Surja 7: Purgatori (El-A'raf)

[7:0] Në emër të Zotit, Mirëbërësit, të Mëshirshmit

[7:1] A. L. M. S.*

*7:1 Shih Shtojcën 1 për funksionin e këtyre inicialeve në mrekullinë matematikore të Kuranit.

[7:2] Ky shkrim të është shpallur ty – të mos ushqesh dyshim për të në zemrën tënde – që të mund të paralajmërosh me të, dhe t’ua kujtosh besimtarëve.

[7:3] Të gjithë ju të ndiqni çka ju është shpallur prej Zotëruesit tuaj; mos ndiqni asnjë idhull përveç Tij. Rrallë merrni vesh.

[7:4] Sa e sa shoqëri i kemi asgjësuar; ata vetëshkaktuan ndëshkimin tonë derisa ishin në gjumë, ose të zgjuar.

[7:5] Shprehja e tyre kur ndëshkimi ynë u erdhi atyre ishte: “Vërtetë, kemi qenë shkelës.”

[7:6] Padyshim do i marrim në pyetje ata që pranuan lajmin, dhe do i marrim në pyetje të dërguarit.

[7:7] Do i njoftojmë me dijen se nuk mungonim.

[7:8] Peshoret do të fiksohen atë ditë, me barazi. Ata peshat e të cilëve janë të rënda do të jenë fituesit.

[7:9] Sa për ata peshat e të cilëve janë të lehta, do të jenë ata që i humbën shpirtrat e tyre* si pasojë e shpërfilljes së shpalljeve tona, padrejtësisht.

*7:9 Dështimi që “t’ia vëmë veshin” Krijuesit tonë çon në uri shpirtërore dhe dikur në “humbje” të shpirtit.

[7:10] Ju themeluam në tokë, dhe ju kemi furnizuar me mjete të jetesës në të. Rrallë jeni mirënjohës.

[7:11] Ju krijuam, pastaj ju formësuam, pastaj iu thamë engjëjve, “Përuljuni Ademit.” Ata u përulën, përveç Iblisit (Dreqit); ai nuk ishte me ata që u përulën.

Testi fillon

[7:12] Ai tha, “Çka të pengoi të përulesh kur të porosita?” Ai tha, “Unë jam më i mirë se ai; Mua më krijove prej zjarri, e atë e krijove prej balte.”

[7:13] Tha, “Prandaj, duhet të zbresësh, se nuk ke për të qenë mendjemadh këtu. Dil; je poshtëruar.”

[7:14] Tha, “Shtyma afatin, deri në Ditën e Ringjalljes.”

[7:15] Tha, “Të është shtyrë afati.”

[7:16] Tha, “Pasi që Ti ke dashur që unë të humbë,* unë do iu dal atyre tinëz në rrugën Tënde të drejtë.

*7:16 Dreqi është gënjeshtar i vërtetuar, e edhe ata që i takojnë atij (shih 2:36, 6:22-23, & 7:20-22).

[7:17] “Do iu mësyhem nga para tyre, dhe nga mbrapa tyre, dhe nga e djathta e tyre, dhe nga e majta e tyre, dhe do e gjesh se shumica e tyre janë mosmirënjohës.”

[7:18] Tha, “Dil nga aty, i përbuzur dhe i mposhtur. Ata prej tyre që të ndjekin, do e mbushë Ferrin me ju të gjithë.

[7:19] “Sa për ty, Adem, bano me gruan tënde në Parajsë, dhe hani aty kah të doni, por mos iu afroni kësaj peme, se bini në mëkat.”

[7:20] Djalli iu pëshpëriti atyre, për t’ua zbuluar trupat e tyre, që ishin të padukshëm për ta. Tha, “Zotëruesi juaj nuk ju ndaloi nga ky lis, përveç që t’ju pengojë të bëheni engjëj, dhe të arrini ekzistencë të përjetshme.”

[7:21] Ai iu bëri be, “Unë po ju jap këshillë të mirë.”

[7:22] Kështu i mashtroi me gënjeshtra. Sapo e shijuan pemën, trupat e tyre u bënë të dukshëm për ta, dhe ata u munduan ta mbulojnë veten me gjethet e Parajsës. Zotëruesi i tyre u thirri: “A nuk ju ndalova nga ajo pemë, dhe ju paralajmërova që djalli është armiku juaj më i flaktë?”

[7:23] Thanë, “Zotëruesi ynë, i kemi bërë keq shpirtrave tonë, dhe po të mos na falësh dhe të kesh mëshirë ndaj nesh, do të jemi humbës.”

[7:24] Tha, “Zbritni si armiq të njëri tjetrit. Në tokë të jetë vendbanimi dhe furnizimi juaj për ca kohë.”

[7:25] Tha, “Në të do të jetoni, në të do të vdisni, dhe prej saj do të nxirreni.”

[7:26] O fëmijët e Ademit, ju kemi furnizuar me veshje për ta mbuluar trupin tuaj, si dhe për salltanet. Por veshja më e mirë është veshja e drejtësisë. Këto janë disa nga shenjat e Zotit, që të mund të marrin vesh.

[7:27] O fëmijët e Ademit, mos e lejoni djallin t’ju mashtrojë si ju mashtroi kur shkaktoi dëbimin e prindërve tuaj nga Parajsa, dhe heqjen e veshjeve të tyre për t’ua ekspozuar trupat e tyre. Ai dhe fisi i tij ju shohin, përderisa ju nuk i shihni. Ne i caktojmë djajtë si shoqërues të atyre që nuk besojnë.

Ekzamino të gjitha informatat e trashëguara

[7:28] Ata kryejnë një mëkat të tepërt, thonë, “Ne i gjetëm prindërit tanë duke bërë kështu, dhe Zoti na ka urdhëruar që ta bëjmë.” Thuaj, “Zoti nuk përkrahë mëkat. A po thoni për Zotin çka nuk dini?”

[7:29] Thuaj, “Zotëruesi im përkrahë drejtësinë, dhe devotshmërinë ndaj vetëm Atij në secilin vend të adhurimit. T’ia kushtoni adhurimin tuaj plotësisht vetëm Atij. Ashtu si ju nisi juve, ju përfundimisht do të ktheheni te Ai.”

Ruaju: Ata besojnë se janë të udhëzuar

[7:30] Disa i udhëzoi, përderisa të tjerët janë të parashtruar në humbje. Ata i kanë marrë djajtë si sundues të tyre, në vend të Zotit, e prapëseprapë besojnë se janë të udhëzuar.

Vishuni mirë për në vendlutje (Xhami)

[7:31] O fëmijët e Ademit, të jeni të pastër dhe të visheni mirë kur shkoni në vendlutje. Dhe hani e pini pa e tepruar; Me të vërtetë, Ai nuk i do grykësit.

