdhrave të dhënë. E si pasojë e ligësisë së tyre, mbi shkelësit lëshuam dënim nga qielli.

Më shumë mrekulli

[2:60] Kujtohuni që Moisiu kërkoi ujë për popullin e tij. E ne i thamë: "Bjeri shkëmbit me shkopin tënd." atëherë nga aty shpërthyen dymbëdhjetë burime. Anëtarët e secilit fis e dinin vendin e tyre të ujit. Hani dhe pini nga furnizimet e Zotit, dhe nëpër tokë mos silleni të korruptuar.

Izraeli ngre krye

[2:61] Kujtohuni që thatë, "O Moisi, nuk mund ta durojmë më vetëm një lloj ushqimi. Drejtoju Zotëruesit tënd të na prodhojë të mbjella si groshë, tranguj, hudhra, thjerrëza, dhe qepë." Ai tha, "A dëshironi ta ndërroni atë që është e mirë me atë që është më e dobët? Zbritni në Egjipt, ku mund të gjeni çka kërkuat." Ata pësuan dënim, poshtërim, dhe turpërim, dhe i sollën vetes zemërimin e Zotit. Kjo është për arsye se ata refuzuan shpalljet e Zotit, dhe vranë profetët padrejtësisht. Kjo është për arsye të mosbindjes dhe shkeljes së tyre.

Bashkimi i gjithë të nënshtruarve

[2:62] Padyshim, ata që besojnë, ata që janë Jahudi, të Krishterët, dhe të konvertuarit; kushdo që (1) beson në Zotin, dhe (2) beson në Ditën e Fundit, dhe (3) çon jetë të drejtë, do të marrin shpërblimin e vet prej Zotëruesit të tyre. Nuk kanë pse të frikësohen, e as nuk do të brengosen.

Besëlidhje me Izraelin

[2:63] Ne lidhëm besën me ju, përderisa ngritëm mbi ju Malin Sinai: "T’i përmbaheni me vendosmëri asaj që jua dhamë, dhe të përkujtoni përmbajtjen e saj, që të shpëtoheni."

[2:64] Por më pas ia kthyet shpinën, dhe po të mos ishte mirësi e Zotit ndaj jush, dhe mëshira e Tij, ju do të ishit të përfunduar.

[2:65] Keni ditur për ata mes jush që nuk respektuan të Shtunën. U thamë, "Qofshi të përbuzur aq sa majmunët."

[2:66] I ujdisëm si shembull për gjeneratën e tyre, si dhe për gjeneratat pasuese, dhe ndriçim për të drejtit.

Mështjerra*

[2:67] Moisiu i tha popullit të tij, "Zoti ju urdhëron që ta flijoni një mështjerrë." Ata thanë, "A po na tallë?" Ai tha, "Mos e bëftë Zoti që të sillem si injorantët."

*2:67 Edhe pse kjo sure përmban ligje dhe urdhra të rëndësishme, duke përfshirë lutjet e kontaktit, agjërimin, shtegtimin Haxh, dhe ligjet e martesës, divorcit, etj., sures i është dhënë emri "Mështjerra." Kjo pasqyron rëndësinë vendimtare që t’i nënshtrohemi Zotit, dhe t’i bindemi menjëherë dhe pa luhatje Krijuesit tonë. Nënshtrimi i tillë vërteton besimin tonë në gjithëfuqishmërinë dhe autoritetin absolut të Zotit. Shih gjithashtu në Bibël, Librin Numrat, Kapitulli 19.

[2:68] Ata thanë, "Drejtoju Zotëruesit tënd të na tregojë cilën." Ai tha, "Ai thotë se ajo është një mështjerrë as shumë e vjetër, as shumë e re; mesatare. Tash, zbatonie atë që u urdhëruat."

[2:69] Ata thanë, "Drejtoju Zotëruesit tënd të na tregojë çfarë ngjyre ka." Ai tha, "Ai thotë se ajo është një mështjerrë e verdhë e çelët, kënaq shikuesit."

[2:70] Ata thanë, "Drejtoju Zotëruesit tënd të na tregojë cilën, se na duken të ngjashme, dhe në dashtë Zoti, do të gjejmë të vërtetën."

[2:71] Ai tha, "Ai thotë se ajo është një mështjerrë që nuk ka vuajtur nga lërimi i tokës ose ujitja e bimëve; është pa asnjë njollë apo të metë." Ata thanë, "Tash na e solle të vërtetën." Më në fund e flijuan, pas gjithë këtij ngurrimi.

Qëllimi i mështjerrës

[2:72] Ju kishit vrarë një njeri, dhe u grindët mes jush. Zoti kishte për ta nxjerr në shesh atë që u munduat ta fshihni.

[2:73] Thamë, "Bjerni (viktimës) me një pjesë (të mështjerrës)." Atëherë Zoti e ktheu viktimën në jetë, dhe jua tregoi shenjat paralajmëruese të Tij, që të kuptoni.

[2:74] Megjithatë, zemrat tuaja u ngurtësuan si gurë, apo edhe më shumë. Pasi që ka gurë prej të cilëve burojnë lumenj. Ka të tjerë që qahen dhe nxjerrin prroje të qeta, dhe të tjerë gurë përmblidhen teposhtë nga respekti për Zotin. Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëni.

Shtrembërojnë fjalën e Zotit

[2:75] A prisni prej tyre të besojnë si ju, përderisa disa prej tyre dëgjonin fjalën e Zotit, pastaj e shtrembëronin, me plot vetëdije dhe paramendim?

Fshehin fjalën e Zotit

[2:76] Dhe kur i takojnë besimtarët, thonë, "Ne besojmë," por kur mblidhen së bashku, thonë, "Mos i njoftoni (besimtarët) për informatat që ju dhanë juve nga Zoti, sepse i furnizoni me mbështetje për argumentin e tyre lidhur me Zotëruesin tuaj. A nuk kuptoni?"

[2:77] A nuk e dinë që Zoti din gjithçka që fshehin, dhe gjithçka që deklarojnë?

[2:78] Mes tyre ka të pa shkrim që nuk e dinë shkrimin, përveç nëpërmjet thashethemeve, e pretendojnë që e dinë.

[2:79] Prandaj, mjerë ata që e shtrembërojnë shkrimin me duart e veta, e pastaj, për përfitime të vogla materiale, thonë, "Kjo është çka shpalli Zoti." Mjerë ata për shtrembërimin e tillë, dhe mjerë ata për përfitimet e tyre të paligjshme.

Përjetësia e Parajsës dhe Ferrit*

[2:80] Disa madje thanë, "Nuk do të na kapë Ferri, përveç një numri të kufizuar ditësh." Thuaj, "A mos keni marrë zotim të tillë nga Zoti – Zoti nuk e prish zotimin e Tij – apo po thoni për Zotin çka nuk dini?"

*2:80-82 Është besim i ngulitur ndër Myslimanët e korruptuar se ata do të vuajnë në Ferr vetëm në proporcion me numrin e mëkateve që kanë bërë, pastaj do të dalin nga Ferri dhe të shkojnë në Parajsë. Ata gjithashtu besojnë se Muhamedi do të ndërhyjë në emër të tyre dhe do i nxjerrë nga Ferri. Besime të tilla janë në kundërshtim me Kuranin (Shtojca 8).

[2:81] Me të vërtetë, ata që mbledhin mëkate dhe përmbyten nga mëkatet e tyre do të jenë banues të Ferrit; në të qëndrojnë gjithmonë.

[2:82] Sa për ata që besojnë, dhe çojnë jetë të drejtë, do të jenë banues të Parajsës; aty qëndrojnë gjithmonë.

Urdhrat

[2:83] Ne lidhëm besën me Fëmijët e Izraelit: "Mos adhuroni askënd pos Zotit. Të nderoni prindërit dhe të keni kujdes ndaj të afërmve, jetimëve, dhe të varfërve. Të silleni me miqësi ndaj njerëzve. Të zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe të jepni bamirësinë e obligueshme (Zeqat)." Por ju u kthyet prapa, përveç një pakice, dhe u bëtë kundërshtarë.

[2:84] Lidhëm besën me ju, që mos ta derdhni gjakun tuaj, as mos ta dëboni njëri tjetrin nga shtëpitë tuaja. Ju u pajtuat dhe ishit dëshmitarë.

[2:85] Prapëseprapë, jeni duke vrarë njeri tjetrin, dhe duke dëbuar disa prej jush nga shtëpitë e tyre, duke u bashkuar kundër tyre mëkatnisht dhe djallëzisht. Edhe kur dorëzoheshin, kërkonit haraç prej tyre. Dëbimi i tyre ishte i ndaluar për ju, pikë së pari. A besoni në një pjesë të shkrimit dhe nuk besoni në tjetrën? Çfarë duhet të jetë ndëshkimi për ata mes jush që e bëjnë këtë, përveç poshtërim në këtë jetë, dhe një ndëshkim shumë më i rëndë në Ditën e Ringjalljes? Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëni.

[2:86] Janë ata që blenë këtë jetë të ulët, në këmbim të Përjetësisë. Si pasojë, atyre as nuk iu zbutet ndëshkimi kurrë, as nuk mund të ndihmohen.

Profetët e Izraelit

[2:87] Ne i dhamë Moisiut shkrimin, dhe pas tij dërguam të dërguarë tjerë, dhe i dhamë Jezusit (Isës), birit të Marisë (Merjemës), mrekulli të mëdha dhe e mbështetëm me Frymën e Shenjtë. A nuk është e vërtetë se sa herë ndonjë i dërguar shkoi tek ju me diçka që nuk ju pëlqeu, egoja juaj ju bëri kryelartë? Disa prej tyre i refuzuat, dhe disa prej tyre i vratë.

Konstatim tragjik: "Mendja ime është e kurdisur!"

[2:88] Disa thonë, "Mendjet tona janë të kurdisura!" Jo, është një mallkim prej Zotit, si pasojë e mosbesimit të tyre, që i mban larg nga besimi, me përjashtim të një pakice prej tyre.

Kurani përmbush të gjitha shkrimet

[2:89] Kur ky shkrim u erdhi atyre nga Zoti, dhe edhe pse konfirmon dhe është në pajtueshmëri me çka ata kanë, dhe edhe pse ata e parathonin në profecitë e tyre ardhjen e tij gjatë bisedës me mosbesimtarët, kur profecisë së tyre i erdhi koha, ata nuk i besuan. Në këtë mënyrë, dënimi i Zotit i kapë mosbesimtarët.

[2:90] Vërtetë e trishtueshme është ajo për çka i shitën shpirtrat e tyre – të refuzojnë këto shpallje të Zotit nga zilia që Zoti dhuron mirësinë e Tij mbi këdo që Ai do nga shërbyesit e Tij. Si pasojë, ata vetëshkaktuan zemërim mbi zemërim. Mosbesimtarët kanë vetëshkaktuar një ndëshkim poshtërues.

[2:91] Kur u thuhet, "Besoni në këto shpallje të Zotit," thonë, "Ne besojmë vetëm në atë që na u dërgua neve." Pra, ata nuk besojnë në shpalljet e mëvonshme, edhe nëse është e vërteta nga Zotëruesi i tyre, edhe pse konfirmon çka ata kanë! Thuaj, "Pse pra i vratë profetët e Zotit, nëse ishit besimtarë?"