Ndalesat e shpikura dënohen

[7:32] Thuaj, “Kush i ndaloi gjërat e mira që Zoti i ka krijuar për krijesat e Tij, dhe furnizimet e mira?” Thuaj, “Furnizimet e tilla janë për t’i kënaqur ata që besojnë. Plus, furnizimet e mira do të jenë veçanërisht për ta në Ditën e Ringjalljes.” Kështu i shpjegojmë shpalljet për njerëzit që dinë.

[7:33] Thuaj, “Zotëruesi im ndalon vetëm veprat e këqija, qofshin haptas apo fshehtas, dhe mëkatet, dhe agresionin e padrejtë, dhe ngritjen e idhujve të pafuqi përkrah Zotit, dhe thëniet për Zotin që nuk janë të bazuara në dije.”

[7:34] Për secilën shoqëri është afati i paracaktuar. Kur kohës së tyre i vjen fundi, ata nuk mund ta shtyjnë as për një orë, e as ta ngusin.

Të dërguarë nga mesi juaj

[7:35] O fëmijët e Ademit, kur të dërguarë vijnë te ju nga mesi juaj, dhe jua recitojnë shpalljet e Mia, ata që marrin vesh dhe çojnë jetë të drejtë, nuk kanë pse të frikësohen, as nuk do të brengosen.

[7:36] Sa për ata që refuzojnë shpalljet tona, dhe janë shumë mendjemëdhenj për t’iu përmbajtur atyre, kanë vetëshkaktuar Ferr, ku qëndrojnë përgjithmonë.

[7:37] Kush është më i keq se ata që shpikin gënjeshtra për Zotin, ose refuzojnë shpalljet e Tij? Këta do të marrin hisen e tyre, në përputhje me shkrimin, pastaj, kur të dërguarit tanë vijnë t’i përfundojnë jetët e tyre, do të thonë, “Ku janë idhujt që dikur iu luteshit përkrah Zotit?” Ata do të thonë, “Na kanë braktisur.” Do të dëshmojnë kundër vetes se ishin mosbesimtarë.

Fajësime të dyanshme

[7:38] Ai do të thotë, “Hyni me shoqëritë paraprake të xhinëve dhe njerëzve në Ferr.” Sa herë që ndonjë grup hyn, do e mallkojnë grupin paraardhës. Kur të jenë të gjithë brenda, më i vonshmi grup do të thotë për paraprakun, “Zotëruesi ynë, këta janë ata që na çorientuan. Jepu dyfish ndëshkim të Ferrit.” Ai do të thotë, “Secili pranon dyfish, por nuk e dini.”

[7:39] Grupi paraardhës do i thotë grupit të mëvonshëm, “Pasi që kishit përparësi ndaj nesh, shijojeni ndëshkimin për vetë mëkatet tuaja.”

Refuzimi i shpalljeve të Zotit: Krim i pafalshëm

[7:40] Padyshim, ata që refuzojnë shpalljet tona dhe janë shumë mendjemëdhenj për t’iu përmbajtur atyre, portat e qiellit nuk do të hapen për ta, as nuk do të hyjnë në Parajsë në mos kaloftë deveja përmes vrimës së gjilpërës. Kështu i paguajmë fajtorët.

[7:41] Ata kanë vetëshkaktuar Ferr si vendbanim; do të kenë barriera mbi ta. Kështu i paguajmë shkelësit.

[7:42] Sa për ata që besojnë dhe çojnë jetë të drejtë – nuk e ngarkojmë asnjë shpirt përtej mundësive të tij – këta do të jenë banuesit e Parajsës. Ata rrojnë aty përgjithmonë.

Me hirësinë e Zotit

[7:43] Ne do të heqim krejt xhelozinë nga zemrat e tyre. Lumenj do të rrjedhin nën ta, dhe ata do të thonë, “Qoftë i lartmadhëruar Zoti se na udhëzoi. Kurrsesi nuk do të udhëzoheshim, po të mos na kishte udhëzuar Zoti. Të dërguarit e Zotëruesit tonë të vërtetën na sollën.” Atyre do tu thirret: “Kjo është Parajsa juaj. E keni trashëguar, si shpërblim për punët tuaja.”

[7:44] Banuesit e Parajsës do tu thërrasin banuesve të Ferrit: “Ne e kemi gjetur premtimin e Zotëruesit tonë të jetë e vërteta; a e keni gjetur ju premtimin e Zotëruesit tuaj të jetë e vërteta?” Ata do të thonë, “Po.” Një shpallës mes tyre do të shpallë: “Dënimi i Zotit iu ka rënë shkelësve;

[7:45] "që zmbrapsin nga rruga e Zotit, dhe përpiqen ta bëjnë të shtrembët, dhe, sa i përket Përjetësisë, ata janë mosbesimtarë.”

[7:46] Një barrierë i ndanë ata, përderisa Purgatori* është i zënë nga njerëz që e njohin secilën anë nga pamja e tyre. Ata do tu thërrasin banuesve të Parajsës: “Paqja qoftë mbi ju.” Ata nuk hynë (në Parajsë) me anë të shpresave të kota.

*7:46-49 Fillimisht, do të jenë 4 vende: (1) Qielli (Parajsa) i Lartë, (2) Qielli (Parajsa) i Ulët, (3) Purgatori, dhe (4) Ferri. Purgatori do i bashkëngjitet Qiellit të Ulët.

[7:47] Kur ata i kthejnë sytë e tyre drejt banuesve të Ferrit, do të thonë, “Zotëruesi ynë, mos na vendos me këta njerëz të këqij.”

Shumica të mallkuar

[7:48] Banuesit e Purgatorit do tu thërrasin njerëzve që i njohin nga pamja e tyre, duke thënë, “Numri juaj i madh nuk ju bëri dobi në asnjë mënyrë, e as mendjemadhësia juaj.

[7:49] "A janë ata njerëzit që bënit be që Zoti nuk do i prekë me mëshirë?” (Njerëzve në Purgator pastaj do tu thuhet,) “Hyni në Parajsë; nuk keni pse të frikësoheni, as nuk do të brengoseni.”

[7:50] Banuesit e Ferrit do tu thërrasin banuesve të Parajsës: “Lëreni të rrjedhë drejt nesh pak nga uji juaj ose nga furnizimet e Zotit për ju.” Ata do të thonë, “Zoti i ka ndaluar ato për mosbesimtarët.”

[7:51] Ata që nuk e marrin fenë e tyre seriozisht, dhe janë plotësisht të preokupuar me jetën e kësaj bote, ne i harrojmë atë ditë, sepse ata e harruan atë ditë, dhe sepse ata mohuan shpalljet tona.

Kurani: Krejtësisht i hollësishëm

[7:52] Ne u kemi dhënë atyre një shkrim që është krejtësisht i hollësishëm, me dituri, udhëzim, dhe mëshirë për njerëzit që besojnë.

[7:53] A po presin derisa të gjitha (profecitë) të përmbushen? Ditën kur përmbushja e tillë vjen, ata që e shpërfillën në të kaluarën do të thonë, “Të dërguarit e Zotëruesit tonë e kanë sjellë të vërtetën. A ka ndonjë ndërmjetësues për të ndërmjetësuar për ne? A do të na dërgonit prapa, që ta ndryshojmë sjelljen tonë, dhe të bëjmë punë më të mira se ato që i bëmë?” Ata i kanë humbur shpirtrat e tyre, dhe vetë shpikjet e tyre e kanë shkaktuar mallkimin e tyre.

[7:54] Zotëruesi juaj është ai Zoti, që krijoi qiejt dhe tokën për gjashtë ditë,* dhe mori çdo gjë në dorë. Nata e kaplon ditën, përderisa e ndjekë vazhdimisht, dhe dielli, hëna dhe yjet janë bërë të shërbejnë me urdhrin e Tij. Absolutisht, Ai i ka nën kontroll të gjitha krijesat dhe të gjitha urdhrat. Më i Lartësuari është Zoti, Zotëruesi i gjithësisë.

*7:54 Gjashtë ditët e krijimit janë alegorike; ato shërbejnë si metër për të na lejuar të dimë ndërlikueshmërinë relative të planetit Tokë pambarimisht të vogël – ajo është krijuar për “4 ditë” (shih 41:10).

[7:55] Ta adhuroni Zotëruesin tuaj publikisht dhe privatisht; Ai nuk i do shkelësit.

[7:56] Mos e korruptoni tokën pasi që është rregulluar, dhe adhuronie Atë nga druajtja dhe shpresa. Padyshim, mëshira e Zotit është e arritshme për të drejtit.

[7:57] Është Ai që dërgon erërat me myzhde, si mëshirë prej duarve të Tij. Kur ato mbledhin re të rënduara, i dërgojmë ato në tokë të vdekur, dhe lëshojmë ujë nga to, për të prodhuar me të të gjitha llojet e frutave. Kështu i ringjallim të vdekurit, që të mund të jeni të vëmendshëm.

[7:58] Toka e mirë me të mirë prodhon bimët e saj me lejen e Zotëruesit të saj, kurse toka e keqe vështirë se prodhon ndonjë gjë të përdorshme. Kështu i shpjegojmë shpalljet për njerëzit që janë mirënjohës.

Nuhu

[7:59] Ne dërguam Nuhun te njerëzit e tij, duke thënë, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; nuk keni asnjë zot tjetër përkrah Tij. Kam frikë se do të ndëshkoheni në ditën e hatashme.”

[7:60] Udhëheqësit mes njerëzve të tij thanë, “Po e shohim se je larg në humbje.”

[7:61] Ai tha, “O njerëzit e mi, nuk jam i humbur; jam i dërguar nga Zotëruesi i gjithësisë.

[7:62] "Unë ju sjell juve lajmin e Zotëruesit tim, dhe ju këshilloj, dhe unë di prej Zotit çka ju nuk dini.

[7:63] "A shumë çudi po ju duket që një paralajmërim të vijë te ju nga Zotëruesi juaj, nëpërmjet një njeriu si ju, për t’ju paralajmëruar, dhe për t’ju çuar në drejtësi, që të mund të arrini mëshirë?”

[7:64] Ata e refuzuan atë. Si pasojë, ne e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të në arkë, dhe i përmbytëm ata që refuzuan shpalljet tona; ata ishin të verbër.

Hudi

[7:65] Te Adi dërguam vëllanë e tyre Hudin. Tha, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; nuk keni asnjë zot tjetër përkrah Tij. Pra, a do të zbatoni drejtësinë?”

[7:66] Udhëheqësit që nuk besuan mes njerëzve të tij thanë, “Po e shohim që sillesh si i marrë, dhe ne mendojmë se je gënjeshtar.”

[7:67] Tha, “O njerëzit e mi, nuk ka aspak marrëzi në mua; jam i dërguar nga Zotëruesi i gjithësisë.

[7:68] "unë sjell te ju lajmin e Zotëruesit tim, dhe sinqerisht po ju këshilloj.

[7:69] "A shumë çudi po ju duket që një lajm të vijë te ju nga Zotëruesi juaj, nëpërmjet të një njeriu si ju, për t’ju paralajmëruar? Kujtohuni se si Ai ju bëri trashëgimtarë pas njerëzve të Nuhut, dhe e shumëfishoi numrin tuaj. Përkujtoni bekimet e Zotit, që të mund t’ia dilni.”

Ndjekja e prindërve verbërisht: Tragjedia e njeriut

[7:70] Ata thanë, “A ke ardhur të na bësh të adhurojmë vetëm Zotin, dhe të braktisim çka prindërit tanë dikur adhuronin? Ne të sfidojmë ty të sjellësh dënimin me të cilin na kërcënon, nëse je i sinqertë.”

[7:71] Ai tha, “Keni vetëshkaktuar mallkim dhe zemërim nga Zotëruesi juaj. A grindeni me mua në mbrojtje të shpikjeve që i keni trilluar – ju dhe prindërit tuaj – të cilat kurrë nuk u autorizuan nga Zoti? Prandaj, prisni edhe unë bashkë me ju po pres.”

[7:72] Ne pastaj e shpëtuam atë dhe ata me të, me mëshirë prej nesh, dhe i asgjësuam ata që refuzuan shpalljet tona dhe refuzuan të jenë besimtarë.

Salihu

[7:73] Te Themudi dërguam vëllanë e tyre Salihun. Tha, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; nuk keni asnjë zot tjetër përkrah Tij. Provë u është dhënë juve nga Zotëruesi juaj: ja ku është deveja e Zotit, për të shërbyer si një shenjë për ju. Lëreni të hajë prej tokës së Zotit, dhe mos i shkaktoni ndonjë lëndim, se mos vetëshkaktoni ndëshkim që dhemb.

[7:74] "Kujtohuni që ju bëri trashëgimtarë pas Adit, dhe ju themeloi në tokë, duke ndërtuar pallate në fushat e saj, dhe duke gdhendur shtëpi prej maleve të saj. T’i përkujtoni bekimet e Zotit, dhe mos endeni të korruptuar nëpër tokë.”

Lajmi i dërguar: Provë e dërguarësisë

[7:75] Udhëheqësit mendjemëdhenj mes njerëzve të tij u thanë njerëzve të rëndomtë që besuan, “Si e dini që Salihu është dërguar nga Zotëruesi i tij?” Ata thanë, “Lajmi që solli na bëri besimtarë.”