Mësim prej historisë së Izraelit

[2:92] Ju shkoi Moisiu me mrekulli të mëdha, por në mungesë të tij adhuruat viçin, dhe u bëtë shpirtligë.

[2:93] Ne lidhëm besën me ju, derisa mbi ju ngritëm Malin Sinai, duke thënë, "Të ju përmbaheni urdhrave që jua dhamë, me vendosmëri, dhe dëgjoni." Ata thanë, "Dëgjojmë, por nuk ju bindemi." Zemrat e tyre u mbushën me admirim ndaj viçit, për shkak të mosbesimit të tyre. Thuaj, "Vërtetë e trishtueshme është ajo që ju urdhëron besimi juaj, nëse keni ndonjë pikë besimi."

[2:94] Thuaj, "Nëse vendbanimi i Përjetësisë është i rezervuar për ju tek Zoti, duke përjashtuar të gjithë njerëzit e tjerë, atëherë ju duhet ta dëshironi vdekjen, nëse jeni të sinqertë."

[2:95] Ata nuk e dëshirojnë, për shkak të veprave të tyre të kryera. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për shpirtligjtë.

[2:96] Në fakt, më të mëdhenjtë lakmues për jetë do i gjesh ata; edhe më lakmues se idhujtarët. Një i tyre dëshiron të jetojë një mijë vjet. Por kjo nuk do e shpëtojë nga ndonjë ndëshkim, sado që të jetojë. Zoti është pamës i çdo gjëje që bëjnë.

Gabrieli ndërmjetëson shpalljen

[2:97] Thuaj, "Kushdo që kundërshton Gabrielin duhet ta di që ai ta ka zbritur këtë (Kuran) në zemër, sipas dëshirës së Zotit, që konfirmon shkrimet paraprake, dhe jep udhëzime dhe lajme të mira për besimtarët."

[2:98] Kushdo që kundërshton Zotin, dhe engjëjt e Tij, dhe të dërguarit e Tij, dhe Gabrielin dhe Mikaelin, duhet ta di që Zoti kundërshton mosbesimtarët.

[2:99] Ne të zbritëm ty të tilla shpallje të qarta, dhe vetëm shpirtligjtë do i refuzojnë.

[2:100] A nuk është fakt që kur ata lidhin besën dhe zotohen që do e mbajnë, disa prej tyre gjithmonë e shpërfillin? Në fakt, shumica e tyre nuk besojnë.

Shpërfillin shkrimin e Zotit

[2:101] Tash që një i dërguar prej Zotit u ka ardhur atyre,* edhe pse ai vërteton shkrimin e tyre, disa ndjekës të shkrimit (Jahuditë, të Krishterët, dhe Myslimanët) hedhin pas shpine shkrimin e Zotit, sikur të mos e kishin pasur kurrë.

*2:101 I Dërguari i Zotit i Besëlidhjes parashikohet në profecitë në Besëlidhjen e Vjetër (Malakia 3:1-3), Besëlidhjen e Re (Luka 17:22-37), dhe këtu në Besëlidhjen e Fundit (3:81).

Magjia dënohet

[2:102] Ata ndoqën çka i mësuan djajtë rreth mbretërisë së Salomonit (Sulejmanit). Mirëpo Salomoni nuk ishte mosbesimtar, por djajtë ishin mosbesimtarë. Ata ua mësonin njerëzve magjinë, dhe atë që zbriti nëpërmjet dy engjëjve në Babel, Harutit dhe Marutit. Këta dy nuk përhapnin njohuri të tillë pa ju thënë: "Ky është një test. Të mos e keqpërdorni një njohuri të tillë." Por njerëzit e përdorën në intriga të dëmshme siç është ndarja e martesave. Ata nuk mund ta dëmtojnë askënd kundër dëshirës së Zotit. Ata pra mësojnë çka i dëmton, e jo çka ju sjell dobi, dhe e dinë shumë mirë se kushdo që ushtron magji nuk do të ketë hise në Përjetësi. Vërtetë e trishtueshme është për çka i shesin shpirtrat e tyre, sikur veç ta dinin.

[2:103] Nëse besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, shpërblimi prej Zotit është shumë më i mirë, sikur veç ta dinin.

Përdredhin fjalët e lutjes

[2:104] O ju që besoni, nuk duhet të thoni, "Raina"* (kujdestarona). Por të thoni, "Undhurna" (ruana), dhe dëgjoni. Mosbesimtarët kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

*2:104 Fjala "Raina" keqpërdorej nga disa folës të Hebraishtes, dhe përdridhej që të tingëllonte si një fjalë e ndyrë. (shih gjithashtu 4:46).

Xhelozia dënohet

[2:105] As mosbesimtarët mes ndjekësve të shkrimit, e as idhujtarët, nuk duan të shohin ndonjë bekim të zbres mbi ju nga Zotëruesi juaj. Megjithatë, Zoti derdh bekimet e Tij mbi këdo që Ai zgjedhë. Zoti posedon mirësi pakufi.

Mrekullia përfundimtare: Kodi matematikor i Kuranit*

[2:106] Kur e shfuqizojmë çfarëdo mrekullie, ose e bëjmë të harrohet, e prodhojmë një edhe më të mirë, ose së paku të barabartë. A nuk e dini faktin që Zoti është i Plotfuqishëm?

*2:106 Mrekullia matematikore e Kuranit është e përhershme & më e madhe se mrekullitë paraprake (34:45, 74:35). Si vetë Kurani, ajo konfirmon, përmbush, dhe zëvendëson të gjitha mrekullitë paraprake.

[2:107] A nuk e njihni faktin që Zoti posedon mbretërimin e qiejve dhe tokës; që nuk keni askënd pos Zotit si Zotërues dhe Sundues tuajin?

[2:108] A dëshironi të kërkoni nga i dërguari juaj çka u kërkua nga Moisiu në të kaluarën? Kushdo që zgjedhë mosbesimin, në vend të besimit, vërtetë ka humbur rrugën e drejtë.

[2:109] Shumë ndjekës të shkrimit më me dëshirë do t’ju kishin parë duke ju rikthyer mosbesimit, tash që keni besuar. Kjo është për shkak të xhelozisë së tyre, pasi për ta e vërteta është bërë evidente. T’i falni, dhe t’i lini rehat, deri sa Zoti ta sjellë drejtësinë e Tij. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

[2:110] T’i zbatoni Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe jepni bamirësinë e obligueshme (Zeqat). Çfarëdo të mire që e dërgoni për veten tuaj, do e gjeni te Zoti. Zoti sheh çdo gjë që bëni.

Të gjithë besimtarët shpengohen, pavarësisht nga emri i fesë së tyre

[2:111] Disa thanë, "Askush nuk do të hyjë në Parajsë përveç Jahudive ose të Krishterëve!" E tillë është ëndrra e tyre. Thuaj, "Paraqitna provat, nëse keni të drejtë."

Nënshtrimi: Feja e vetme

[2:112] Në të vërtetë, ata që ia nënshtrojnë veten plotësisht vetëm Zotit, përderisa çojnë jetë të drejtë, do të marrin shpërblimin nga Zotëruesi i tyre; nuk kanë pse të frikësohen, e as nuk do të brengosen.*

*2:111-112 Shih 2:62 dhe 5:69.

[2:113] Jahuditë thanë, "Të Krishterët nuk bazohen në asgjë," e të Krishterët thanë, "Jahuditë nuk bazohen në asgjë." E që të dy e lexojnë shkrimin. Të tilla janë shprehjet e atyre që nuk kanë aspak dije. Zoti do i gjykojë në Ditën e Ringjalljes, lidhur me grindjet e tyre.

Ta frekuentoni vendlutjen

[2:114] Kush janë më të këqij se ata që bojkotojnë vendlutjet e Zotit, ku përkujtohet emri i Tij, dhe kontribuojnë në braktisjen e tyre? Ata nuk duhet të hynë në to përveç duke u frikësuar. Ata do të vuajnë poshtërim në këtë jetë, dhe në Përjetësi do të vuajnë ndëshkim të tmerrshëm.

[2:115] E Zotit është lindja dhe perëndimi; kudo që shkoni aty do të jetë prania e Zotit. Zoti është i Gjithëpranishëm, i Gjithëdijshëm.

Blasfemi e tepërt

[2:116] Ata thanë, "Zoti ka lindur djalë!" Qoftë i madhëruar! Kurrë. E tij është gjithçka në qiej dhe tokë; gjithçka i është nënshtruar Atij.

[2:117] Nismëtari i qiejve dhe tokës: për të bërë çfarëdo Ai vetëm i thotë, "Ji," dhe është.

[2:118] Ata që nuk kanë aspak dije thonë, "Veç sikur Zoti të mund të na fliste, ose ndonjë mrekulli të mund të na vinte!" Të tjerët para tyre kanë shprehur thënie të ngjashme; mendjet e tyre janë të ngjashme. Ne i shfaqim mrekullitë për ata që janë të sigurt.

[2:119] Ne të kemi dërguar ty* me të vërtetën si bartës të lajmeve të mira, si dhe paralajmërues. Ti nuk përgjigjesh për ata që vetëshkaktojnë Ferrin.

*2:119 Është obligim i imi që të tregoj se identiteti i këtij të dërguari konfirmohet të jetë "Rashad Khalifa," I Dërguari i Zotit i Besëlidhjes. Duke mbledhur vlerën germore të "Rashad" (505), dhe vlerën germore të "Khalifa" (725), plus numrin e strofës (119), marrim 1349, shumëfish i 19-tës. Shih 3:81 dhe Shtojcën Dy.

[2:120] As jahuditë, as të krishterët, nuk do të pranojnë ty, po të mos e ndjekësh fenë e tyre. Thuaj, "Udhëzimi i Zotit është udhëzimi i vërtetë." Nëse përvetëson dëshirat e tyre, pavarësisht nga dija që ke pranuar, nuk do të gjesh asnjë aleat ose përkrahës të të ndihmojë kundër Zotit.

[2:121] Ata që pranuan shkrimin, dhe e njohin ashtu si duhet të njihet, do të besojnë në këtë. E sa për ata që nuk besojnë, ata janë dështakët.

[2:122] O Fëmijët e Izraelit, përkujtoni të mirat e Mia që jua dhurova, dhe që ju bekova më shumë se çdo popull tjetër.

[2:123] Ruajuni ditës kur asnjë shpirt nuk do i ndihmojë tjetrit, asnjë haraç nuk pranohet, asnjë ndërmjetësim nuk është i dobishëm, dhe askush nuk ndihmohet.

Ibrahimi

[2:124] Kujtohuni që Ibrahimi u vu në test nga Zotëruesi i tij, me disa urdhra dhe i përmbushi. (Zoti) tha, "Po të caktoj imam për njerëzit." Ai tha, "Edhe pasardhësit e mijë?" Ai tha, "Besëlidhja ime nuk i përfshinë shkelësit."