[7:76] Mendjemëdhenjtë thanë, “Ne nuk besojmë në atë që ju besoni.”

[7:77] Më pas, ata e therën devenë, bënë kryengritje kundër urdhrit të Zotëruesit të tyre, dhe thanë, “O Salih, sille dënimin me të cilin na kërcënon, nëse vërtetë je i dërguar.”

[7:78] Si pasojë, tërmeti i asgjësoi, duke i lënë të vdekur në shtëpitë e tyre.

[7:79] Ai ua ktheu shpinën atyre, duke thënë, “O njerëzit e mi, unë e kam sjellë lajmin e Zotëruesit tim te ju, dhe ju këshillova, por juve nuk ju pëlqen asnjë këshillues.”

Luti: Homoseksualizmi dënohet

[7:80] Luti i tha njerëzve të tij “Ju kryeni neveri të tillë; askush në botë nuk e ka bërë më parë!

[7:81] "Ju praktikoni seks me burra, në vend të grave. Vërtetë ju jeni popull shkelës.”

[7:82] Njerëzit e tij reaguan duke thënë, “Dëboni nga qyteza juaj. Ata janë njerëz që dëshirojnë të jenë të pastër.”

[7:83] Si pasojë, e shpëtuam atë dhe familjen e tij, por jo gruan e tij; ajo ishte me të dënuarit.

[7:84] U lëshuam atyre një breshëri të caktuar; vëreni pasojat për fajtorët.

Shuajbi: Hilja, mashtrimi dënohen

[7:85] Në Medjen dërguam vëllanë e tyre Shuajbin. Ai tha, “O njerëzit e mi, adhuronie Zotin; nuk keni asnjë zot tjetër përkrah Tij. Ju ka ardhur provë nga Zotëruesi juaj. Të jepni peshë të plotë dhe sasi të plotë gjatë shitblerjes. Mos ua merrni njerëzve të drejtën e tyre. Mos e korruptoni tokën pasi që është rregulluar. Kjo është më mirë për ju, nëse jeni besimtarë.

[7:86] "Ndaloni së bllokuari secilën rrugë, duke kërkuar t’i ktheni prapa prej rrugës së Zotit ata që besojnë, dhe mos e bëni atë të shtrembëruar. Përkujtoni që dikur ishit pak dhe ju shtoi në numër. Kujtoni pasojat për shpirtligjtë.

[7:87] "Tash që disa prej jush kanë besuar në atë me të cilën isha dërguar, dhe disa nuk kanë besuar, prisni derisa Zoti nxjerr vendimin e Tij mes nesh; Ai është gjykatësi më i mirë.”

[7:88] Udhëheqësit mendjemëdhenj mes njerëzve të tij thanë, “Do të dëbojmë ty, o Shuajb, së bashku me ata që besojnë me ty, nga qyteza jonë, në mos u kthefsh prapa në fenë tonë.” Ai tha, “A do të na detyroni?

[7:89] "Do të blasfemonim kundër Zotit po të ktheheshim në fenë tuaj pasi që Zoti na ka shpëtuar prej saj. Si mund të kthehemi prapa te ajo kundër vullnetit të Zotit Zotëruesit tonë? Dituria e Zotëruesit tonë përfshinë të gjitha gjërat. Ne kemi besim te Zoti. Zotëruesi ynë, dhurona një fitore vendimtare mbi njerëzit tanë. Ti je përkrahësi më i mirë.”

[7:90] Udhëheqësit mosbesimtarë mes njerëzve të tij thanë, “Nëse e ndiqni Shuajbin, do të jeni humbës.”

[7:91] Tërmeti i asgjësoi ata, duke i lënë të vdekur në shtëpitë e tyre.

[7:92] Ata që refuzuan Shuajbin u zhdukën, sikur të mos kishin ekzistuar kurrë. Ata që refuzuan Shuajbin ishin humbësit.

[7:93] Ai ua ktheu shpinën atyre, duke thënë, “O njerëzit e mi, unë u kam sjellë juve lajmin e Zotëruesit tim, dhe ju kam këshilluar. Si mund të brengosem për njerëzit mosbesimtarë.”

[7:94] Kurdo që dërguam profet te ndonjë shoqëri, ne i prekëm njerëzit e saj me fatkeqësi dhe vështirësi, që të përgjërohen.

[7:95] Pastaj e zëvendësuam atë vështirësi me paqe dhe përparim. E, ata u bënë të pavëmendshëm dhe thanë, “Ishin prindërit tanë ata që përjetuan atë vështirësi para përparimit.” Si pasojë, i ndëshkuam papritmas kur më së paku e pritnin.

Shumica e njerëzve marrin vendimin e gabuar

[7:96] Sikur njerëzit e atyre shoqërive të kishin besuar dhe të ishin bërë të drejtë, do tu derdhnim atyre bekime nga qielli dhe toka. Pasi që ata vendosën të mos besojnë, i ndëshkuam për atë që mblodhën.

[7:97] A kanë garantuar njerëzit e shoqërive të sotshme që ndëshkimi ynë nuk do u vijë natën përderisa flejnë?

[7:98] A kanë garantuar njerëzit e shoqërive të sotshme që ndëshkimi ynë nuk do tu vijë ditën përderisa luajnë?

[7:99] A e kanë marrë ata planin e Zotit si të kotë? Askush nuk i çvlerëson planet e Zotit përveç humbësve.

[7:100] A u shkon ndonjëherë ndërmend atyre që trashëgojnë tokën pas gjeneratave paraprake se, nëse dëshirojmë, mund t’i ndëshkojmë për mëkatet e tyre, dhe t’ua mbyllim zemrat, e t’i bëjmë të bëhen të shurdhët?

[7:101] Ty të kallëzojmë historinë e atyre shoqërive: të dërguarit e tyre u shkuan atyre me prova të qarta, por ata nuk kishin për të besuar në çka e kishin refuzuar më parë. Zoti kështu i mbyll zemrat e mosbesimtarëve.

[7:102] Gjetëm se shumica e tyre shpërfillin besëlidhjen e tyre; i gjetëm shumicën e tyre shpirtligj.*

*7:102 Kjo jetë është mundësia jonë e fundit për ta shpenguar veten, por shumica e njerëzve janë vërtetuar të jenë kryengritës kokëfortë dhe të këqij (shih HYRJEN).

Moisiu

[7:103] Pas (atyre të dërguarve,) dërguam Moisiun me shenjat tona për Faraonin dhe njerëzit e tij, por ata u bënë shkelës. Vini re pasojat për shpirtligjtë.

[7:104] Moisiu tha, “O Faraon, unë jam i dërguar nga Zotëruesi i gjithësisë.

[7:105] "Jam caktuar që të mos them për Zotin përveç të vërtetës. Unë vij te ju me një shenjë nga Zotëruesi juaj; lërini Fëmijët e Izraelit të shkojnë.”

[7:106] Ai tha, “Nëse ke një shenjë, atëherë prodhoje, nëse je i sinqertë.”

[7:107] Ai e hodhi shkopin e tij, dhe u shndërrua në gjarpër të llahtarshëm.

[7:108] E nxori dorën e tij, dhe ishte e bardhë për spektatorët.

[7:109] Udhëheqësit mes njerëzve të Faraonit thanë, “Ky nuk është asgjë më shumë se magjistar i shkathët.

[7:110] "Ai dëshiron t’ju nxjerrë nga toka juaj; çka rekomandoni?”

[7:111] Thanë, “Jepi afat atij dhe vëllait të tij, dhe dërgoni mbledhës në çdo qytet.

[7:112] "Le të mbledhin çdo magjistar me përvojë.”

[7:113] Magjistarët erdhën te Faraoni dhe thanë, “A paguhemi nëse jemi fitues?”

[7:114] Tha, “Po; madje do të bëheni të afërmit e mi.”

[7:115] Thanë, “O Moisi, ose hidh ti, ose ne po hedhim.”

[7:116] Tha, “Hidhni ju.” Kur ata hodhën, i futën në dredhi sytë e njerëzve, i trembën, dhe prodhuan një magji të madhe.

[7:117] Ne pastaj e frymëzuam Moisiun: “Hidhe shkopin tënd,” ku gëlltiti çfarëdo që trilluan ata.

E Vërteta njihet nga ekspertët

[7:118] Kështu, e vërteta triumfoi, dhe çka ata bënë u asgjësua.

[7:119] Ata u mposhtën aty dhe atëherë; u poshtëruan.

[7:120] Magjistarët ranë në përulje.

[7:121] Thanë, “Ne besojmë në Zotëruesin e gjithësisë.

[7:122] "Zotëruesin e Moisiut dhe të Aronit.”

[7:123] Faraoni tha, “A besuat në të pa lejen time? Ky duhet të jetë një komplot që e thurët në qytet, në mënyrë që t’i nxirrni njerëzit e tij. Do e shihni çka ju gjen.

[7:124] "Do t’jua pres duart dhe këmbët në anët e kundërta, pastaj do t’ju kryqëzoj të gjithëve.”

[7:125] Thanë, “Atëherë ne do të kthehemi te Zotëruesi ynë.

[7:126] "Ti na persekuton vetëm sepse ne besuam në provat e Zotëruesit tonë kur ato na erdhën.” “Zotëruesi ynë, na dhuro durim, dhe le të vdesim si të nënshtruar.”

[7:127] Udhëheqësit mes njerëzve të Faraonit thanë, “A do e lejosh Moisiun dhe njerëzit e tij ta korruptojnë tokën, dhe të heqin dorë nga ti dhe zotat e tu?” Ai tha, “Do i vrasim bijtë e tyre, dhe t’i kursejmë bijat e tyre. Ne jemi shumë më të fuqishëm se ata.”

[7:128] Moisiu i tha njerëzve të tij, “Kërkoni ndihmën e Zotit, dhe këmbëngulni me durim. Toka është e Zotit, dhe Ai ia dhuron kujtdo që Ai zgjedhë mes shërbyesve të Tij. Fitorja përfundimtare i takon të drejtëve.”

[7:129] Ata thanë, “Ne u persekutuam para se të vije te ne, dhe pasi që erdhe te ne.” Ai tha, “Zotëruesi juaj do të asgjësojë armikun tuaj dhe t’ju themelojë juve në tokë, pastaj do të shohë si silleni ju.”

Fatkeqësitë

[7:130] Pastaj i leqendisëm njerëzit e Faraonit me thatësi, mungesë të të korrave, që të mund të marrin vesh.

[7:131] Kur shenja të mira kalonin kah ta, thoshin, “E kemi merituar këtë,” por kur ndonjë vështirësi i leqendiste, e fajësonin Moisiun dhe ata me të. Në fakt, të mirat e tyre caktohen vetëm nga Zoti, por shumica e tyre nuk e dinë.

[7:132] Ata thanë, “Çfarëdo shenje që na tregon për të na mashtruar me magjinë tënde, ne nuk do të besojmë.”

Paralajmërimet kalojnë pa ua vënë veshin

[7:133] Si pasojë, ne dërguam mbi ta vërshimin, karkalecat, morrat, bretkosat, dhe gjakun – shenja të qarta. Por ata vazhduan mendjemadhësinë e tyre. Ata ishin njerëz të këqij.

[7:134] Sa herë që një bela i zinte, thoshin, “O Moisi, lutju Zotëruesit tënd – ti je i afërt me Të. Nëse na heqë këtë bela, ne do të besojmë me ty, dhe do i dërgojmë Fëmijët e Izraelit me ty.”

[7:135] Prapëseprapë, kur ua hoqëm belanë për ndonjë gjatësi kohe, ata e shkelën zotimin e tyre.

Ndëshkimi i pashmangshëm

[7:136] Si pasojë, u hakmorëm për veprat e tyre, dhe i mbytëm në det. Kjo është për shkak se ata refuzuan shenjat tona, dhe nuk ua vunë veshin aspak.

[7:137] E njerëzit e shtypur i lejuam ta trashëgojnë tokën, lindje e perëndim, dhe e bekuam. Kështu u përmbushën urdhrat e bekuara të Zotëruesit tënd për Fëmijët e Izraelit, për t’i shpërblyer për durimin e tyre, dhe i asgjësuam punët e Faraonit dhe njerëzve të tij dhe çdo gjë që vjelën.

Pas gjithë atyre mrekullive

[7:138] I çuam Fëmijët e Izraelit matanë detit. Kur kaluan kah njerëz që po adhuronin statuja, thanë, “O Moisi, bëje një zot për ne, sikur zotat që kanë ata.” Ai tha, “Vërtetë jeni njerëz të padijshëm.

[7:139] "Këta njerëz janë duke bërë blasfemi, se ajo çka po bëjnë është shkatërrimtare për ta.

[7:140] "A të kërkoj për ju tjetër pos Zotit të jetë zoti juaj, kur Ai ju ka bekuar juve më shumë se cilindo tjetër në botë?”

Kujtim për Fëmijët e Izraelit

[7:141] Kujtohuni që ju çliruam nga njerëzit e Faraonit, që shkaktuan persekutimin më të keq mbi ju, duke jua vrarë djemtë dhe kursyer vajzat. Ishte një provë e vështirë për ju prej Zotëruesit tuaj.