[2:125] Ne e kemi shndërruar faltoren (Qaben) në vatër kthimi, dhe strehë të sigurt. Ju mund ta përdorni faltoren e Ibrahimit si shtëpi lutjeje. Ne mandatuam Ibrahimin dhe Ismailin: "Pastronie shtëpinë Time për ata që e vizitojnë, ata që jetojnë atje, dhe ata që përkulen dhe përulen."

[2:126] Ibrahimi u lut: "Zotëruesi im, bëje këtë një tokë paqësore, dhe furnizo njerëzit e saj me fruta. Furnizoj ata që besojnë në Zotin dhe Ditën e Fundit." (Zoti) tha, "Unë gjithashtu do i furnizoj ata që nuk besojnë. Do i lë të kënaqen, përkohësisht, pastaj do i mbyllë në ndëshkimin e Ferrit, dhe në fat të tmerrshëm."

Ibrahimi i dorëzoi të gjitha zakonet e Nënshtrimit (Islamit)

[2:127] Kur Ibrahimi i ngrihte themelet e faltores, bashkë me Ismailin (u lutën): "Zotëruesi ynë, pranoje këtë prej nesh. Ti je Dëgjuesi, i Gjithëdijshmi.

[2:128] "Zotëruesi ynë, na bë të nënshtruar ndaj Teje, dhe prej pasardhësve tonë le të jetë një shoqëri e të nënshtruarve ndaj Teje. Mësona ritet e fesë tonë, dhe shpengona. Ti je Shpenguesi, i Mëshirshmi.

[2:129] "Zotëruesi ynë, dhe rrite mes tyre një të dërguar që t’ua recitojë atyre shpalljet Tua, t’ua mësojë shkrimin dhe mençurinë, dhe t’i pastrojë. Ti je i Plotfuqishmi, Më i Mençuri."

[2:130] Kush do të braktiste fenë e Ibrahimit, përveç dikujt që e mashtron veten? E zgjodhëm atë në këtë botë, dhe në Përjetësi ai është me të drejtit.

[2:131] Kur Zotëruesi i tij i tha, "Nënshtrohu," ai tha, "I nënshtrohem Zotëruesit të gjithësisë."

[2:132] Dhe Ibrahimi i shtyu fëmijët e tij ta bëjnë të njëjtën, si edhe Jakobi: "O fëmijët e mi, Zoti e ka vënë në pah fenë për ju; mos vdisni ndryshe përveç si të nënshtruar."

[2:133] Sikur të ishit dëshmitarë të Jakobit në prag të vdekjes; ai u tha fëmijëve të vet, "Çka do të adhuroni pasi të vdes?" Thanë, "Do të adhurojmë zotin tënd; zotin e baballarëve tu Ibrahimit, Ismailit, dhe Isakut; të vetmin zot. Atij i nënshtrohemi."

[2:134] Ajo është një shoqëri nga e kaluara. Ata janë përgjegjës për çka ata mblodhën, dhe ju jeni përgjegjës për çka ju mblodhët. Ju nuk përgjigjeni për asgjë që ata kanë bërë.

Nënshtrimi (islami): Feja e Ibrahimit*

[2:135] Ata thanë, "Duhet të jeni Jahudi ose të Krishterë, që të udhëzoheni." Thuaj, "Ne ndjekim fenë e Ibrahimit – monoteizmin – ai nuk ishte idhujtar."

*2:135 Kurani vazhdimisht na informon se Nënshtrimi është feja e Ibrahimit (3:95, 4:125, 6:161, 22:78). Ibrahimi pranoi "shkrim" në praktikë (zakone), domethënë, të gjitha obligimet dhe zakonet e Nënshtrimit [Lutjet e Kontaktit (Salat), bamirësinë e obligueshme (Zeqat), agjërimin e Ramazanit, dhe shtegtimin Haxh]. Muhamedi ishte ndjekës i fesë së Ibrahimit, siç e shohim në 16:123; ai e dorëzoi këtë Besëlidhje të Fundit, Kuranin. I Dërguari i tretë i Nënshtrimit dorëzoi provën e vërtetësisë së fesë (shih 3:81 dhe Shtojcat 1, 2, 24, & 26).

Asnjë dallim në mes të të dërguarve të Zotit

[2:136] Thoni, "Besojmë në Zotin, dhe në çka na u shpall neve, dhe në çka iu shpall Ibrahimit, Ismailit, Isakut, Jakobit, dhe Patriarkëve; dhe në çka iu dha Moisiut dhe Jezusit, dhe të gjithë profetëve nga Zotëruesi i tyre. Nuk bëjmë asnjë dallim ndërmjet asnjërit prej tyre. Vetëm Atij i nënshtrohemi."

[2:137] Nëse ata besojnë si besoni ju, atëherë janë të udhëzuar. Por nëse refuzojnë, atëherë janë kundërshtarë. Zoti do të shpëtojë ty nga kundërshtimi i tyre; Ai është Dëgjuesi, i Gjithëdijshmi.

[2:138] I tillë është sistemi i Zotit, e sistemi i kujt është më i mirë se i Zotit? "Vetëm Atë e adhurojmë."

[2:139] Thuaj, "A grindeni me ne rreth Zotit, kur Ai është Zotëruesi ynë dhe Zotëruesi juaj? Ne jemi përgjegjës për veprat tona, dhe ju jeni përgjegjës për veprat tuaja. Vetëm Atij i kushtohemi."

[2:140] A thoni se Ibrahimi, Ismaili, Isaku, Jakobi, dhe Patriarkët ishin Jahudi ose të Krishterë? Thuaj, "A e dini më mirë se Zoti? Kush është më i keq se ai që e fsheh një dëshmi që e ka mësuar prej Zotit? Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëni."

[2:141] Ajo ishte një shoqëri nga e kaluara. Ata janë përgjegjës për çka ata mblodhën, dhe ju jeni përgjegjës për çka ju mblodhët. Ju nuk përgjigjeni për asgjë që ata bënë.

Heqja e fanatizmit dhe paragjykimeve*

[2:142] Budallenjtë mes njerëzve do të thoshin, "Pse e ndërruan drejtimin e Kiblës së tyre?"* Thuaj, "E Zotit është lindja dhe perëndimi; Ai udhëzon kë do në rrugë të drejtë."

*2:142-145 "Kibla" është drejtimi kah i cili drejtohemi gjatë Lutjeve të Kontaktit (Salat). Kur Gabrieli e shpuri te Muhamedi urdhrin që të drejtohen kah Jerusalemi në vend të Mekës, hipokritët u ekspozuan. Arabët kishin paragjykime të forta në favor të Qabes si "Kibël" të tyre. Vetëm besimtarët e vërtetë ishin në gjendje t’i tejkalonin paragjykimet e tyre; ata me gatishmëri iu bindën të dërguarit.

[2:143] Kështu ju bëmë shoqëri të paanshme, që të shërbeni si dëshmitarë mes njerëzve, dhe i dërguari shërben si dëshmitar mes jush. E ndërruam drejtimin e Kiblës tuaj të parë vetëm që t’i veçojmë ata që me gatishmëri e ndjekin të dërguarin nga ata që kthehen prapa. Ishte test i vështirë, por jo për ata që janë të udhëzuar nga Zoti. Zoti nuk ta humb adhurimin. Zoti është i Dhembshëm ndaj njerëzve, i Mëshirshmi.

Kibla kthehet në Mekë

[2:144] Të kemi parë duke e kthyer fytyrën tënde nga qielli (duke kërkuar drejtimin e duhur). Ne tash caktojmë një Kibël që të kënaq ty. Tash e tutje, ta kthesh fytyrën nga Vendlutja e Shenjtë. Kudo që të jeni, të gjithë t’i ktheni fytyrat tuaja nga ajo. Ata që pranuan shkrimin paraprak e dinë që kjo është e vërteta nga Zotëruesi i tyre. Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që bëjnë.

[2:145] Edhe sikur t’iu shfaqësh ndjekësve të shkrimit çdo lloj mrekullie, ata nuk do të ndjekin Kiblën tënde. As ti mos ta ndjekësh Kiblën e tyre. Ata nuk e ndjekin as Kiblën e njëri tjetrit. Nëse përvetëson dëshirat e tyre, pas dijes që të ka ardhur, do të jesh me shkelësit.

Keqpërdorimi i shkrimit: Theksimi i përzgjedhur dhe fshehja

[2:146] Ata që pranuan shkrimin e njohin të vërtetën këtu, siç i njohin fëmijët e vet. Prapëseprapë, disa prej tyre e fshehin të vërtetën, me dashje.

[2:147] Kjo është e vërteta nga Zotëruesi yt; nuk duhet të dyshosh.

[2:148] Secili nga ju e zgjedh drejtimin për ta ndjekur; Të garoni drejt drejtësisë. Kudo që të jeni, Zoti do ju mbledhë të gjithëve. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

Kibla kthehet në Mekë

[2:149] Kudo që shkon, ta kthesh fytyrën (gjatë Salatit) kah Vendlutja e Shenjtë.* Kjo është e vërteta nga Zotëruesi yt. Zoti nuk është i pavetëdijshëm për çfarëdo që të gjithë ju bëni.

*2:149 Provë e shkëlqyeshme e idhujtarisë që kryhet nga "Myslimanët" e sotëm është përcaktimi i varrit të Muhamedit si "Vendlutje e Shenjtë." Kurani përmend vetëm një "Vendlutje të Shenjtë."

[2:150] Kudo që shkon, ta kthesh fytyrën (gjatë Salatit) kah Vendlutja e Shenjtë; kudo që të jeni, t’i ktheni fytyrat tuaja (gjatë Salatit) kah ajo. Kështu, njerëzit nuk do të kenë asnjë argument kundër jush, përveç shkelësve mes tyre. Mos iu frikësoni atyre, por frikësomuni Mua. Unë pastaj do i përkryej bekimet e Mia mbi ju, që të udhëzoheni.

[2:151] (Bekime) si dërgimin e një të dërguari nga mesi juaj t’ju recitojë shpalljet tona, t’ju pastrojë, t’jua mësojë shkrimin dhe mençurinë, dhe t’ju mësojë çka nuk dinit.

[2:152] Të më përkujtoni Mua, që t’ju përkujtoj juve, dhe të jeni falënderues ndaj Meje; mos u bëni mosmirënjohës.

[2:153] O ju që besoni, kërkoni ndihmë përmes durimit dhe Lutjeve të Kontaktit (Salat). Zoti është me ata që durojnë me këmbëngulje.

Ku shkojmë prej këtu?

[2:154] Mos thoni për ata që vriten për Zotin, "Janë të vdekur." Ata janë të gjallë te Zotëruesi i tyre, por nuk e kuptoni.*

*2:154 Të drejtit nuk vdesin vërtetë; ata thjesht i lënë trupat e tyre këtu dhe shkojnë në Parajsën e njëjtë ku Ademi dhe Eva dikur jetuan. Shih Shtojcën 17 për provat dhe detajet.

[2:155] Ne padyshim do t’ju testojmë me ca frikë, uri, dhe humbje parash, jetësh dhe të korrash. Jepu lajme të mira durimtarëve.*

*2:155 Testi është i përpiluar ashtu që të vërtetojë se e adhurojmë vetëm Zotin në të gjitha rrethanat (29:2).