Bota jonë nuk mund ta durojë praninë fizike të Zotit

[7:142] E thirrëm Moisiun për tridhjetë* net, dhe i plotësuam ato duke shtuar dhjetë.* Pra, dëgjimi me Zotëruesin e tij zgjati dyzet* net. Moisiu i tha vëllait të tij Aronit, “Rri këtu me njerëzit e mi, mbaje drejtësinë, dhe mos i ndiq rrugët e korruptuesve.”

*7:142 Mënyra në të cilën këta numra janë përmendur është domethënëse. Siç tregohet në hollësi në Shtojcën 1, të gjithë numrat e përmendur në Kuran japin shumën 162146, 19*8534.

[7:143] Kur Moisiu erdhi në kohën tonë të caktuar, dhe Zotëruesi i tij foli me të, ai tha, “Zotëruesi im, më le të shikoj dhe të të shoh Ty.” Ai tha, “Nuk mund të më shohësh Mua. Shikoje malin; nëse rri në vendin e vet, atëherë mund të më shohësh Mua.” Pastaj, Zotëruesi i tij ia shfaqi Veten malit, dhe kjo e bëri të thërrmohet. Moisiut i ra të fikët. Kur erdhi në vete, tha, “Qofsh i madhëruar. Pendohem para teje, dhe jam besimtari më i bindur.”

[7:144] Ai tha, “O Moisi, të kam zgjedhur, nga të gjithë njerëzit, me lajmet e Mia dhe duke të folur ty. Prandaj, merr çka të kam dhënë dhe ji mirënjohës.”

[7:145] Ne shkruam për të në pllaka të gjitha llojet e këshillave dhe hollësirat e çdo gjëje: “T’i përmbahesh fort këtyre mësimeve, dhe nxiti njerëzit e tu t’iu përmbahen atyre – këto janë mësimet më të mira. Do të nxjerr në pah për ju fatin e shpirtligjve.”

Ndërhyrja Hyjnore mbanë mosbesimtarët në errësirë

[7:146] Do i largoj nga shpalljet e Mia ata që janë padrejtësisht mendjemëdhenj në tokë. Si pasojë, kur të shohin çdo lloj prove nuk do të besojnë. Dhe kur ta shohin rrugën e udhëzimit nuk do e përvetësojnë si rrugë të tyre, por kur e shohin rrugën e humbjes do e përvetësojnë si rrugë të tyre. Kjo është pasoja e refuzimit të tyre të provave tona, dhe të qenit e tyre plotësisht të pavëmendshëm për to.

[7:147] Ata që refuzojnë shpalljet tona dhe takimin e Përjetësisë, punët e tyre janë asgjësuar. A paguhen veç për çka bënë?

Viçi i artë

[7:148] Gjatë mungesës së Moisiut, njerëzit e tij bënë prej stolive të tyre statujën e një viçi, komplet me zë viçi.* A nuk e panë se nuk mund tu fliste, ose t’i udhëzonte në ndonjë rrugë? E adhuruan, dhe kështu u bënë shpirtligj.

*7:148 Se si viçi i artë mori zërin e një viçi shpjegohet në Shënimin Shtesë 20:96.

[7:149] Kur më në fund i ranë pishman për veprën e tyre, dhe e kuptuan se kishin humbur rrugën, thanë, “Po të mos na shpengojë Zotëruesi ynë me mëshirën e Tij, dhe të na falë, do të jemi humbës.”

[7:150] Kur Moisiu u kthye te njerëzit e tij, i zemëruar dhe i zhgënjyer, tha, “Çfarë gjëje të tmerrshme keni bërë në mungesë timen! A nuk mund të prisnit për urdhrat e Zotëruesit tuaj?” Pastaj i hodhi pllakat, dhe e kapi vëllanë e vet për koke, duke e tërhequr kah vetja. (Aroni) tha, “Bir i nënës sime, njerëzit e keqpërdorën dobësinë time, dhe pothuajse më vranë. Le të mos gëzohen armiqtë e mi, dhe mos më llogarit me njerëzit shkelës.”

[7:151] (Moisiu) tha, “Zotëruesi im, na fal mua dhe vëllanë tim, dhe pranona në mëshirën Tënde. Nga gjithë të mëshirshmit, Ti je më i Mëshirshmi.”

[7:152] Patjetër, ata që idolizuan viçin kanë vetëshkaktuar zemërim prej Zotëruesit të tyre, dhe poshtërim në këtë jetë. Kështu i paguajmë shpikësit.

[7:153] Sa për ata që kryen mëkate, pastaj u penduan më pas dhe besuan, Zotëruesi yt – pas kësaj – është Falës, i Mëshirshmi.

[7:154] Kur zemërimi i Moisiut ra, ai mblodhi pllakat, që përmbanin udhëzim dhe mëshirë për ata që ia kanë dronë Zotëruesit të tyre.

[7:155] Moisiu pastaj zgjodhi shtatëdhjetë burra mes njerëzve të tij, për të ardhur te audienca që caktuam. Kur i dridhi tërmeti, ai tha, “Zotëruesi im, Ti ke mundur t’i asgjësosh ata në të kaluarën, së bashku me mua, po të doje. A do të na asgjësosh për veprat e atyre mes nesh që janë të pamend? Ky duhet të jetë testi që ke përgatitur për ne. Me të, e dënon këdo që vendos, dhe e udhëzon këdo që do. Ti je Zotëruesi dhe Sunduesi ynë, prandaj falna, derdhna mëshirën Tënde; Ti je Falësi më i mirë.

Kushtet për arritjen e mëshirës së Zotit: Rëndësia e Zeqatit

[7:156] "Dhe vendos për ne drejtësinë në këtë botë, dhe në Përjetësi. Jemi penduar te Ti.” Ai tha, “Ndëshkimi Im i bie kujtdo që Unë vendos. Por mëshira Ime i përfshinë të gjitha gjërat. Megjithatë, Unë do e përcaktoj për ata që (1) çojnë jetë të drejtë, (2) japin bamirësinë e obligueshme (Zeqat),* (3) besojnë në shpalljet tona, dhe

*7:156 Rëndësia e bamirësisë së obligueshme (Zeqat) nuk ka mundësi të mbivlerësohet. Siç thuhet në 6:141, Zeqati duhet të jepet ditën e pranimit të të ardhurave – 2.5 % të të ardhurave neto duhet t’i jepen prindërve, të afërmve, jetimëve, të varfërve, dhe udhëtarit të huaj, në këtë rend (shih 2:215).

[7:157] "(4) ndjekin të dërguarin, profetin e pa shkrim (Muhamedin), që e gjejnë të shkruar në Torahn dhe Ungjillin e tyre.* Ai i nxit ata të jenë të drejtë, ua ndalon keqbërjen, ua lejon të gjitha ushqimet e mira, dhe ndalon atë që është e keqe, dhe ua shkarkon barrët dhe prangat e vëna mbi ta. Ata që besojnë në të, e respektojnë, e përkrahin, dhe ndjekin dritën që erdhi me të janë të suksesshmit.”