[2:156] Kur u bie ndonjë pikëllim, thonë, "Jemi të Zotit, dhe te Ai kthehemi."

[2:157] Këta kanë merituar bekime nga Zotëruesi i tyre dhe mëshirë. Këta janë të udhëzuarit.

Shtegtimi Haxh

[2:158] Brigjet e Safas dhe Merves janë ndër ritet e shpallura nga Zoti. Kushdo që zbaton Haxhin ose Umren nuk bën gabim duke e përshkuar distancën ndërmjet tyre. Nëse dikush vullnetarisht bën edhe më shumë punë të drejta, atëherë Zoti është Mirënjohës, i Gjithëdijshëm.

Kundërvajtje e tepërt

[2:159] Ata që fshehin shpalljet dhe udhëzimin tonë, pas shpalljes së tyre për njerëzit në shkrim, janë të mallkuar nga Zoti; janë të mallkuar nga të gjithë mallkuesit.

[2:160] E sa për ata që pendohen, përmirësohen, dhe i shpallin ato, Unë i shpengoj ata. Unë jam Shpenguesi, i Mëshirshmi.

[2:161] Ata që nuk besojnë dhe vdesin si mosbesimtarë, kanë vetëshkaktuar mallkimin e Zotit, engjëjve, dhe të gjithë njerëzve (në Ditën e Gjykimit).

[2:162] Përgjithmonë qëndrojnë aty. Nuk iu zbutet ndëshkimi kurrë, e as nuk iu shtyhet afati.

[2:163] Zot i juaji është një zot; nuk ka asnjë zot pos Tij, Mirëbërësit, Më të Mëshirshmit.

Shenja të jashtëzakonshme të Zotit

[2:164] Në krijimin e qiejve dhe tokës, në ndërrimin e natës dhe ditës, në anijet që lëvizin nëpër oqean për dobi të njerëzve, në ujin që Zoti e lëshon nga qielli për të rigjallëruar tokë të vdekur dhe për të përhapur në të çfarëdo lloj krijese, në manipulimin e erërave, dhe reve të vendosura ndërmjet qiellit dhe tokës, ka prova të mjaftueshme për njerëz që kuptojnë.

Idhujt mohojnë idhujtarët e tyre*

[2:165] Prapëseprapë, disa njerëz i rivalizojnë idhuj Zotit, dhe i duan sikur të ishin Zoti. Ata që besojnë e duan Zotin më së shumti. Veç sikur shkelësit të mund ta shihnin veten kur e shohin ndëshkimin! Do e kuptojnë pastaj, që e tërë fuqia është e vetëm Zotit, dhe që ndëshkimi i Zotit është tmerrues.

[2:166] Ata që u ndoqën do i mohojnë ndjekësit e vet.* Do të shohin ndëshkimin, dhe të gjitha lidhjet mes tyre do të shkëputen.

*2:165-166 Jezusi, Maria, Muhamedi, Aliu, dhe shenjtorët do i mohojnë idhujtarët e tyre në Ditën e Ringjalljes. Shih gjithashtu 16:86, 35:14, 46:6, dhe Ungjillin e Mateut 7:21-23.

[2:167] Ndjekësit do të thonë, "Nëse mund ta kemi një shans tjetër, do i mohojmë ata, ashtu si na kanë mohuar tash ata neve." Zoti pra ua shfaqë pasojat e punëve të tyre si asgjë pos brejtje ndërgjegjeje; ata nuk do të dalin nga Ferri kurrë.

Dreqi ndalon gjërat e lejuara

[2:168] O njerëz, hani nga prodhimet e tokës të gjitha që janë të lejuara dhe të mira, dhe mos ndiqni hapat e Dreqit; ai është armiku juaj më i flaktë.

[2:169] Ai vetëm ju urdhëron që të bëni të këqija dhe vese, dhe të thoni kundër Zotit çka nuk dini.

Mbajtja e statukuosë: Tragjedi njerëzore

[2:170] Kur u thuhet, "Ndiqni çka Zoti ka shpallur këtu," thonë, "Ne ndjekim vetëm çka i gjetëm prindërit tanë duke bërë." E çka nëse prindërit e tyre nuk kuptonin, dhe nuk ishin të udhëzuar?

[2:171] Shembulli i mosbesimtarëve të tillë është ai i papagajve që përsërisin zërat dhe thirrjet që dëgjojnë, pa i kuptuar. Të shurdhër, memecë, dhe të verbër; ata nuk mund të kuptojnë.

Vetëm katër mishra ndalohen*

[2:172] O ju që besoni, hani nga gjërat e mira që ju furnizuam, dhe jini falënderues ndaj Zotit, nëse e adhuroni vetëm Atë.

*2:172-173 Përgjatë gjithë Kuranit, vetëm katër mishra ndalohen (6:145, 16:115, Shtojca 16). Ndalesat ushqimore përtej këtyre të katërtave janë të barasvlershme me idhujtari (6:121,148,150; 7:32).

[2:173] Ai ndalon për ju vetëm ngrënien e kafshëve që ngordhin vetë (pa ndërhyrje njerëzore), gjakun, mishin e derrit, dhe kafshët që dedikohen për tjetër pos Zotit. Nëse dikush detyrohet (t’i hajë këto), pa qëllim ose keqdashje, ai nuk shkakton asnjë mëkat. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

Udhëheqësit fetar të korruptuar fshehin Mrekullinë e Kuranit*

[2:174] Ata që fshehin shpalljet e Zotit në shkrim, në këmbim të një përfitimi të vogël material, nuk hanë tjetër pos zjarr në barqet e tyre. Zoti nuk do tu flasë në Ditën e Ringjalljes, e as nuk do i pastrojë. Ata kanë vetëshkaktuar ndëshkim që dhemb.

*2:174-176 Pavarësisht nga dijenia e tyre për mrekullinë matematikore të Zotit në Kuran, udhëheqësit fetar të korruptuar u përpoqën për shumë vite ta fshehin këtë mrekulli mbresëlënëse. Shumë prej tyre e pranuan që ata nuk e duronin faktin që Rashad Khalifa, e jo ata, ishte bekuar me mrekullinë.

[2:175] Janë ata që zgjodhën humbjen në vend të udhëzimit, dhe ndëshkimin në vend të faljes. Si pasojë, ata do të duhet ta durojnë Ferrin.

[2:176] Kjo është për arsye se Zoti e ka shpallur këtë shkrim, që bartë të vërtetën, dhe ata që nuk pajtohen me shkrimin janë kundërshtarët më të flaktë.

Drejtësia definohet

[2:177] Drejtësi nuk është kthimi i fytyrave tuaja kah lindja ose perëndimi. Të drejtë janë ata që besojnë në Zotin, Ditën e Fundit, engjëjt, shkrimin, dhe profetët; dhe paratë ua japin, me gëzim, të afërmve, bonjakëve, nevojtarëve, udhëtarëve të huaj, lypësve, dhe për lirimin e skllevërve; dhe i zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat) dhe japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat); dhe e mbajnë fjalën sa herë që premtojnë diçka; dhe këmbëngulin me durim përballë keqtrajtimit, varfërisë, dhe luftës. Këta janë të vërtetit; këta janë të drejtit.

Shkurajimi i dënimit me vdekje*

[2:178] O ju që besoni, barazia është ligji i shpallur për ju kur keni të bëni me vrasje – i liri për të lirin, skllavi për skllavin, femra për femrën. Nëse dikush falet nga familja e viktimës, një reagim mirënjohës e ka radhën, dhe një kompensim me barazi të paguhet. Ky është një lehtësim nga Zotëruesi juaj dhe mëshirë. Kushdo që shkelë përtej kësaj vetëshkakton një ndëshkim që dhemb.

2:178 Kurani qartë e dekurajon dënimin me vdekje. Sillet çdo lloj arsyetimi që të kursehen jetë, duke përfshirë edhe jetën e vrasësit. Familja e viktimës mund ta llogarisë si më të mirë , në rrethana të caktuara, kursimin e jetës së vrasësit në këmbim të një kompensimi me barazi. Gjithashtu dënimi me vdekje nuk është i zbatueshëm nëse, për shembull, një femër vret një mashkull, ose e kundërta.

[2:179] Barazia është ligj që kursen jetë për ju, o ju që keni inteligjencë, që të jeni të drejtë.

Shkruani testament

[2:180] Është shpallur që kur të afrohet vdekja, të shkruani testament për të mirën e prindërve dhe të afërmve, me barazi. Ky është obligim për të drejtit.

[2:181] Nëse dikush e ndryshon testamentin që ka dëgjuar, mëkati i ndryshimit u bie atyre që janë përgjegjës për një ndryshim të tillë. Zoti është Dëgjues, Njohës.

[2:182] Nëse dikush sheh padrejtësi të tepërt ose njëanshmëri nga testamentlënësi, dhe ndërmerr masa korrigjuese që të kthejë drejtësinë në testament, ai nuk bën mëkat. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

Agjërimi theksohet dhe modifikohet*

[2:183] O ju që besoni, agjërimi është shpallur për ju, siç është shpallur për ata para jush, që të arrini shpëtim.

*2:183-187 Si të gjitha obligimet në Nënshtrim, agjërimi po ashtu është shpallur nëpërmjet Ibrahimit (22:78, Shtojcat 9 & 15). Para shpalljes së Kuranit, marrëdhëniet seksuale ishin të ndaluara gjatë periudhës së agjërimit. Kjo rregull modifikohet në 2:187 për të lejuar marrëdhënie gjatë netëve të Ramazanit.

[2:184] Ditë të posaçme (janë të caktuara për agjërim); nëse dikush është i sëmurë ose në udhëtim, një numër i barabartë i ditëve tjera mund të zëvendësohet. Ata që mund të agjërojnë, por me vështirësi të mëdha, mund ta zëvendësojnë atë me të ushqyerit e një personi të varfër për çdo ditë që e prishin agjërimin. Nëse dikush vullnetarisht (bën edhe më shumë punë të drejta), është edhe më mirë. Por agjërimi është më i mirë për ju, sikur veç ta dinit.

[2:185] Ramazani është muaji gjatë të cilit u shpall Kurani, që jep udhëzim për njerëzit, mësime të qarta, dhe kodin ligjor. Ata prej jush që kalojnë nëpër këtë muaj, të agjërojnë në të. Ata që janë të sëmurë ose duke udhëtuar mund ta zëvendësojnë me numër të njëjtë të ditëve tjera. Zoti ju dëshiron lehtësim, e jo vështirësi, që të përmbushni obligimet tuaja, dhe ta madhëroni Zotin për udhëzimin, dhe ta shprehni mirënjohjen tuaj.

Zoti ju përgjigjet lutjeve të “shërbëtorëve të Tij”

[2:186] Kur shërbëtorët e Mi të pyesin për Mua, Unë jam gjithmonë pranë. Unë ju përgjigjem lutjeve të tyre kur më luten. Njerëzit të më përgjigjen dhe të besojnë në Mua, që të udhëzohen.

[2:187] Të lejuara për ju janë marrëdhëniet seksuale me gratë tuaja gjatë netëve të agjërimit. Ato janë mbajtëset e fshehtësive tuaja, dhe ju jeni mbajtësit e fshehtësive të tyre. Zoti e dinte që ju i tradhtonit shpirtrat tuaj, dhe Ai ju ka shpenguar, dhe ju ka falur. Tash e tutje, ju mund të keni marrëdhënie me to, duke kërkuar atë që Zoti ju ka lejuar. Mund të hani dhe pini deri sa fija e bardhë e dritës të bëhet e dallueshme nga fija e errët e natës në agim. Pastaj, të agjëroni derisa të perëndon dielli. Marrëdhëniet seksuale janë të ndaluara nëse vendosni të strehoheni në vendlutje (gjatë dhjetë netëve të fundit të Ramazanit). Këto janë ligjet e Zotit; të mos i shkelni. Kështu Zoti sqaron shpalljet e Tij për njerëzit, që të mund të arrijnë shpëtim.

Ryshfeti, korrupsioni dënohen

[2:188] Të mos i merrni paratë e njëri tjetrit në mënyrë të paligjshme, e as tu jepni ryshfet zyrtarëve për t’ua hequr të tjerëve disa nga të drejtat në mënyrë të paligjshme, përderisa e dini.

Mos flisni rreth e rrotull

[2:189] Të pyesin për fazat e hënës! Thuaj, "Ato janë mjet për matjen e kohës, dhe përcaktojnë kohën e Haxhit." Nuk është e drejtë të flisni rreth e rrotull;* drejtësia arrihet duke ju përmbajtur urdhrave dhe duke qenë të drejtpërdrejtë. T’ia keni dronë Zotit, që të mund t’ia dilni.

*2:189 Idioma Kuranore fjalë për fjalë thotë: "Mos hyni në shtëpi nga dyert e pasme." Pyetja për fazat e hënës është një shembull i të shprehurit rreth e rrotull; kishte motive të mëtutjeshme të këqija pas kësaj pyetje.

Rregullat e luftës*

[2:190] Mund të luftoni për Zotin kundër atyre që ju sulmojnë, por mos e teproni. Zoti nuk i do agresorët.

*2:190 I gjithë luftimi rregullohet sipas rregullës themelore në 60:8-9. Luftimi lejohet vetëm për vetëmbrojtje, përderisa sulmi dhe shtypja dënohen rreptësisht përgjatë Kuranit.

[2:191] Ju mund t’i vritni ata që zhvillojnë luftë kundër jush, dhe mund t’i dëboni që kur ata ju dëbuan. Shtypja është më e keqe se vrasja. Mos i luftoni pranë Vendlutjes së Shenjtë, po të mos ju sulmojnë aty. Nëse ju sulmojnë, mund t’i vritni. Ky është ndëshkimi i drejtë për ata mosbesimtarë.

[2:192] Nëse heqin dorë, atëherë Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[2:193] Ju gjithashtu mund t’i luftoni për ta eliminuar shtypjen, dhe për ta adhuruar Zotin lirisht. Nëse heqin dorë nga luftimi, të mos i sulmoni; agresioni lejohet vetëm kundër agresorëve.

[2:194] Gjatë Muajve të Shenjtë, agresionit mund t’i kundërviheni me një reagim të barabartë. Nëse ju sulmojnë, mund tu kundërpërgjigjeni duke iu shkaktuar ndëshkim të njëjtë. T’i keni dronë Zotit dhe ta dini që Zoti është me të drejtit.

[2:195] Të shpenzoni për Zotin; mos e hidhni veten me duart tuaja në shkatërrim. Të jeni bamirës; Zoti i do bamirësit.

Shtegtimi Haxh dhe Umreh*

[2:196] T’i zbatoni të gjitha ritet e Haxhit dhe Umres për Zotin. Nëse pengoheni, ta dërgoni një sakrificë, dhe mos rifilloni t’i preni flokët tuaja deri sa sakrifica juaj ta ketë arritur cakun. Nëse jeni të sëmurë, ose duke vuajtur nga ndonjë lëndim koke (dhe detyroheni t’i preni flokët), ta shlyeni me agjërim, ose me bamirësi, ose me ndonjë formë tjetër të adhurimit. Gjatë Haxhit të rregullt, nëse e prishni gjendjen e Ihramit (shenjtërisë) ndërmjet Umres dhe Haxhit, ta shlyeni duke flijuar një sakrificë shtazore. Nëse nuk keni mundësi, të agjëroni tre ditë gjatë Haxhit dhe shtatë kur të ktheheni – komplet dhjetë – kjo vlen nëse nuk jetoni te Vendlutja e Shenjtë. T’ia keni dronë Zotit, dhe ta dini se Zoti është i saktë në zbatimin e ndëshkimit.

*2:196 Shih detajet e Haxhit dhe Umres në Shtojcën 15.

Katër muajt e Haxhit: (Dhyl-Hixhe, Muharrem, Safer, & Rebi I)

[2:197] Haxhi të zbatohet në muajt e caktuar.* Kushdo që niset të zbatojë Haxhin t’iu shmanget marrëdhënieve seksuale, sjelljeve të këqija, dhe grindjeve gjatë Haxhit. Çfarëdo të mire që bëni, Zoti është plotësisht i vetëdijshëm për të. Përderisa i përgatitni furnizimet për rrugë, furnizimi më i mirë është drejtësia. Të ma keni dronë Mua, o ju që posedoni inteligjencë.

*2:197 Haxhi mund të zbatohet në cilëndo kohë gjatë Muajve të Shenjtë; Dhyl-Hixhe Muharrem, Safer, dhe Rebi I. Qeveritë lokale e kufizojnë Haxhin në disa ditë të volitshme për ta. Shih 9:37

[2:198] Nuk bëni gabim duke kërkuar furnizime nga Zotëruesi juaj (nëpërmjet tregtisë). Kur të hiqeni prej Arafatit, ta përkujtoni Zotin te Vendi i Shenjtë (Muzdelife). Ta përkujtoni Atë se ju udhëzoi; para kësaj, ishit të humbur.

[2:199] Të largoheni së bashku, me njerëzit e tjerë që largohen, dhe ta lutni Zotin për falje. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

[2:200] Kur t’i kryeni ritet, të vazhdoni ta përkujtoni Zotin si i përkujtoni prindërit tuaj, ose edhe më mirë. Disa njerëz do të thoshin, "Zotëruesi ynë, na jep të mira në këtë botë," përderisa nuk kanë hise në Përjetësi.

[2:201] Të tjerët do të thoshin, "Zotëruesi ynë, na jep të mira në këtë botë, dhe të mira në Përjetësi, dhe ruana nga ndëshkimi i Ferrit."

[2:202] Secili nga këta do të marrin hisen që e kanë mbledhur. Zoti është më i shkathëti në llogaritje.

Mine: Ritet e fundit të Haxhit

[2:203] Ta përkujtoni Zotin për një numër ditësh (në Mine); kushdo që ngutet ta bëjë këtë për dy ditë nuk bën mëkat, dhe kushdo që rri më gjatë nuk bën mëkat, përderisa mbahet drejtësia. T’ia keni dronë Zotit, dhe ta dini se para Tij do të mblidheni.

Pamja e jashtme mund të mashtrojë

[2:204] Mes njerëzish, dikush mund të të lë mbresa me shprehjet e tij në lidhje me këtë jetë, dhe madje mund t’i drejtohet Zotit të jetë dëshmitar i mendimeve të tij më të thella, përderisa ai është më i flakti kundërshtar.

[2:205] Posa të largohet, endet i korruptuar nëpër tokë, duke shkatërruar prona dhe jetë. Zoti nuk e do korrupsionin.

[2:206] Kur i thuhet, "Druaje Zotin," ai bëhet i zemëruar me mburrje. Si pasojë, fat i tij i vetëm është Ferri; çfarë vendbanimi i tmerrshëm.

[2:207] E ka nga njerëzit që dedikojnë jetën në shërbim të Zotit; Zoti është i dhembshëm ndaj adhuruesve të tillë.

[2:208] O ju që besoni, ta përqafoni nënshtrimin e tërësishëm; mos i ndiqni hapat e Dreqit, pasi ai është armiku juaj më i flaktë.

[2:209] Nëse tërhiqeni, pasi që ju kanë ardhur provat e qarta, atëherë dijeni që Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[2:210] A po presin ata deri sa Vetë Zoti të vjen në re të dendura, bashkë me engjëjt? Kur të ndodhë kjo, e tërë çështja do të mbarojë, dhe te Zoti çdo gjë do të kthehet.*

*2:210 Kjo botë është test; është shansi jonë i fundit që ta kthejmë veten prapë në mbretërinë e Zotit duke shpallë të pavlefshme idhujtarinë (shih HYRJEN). Nëse Zoti dhe engjëjt e Tij shfaqen, çdokush do të besojë, dhe testi nuk do të jetë i vlefshëm më.

Mrekullitë Sjellin Përgjegjësi Më të Madhe*

[2:211] Pyeti Fëmijët e Izraelit sa mrekulli të thella ua kemi shfaqur! Për ata që shpërfillin bekimet e dhuruara mbi ta prej Zotit, Zoti është më i rrepti në ndëshkim.

*2:211 Mrekullia matematikore e Kuranit është bekim i madh, dhe sjell me vete përgjegjësi mahnitëse (ju lutem shih 5:115).

Shkurtpamësia

[2:212] Jeta e kësaj bote është e zbukuruar në sytë e mosbesimtarëve, dhe ata i përqeshin ata që besojnë. Megjithatë, të drejtit do të jenë shumë më lart tyre në Ditën e Ringjalljes. Zoti e bekon këdo që Ai do, pa kufi.

Xhelozia shkatërrimtare

[2:213] Njerëzit dikur ishin një shoqëri kur Zoti dërgoi profetët si bartës lajmi të mirë, si dhe paralajmërues. Ai lëshoi me ta shkrimin, që bart të vërtetën, për të gjykuar në mes të njerëzve në grindjet e tyre. Për ironi, ata që pranuan shkrimin ishin ata që refuzuan cilindo shkrim të ri, përkundër provave të qarta që iu dhanë. Kjo është për shkak të xhelozisë nga ana e tyre. Zoti i udhëzon ata që besojnë në të vërtetën që polemizohet nga të gjithë tjerët, sipas vullnetit të Tij. Zoti udhëzon këdo që do në rrugë të drejtë.*

*2:213 Të gjithë adhuruesit e VETËM Zotit, nga të gjitha fetë, janë vërtetë të bashkuar.

[2:214] A prisni të hyni në Parajsë pa u testuar si ata para jush? Ata u testuan me vështirësi dhe fatkeqësi, dhe u tronditën, deri sa i dërguari dhe ata që besuan me të thanë, "Ku është fitorja e Zotit?" Fitorja e Zotit është afër.

Pranuesit e bamirësisë

[2:215] Të pyesin për të dhënit: thuaj, "Bamirësia që jep duhet t’i shkojë prindërve, të afërmve, bonjakëve, të varfërve, dhe udhëtarit të huaj." Çfarëdo të mire që bën, Zoti është plotësisht i vetëdijshëm për të.

Besimtarët: Fituesit përfundimtar

[2:216] Luftimi mund t’ju imponohet, edhe pse nuk ju pëlqen. Por mund të mos ju pëlqejë diçka që është e mirë për ju, dhe mund t’ju pëlqejë diçka që është e keqe për ju. Zoti e di përderisa ju nuk e dini.