*7:157 Muhamedi është i profetizuar te Ligji i Përtërirë 18:15-19 dhe Gjoni 14:16-17 & 16:13.

[7:158] Thuaj, “O njerëz, jam i dërguar i Zotit për të gjithë ju. I Tij është sovraniteti i qiejve dhe tokës. Nuk ka asnjë zot përveç Atij. Ai e ka në dorë jetën dhe vdekjen.” Prandaj, të besoni në Zotin dhe të dërguarin e Tij, profetin e pa shkrim, që beson në Zotin dhe fjalët e Tij. Ta ndiqni atë, që të jeni të udhëzuar.

Jahuditë e udhëzuar

[7:159] Mes ndjekësve të Moisiut ka që udhëzojnë në përputhje me të vërtetën, dhe e vërteta i bën të drejtë.

Mrekulli në Sinai

[7:160] I ndamë në dymbëdhjetë shoqëri fisnore, dhe Moisiun e frymëzuam kur njerëzit e tij i kërkuan ujë: “Bjeri shkëmbit me shkopin tënd,” prej ku shpërthyen dymbëdhjetë burime. Pra, secila shoqëri e dinte ujin e saj. Dhe iu bëmë hije me re, dhe iu lëshuam rrëshirë dhe shkurtëza: “Hani nga gjërat e mira që ju furnizuam.” Nuk na bënë keq neve; janë ata që i bënë keq vetvetes.

Kryengritje përkundër mrekullive

[7:161] Kujtohuni që u ishte thënë, “Hyni në këtë qytezë për të jetuar, dhe hani aty si të keni qejf, trajtoni njerëzit mirë, dhe hyni te porta kokulur. Pastaj do t’jua falim shkeljet. Do e shumëfishojmë shpërblimin për të drejtit.”

[7:162] Por të këqijtë mes tyre i zëvendësuan urdhrat që u ishin dhënë me urdhra të tjera. Si pasojë, dërguam mbi ta dënim nga qielli, për shkak të shpirtligësisë së tyre.

Zbatimi i urdhrave sjell përparim

[7:163] Ua kujto atyre shoqërinë pranë detit, që nuk respektuan të Shtunën. Kur e zbatonin të Shtunën, peshqit iu vinin me bollëk. Dhe kur e prishnin të Shtunën, peshqit nuk iu vinin. Kështu pra i molisëm, si pasojë e shkeljes së tyre.

Përqeshin lajmin e Zotit

[7:164] Kujtohuni që një grup prej tyre tha, “Pse duhet t’iu predikoni njerëzve që Zoti do i asgjësojë ose do i ndëshkojë rreptë?” Ata u përgjigjën, “Kërkoni falje Zotëruesit tuaj,” që të mund të shpëtohen.

[7:165] Kur e shpërfillën atë me të cilën ishin kujtuar, i shpëtuam ata që ndaluan të keqen, dhe i molisëm keqbërësit me ndëshkim të tmerrshëm se ishin shpirtligj.

[7:166] Kur vazhduan t’i hedhin sfidë haptazi urdhrave, iu thamë atyre, “Qofshi majmunë të përbuzur.”

[7:167] Plus, Zotëruesi yt ka shpallur që do të ngritë kundër tyre njerëz që do të shkaktojnë keqtrajtime të rrepta mbi ta, deri në Ditën e Ringjalljes. Zotëruesi yt është më i shkathëti në zbatimin e ndëshkimit, dhe Ai është padyshim Falësi, i Mëshirshmi.

[7:168] I shpërndamë mes shumë shoqërive nëpër tokë. Disa prej tyre ishin të drejtë, dhe disa ishin më pak se të drejtë. I testuam me përparim dhe vështirësi, që të mund të kthehen.

[7:169] Pas tyre, zëvendësuam gjenerata të reja që e trashëguan shkrimin. Por në vend të kësaj ata u kapën pas jetës së kësaj bote, duke thënë, “Do të falemi.” Por pastaj vazhduan të kapen pas kënaqësive materiale të kësaj bote. A nuk e dhanë besën se do i përmbahen shkrimit, dhe të mos thonë për Zotin përveç të vërtetës? A nuk e studiuan shkrimin? Padyshim, vendbanimi i Përjetësisë është shumë më i mirë për ata që i përmbahen drejtësisë. A nuk kuptoni?

[7:170] Ata që i përmbahen shkrimit, dhe zbatojnë Lutjet e Kontaktit (Salat), nuk ngecim së shpërblyeri besimtarët.

[7:171] E ngritëm malin mbi ta si një çadër, dhe menduan se do tu binte përmbi: “T’i përmbaheni asaj që ju dhamë, me vendosmëri, dhe përkujtoni përmbajtjen e saj, që të mund të shpëtoheni.”

Jemi të lindur me dije instiktive për Zotin*

[7:172] Kujtohu kur Zotëruesi yt i mblodhi të gjithë pasardhësit e Ademit, dhe i bëri të dëshmojnë për vete: “A nuk jam Zotëruesi juaj?” Ata të gjithë thanë, “Po. Dëshmojmë.” Pra, nuk mund të thoni në Ditën e Ringjalljes, “Nuk ishim të vetëdijshëm për këtë.”

*7:172 Pra, çdo qenie njerëzore është e lindur me dije instiktive për Zotin.

[7:173] As nuk mund të thoni, “Ishin prindërit tanë që praktikonin idhujtari, dhe ne thjeshtë ndoqëm hapat e tyre. A do të na ndëshkosh për shkak të asaj që të tjerët e shpikën?”

[7:174] Kështu pra i shpjegojmë shpalljet, që t’iu mundësojmë njerëzve ta shpengojnë veten.*

*7:174 Kjo jetë është mundësia jonë e fundit që të kthehemi në Mbretërinë e Zotit (Shih HYRJEN).

[7:175] Ua recito lajmin e atij që iu dhanë provat tona, por zgjodhi t’i shpërfillë. Si pasojë, djalli e ndoqi, deri sa u bë humbës.

[7:176] Sikur të donim, ne do e kishim lartësuar me të, por ai ngulte këmbë, dhe ndiqte mendimet e veta. Pra, ai është si qeni; e përkëdhele apo e përzure, ai e nxjerr gjuhën. I tillë është shembulli i njerëzve që refuzojnë provat tona. Kallëzo këto kallëzime, që të mund ta marrin me mend.

[7:177] I keq vërtetë është shembulli i njerëzve që refuzojnë provat tona; vetëm vetes i bëjnë keq.

[7:178] Këdo që Zoti e udhëzon është vërtetë i udhëzuari, dhe këdo që Ai e parashtron në humbje, këta janë humbësit.