Shtypja dënohet

[2:217] Të pyesin për Muajt e Shenjtë dhe luftimin në ta: thuaj, "Luftimi në ta është përdhosje. Megjithatë, zmbrapsja nga rruga e Zotit dhe mosbesimi në Të dhe në shenjtërinë e Vendlutjes së Shenjtë, dhe dëbimi i njerëzve të saj, janë përdhosje më të mëdha para Zotit. Shtypja është më e keqe se vrasja." Ata gjithmonë do t’ju luftojnë juve për t’ju mbrapsur nga feja juaj, nëse munden. Ata prej jush që zmbrapsen nga feja e vet, dhe vdesin si mosbesimtarë, i kanë asgjësuar punët e tyre në këtë jetë dhe në Përjetësi. Këta janë banuesit e Ferrit, ku qëndrojnë përgjithmonë.

[2:218] Ata që besojnë, dhe ata që emigrojnë dhe përpiqen për Zotin, kanë merituar mëshirën e Zotit. Zoti është Falës, i Mëshirshmi.

Dehësit dhe bixhozi ndalohen*

[2:219] Të pyesin për dehësit dhe bixhozin: thuaj, "Në to ka mëkat të tepërt, dhe ca dobi për njerëzit. Por mëkatnia e tyre ia kalon dobisë shumë." Gjithashtu të pyesin çka duhet dhënë bamirësi: thuaj, "Tepricën." Kështu Zoti sqaron shpalljet për ju që të mund të pasqyroni,

*2:219 Bota tash e kupton që dobitë ekonomike nga prodhimi i pijeve alkoolike dhe narkotikëve të paligjshëm nuk ia vlejnë për shkak të aksidenteve rrugore vdekjeprurëse, dëmtimeve trunore te fëmijët e nënave pijanece, krizat familjare, dhe pasojat e tjera katastrofike. Shqyrtohu me "Alcoholics Anonymous" dhe "Gamblers Anonymous" për më shumë informata. Shih gjithashtu 5:90-91.

[2:220] për këtë jetë dhe Përjetësinë. Dhe të pyesin ty për bonjakët: thuaj, “Edukimi i drejtë është më e mira që mund të bëni për ta. Nëse e përzieni pronën e tyre me tuajën, t’i trajtoni si anëtarë të familjes." Zoti i njeh të drejtit dhe shpirtligjtë. Sikur të donte Zoti, Ai ka mundur t’ju vë rregulla më të ashpra. Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

Mos martoheni me idhujtare

[2:221] Të mos martoheni me idhujtare në mos besofshin ato; një besimtare është më e mirë se një idhujtare, edhe nëse të pëlqen. As të mos i martoni vajzat me idhujtarë, në mos besofshin ata. Një besimtar është më i mirë se një idhujtar, edhe nëse të pëlqen. Këta ftojnë në Ferr, derisa Zoti fton në Parajsë dhe falje, si do Ai. Ai sqaron shpalljet e Tij për njerëzit, që të mund të jenë të vëmendshëm.

Menstruacioni

[2:222] Të pyesin për menstruacionin: thuaj, "Dëmton; t’ju shmangeni marrëdhënieve seksuale me gratë gjatë menstruacionit; mos ju qasni atyre deri sa tu hiqet qafe. Kur tu hiqet qafe, mund të keni marrëdhënie me to në mënyrën e dizajnuar nga Zoti. Zoti i do ata që pendohen, dhe Ai i do ata që janë të pastër."

[2:223] Gratë tuaja janë bartëse të farës suaj. Pra, mund ta gëzoni këtë privilegj si të doni, përderisa e mbani drejtësinë. T’ia keni dronë Zotit, dhe dinie se do e takoni. Jepu lajme të mira besimtarëve.

Mos e merrni emrin e Zotit së Koti

[2:224] Të mos e përdorni emrin e Zotit në betë e rastësishme, për tu dukur të drejtë, fetar, ose për të arritur besueshmëri tek njerëzit. Zoti është Dëgjues, Njohës.

[2:225] Zoti nuk ju mban përgjegjës për të shprehurit e jashtëm të betimeve; Ai ju mban përgjegjës për qëllimet tuaja më të thella. Zoti është Falës, i Butë.

Ligjet e shkurorëzimit

[2:226] Ata që kanë ndërmend të shkurorëzohen nga gratë e tyre duhet të presin katër muaj (të ftohen); nëse e ndryshojnë mendjen dhe pajtohen, atëherë Zoti është Falës, i Mëshirshëm.

[2:227] Nëse shkojnë deri në fund me shkurorëzimin, atëherë Zoti është Dëgjues, Njohës.

[2:228] Gratë e shkurorëzuara duhet të presin tre menstruacione (para martesës me tjetërkënd). Nuk është e ligjshme për to të fshehin çka Zoti krijon në mitrat e tyre, nëse besojnë në Zotin dhe në Ditën e Fundit. (Në rast shtatzënie,) dëshirat e burrit duhet të hynë në përdorim mbi ato të gruas, nëse ai dëshiron të rimartohet me të. Gratë kanë të drejta, si dhe obligime, barabartë. Kështu, dëshirat e burrit mbizotërojnë (në rast shtatzënie). Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[2:229] Shkurorëzimi mund të tërhiqet mbrapa dy herë. Gruaja e shkurorëzuar të lejohet të jetojë në shtëpinë e njëjtë miqësisht, ose të dal prej saj miqësisht. Nuk është e ligjshme për burrin që të marrë prapa çfarëdo që i ka dhënë asaj. Mirëpo, çifti mund të ketë frikë se mos e shkel ligjin e Zotit. Nëse ekziston frika se mund ta shkelin ligjin e Zotit, nuk bëjnë gabim nëse gruaja me dëshirë kthen çfarëdo që zgjedh ajo. Këto janë ligjet e Zotit; të mos i shkelni. Ata që shkelin ligjet e Zotit janë të padrejtit.

[2:230] Nëse shkurorëzohet nga ajo (për herë të tretë), është e paligjshme për atë që të rimartohet me të, në mos u martoftë ajo me një tjetër, e pastaj ai të shkurorëzohet nga ajo. Burri i parë pastaj mund të rimartohet me të, përderisa i zbatojnë ligjet e Zotit. Këto janë ligjet e Zotit; Ai i shpjegon ato për njerëzit që dinë.

Mos i hidhni të shkurorëzuarat në rrugë

[2:231] Nëse shkurorëzoheni nga gratë, kur ta përmbushin afatin (tre menstruacione), t’i lejoni të jetojnë në shtëpinë e njëjtë miqësisht, ose t’i leni të dalin miqësisht. Mos i detyroni të rrinë kundër dëshirës së tyre, si hakmarrje. Kushdo që e bën këtë i bën keq vetes. Mos i merrni shpalljet e Zotit si të kota. Përkujtoni bekimet e Zotit mbi ju, dhe që Ai ju lëshoi shkrimin dhe mençuri që të ju shkollojë. T’ia keni dronë Zotit, dhe ta dini që Zoti është i vetëdijshëm për të gjitha gjërat.

[2:232] Nëse shkurorëzoheni nga gratë, kur ta përmbushin afatin, mos i pengoni që të rimartohen me burrat e tyre, nëse pajtohen miqësisht. Këtë duhet ta kenë parasysh ata mes jush që besojnë në Zotin dhe në Ditën e Fundit. Kjo është më e pastër për ju, dhe më e drejtë. Zoti din, përderisa ju nuk dini.

[2:233] Nënat e shkurorëzuara duhet t’i ushqejnë foshnjat e tyre dy vjet të plota, nëse babai dëshiron ashtu. Babai duhet ta furnizojë ushqimin e nënës dhe veshmbathjen me barazi. Askush nuk duhet të ngarkohet përtej aftësisë së tij. Asnjë nënë nuk duhet të dëmtohet në llogari të foshnjës së saj, e as babai të dëmtohet për shkak të foshnjës së tij. (Nëse babai vdes), trashëguesi i tij duhet t’i marrë këto përgjegjësi. Nëse prindërit e foshnjës pajtohen në mënyrë të përbashkët të ndahen pas konsultimit të duhur, nuk bëjnë gabim nëse bëjnë ashtu. Nuk bëni gabim nëse punësoni gjidhënëse tjera, përderisa i paguani me barazi. T’ia keni dronë Zotit, dhe ta dini që Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëni.

T’i zbatoni afatet paramartesore

[2:234] Ata që vdesin dhe lënë gra, të vejat e tyre duhet të presin katër muaj e dhjetë ditë (para se të rimartohen). Kur ta përmbushin afatin, nuk bëni gabim t’i lini të bëjnë çfarëdo pune të drejtë që dëshirojnë të bëjnë. Zoti është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëni.

[2:235] Nuk mëkatoni duke njoftuar tërheqjen tuaj ndaj grave, apo duke e mbajtur fshehtë. Zoti e di se do të mendoni për to. Mos i takoni fshehurazi, në mos paçi diçka të drejtë për të diskutuar. Mos e përmbushni martesën deri sa të përmbushet afati i tyre. Duhet ta dini se Zoti i di mendimet tuaja më të thella, dhe t’ia keni dronë Atij. Duhet ta dini se Zoti është Falës, i Butë.

Prishja e fejesës

[2:236] Nuk bëni gabim duke u ndarë nga gratë para se t’i prekni, ose para se ta caktoni pajën për to. Në këtë rast, t’i kompensoni ato – i pasuri sipas mundësisë së tij dhe i varfëri sipas mundësisë së tij – kompensim me barazi. Kjo është detyrë për të drejtit.

[2:237] Nëse ndaheni nga to para se t’i prekni, por pasi ta keni caktuar pajën, kompensimi duhet të jetë gjysma e pajës, po të mos e falin ato vullnetarisht të drejtën e tyre, ose pala përgjegjëse për shkaktimin e ndarjes zgjedhë që ta falë pajën. Të falni është më afër drejtësisë. Të vazhdoni t’i mbani marrëdhëniet miqësore mes jush. Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëni.

T’i zbatoni Lutjet e Kontaktit*

[2:238] T’i zbatoni rregullisht Lutjet e Kontaktit, posaçërisht lutjen e mesme, dhe t’ia kushtoni veten plotësisht Zotit.

*2:238 Të pesë lutjet gjenden në 2:238, 11:114, 17:78, & 24:58. Kur u shpall Kurani, Lutjet e Kontaktit (Salat) veç kishin qenë në ekzistencë (Shtojca 9). Detajet e të pesë lutjeve – çka të recitohet dhe numri i njësive (Reqateve) në lutje, etj. – janë matematikisht të konfirmuara. Për shembull, nëse e shkruajmë numrin e njësive të secilës nga pesë lutjet, njërin pranë tjetrit, fitojmë 24434, 19x1286. Gjithashtu, nëse përdorim [*] për të përfaqësuar Suren 1 (El-Fatihah), ku [*]=numri i sures (1), i pasuar nga numri i secilës strofë, numri i shkronjave në secilën strofë, dhe vlera germore e çdo shkronje, duke shkruar 2 [*] [*] 4 [*] [*] [*] [*] 4 [*] [*] [*] [*] 3 [*] [*] [*] 4 [*] [*] [*] [*] jep shumëfish të 19-tës (shih 1:1).

[2:239] Në rrethana të jashtëzakonshme, mund të luteni duke ecur ose ngarë. Kur të jeni të sigurt, ta përkujtoni Zotin ashtu si ju mësoi çka ju nuk dinit.

Mbështetje për të vejat dhe të shkurorëzuarat

[2:240] Ata që vdesin dhe lënë gra, një testament duhet t’i furnizojë gratë e tyre me mbështetje për një vjet, po që se ato rrinë në shtëpinë e njëjtë. Nëse dalin, nuk bëni mëkat t’i leni të bëjnë çfarëdo që dëshirojnë, përderisa mbahet drejtësia. Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri.

[2:241] Të shkurorëzuarat gjithashtu duhet furnizuar, me barazi. Kjo është detyrë për të drejtit.

[2:242] Zoti kështu ju shpjegon shpalljet e Tij, që të mund të kuptoni.

Përpjekja për Zotin

[2:243] A i ke vërejtur ata që ikën nga shtëpitë e tyre – edhe pse ishin me mijëra – nga frika prej vdekjes? Zoti u tha, "Vdisni," pastaj i ringjalli. Zoti lëshon mirësinë e Tij mbi njerëzit, por shumica e njerëzve janë jo-mirënjohës.

[2:244] Të luftoni për Zotin, dhe ta dini se Zoti është Dëgjues, Njohës.

[2:245] Kush do i jepte Zotit hua të drejtësisë, për t’iu kthyer e shumëfishuar? Zoti është Ai që furnizon dhe mban, dhe te Ai do të ktheheni.

Sauli*

[2:246] A i keni vërejtur prijësit e Izraelit pas Moisiut? Ata i thanë profetit të tyre. "Nëse cakton një mbret për të na udhëhequr, do të luftojmë për Zotin." Ai tha, "A e keni ndërmend që, nëse luftimi shpallet për ju, nuk do të luftoni?" Ata thanë, "Pse të mos luftojmë për Zotin, kur na kanë hequr nga shtëpitë tona, dhe fëmijët tonë?" Prapëseprapë, kur luftimi u shpall për ta, ata refuzuan, përveç një pakice. Zoti është i vetëdijshëm për shkelësit.

*2:246 E njëjta histori rrëfehet në Bibël, Libri I i Samuelit, Kapitulli 9 dhe 10.

Vënia në dyshim e mençurisë së Zotit

[2:247] Profeti i tyre u tha, "Zoti ka caktuar Talutin (Saulin) të jetë mbret i juaji." Ata thanë "Si mund të ketë ai mbretërim mbi ne kur ne jemi më meritor për mbretërim se ai; madje ai as nuk është i pasur?" Ai tha, "Zoti e ka zgjedhur atë mbi ju, dhe e ka bekuar me begati në dije dhe në trup." Zoti i dhuron mbretërimin e Tij kujtdo që Ai do. Zoti është Bujar, i Gjithëdijshëm.

Arka e Besëlidhjes

[2:248] Profeti i tyre u tha, "Shenja e mbretërimit të tij është që Arka e Besëlidhjes do të ju kthehet juve, duke ju sjellë bindje nga Zotëruesi juaj, dhe relikte të lëna nga njerëzit e Moisiut dhe njerëzit e Aronit (Harunit). Do të bartet nga engjëjt. Kjo duhet të jetë shenjë që ju bind, nëse me të vërtetë jeni besimtarë."

Davidi dhe Goliathi

[2:249] Kur Sauli mori nën komandë trupat, ai tha, "Zoti po ju vë në test me anën e një përroi. Kushdo që pi prej tij nuk është me mua – vetëm ata që nuk e provojnë janë me mua – po të mos jetë veç një fyt." Ata pinë prej tij, përveç një pakice. Kur e kaloi me ata që besuan, ata thanë, "Tash na mungon fuqia të përballemi me Goliathin dhe trupat e tij." Ata që ishin të vetëdijshëm se do të takohen me Zotin thanë, "Sa e sa ushtri të vogla mposhtën ushtri të mëdha me lejen e Zotit. Zoti është me ata që durojnë me këmbëngulësi."

[2:250] Kur i dolën përballë Goliathit dhe trupave të tij, u lutën, "Zotëruesi ynë, dhurona durim, përforcona këmbët, dhe përkrahna kundër njerëzve mosbesimtarë."

[2:251] I mposhtën me lejen e Zotit, dhe Davidi (Davudi) vrau Goliathin. Zoti i dha mbretërim dhe mençuri, dhe e mësoi si Ai deshi. Po të mos ishte përkrahja e Zotit ndaj disa njerëzve kundër të tjerëve, do të ishte kaos në tokë. Por Zoti lëshon mirësinë e Tij mbi njerëzit.

[2:252] Këto janë shpalljet e Zotit. I recitojmë nëpërmjet teje,* vërtetë, se je një nga të dërguarit.

*2:252 Në përputhje me kompozicionin matematikor të Kuranit, Zoti ka dashur që emri i të dërguarit të përmendur këtu të jetë i shqiptuar matematikisht. Zbulimi i kodit të mbinatyrshëm matematikor të Kuranit të bazuar në 19 ka qenë i hyjnisht i rezervuar për të Dërguarin e Zotit të Besëlidhjes. Me mbledhjen e numrit të kësaj strofe (252), dhe vlerës germore të "Rashad" (505), plus vlerën germore të "Khalifa" (725) fitojmë 252+505+725 = 1482, apo 19x78. Ju lutem shihni Shtojcat 2 dhe 26 për detajet e plota në lidhje me identitetin e vërtetuar të të Dërguarit të Zotit të Besëlidhjes, të cilit edhe i referohet kjo strofë qartë.

Shumë të dërguarë / Një lajm

[2:253] Këta të dërguarë; i bekuam disa prej tyre më shumë se tjerët. Për shembull, Zoti i foli njërit, dhe ngritëm disa prej tyre në rang më të lart. Dhe i dhamë Jezusit, birit të Marisë, mrekulli të mëdha dhe e mbështetëm me Frymën e Shenjtë. Po të kishte dashur Zoti, ithtarët e tyre nuk do të kishin luftuar me njëri tjetrin, pasi u kishin ardhur provat e qarta. Përkundrazi, ata u grindën në mes vete; disa prej tyre besuan, dhe disa nuk besuan. Po të kishte dashur Zoti, ata nuk do të kishin luftuar. Çdo gjë është në përputhje me vullnetin e Zotit.

Asnjë ndërmjetësim*

[2:254] O ju që besoni, të jepni bamirësi nga furnizimet që jua dhamë, para se të vijë një ditë ku nuk ka shitblerje, as familjarizëm, as ndërmjetësim. Pabesimtarët janë të padrejtit.

*2:254 Njëra nga dredhitë e shkathta të Dreqit është mveshja e fuqisë së ndërmjetësimit idhujve njerëz të pafuqi si Jezusit dhe Muhamedit. (Shtojca 8).

[2:255] Zoti: nuk ka zot tjetër pos Tij, të Gjallit, të Përjetshmit. Atë nuk e zë as kotje as gjumë. E tij është çdo gjë në qiej dhe çdo gjë në tokë. Kush do të mund të ndërmjetësonte me Të, përveç në përputhje me vullnetin e Tij? Ai e di të kaluarën e tyre, dhe të ardhmen e tyre. Askush nuk fiton ndonjë dije, përveç si dëshiron Ai. Pushteti i Tij përfshinë qiejt dhe tokën, dhe nuk i vjen rëndë të kujdeset për to. Ai është Më i Larti, i Madhi.

Jo fe me zor

[2:256] Nuk shkon feja me zor: e drejta tash është e dallueshme nga e gabuara. Kushdo që denoncon djallin dhe beson në Zotin ka kapur lidhjen më të fortë; një që nuk këputet. Zoti është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[2:257] Zoti është Zotërues i atyre që besojnë; i nxjerr nga errësira në dritë. Sa për ata që nuk besojnë, zotërues të tyre janë idhujt e tyre; i fusin nga drita në errësirë – këta do të jenë banuesit e Ferrit; ata qëndrojnë në të përgjithmonë.

Diskutimi i guximshëm i Ibrahimit

[2:258] A e ke vërejtur atë që polemizoi me Ibrahimin rreth Zotëruesit të tij, edhe pse Zoti i kishte dhënë mbretërim? Ibrahimi tha, "Zotëruesi im dhuron jetë dhe vdekje." Ai tha, "Unë jap jetë dhe vdekje." Ibrahimi tha, "Zoti e sjell diellin nga lindja, a mund ta sjellësh ti nga perëndimi?" Mosbesimtari mbeti. Zoti nuk i udhëzon shpirtligjtë.

Mësim për vdekjen*

[2:259] Merre parasysh atë që kaloi pranë një qyteti të vdekur dhe pyeti veten, "Si mund Zoti ta ringjall këtë pasi që ka vdekur?" Zoti pastaj e vuri në vdekje për njëqind vjet, pastaj e ringjalli, dhe i tha, "Sa ke qëndruar këtu?" Ai tha, "Kam qenë këtu një ditë, ose një pjesë të ditës." Ai tha, "Jo! Ti ke qenë këtu njëqind vjet. E shiko ushqimin dhe pijen tënde; nuk janë prishur. E shiko gomarin tënd – kështu ne të shndërrojmë ty në mësim për njerëzit. Tani, shiko si i ndërtojmë eshtrat, pastaj i mbështjellim me mish." Kur ai e kuptoi çka kishte ndodhur, ai tha, "Tani e di se Zoti është i Gjithëfuqishëm."

*2:259 Mësimi që mësojmë këtu është që periudha e vdekjes – vetëm të padrejtit vdesin; të drejtit shkojnë drejt në Parajsë – kalon si një ditë (shih 18:19-25 dhe Shtojcën 17).

Çdo besimtar ka nevojë për bindje

[2:260] Ibrahimi tha, "Zotëruesi im, tregomë si i ringjall të vdekurit." Ai tha, "A nuk beson?" Ai tha, "Po, por dua ta bindë edhe një herë zemrën time." Ai tha "Merri katër zogj, ua mbaj mend shenjat, vendose nga një pjesë të secilit zog në maje të një kodre, pastaj thirri te ti. Do të vijnë te ti fluturimthi. Ta dish se Zoti është i Plotfuqishëm, Më i Mençuri."

Investimi më i mirë

[2:261] Shembulli i atyre që shpenzojnë paratë për Zotin është si i një kokrre që prodhon shtat kallinj, me nga njëqind kokrra në secilin kalli. Zoti e shumëfishon këtë për këdo që Ai do. Zoti është Bujar, i Dijshëm.

[2:262] Ata që shpenzojnë paratë e tyre për Zotin, pastaj nuk e shoqërojnë bamirësinë me ofendim ose lëndim, do të marrin shpërblimin e tyre nga Zotëruesi i tyre; ata nuk kanë pse të frikësohen, e as nuk do të brengosen.