Dreqi i hipnotizon përbërësit e tij

[7:179] Kemi parashtruar në Ferr mori xhinësh dhe njerëzish. Ata kanë mendje me të cilat nuk kuptojnë, sy me të cilit nuk shohin, dhe veshë me të cilit nuk dëgjojnë. Ata janë si kafshët; jo, janë shumë më të këqij – janë plotësisht të pavetëdijshëm.

[7:180] Të Zotit janë emrat më të bukur; thirreni Atë me to, dhe shpërfillni ata që shtrembërojnë emrat e Tij. Ata do të paguhen për mëkatet e tyre.

[7:181] Mes krijesave tona, ka prej tyre që udhëzojnë me të vërtetën, dhe e vërteta i bën të drejtë.

[7:182] Sa për ata që refuzojnë shpalljet tona, i çojmë në rrugën e tyre pa e kuptuar ata.

[7:183] Madje do i inkurajoj; Planifikimi Im është i fortë.

[7:184] Pse nuk reflektojnë mbi shokun e tyre (të dërguarin)? Ai nuk është i çmendur. Ai është thjeshtë një paralajmërues sqarues.

[7:185] A nuk e kanë shikuar pushtetin e qiejve dhe tokës, dhe të gjitha gjërave që ka krijuar Zoti? A u shkon ndërmend atyre se fundi i jetës së tyre mund të jetë afër? Në cilin Hadith, përkrah këtij, besojnë ata?

[7:186] Këdo që Zoti e parashtron në humbje, nuk ka asnjë mënyrë për ta udhëzuar ndokush. Ai i lë ata të enden në mëkatet e tyre.

[7:187] Të pyesin për orën (fundin e botës*), dhe kur do i vij koha. Thuaj, “Njohuria për të është me Zotëruesin tim. Vetëm Ai e zbulon kohën e saj.* Rëndë është në qiej dhe tokë. Nuk do t’ju vijë juve përveç papritmas.”** Të pyesin nëse e ke atë në dorë. Thuaj, “Njohuria për të është me Zotin,” por shumica e njerëzve nuk e dinë.

*7:187 Koha e duhur për ta zbuluar këtë njoftim është paracaktuar të jetë viti 1980 Pas Lindjes së Krishtit., nëpërmjet të të Dërguarit të Zotit të Besëlidhjes (Shih 15:87, 72:27, dhe Shtojcat 2 & 11).

**7:187 “Ora” u vjen “papritmas” vetëm mosbesimtarëve (Shih Shtojcën 11).

Të dërguarit janë të pafuqi; nuk e dinë të ardhmen

[7:188] Thuaj, “Unë nuk kam fuqi t’i bëj dobi ose dëm vetes. Mua më ndodhë vetëm çka Zoti do. Sikur të dija të ardhmen, do të shtoja pasurinë time, dhe asnjë e keqe nuk do të më ndodhte. Unë nuk jam asgjë më shumë se një paralajmërues, dhe bartës i lajmeve të mira për ata që besojnë.”

Fëmijët tanë mund të jenë idhuj

[7:189] Ai ju krijoi juve prej një vete (Ademit). Më pas, Ai i jep burrit të shoqen që të gjejë qetësi me të. Ajo pastaj bartë një barrë të lehtë që mezi e vëren. Përderisa barra bëhet më e rëndë, ata i luten Zotit, Zotëruesit të tyre: “Nëse na jep një bebe të mirë, do të jemi mirënjohës.”

[7:190] Por kur Ai ua jep një bebe të mirë, e shndërrojnë dhuratën e Tij në idhull që e rivalizon Atë. I lartësuar qoftë Zoti, shumë larg nga ndonjë ortakëri.

[7:191] A nuk është e vërtetë se ata po idhujtarizojnë idhuj që nuk krijojnë asgjë, dhe janë vetë të krijuar?

[7:192] Idhuj që as nuk mund t’iu ndihmojnë, madje as t’i ndihmojnë vetes?

[7:193] Kur i ftoni në udhëzim, nuk ju ndjekin. Pra, është njëjtë për ta, i ftuat apo heshtët.

[7:194] Idhujt që kërkoni përveç Zotit janë krijesa si ju. Lirisht thirrni; le t’ju përgjigjen, nëse keni të drejtë.

[7:195] A kanë këmbë me të cilat ecin? A kanë duar me të cilat mbrohen? A kanë sy me të cilët shohin? A kanë veshë me të cilët dëgjojnë? Thuaj, “Thirrni idhujt tuaj, dhe u thoni të më asgjësojnë pa vonesë.

[7:196] "Zoti është Zotëruesi dhe Sunduesi im i vetëm; Ai që e shpalli këtë shkrim. Ai i mbron të drejtit.

[7:197] "Sa për idhujt që i ngritni përkrah Tij, ata nuk mund t’ju ndihmojnë, as nuk mund t’i ndihmojnë vetes.”

[7:198] Kur i ftoni në udhëzim, nuk dëgjojnë. Dhe i shihni duke ju shikuar, por nuk shohin.

[7:199] Ji i ndjeshëm, përkrahe tolerancën, dhe shpërfilli të padijshmit.

[7:200] Kur djalli të pëshpëritë ndonjë pëshpëritje, kërko strehim te Zoti; Ai është Dëgjues, i Gjithëdijshëm.

[7:201] Ata që janë të drejtë, sa herë që djalli iu qaset me ndonjë ide, ata përkujtojnë, ku edhe bëhen pamës.

[7:202] Vëllazëria e tyre pandarë i joshin për të shkuar në humbje.

[7:203] Nëse ti nuk e prodhon ndonjë mrekulli që e kërkojnë, ata thonë, “Pse nuk po e kërkon atë?” Thuaj, “Unë thjeshtë e ndjek atë që më është shpallur nga Zotëruesi im.” Këto janë ndriçime nga Zotëruesi juaj, dhe udhëzim, dhe mëshirë për njerëzit që besojnë.

[7:204] Kur Kurani recitohet, ta dëgjoni dhe jini të vëmendshëm, që të mund të arrini mëshirë.

[7:205] Ta përkujtosh Zotëruesin tënd përbrenda vetes, publikisht, privatisht, në heshtje, ditë e natë; mos u bë i pavetëdijshëm.*

*7:205 Zoti yt është kushdo apo çfarëdo ta preokupon mendjen shumicën e ditës. Kjo e shpjegon faktin se shumica e atyre që besojnë në Zotin janë të paracaktuar për Ferr (Shih 12:106, 23:84-90, dhe Shtojcën 27).

[7:206] Ata te Zotëruesi yt kurrë nuk janë tepër krenarë për ta adhuruar Atë; ata e madhërojnë Atë dhe bien në përulje para Tij.