[2:263] Fjalët e mira dhe keqardhja janë më të mira se një bamirësi e shoqëruar me ofendim. Zoti është i Pasur, i Butë.

[2:264] O ju që besoni, mos i anuloni bamirësitë tuaja me qortim dhe ofendim, sikur njëri që i shpenzon paratë e tij për tu treguar, përderisa nuk beson në Zotin dhe në Ditën e Fundit. Shembulli i tij është si një shkëmb i mbuluar me një shtresë të hollë dheu; posa të bie një shi i madh, e lanë dheun, duke e lënë atë shkëmb të papërdorshëm. Ata nuk fitojnë asgjë nga përpjekjet e tyre. Zoti nuk udhëzon njerëz mosbesimtarë.

Bamirësia

[2:265] Shembulli i atyre që japin paratë e tyre duke kërkuar kënaqësinë e Zotit, nga bindja e sinqertë, është si i një kopshti në tokë të lartë pjellore; kur bie shi i madh, ajo jep dy herë më shumë të korra. Nëse nuk bie shi i madh, mjafton një rigë. Zoti është Pamës i çdo gjëje që bëni.

[2:266] A dëshiron ndokush prej jush të ketë një kopsht me palma dhe hardhi, me prroje që rrjedhin dhe fruta me bollëk, pastaj, posa të plaket, dhe përderisa fëmijët e tij janë ende të varur nga ai, një kërdi ia godet dhe shkrumbon kopshtin? Zoti kështu jua sqaron shpalljet, që të mund të paramendoni.

Çka të jepni

[2:267] O ju që besoni, të jepni bamirësi nga gjërat e mira që i fitoni, dhe nga ajo që kemi prodhuar për ju nga toka. Mos e zgjidhni të keqen nga aty për ta falur, kur as vet nuk e pranoni atë pa i pasur sytë e mbyllur. Ta dini se Zoti është i Pasur, i Falënderuar.

[2:268] Djalli ju premton varfëri dhe ju urdhëron të bëni të këqija, përderisa Zoti ju premton falje nga Ai dhe mirësi. Zoti është Bujar, i Gjithëdijshëm.

Mençuria: Thesar i madh

[2:269] Ai dhuron mençuri mbi këdo që Ai zgjedh, dhe kushdo që arrin të jetë i mençur, ka arritur një dhuratë të madhe. Vetëm ata që kanë inteligjencë do të jenë të vëmendshëm.

Bamirësia anonime, më e mirë

[2:270] Çfarëdo bamirësi që jep, ose premtim bamirësie që përmbush, Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të. Sa për shpirtligjtë, ata nuk do të kenë ndihmues.

[2:271] Nëse i deklaroni bamirësitë, ato janë ende të mira. Por nëse i mbani anonime, dhe ua jepni të varfërve, është më mirë për ju, dhe jua largon më shumë nga mëkatet tuaja. Zoti është Njohës i tërësishëm i çdo gjëje që bëni.

Zoti është i vetmi që udhëzon

[2:272] Ti nuk je përgjegjës për të udhëzuar ndokënd. Zoti është i vetmi që udhëzon atë që zgjedhë (të udhëzohet). Çfarëdo bamirësie që jepni është për të mirën tuaj. Çfarëdo bamirësie që jepni duhet të jetë për hatër të Zotit. Çfarëdo bamirësie që jepni do të ju kthehet, pa as më të voglën padrejtësi.

[2:273] Bamirësia duhet t’u shkojë të varfërve që janë duke vuajtur për Zotin, dhe nuk mund të emigrojnë. Të pavetëdijshmit mund të mendojnë që ata janë të pasur, për shkak të dinjitetit të tyre. Por ju mund t’i njihni ata nga shenja të caktuara; ata nuk lypin prej njerëzve vazhdimisht. Çfarëdo bamirësie që jepni, Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për të.

[2:274] Ata që japin bamirësi natën dhe ditën, fshehtë dhe haptas, marrin shpërblimin e tyre nga Zotëruesi i tyre; ata nuk do të kenë pse të frikësohen, e as nuk do të brengosen.

Fajdeja ndalohet*

[2:275] Ata që marrin fajde janë në pozitë të njëjtë si ata me dyzgina nga ndikimi i djallit. Kjo është për shkak se ata pretendojnë që fajdeja është njëjtë si tregtia. Megjithatë, Zoti lejon tregtinë, dhe ndalon fajdenë. Pra, kushdo që i vë veshin këtij urdhri nga Zotëruesi i tij, dhe heq dorë nga fajdeja, ai mund t’i mbaj fitimet e kaluara, dhe gjykimi i tij mbetet me Zotin. Sa për ata që vazhdojnë me fajde, ata vetëshkaktojnë Ferrin, ku qëndrojnë përgjithmonë.

*2:275-278 Është parim i themeluar ekonomik që interesi ose kamata e tepruar në huadhënie mund ta shkatërrojë krejtësisht një vend të tërë. Gjatë disa viteve të fundit, kemi qenë dëshmitarë të shkatërrimit të ekonomive të shumë shteteve ku ngarkohet interes i tepërt. Interesi normal – më i vogël se 20% – ku askush nuk viktimizohet dhe të gjithë ndahen të kënaqur, nuk është fajde.

[2:276] Zoti dënon fajdenë, dhe bekon bamirësinë. Zotit nuk i pëlqen asnjë mosbesimtar, fajtor.

Garanci Hyjnore

[2:277] Ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë, dhe zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat), dhe japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat), ata marrin shpërblimin e tyre nga Zotëruesi i tyre; ata nuk do të kenë pse të frikësohen, as nuk do të brengosen.

[2:278] O ju që besoni, t’ia keni dronë Zotit dhe të hiqni dorë nga të gjitha llojet e fajdesë, nëse jeni besimtarë.

[2:279] Nëse jo, atëherë prisni luftë nga Zoti dhe i dërguari i Tij. Por nëse pendoheni, mund ta mbani kapitalin, pa shkaktuar padrejtësi, ose pësuar padrejtësi.

[2:280] Nëse borxhliu nuk është në gjendje të paguaj, prisni për një kohë më të mirë. Nëse ia leni huan si bamirësi, do të ishte më mirë për ju, sikur veç ta dinit.

[2:281] Ruajuni ditës kur ktheheni te Zoti, dhe çdo shpirt paguhet për gjithçka që ka bërë, pa më të voglën padrejtësi.

Shënoni transaksionet financiare

[2:282] O ju që besoni, kur merrni hua për çfarëdo afati, ta shënoni. Një shkrues i paanshëm duhet ta shkruaj. Asnjë shkrues nuk duhet të refuzojë ta bëjë këtë shërbim, në përputhje me mësimet e Zotit. Ai duhet të shkruaj, përderisa borxhliu i dikton kushtet. Ai duhet t’ia ketë dronë Zotit Zotëruesit të tij dhe të mos bëjë hile. Nëse borxhliu është i paaftë mentalisht, ose i pazoti, ose nuk mund të diktojë, kujdestari i tij duhet të diktojë me barazi. Dy burra duhet të jenë dëshmitarë; nëse jo dy burra, atëherë një burrë dhe dy gra dëshmia e të cilëve pranohet nga të gjithë.* Kështu, nëse njëra grua bëhet e njëanshme, tjetra do të ia kujtojë. Është obligim i dëshmitarëve që të dëshmojnë kur të thirren për të bërë ashtu. Të mos përtoni t’i shkruani detajet, pa marrë parasysh sa të gjata janë, përfshirë edhe kohën e kthimit të huasë. Kjo është e barabartë para syve të Zotit, siguron dëshmim më të mirë, dhe eliminon ndonjë dyshim që mund ta keni. Shitblerjet që i kryeni aty për aty nuk ka nevojë të shënohen, por le të jenë të dëshmuara. Asnjë shkrues ose dëshmitar nuk duhet të dëmtohet në llogari të shërbimit të tij. Nëse i dëmtoni, do të ishte ligësi nga ana juaj. T’ia keni dronë Zotit, dhe Zoti do t’ju mësojë. Zoti është i Gjithëdijshëm.

*2:282 Transaksionet financiare janë situatat e VETME ku dy gra mund ta zëvendësojnë një burrë si dëshmitar. Kjo është për të na mbrojtur kundër mundësisë reale që njëri dëshmitar mund të martohet me dëshmitaren, dhe kështu ta bëjë atë të jetë e njëanshme. Është fakt i njohur se gratë janë më shumë të cenueshme emocionalisht se burrat.

[2:283] Nëse jeni duke udhëtuar, dhe asnjë shkrues nuk është në dispozicion, të lëshohet një hipotekë për të garantuar kthimin e huasë. Nëse dikujt i zihet besë në këtë mënyrë, ai duhet ta kthejë hipotekën në kohën e duhur, dhe t’ia ketë dronë Zotit Zotëruesit të tij. Mos dëshmoni duke fshehur atë për të cilën keni qenë dëshmitarë. Kushdo që fsheh një dëshmi është mëkatar në zemër. Zoti është tërësisht i vetëdijshëm për çdo gjë që bëni.

[2:284] E Zotit është çdo gjë në qiej dhe tokë. Pa marrë parasysh a i deklaroni mendimet tuaja më të thella, apo i mbani të fshehta, Zoti ju mban përgjegjës për to. Ai fal këdo që Ai do, dhe ndëshkon këdo që Ai do. Zoti është i Gjithëfuqishëm.

Të mos bëni asnjë dallim në mes të të dërguarve të Zotit

[2:285] I dërguari ka besuar në atë që iu zbrit nga Zotëruesi i tij, si edhe besimtarët. Ata besojnë në Zotin, engjëjt e Tij, shkrimin e Tij, dhe të dërguarit e Tij; "Ne nuk bëjmë asnjë dallim mes asnjërit prej të dërguarve të Tij." Ata thonë, "Dëgjojmë, dhe të bindemi.* Falna, Zotëruesi ynë. Te Ti është fati ynë përfundimtar. "

2:285 Njëri nga urdhrat e rëndësishëm është: "Mos bëni asnjë dallim mes të dërguarve të Zotit" (2:136, 3:84, 4:150). Besimtarët reagojnë duke thënë, "Dëgjojmë dhe bindemi," përderisa idhujtarët polemizojnë për ta arsyetuar insistimin e tyre për përmendjen e emrit të Muhamedit pranë të Zotit, duke i përjashtuar të gjithë të dërguarit e tjerë. Myslimanët e korruptuar e përmendin Muhamedin në shprehjen e tyre të besimit (Shehadet) dhe gjatë Lutjeve të Kontaktit të tyre (shih 72:18).

[2:286] Zoti nuk e ngarkon asnjë shpirt përtej mundësive të tij; për të mirë të tij është çka fiton ai, dhe kundër tij është në çka ai bie. "Zotëruesi ynë, mos na dëno nëse harrojmë ose gabojmë. Zotëruesi ynë, dhe mbrona që të mos blasfemojmë kundër Teje, siç kanë bërë ata para nesh. Zotëruesi ynë, mbrona nga mëkatimi para se të na bëhet shumë vonë për tu penduar. Falna, dhe shlyena mëkatet. Ti je Zotëruesi dhe Mbizotëruesi ynë. Dhurona fitore kundër njerëzve mosbesimtarë."